Vandaag is er groot nieuws in de vermaarde Universiteit van de Magie in de diplomatenstad Amporche. Niemand minder dan prinses Murmillia, het nichtje van de keizer, zal er proberen haar tovenaarsdiploma te behalen. En dat is supernieuws voor Tolriq, de flierefluiter van de school. Hij wil haar en, als het even kan, haar sexy lijfwacht maar al te graag aan zijn degen rijgen. Helaas voor de wellustigen onder ons, wordt zijn veroveringstocht onderbroken door een aanval van monsters, demonen en andere helbewoners. Vanuit een parallel universum dringen ze de stad binnen en verwoesten er alles en iedereen. Tolriq, Murmillia en haar lijfwacht Faude kunnen nog net uit hun hongerige klauwen blijven en slagen erin zich te verschuilen bij Fofnir, een vriend van Tolriq. Hun enige bezittingen zijn wat formules om toverelixers te maken.

Ja ja, het is weer zover: een nieuwe Arleston is gearriveerd! Net zoals voor het schitterende SinBad, hadden we al de loftrompetten opgeblonken. Helaas ontgoochelt deze fantasystrip door een acuut gebrek aan fantasie. Het karakter van de sympathieke boef kennen we al uit De Cartografen, de grillige prinses uit Ythaq en de lijfwacht is een humorloze Hebus. Bovendien doet het wonderlijk diertje dat het verhaal redt, ons heel, heel sterk denken aan de Donselaar uit Op Zoek naar de Tijdvogel. Tiens, en zijn onze drie helden ook hier niet Lanfeust- of Ythaq-gewijs bezig met een of andere zoektocht? Neen, Arlestons trukendoos lijkt hier nu wel echt leeggeschud. Op zich is dat niet zo erg met een naam als Varanda als tekenaar. We zijn immers nog steeds niet bekomen van de adembenemende platen uit Verloren Paradijs. Helaas vinden we nauwelijks een spetterende bladspiegel terug in Elixers. En nog erger, zelfs de monsters zijn aaibaar te noemen voor iedereen ouder dan tien jaar. Bah.

Toch raden we je deze strip aan, en neen, niet omwille van het prima drukwerk en de vlotte vertaling. Varanda heeft immers drie-en-een-half jaar tijd genomen om deel twee af te werken, en dat is er zeker aan te zien. Kijk en vergelijk maar op deze pdf. De meester der traagheid heeft er zelfs zoveel zin in dat deel drie begin volgend jaar zou verschijnen. Bovendien vallen de karakters en het verhaal in het tweede deel in een definitieve plooi. Niets is meer wat het lijkt. Verwachte romances en andere open deuren worden vakkundig toegeklapt! Geef toe. Het is eens iets anders: een zwak eerste deel en een retestrak tweede deel. Een echte verrassing Arleston waardig.