MECHANISCH LAND 3
Urbanica
Jean-Baptiste Andreae • Casterman
48 p. (HC)
|
|
| Een feest van herkenning |
|
Op de Mekaton, een reusachtig schip, viert men elke avond verplicht feest. Leuk voor drie avonden, maar we kunnen ons goed voorstellen dat na een weekje negatieve gedachten komen bovendrijven. Ook Fileon denkt er zo over: hij wil van de boot af. De speciale troepen, onder leiding van Snavelbek proberen dit te voorkomen. Gelukkig vindt Fileon steun bij Bruno en zijn moeder Edmee, de kapitein zonder gezag van de Mekaton en een bizarre verstekelinge die nauwelijks wat zegt. Het vijftal belandt na hun ontsnapping op Antarctica, waar ze overleven met de weinige middelen die ze hebben. Kort daarna ontmoeten ze andere mensen die tot de Stam van de Beer behoren en onderdrukt worden door robots. De vlucht duurt verder en in het midden van de Zuidpool, temidden een oase van groen, sandwichen de robots en de troepen van Snavelbek het sympathieke, maar niet-alledaagse gezelschap.
Soms heeft Mechanisch Land wel wat weg van één lange vlucht, maar het blijkt vooral — en zeker in het tweede gedeelte — een modern, met veel zwier verteld sprookje. Als we je vertellen dat Mechanisch Land ons soms doet denken aan Hispañola (door de boot en het gegeven dat het de hele wereld omvat), Het Narrenschip (door de frisse inkleuring en de humor) en De Watervallen van Svanjabak uit de Jommeke-serie (door het avontuur en de oase temidden het ijs) hoeft het niet gezegd dat de strip op een breed publiek mikt. Bovendien zijn de tekeningen werkelijk pareltjes. Maar dat Andreae kon tekenen wisten we al van het onderschatte Hartenvreter. Voor striplezers wiens netvlies dagen later nog nagloeide van verhalen als Piero, Over de Grenzen van de Tijd of Pauls Vakantiebaantje, is Andreae een auteur om dringend te ontdekken. Mechanisch Land is een zeer fijn afgerond drieluik. |
|
| > TOM DE LENTDECKER — februari 2006 |
