De quasi dagelijkse stripjes op de blog van Boulet, huidig tekenaar van Donjon Zenit, lezen we niet online, maar als er in de reeks Notes een nieuwe bundel verschijnt van zijn dagboekstripjes zijn we er (samen met een paar tienduizend Fransen) als de kippen bij om te genieten van zijn persoonlijke wederwaardigheden. Daarin komen vaak getekende verslagjes voor van zijn passages langs stripfestivals die voor de grappigste noten zorgen door zowel de relativering van zijn eigen bekendheid als unieke — niettemin herkenbare — ontmoetingen met fans of bezoekers die bij hem langskomen voor een handtekening. Die aanpak herkenden we ook bij de stripfestivalverhaaltjes van Frédéric Bézian in Het Volle Leven. Voorts valt op dat hij regelmatig zijn ergernissen uit over mensen die overlast veroorzaken: of ze nu luidop gsm'en, de motor van hun wagen laten draaien terwijl ze effetjes naar de bakker gaan of zich simpelweg als een lomperik gedragen. Slechts af en toe laat hij zich daarbij zelf betrappen op een te verregaande intolerantie. Wie bijvoorbeeld in alle rust wil werken, moet niet in een café gaan zitten.

De verhalen van één tot enkele pagina's lang zijn stuk voor stuk aardig om te lezen. Wat ons daarbij enorm meeviel, is dat ze ook elk een duidelijke pointe hebben. Dat missen we dezer dagen al te vaak in goedmenende alternatieve auteurs voor wie het bedenken van een imponerend of ten minste logisch slotakkoord een te moeilijke opgave is. Bézian houdt het allemaal toegankelijk en heeft ook op grafisch gebied wat te bieden. Sherpa is van plan om nog meer strips (die eerder verschenen bij Delcourt) van hem te vertalen. Laat maar komen, zouden we zeggen.