Bibliografie van Christophe Simon
• Alex (deel 25, 26, 27)
• Corentin
• De Dooltocht van Alex
• Ella Mahé
• Orion
• Sparta
Bibliografie van Patrick Weber
• 1066 - Willem de Veroveraar
• Alex (vanaf deel 26)
• De Laatste Koningin
• De Zonen van de Wolvin
• Glimlach 58
• Lefranc (deel 18)
• Lois
• Lois (vanaf deel 3)
• Sparta
• Trust
Bibliografie van Jacques Martin
• Alex Stelt voor - Historische Personages
• Arno
• De Grijze Uil
• De Reizen van Alex
• Het Geheim van de Calumet
• Keos
• Lefranc
• Lefranc
• Lois
• Orion
• Orion
• Tristan
• Xan
ALEX 27
De Duivel van Pharos


Christophe Simon + Patrick Weber/Jacques Martin • Casterman
48 p. (SC)
Alex is weer flitsend!

Na het avontuur met Julius Caesar in De Iberiër blijven we min of meer in de familie. Het rommelt in Egypte. Na de dood van hun vader delen de jonge Ptolemaeus en de bevallige Cleopatra de troon. Terwijl Ptolemaeus er alles aan doet om zijn zuster uit het zadel te lichten, houden de Romeinen er een andere visie op na. Zij steunen Cleopatra. Alex en Enak worden naar Alexandrië gestuurd, zogenaamd om in de leer te gaan bij de wijze Cristenes, een trouwe aanhanger van Cleopatra. De studies vormen uiteraard een dekmantel voor een veel belangrijkere opdracht: Caesar het bewijs en een excuus leveren om Cleopatra ter hulp te schieten...

Op basis van deze korte introductie ontstaat al snel het vermoeden dat het een rechttoe-rechtaan historisch verhaal betreft. De intrige waarrond dit verhaal opgebouwd wordt, is echter veel breder dan dat. Polynices is de beheerder van de beroemde vuurtoren van Pharos, een van de zeven wereldwonderen uit de oudheid en hét statussymbool van Alexandrië. Zijn positie geeft hem macht en mogelijkheden. Een connectie met Nikanor, eerste dienaar van Ptolemaeus, verheft deze mogelijkheden echter tot een staatsgevaarlijk niveau. Opnieuw loodst Patrick Weber ons op voortreffelijke wijze doorheen een kluwen van informatie zonder al te snel geheimen prijs te geven. Bovendien gaat dit verhaal er gemakkelijk in zonder op enig moment langdradig te zijn of te vervallen in haastwerk.

Over het tekenwerk van Christophe Simon waren we vorig jaar al erg enthousiast. Ook deze lijn zet zich voort. De tekeningen zijn over het algemeen wat groter dan het werk van de grootmeester himself, Jacques Martin. Veel — zoniet alles — heeft te maken met de overschakeling van vier naar drie bandjes per pagina. Dit is een van de aspecten die stilaan tot een gunstige stijlbreuk leiden. Ondanks het gebruik van de klare lijn wordt het tekenwerk namelijk dynamischer, zonder verlies aan detail. Ook de gezichten vol emoties geven een meer realistische touch! Houterig is het al lang niet meer.

De revival gaat verder, het niveau blijft klimmen. Alex is weer flitsend!

> JACKY CORNELIS — november 2008