Soms vragen we ons nog af of Cosey nog leeft. Hoogstwaarschijnlijk ziet hij al een beetje blauw van al die jaren dat we hem tegen onze kamerbrede borstkas drukken. De Zwitser heeft ons immers pareltjes geschonken als Kate, Reis naar Italië en Op Zoek naar Peter Pan. Vorig jaar verraste hij ons nog met het fraaie De Azuren BoedDha. Ook met deze tweede doorstart van zijn hippieheld Jonathan zit het weer snor. Nochtans is er nauwelijks wat nieuws onder de Aziatische zon. We pikken Jonathan deze keer op aan de oevers van het Birmaanse Inle-meer waar hij wacht tot zijn reisgezel, de Britse arts Manfred genezen is van zijn malaria-aanval. Om de tijd wat te vullen, schrijft onze krullenbol in zijn dagboek. Zoals verwacht zijn het geen zeemzoeterige Sara-vertelselkes, maar eerder contemplatieve boeddhistische overpeinzingen. Tussendoor genieten we volop van de leuke gedachtensprongen rond Midnight Oil, de Lamborghini Miura en — Mary Poppins nog aan toe — het toverwoord supercalifragilisticexpialidocious. Halfweg het boek komt de aap plotseling uit de mouw, en blijken de Birmaanse monniken waarmee Jonathan optrekt een flink stuk aardser te zijn dan onze held. De toon en stijl van de strip verandert van een ontspannende reisreportage van Myanmar Vakantieland naar het grimmige van de Birmaanse politiestaat. Mooi gedaan.

Helaas scheert deze Jonathan grafisch niet dezelfde hoge toppen. Natuurlijk blijven zijn verstilde tekenstijl en de prachtige inkleuringen ons beroeren, maar we hebben Cosey de jongste jaren al scherper geweten. Ach, we moeten ons idool ook weer niet te zwaar op het rooster leggen. Laten we überhaupt blij zijn dat zo'n strips vandaag de dag nog uitgegeven worden bij een grote uitgeverij. Dat dit sprookje nog wat moge blijven duren.