Light Yagami, een briljante maar verveelde student vindt op een dag een vreemd schriftje: de Death Note. Het gaat om een leuk hebbedingetje dat mensen laat doodvallen wanneer je hun naam erin noteert. Belangrijke extra spelregel: je moet je het gezicht van de persoon voor de geest halen, op het ogenblik dat je de naam schrijft. Dit natuurlijk op specifieke aanvraag van de families Li, Peeters en Janssens, die vreesden om naamgenootwijs wel eens onschuldig slachtoffer te zijn. Extra gadget: de shinigami (doodsengel) Ryuk, de eigenaar van de Death Note, die enkel voor Light (en ons!) zichtbaar is. Hij zorgt voor het geleidelijk opsommen van de bijkomende regels (net als vrouwen, hebben hebbedingen daar wel eens last van) van de Death Note. Daarnaast staat hij in voor de luchtige noot, door als volleerde Baldrick domme opmerkingen te maken en appels te eten.

Anyway, Light ziet zijn kans schoon om de wereld te zuiveren van alle kwaad en houdt als wraakengel Kira grote opkuis in het klantenbestand van pakweg de gevangenis van Dendermonde (en u dacht dat ze ontsnapt waren!). De ene helft van de wereld beschouwt hem daarom als held, de andere helft vindt het wraakroepende ongein. Bij die andere helft: L, een vreemde kwiet die minstens even briljant is als Light. De mediaschuwe Tsugumi Ohba is de schrijfster (of schrijver, weten wij veel) achter dit ongeloofwaardig maar meeslepend verhaal. En in tegenstelling tot vele Europese ambachtslieden, houdt ze de voet niet op het rempedaal. Het moet vooruit gaan en dus confronteert ze L en Light in dit derde deel met elkaar. Een clash der titanen... tot een tweede Kira opduikt!

We hebben het hele woordenboek doorgenomen om de passende superlatieven te vinden voor deze topreeks in wording. De strijd tussen Light en L, allebei met hun eigen geniale denkpatroon, zorgt voor een echte pageturner. Het is alsof je als neutrale (want het blijft ontzettend moeilijk om een kant te kiezen) toeschouwer een aantrekkelijke Champions League-wedstrijd bijwoont. Een genie tegen een genie. Een een-tweetje tussen Zidane en Ronaldinho. Connors tennist tegen McEnroe. Bob Dylan en Leonard Cohen in duet! Senna en Schumacher samen door een bocht! Da Vinci en Galilei die een sudoku oplossen! Franquin en Mœbius broederlijk signerend! Merckx versus Van Looy! Enfin, you get the point. Death Note is al drie delen lang een strip waarin je hopeloos wegzinkt en een uur lang niet meer weet wat er rondom jou gebeurt. Meedenken — en redeneren met de protagonisten, telkens weer tot de vaststelling komen dat het denkpatroon klopt en af en toe eens glimlachen met de opmerkingen van Ryuk. En dat allemaal terwijl je lief de afwas doet. We mogen het niet zeggen, maar we doen het toch: dit is tot nog toe het allerbeste wat we in onze stripbesprekingscarrière hebben gelezen. Als het niveau ook in de volgende delen zo hoog blijft, plannen wij dan ook een petitie om volgende leuze in de stripspeciaalzaken boven de kassa te hangen: Als Death Note op de toog ligt, is een hebbeding nabij.