Toen De Adelaars van Rome in februari 2008 in het Nederlands verscheen, waren wij erg onder de indruk en kwamen we tal van superlatieven te kort om de strip te omschrijven. Geloof het of niet, maar het vervolg overtreft zelfs onze stoutste verwachtingen en maakt definitief duidelijk dat de in Zwitserland geboren Italiaan Enrico Marini met dit album zowel Alex als Murena naar de kroon steekt. Waren Philippe Delaby en Jean Dufaux met Murena vernieuwend ten opzichte van de wufte Alex in hun weergave van het grauwe realisme van bloed en seks in de stad Rome, dan doet Marini er nog een schepje bovenop. Dat laatste heeft zeker te maken met de hoofdpersonages in De Adelaars van Rome, de Romein Marcus Valerius Falco en zijn Germaanse bloedbroeder Ermanamer, alias Arminius.

In het vorige album kwamen we te weten dat de twee eigenzinnige kerels, ondanks hun haat voor elkaar, samen werden opgevoed om uiteindelijk dankzij die spartaanse opvoeding de allerbeste vrienden te worden. Beiden zijn ondertussen volwassen geworden en genieten met volle teugen van de genietingen die het Rome van keizer Augustus hen aanbiedt. Niet alleen is er het drukke leven overdag met wagenrennen en dames om te versieren, maar ook 's nachts is er heel wat te beleven: exotische orgieën, brutale straatgevechten,... Kortom, Rome is een stad die nooit slaapt. Maar zowel Arminius als Marcus willen meer: Marcus raakt verliefd op "het mooiste meisje van Rome" (dat helaas al verloofd is met een machtige Romeinse patriciër) en Arminius wordt steeds ongeduldiger om roem te vergaren op het slagveld. Een vlijmscherp zwaard van Damocles hangt nu boven hun onverbrekelijke vriendschap...

Het is duidelijk dat Marini zich voor zowel het schrijven als het tekenen van dit album uitvoerig gedocumenteerd heeft en alle aspecten van het Imperium Romanum uitgebreid aan bod laat komen: het luxueuze meubilair van de woningen van aristocraten, maar ook de troosteloze aanblik van de sloppenwijken, de pronkzuchtige kledij, kapsels en juwelen van de patriciërs en tevens de rotte tanden, lompen en vodden van bedelaars en dieven, de glinsterende wapenrustingen van de centuriones en verder nog de bebloede en opengereten gezichten van dode legionairs,... Marini zou Marini niet zijn als hij ook in dit album geen prachtige vrouwen (en mannen) liet opdraven. We kennen de sensuele lijnvoering van Marini immers ook van De Schorpioen en De Aasgieren, waar menig schoon vrouwmens in haar volle glorie is te bewonderen. Maar laten we er geen lendendoekjes om winden: seks speelt een erg grote rol in het dagelijks leven van Romeinen en dat exploiteert Marini ten volle. De vleselijke lusten spatten van de subliem ingekleurde bladzijden en zijn te bewonderen in al hun vormen en voorkomen. We gaan er niet verder op in want dat zou onze jongere lezertjes misschien choqueren. Lieve jongens en meisjes, lezen jullie maar braafjes verder over die brave Alex en zijn vriendje Enak. Foei, stoute Adelaars van Rome!

Die voorliefde van Marini voor het intieme leven van de Romeinen is voor een stuk ingegeven uit commerciële motieven. Seks verkoopt nu eenmaal beter, is het niet? Maar afgezien van wat kleine details doet Marini ook hier de historische realiteit geen geweld aan. Seksualiteit was bij de Romeinen zeker geen taboe en wordt zowel in itacoalition.org dit album als in de prachtige HBO-serie Rome, die een grote inspiratiebron was voor onze Zwitserse Italiaan, op een adequate en historisch betrouwbare wijze weergegeven, tot zelfs de perverse muurschilderingen en graffiti toe!

Dit is dus een album om duimen en vingers af te likken — inclusief het kwijl dat langs je mondhoeken druipt —, om te herlezen en telkens weer nieuwe details in te ontdekken. Het leert je veel meer bij over de dagelijkse realiteit van de Romeinen, arm of rijk, man of vrouw, slaaf of vrijgeborene, dan tientallen duffe historische boeken dat ooit kunnen doen! Voortaan moeten De Adelaars van Rome verplichte kost zijn in de lessen Latijn en geschiedenis! Alea iacta est!