Het gevaar van het overnemen van reeksen van Talent is dat lezers binnen de kortste keren beginnen te wensen, zelfs eisen, dat Daedalus, Silvester of Uitgeverij L ook andere reeksen van Talent overnemen. En het gaat niet altijd om bewezen successen. Ondertussen zijn de bekendste krenten met het meeste potentieel bijna allemaal uit de pap. Van Luuna hadden we een verdere vertaling ook wel verwacht, al is er steeds wel een Atalante van Crisse waar meer op wordt gewacht.

In Luuna krijgt een indianenmeisje met grote blauwe kijkers niet één maar twee totems toegewezen: twee aan elkaar complementaire wolven. De witte wolf staat voor het goede in haar, maar hoed je voor de volle maan wanneer de zwarte wolf zijn slechte invloed doet gelden. Luuna wordt in haar initiatieperiode en in haar queeste om de vloek op te heffen bijgestaan door drie driftige wezentjes die passen in elk Disney-universum. Eigen aan de Disney-tekenfilms is de aandacht voor natuur en uiteenlopende personages die Luuna op haar pad tegenkomt groot. Er valt dan ook heel wat te beleven tijdens de lezing van dit charmante, zwierig getekende reeksje.

Crisse heeft zo ondertussen zijn eigen mythologie bij elkaar gepend die in Luuna door oud-Disney-animatietekenaar Nicolas Keramidas wordt getekend. In de eerste weldra opnieuw te verschijnen delen stonden de geblokte neuzen van de personages ons niet aan. Die gimmick heeft Keramidas ondertussen grotendeels laten varen. De twee resterende delen van deze eerste cyclus moeten er ook weldra komen.