TINE 1 Tine bij de Walen
Yan Lindingre + Philippe Nihoul • Glad IJs 48 p. (HC)
|
|
Domme Vlamingen |
|
"Ik ben er niet zeker van dat de Vlaamse lezers de intellectuele capaciteit hebben om dit fijne juweeltje vol verfijnde Waalse smaak te appreciëren", is een sarcastische uitspraak van een zekere Olivier uit Brussel. Je mag er nu zelf de familienaam van de bedoelde politicus bij zoeken. En zo staat Tine bij de Walen bol van de verwijten en gemene relativering. Een enkele keer wordt de Vlaming op de korrel genomen (het blijft een Waals fabrikaat), maar nog meer moeten de Walen het zelf ontgelden. Tine is de smeerkeeseditie van Dardennes Rosetta, de familie Flodder op zijn Waals, het armtierige van de Planckaerts maar dan wél grappig, comedy van de eigen aardkluit.
Tine leeft na de dood van hun ouders samen met haar broer Vretje, ook al zo'n marginale kwiet. Ze spreken zoals een jongere een sms'je opstelt en enige schaamte is broer en zus niet vreemd. De kots hangt naast de mond bij het opstaan, het vuil ligt op de grond en je ruikt welhaast de vieze lichaamsgeuren van de personages. Voetbal, vreten en gerampetamp lijken de enige zaken waar ze zich om bekommeren. "'n Gat is 'n gat!" is een gevleugelde uitspraak van Tine wanneer Vretje op een afwijkende vorm van een Tupperware-avond (waarop dus seksspeeltjes worden gepresenteerd en verkocht) een Big Bear Jumper monstert. Da's een plastieken versie van een behaarde mannenkont. In afzonderlijke kortverhalen passeert een marginale wereld. Toch bezondigen de personages zich niet aan vervelend zelfbeklag of het uiten van jeremiërende statements. Daar zijn ze te zwakzinnig voor, al komen ze dikwijls spitant uit de hoek. Liever maken ze het beste van wat het leven hen biedt en daar valt ook wat voor te zeggen.
Tine bij de Walen kreeg al een expo in het BCB toen er nog geen sprake was van een vertaling. Daar werd in de Vlaamse pers geen aandacht aan geschonken. Ook nu lijkt het album voortijdig van de radar te verdwijnen. Goeie satire (waar de albums van Glad IJs in uitblinken) en Vlaanderen, 't is nooit een makkelijk huwelijk geweest. Is de Vlaming daar dan toch te dom voor? |
|
> DAVID STEENHUYSE — oktober 2008 |