Hoezee, Jean Pleyers is back! Hoewel we deel 10 van Thierry Cayman best konden smaken, valt zijn grafische kunnen in het niets naast dat van Pleyers. Hoe hij Venetië, "Il Serenissimus", in beeld brengt is om door je tanden te fluiten van bewondering. Even dachten we eigenlijk met een in stripvorm uitgesmeerd album in de reeks De Reizen van Tristan te maken te hebben want ook het verhaal laat zich door de weelderigheid aan details van kostumering (de carnavalsperiode leent zich prima voor fantasierijke kleding en maskers) en decor op de achtergrond af te spelen. Zolang de personages maar zo veel mogelijk locaties aandoen, lijkt de missie van de auteurs geslaagd.

Onder de uiterlijke schijn proberen we het pad te volgen van Tristan die in opdracht van zijn dubieuze vriend Gilles de Rais (we begrijpen nog steeds niet waarom Tristan met de niet-fictieve wreedaard optrekt) een kostbaar manuscript van de Engelse filosoof Roger Bacon in Venetië moet vinden. In 1436 liggen het hertogdom Milaan en de republiek Venetië in oorlog met elkaar, dus is het niet vanzelfsprekend om er te geraken. Daar aangekomen belandt Tristan ook nog in het bed van de vrouw van de doge wat uiteraard de nodige complicaties met zich meebrengt.

Op de laatste pagina is het verhaal nog niet afgerond. Het vervolg zal zich afspelen in het Venetië van het noorden, het ons zo vertrouwde Brugge... Nu schiet ons plots de gedachte te binnen waarom Venetië nooit het Brugge van het zuiden wordt genoemd.