Dit is een heruitgave van een oud album dat bij Arboris verscheen en zo'n beetje de eerste verhalen van François Schuiten (en zijn broer) bundelt. Het zijn afgeronde verhalen die aan elkaar worden gelast met tussenpagina's die wat goochelen met futuristische termen. In se zijn ze overbodig. De meeste verhalen zijn jaren na datum nog steeds van een ongeëvenaarde kwaliteit, grafisch gezien toch.

In het eerste verhaal, Pantsers, willen een gepantserde man en vrouw in een apocalyptische woestenij met elkaar koppelen. De onhandige slang die hen verbindt en tot een extase moet leiden, marcheert niet waardoor de man het erop waagt zijn pantser en dat van zijn geliefde aag voor laag af te nemen. Zo komt het alsnog tot een vleselijke gemeenschap. Helaas straffen hun vijanden, gevaarlijke kevers, hen voor die onbezonnenheid door de twee op te vreten. Ook De Mistsnijder heeft iets wat de meeste andere verhalen missen: een plot. De overige verhalen zijn precies meer bedoeld om uit te kunnen pakken met verschillende teken- en kleurtechnieken. Het ziet er allemaal groots uit, daar niet van, maar er moet nog wat te ervaren zijn naast het bewonderen van iemands tekentalenten. Het laatste verhaal is een frivoliteit, een grappig niemendalletje over een gerateerde wetenschapper die de academici eens wil bewijzen dat vliegen met een tuig wèl mogelijk is. Vele, vele jaren later slaagt hij eindelijk in zijn opzet en vliegt snel door naar de academie om zijn gelijk te halen. De moderne tijd heeft 'm helaas ingehaald.

Net zoals de heruitgaven van Corto Maltese in een mooi, uniform jasje zien we de volgende heruitgaven van Schuitens albums met een aangenaam gevoel tegemoet. Casterman had voor deze heruitgave anders wel de tekst mogen nakijken. Die is inmiddels ook geëvolueerd. Wat de evolutie van François Schuiten betreft, kunnen we kort zijn: vandaag is hij een van onze grootste, hedendaagse kunstenaars.