Bibliografie van Baru
• Bloedheet
• Het Kortste Eind
• Laat die Bassen Beuken, Bruno!
• Onderweg
• Vluchtweg naar de Zon
DE WOESTELING 2


Baru • Dupuis (Vrije Vlucht)
64 p. (HC)
Iedereen Beroemd!
Anton "Witko" Witkowski is hot. De Franse wereldkampioen boksen is gevreesd, geliefd, wordt gehekeld en bemind. Heel de wereld draait rond hem en ligt aan zijn voeten. Enkel zijn vriendin Anna weet die orkaan te bedwingen en stil te leggen. Meer nog: Anton erkent zijn roots, verzoent zich met zijn ouders en gaat zelfs trouwen. Om dit alles te vieren vergast bokskeizer Witko zijn buurt, de betonbuurt, op een gratis kamp tegen dé uitdager Evans. Tot enkele dagen voor de match van de eeuw een pornovideo opduikt met in de schaapsrol Anna. De woesteling knakt en ontploft.

Net zoals Assepoester en andere Rocky’s is De Woesteling gebouwd rond de universele thema’s van escapisme, sociaal onrecht en het zoeken naar erkenning. Maar immigrantenzoon Baru geeft er een opmerkelijke flowerpowertoets aan. Hier geen vernielde wijken, geen Sarkozy- of Villepin-brandbommen, geen gestigmatiseerde magrebjongeren, maar sociale hoop! Hoewel de Fransman maar blijft beweren dat niet de stijl belangrijk is maar wel wat je te zeggen hebt, verrast De Woesteling precies met zijn stijl. Baru’s tekeningen pingpongen met karikaturaal emotionele koppen en hyperrealistische decors. Hierdoor wordt de strip nooit zwaarmoedig, maar ook nooit echt vrijblijvend. Bovendien zoekt de voormalige turnleraar niet naar goedkope effecten. Woede en blijdschap zitten volledig geborgen in de heftig ingekleurde kaders. En voor je het weet, krijg je een uiterst vlot leesbare strip die je grafisch blijft verrassen.

En als je voor de zoveelste keer geniet van de wijze waarop het dumpen van Anna’s "Bedankt en tot nooit meer"-Corvette in beeld werd gebracht, dan sta je versteld waarom er niet meer van Baru vertaald werd. Nochtans blijft hij tot op vandaag de enige auteur die tweemaal dé Alph’Art/Angoulême-prijs gewonnen heeft voor Beste Strip met Le Chemin de l’Amérique (1991) en L’Autoroute de Soleil (1996). En dan vergeten we nog zijn prijs voor het beste debuutalbum voor Quéquettes Blues (1985)! Beste uitgevers, geef ons ook wat hoop, en plaats alsjeblieft die albums op jullie vertaallijstje! Intussen stellen we ons — eventjes maar — tevreden met opnieuw een blijver in de Vrije Vlucht-collectie.
> WOUTER PORTEMAN — april 2006