De komst van draken en vuur zorgt in een koninkrijk voor duisternis en angst. De koning weet zich geen raad om de draken te bestrijden. Eén draak kan al een compleet leger vernietigen. Maar er is een voorspelling die de komst van een persoon aankondigt bij wie we ons een beresterke krijger voorstellen. Het feit dat een jongetje ongeschonden uit een brand wandelt, doet eerder vermoeden dat hij het rijk van de draken zal verlossen. Tot het zo ver is, moeten er nog heel wat obstakels overwonnen en watertjes doorzwommen worden. Ondertussen blijven er doden en hele steden vallen onder de terreur van de draken. Hopelozer kan de situatie amper worden.

Tussen de albums van auteurs die hun kwaliteitsprofiel waarmaken, verschijnen elk jaar maar een paar strips waarbij je echt je wenkbrauwen optrekt van opperste verbazing. Duisternis 1 is beslist zo'n album. Je vergaapt je aan de weergaloze decors, het verhaal is een rollercoaster met een wereldrecord aan loopings en je tuimelt van het ene supermoment in het andere. Werkelijk geen enkel plaatje is overbodig en beide auteurs doen er alles aan om grootsheid in volume en belangrijkheid op papier te projecteren. De Duistere Afgrond doet jou hoogtevrees krijgen en de verlichting ervan doet je terugdeinzen. Bij Ioen met zijn speciale gaven ben je een van de supporters die luidkeels zijn naam scandeert in een kampioenschap met de sagaai (een soort werpspies met een verlengstuk van de arm).

Tekenaar Iko is een Italiaan die al tien jaar actief is als striptekenaar. Hij maakt onder meer de postapocalyptische, Mad Max-achtige fantasyserie Brendon. Met Duisternis publiceert hij zijn eerste strip in het Frans en het wordt al meteen opgepikt voor een oververdiende vertaling. Verdomd als hij niet een van die tekenaars is die in eenzelfde zucht met namen als Mathieu Lauffray (Long John Silver), Philippe Xavier (Kruistocht) of Alex Alice (Het Derde Testament) zal worden genoemd. Tussen zijn grafische invloeden noemt hij naast de Zwitserse illustrator H.R. Giger (de designer van Alien) ook de Belg Yves Swolfs. Naar Italiaanse gewoonte zijn bepaalde personages fysiek geïnspireerd op acteurs en actrices, in dit geval moeten we het zoeken bij Gladiator, Highlander en andere. Als de rest van de geplande trilogie hetzelfde hoge niveau blijft behouden, dan spreken we er binnen tien jaar nog over. Zo lang zal je trouwens niet moeten wachten op het vervolg want Italiaanse tekenaars zijn snelle tekenaars. Aan een dubbele pagina vol details spendeert hij amper vier dagen. Deel 2 moet al volgen in 2010.

Christophe Bec is een auteur die aan een serieuze opmars bezig is. Het begint bij stripliefhebbers meer en meer te dagen dat je geen miskoop doet met zijn strips. Straks (of nu al?) worden zijn strips verkocht enkel omdat zijn naam erop staat nog vóór de koper zich afvraagt over wat het nu eigenlijk gaat. In het geval van Duisternis blinkt hij geeneens uit in originaliteit. Decors en principes uit The Lord of the Rings, een kampioenschap uit het Thorgal-album De Boogschutters, draken uit Reign of Fire, een schuilplaats uit Aliens, een scène op het ijs uit King Arthur,... Bec weet waar hij zijn best of-materiaal moet halen. En het stoort ons allerminst want het potje dat hij ermee kookt is pittig, zoniet vurig pikant.

Duisternis belooft een epos te worden met grote E, P, O en S. En zet er maar een uitroepteken achter ook!