DRAGON BALL 71
Great Saiyaman
Akira Toriyama • Glénat
96 p. (SC)
|
|
| Beloning voor volhouders |
|
In februari 2001 verschenen de eerste twee vertaalde deeltjes van Dragon Ball. Ze deden ons mateloos lachen van plezier. In de zes jaar die volgden zagen we vooral het komische aspect zienderogen verdwijnen als een aan een kind gegeven snoepje. Wat er ondertussen allemaal is gebeurd, is ons vragen om enkele jaargangen Thuis of Familie samen te vatten… Eigenlijk gebeurde er dus amper wat en alleszins veel van hetzelfde. Er werd heel wat gevochten, veelal in kampioenschappen, Sangoku kreeg twee zonen, belandde op een andere planeet en stierf.
Met deel 71, Great Saiyaman, is een nieuw begin aangebroken. Sangoku's oudste zoon Sangohan is ondertussen zestien jaar en woont voor het eerst lessen bij op de middelbare school in Satan City. Van zijn moeder Chichi heeft hij de opdracht gekregen zich low profile te gedragen. Niemand hoeft te weten welke onmetelijke krachten er in zijn genen schuilen. Je raadt het, jonge zonen luisteren niet naar hun moeder... Sangohan houdt er een dubbelleven op na als misdaadbestrijder. Zijn haren kleurt hij goud zodat hij al snel gekend staat als de gouden vechter. Zijn klasgenootje Videl — toevallig de dochter van de ten onrechte tot held gebombardeerde Satan — is geïntrigeerd door de nieuwe student in de klas. Zou hij...? Op een dag heeft Sangohan een hippere vermomming. Nu zijn er zogezegd twee helden die de stad van crimineel gespuis schoonvegen, maar dan is er ook nog Videl die eenzelfde soort roem najaagt.
Na tientallen kwakkelende delen van de mangareeks Dragon Ball worden de volhouders alsnog beloond. Great Saiyaman is een verfrissend verhaal met superheldengeestigheden uit bijvoorbeeld Spider-Man, personages die nog eens lekker loos gaan in hun expressie en gedragingen zoals in de eerste delen en forse dosissen actie en snelheid. Op dertien delen van het einde van de reeks zal het voor vele opgevers te laat zijn om opnieuw in te haken. Zonde. We hebben onverwacht veel gelachen. De andere volhouders wellicht ook. |
|
| > DAVID STEENHUYSE — december 2006 |
