Portfolio Virginie Augustin	16/02 TOP
Onderstaande bijdrage van Frédéric Bosser verscheen eerder in het Franse stripmaandblad dBD nummer 70 van februari 2013. Personagestudies van Lord Douglas voor Whaligoe 1 (2012) "Ik maak niet graag voorstudies en ik zie ze nog minder graag terug want ik vind ze systematisch beter geslaagd dan mijn uiteindelijke keuze (ook al weet ik dat het personage in het album over het algemeen gekozen is omwille van het gemak om ermee te werken). In de toekomst hoop ik gedetailleerdere personages uit te kunnen werken." Coverillustratie Whaligoe 1  (2012) "Net zoals bij het album Reis naar de Schaduwen gebruikt deze cover het meisje en de dood als onderwerpen. Gelukkig is het ook een scène die in het album voorkomt, ook al gaat het hier om een kerkhof met meer begroeiing. Ik wilde er iets zachts bij en met deze kleurschakeringen lukte het zelfs om een feeërieke sfeer te creëren. Dat gaf nog probelemen om de titel van het album er goed op te plaatsen. Het beeld lijkt me verleidelijk genoeg en het blijft in de gewenste gothische en romantische sfeer." Rough van pagina 4 voor het collectiefalbum Eerste Keer  (2008) "Ik werkte dolgraag mee aan dit collectiefalbum. Voor de bladschikking was ik vrij, maar ik worstelde wat met het inkten met pen. Het was ook de eerste keer dat ik in die techniek werkte. De uiteindelijke plaat is mijn favoriet van het negen pagina's tellende kortverhaal dat ik voor deze uitgave tekende. Hoogstwaarschijnlijk omdat wat erop staat zo was voorzien en ik voor één keer echt beheerste wat ik in scène wilde zetten. En verder nog door de manier waarop het in beeld is gebracht, hoe het is getekend, de bladschikking, de compositie, de houdingen. Voor mij is dit mijn professioneelste plaat. Er moet er toch eentje zijn!" Coverillustratie voor een luxeversie van Alim de Leerlooier 1 (2009) "Amusant om te zien dat ik erin ben 'geslaagd' een nieuwe cover te tekenen voor de luxeherdruk van Alim de Leerlooier 1, eens de serie al was beëindigd. Ook al heb ik een zekere voorliefde voor dit soort personagecomposities, toch heb ik zelden de kans het in de praktijk uit te voeren. Misschien ben ik de enige die ervan houdt..." Plaat 1 voor het collectiefalbum Polnareff  (2007) "Eerste van twee platen voor een kortverhaal naar het lied Sous quelle étoile suis-je né? van Polnareff" Dit is MIJN favoriete pagina van alles wat ik ooit heb getekend en ik kan niet uitleggen waarom. Deze plaat ligt ook aan de basis om mijn tekenstijl te herzien. Ik hoop op een dag meer te kunnen doen met dit verhaal en de personages..." Voorstudie voor een animatiefilm naar de roman Pourquoi J'ai Mangé Mon Père van Roy Lewis (2010) "Goed, ik weet niet hoe het is gesteld met het langspeeltekenfilmproject naar het beroemde boek. Ik werd niet weerhouden om deel uit te maken van het uiteindelijke tekenaarsteam. Tot mijn grote spijt heb ik enkel deze test kunnen maken. Hier staan Leptictidium, een voorloper van de dingo, en Macrauchenia, prehistorische dieren, en een studie van oom Vania. Als kind was dit exact wat ik wilde doen en tekenen: voorstudies en het design van films dus. Ik waag regelmatig mijn kans en regelmatig doen ze geen beroep op me. Niet erg! Ik maak graag strips en bij gelegenheid animeer ik wat. Beide compenseren niet weinig mijn oorspronkelijke ambitie." Afficheproject voor Mars au Féminin (2011) "Jaarlijks organiseert de burgemeester van de stad waar ik woon een evenement ter ere van een vrouwelijke Mars. Het gaat om het statuut van vrouwen, over gelijkheid en ongelijkheid. Vorig jaar werd ik gevraagd voor de affiche en een groter project dat theater, reportage en strip mixt. Het hele project ging niet door, maar ik schiep er enorm veel plezier in om deze illustraties te tekenen " Originele illustratie voor Bélé (2012) "Ik teken nooit voor familie of naasten want ik vind dat altijd ongepast, zinloos, lastig voor iedereen. Daar hou ik niet van. Niettemin veranderde mijn leven drastisch, die avond in november, en deze tekening kwam als vanzelf." 19 Mars 2012, pagina's 20 en 61 (2012) "Ik maak ook al geen actuele tekeningen. Ik heb noch de snelheid, noch de geestdrift. Ik bewonder bloggers, perstekenaars, tekenaars die het nu-moment opzoeken. Soms is het nochtans sterker dan mezelf en dan moet het eruit, ook al is het hard. En hier is het hard!" Illustratie voor Wakfu "Dit is een opdracht vor het kaartspel Wakfu. Ik profiteer ervan om een andere tekenstijl en meer cartoonachtige dingen uit te testen. Ik probeer graag afwijkende technieken uit." Duitse coverillustratie voor Reis naar de Schaduwen (2011) "Een covervoorstel voor de Duitse editie van Reis naar de Schaduwen dat onder de titel Das Schattenreich von Troy is vertaald... Nogal een titel, hè?! Ik tekende dit album dolgraag. Christophe Arleston en Audrey Alwett gaven me een grote vrijheid voor de vormgeving van de Troyaanse hel. Voor de cover kozen we aanvankelijk voor een andere illustratie en toen kwam deze uit de bus voor de editie in zwart-wit. En deze genoot de unanieme voorkeur voor alle versies. Het is mijn meets ernstige cover op het gebied van compositie, kleur... Tot mijn verrassing en plezier zag ik een trailer voor de tv-serie Les Revenants op Canal+ die van hetzelfde idee uitging. Ik herinner me niet dat ik me heb geïnspireerd op een ander beeld dat ik had gezien en daarna vergeten, maar ik vind het nog altijd een goed idee."

Virginie Augustin over Whaligoe 1	16/02 TOP
Onderstaande bijdrage van Sophie Bogrow verscheen eerder in het Franse stripmaandblad Casemate nummer 55 van januari 2013. COMMENTAAR BIJ PAGINA 4 Over het moeizame begin: "De eerste pagina's van een album vormen altijd een probleme voor me. Tekenaars die in het midden beginnen, waar zwakkere pagina's minder opvallen, hebben geen ongelijk... Deze eerste pagina's heb ik ontelbaar keer opnieuw gemaakt. Ik wilde de realistische illustraties van de negentiende eeuw benaderen, met een pen en alles gearceerd, maar ik kwam er niet toe. Ik ben teruggekeerd naar mijn comfort zone: een semirealisme die de menselijke anatomie behoudt, maar met meer expressiviteit die naar tekenfilms neigt. In strips geeft fotorealisme doorgaans een statische indruk." Over het hanengevecht: "Documentatie over hanengevechten is niet moeilijk te vinden,. In Latijns-Amerika of in Azië, Thailand, Birma en de Filippijnen worden die nog veel georganiseerd. Jacques Brel toonde er een in zijn film Franz. Tijd noch plaats veranderen de gevechten in kwestie om te tekenen." Over historische correctheid: "Op de Antillen heet de arena een pitt à coqs, in het Engels een cock pitt. Mijn arena kwam voor op een schilderij in de documentatie die Yann voor me verzamelde. Voor de sfeer en de kleuren kon ik me behelpen, maar ik heb het te groot getekend. Vergelijk het met de grootte van de oude molen op de vorige pagina, daarin zou zich dus die arena moeten bevinden! Het is gek hoeveel details je moet opzoeken, zelf al is het niet de bedoeling om historisch correcte gebruiksvoorwerpen, koetsen en kledij te tekenen. Over elegant geklede personen in Londen vonden we wat we nodig hadden, maar niet over plattelandsmensen. Ik gaf hen kilts en broeken uit de achttiende eeuw — op het platteland lopen ze altijd achter. Historici zullen me vermoorden, te beginnen met mijn vader." COMMENTAAR BIJ PAGINA 5 Over inspiratie voor de personages: "Ik heb het moeilijk om veel personagestudies te maken. Ik gebruik nooit een model sheet zoals bij tekenfilms met het complete gamma aan emoties. Ik behoud liever de vrijheid om her en der mij stempel te drukken op het acteursspel, wat me vaak in bochten doet wringen. Voor Branwell inspireerde ik me op Gérard Depardieu als jongeman in de film 1900 tot de mastodont in Mammuth! Dogson, de dandy schrijver, komt van acteur Stewart Granger. Emily was een ander pak mouwen. Vrouwen zijn moeilijk om te tekenen: van zodra je hun trekken wat vervormt, maak je ze lelijk. Vandaar dat we het bij stereotypes houden." Over de referenties: "Ik tekende zonder me bewust te zijn van de parallellen tussen Emily, Branwell en de echte familie van de Brontë-zusters. Hun romans maken deel uit van de immense lijst klassiekers die ik nooit heb gelezen. Maar dat is ook goed, anders had ik ongetwijfeld gelijkenissen gezocht die een verplichting zouden vormen. Mijn referenties komen eerder uit films: Ryan's Daughter van David Lean, Tess van Roman Polanski, Beau Brummell met Stewart Granger of The Picture of Dorian Gray met George Sanders. Eigenlijk ook Yanns referenties." Over invloeden: "Alvorens ik van wal steek herbekijk ik altijd het werk van tekenaars als Giraud/Mœbius, Franquin,... En je kan niet genoeg de gave van Uderzo onderstrepen om beweging te creëren die een vlotte lezing ondersteunen. Voor mij telt dat veel. Misschien omdat ik uit de tekenfilmsector kom. Ik maak ook gebruik van bronnen buiten de stripwereld. In dit geval negentiende-eeuwse illustratoren zoals Gustave Doré, Heinrich Kley, Félicien Rops of Arthur Rackham." COMMENTAAR BIJ PAGINA 6 Over het roze: "Deze pagina toont een harde scène, een andere blik op het charmante karakter van Branwell, een ware slechterik op het sadistische af. Voor het contrast koos ik ervoor om de pagina een roze schijn te geven... Door dit soort ideetjes heb ik het moeilijk om inkleurders te vinden die op dezelfde golflengte staan. Ik teken altijd met weloverwogen kleuren in het achterhoofd en met ideeën over schaduwen en complexe belichtingen die ik vaak niet uitgelegd krijg." Over de wind: "Stel je het gezicht voor van de inkleurder tegen wie ik zei: 'Hier moet je de wind voelen, of het jodium ruiken!" Met Fabien Alguier werk ik voor het eerst samen.En 't verliep moeizaam, in die mate zelfs dat we het uiteindelijk samen inkleurden om de achterstand in te halen." Over de plattegrond van Whaligoe: "Kerascoët is niet alleen het pseudoniem van het koppel Pommepuy en Cosset (de tekenaars van de laatste Donjon Avondschemer-albums, red.), maar ook de naam van een Bretoens dorpje in de buurt van Port Manech waar gerestaureerde oude hutten van pas kwamen om een geloofwaardig Whaligoe uit te vinden. Over de plattegrond van het dorpje heb ik nog mijn hoofd gebroken. Ik ben niet strikt genoeg om plannen te tekenen, ik probeer alleen om de kerk als centraal gebouw te gebruiken." COMMENTAAR BIJ PAGINA 7 Over Yanns inzet: "Ook deze scène viel niet mee om in beeld te brengen. Hier was eenvoud en expressiviteit nodig met bitter weinig elementen. Ik vertrok met witte veren die op een zwarte achtergrond neerdwarrelen. Yann stelde me voor het om te draaien. Het resultaat geeft hem gelijk. Ik heb bijna nooit de behoefte gevoeld zijn bladschikking, die hij beeld voor beeld uittekent, te veranderen. Ik weet dat hij zijn scenario heeft aangepast aan mijn tekenstijl, zoals ik mijn tekenstijl aan zijn verhaal heb aangepast. Die toenadering van twee visies is gezond en verrijkend. Met zulke auteurs kunnen werken is een echte meevaller. Ik ken veel getalenteerde tekenaars die lang niet zoveel inzet tonen!" Over de basaltzuilen: "De basaltpilaren van Giant's Causeway, waar Yann het over heeft, vallen op door hun prismavorm, maar in werkelijkheid vormen ze een soort enorme trap naar beneden. Je kan ze onmogelijk gebruiken. Ik heb vals moeten spelen door ze zo hoog mogelijk uit te rekken om het gewenste perspectief en diepte te bekomen." Over vogels en paarden: "Toen Yann me dit verhaal voorstelde, door me te zeggen dat het tijd werd dat ik het heroic fantasygenre achter me liet, wist ik dat we de richting uitgingen van een heel naturalistische omgeving. Dat is voor mij verbonden met de romantiek. Maar ik had me niet verwacht aan het tekenen van zoveel vogels. Ik hoop dat we in deel twee ook eens een vosje kunnen afbeelden. Het is ook de eerste keer dat ik paarden moest tekenen. Men had me er voor gewaarschuwd, die zijn moeilijk. Heel moeilijk! Bekijk de mijne niet van te dichtbij..."