Thimothée Montaigne over Het Derde Testament - Julius 5	02/05 TOP
Onderstaande bijdrage van Thierry Wagner verscheen eerder in het Franse stripmaandblad Casemate nummer 111 van februari 2018. COMMENTAAR BIJ PAGINA 34 Over personages laten gaan: "Ik heb 246 platen getekend van Julius en zou ermee door kunnen gaan! In dit vak volgen de strips elkaar op. Daar moet je gewoon aan raken, ook al hou je van de personages die je doorheen de jaren laat evolueren en waarbij je altijd emoties voelt als je hen moet laten gaan. Het was een mooi team met Alex Alice, Xavier Dorison en Philippe Hauri van Glénat. Ik sta open voor alle onderwerpen, alle voorstellen, alle werelden, maar ik kijk steeds meer naar de mensen met wie ik het avontuur aanga." Over tussenkomst: "Alex weet hoe hij de voor- en achtergronden van elkaar moet scheiden en de beelden leesbaarder te maken. Het was een goede ervaring om met hem te werken, want ik had de neiging om te veel dingen in mijn prenten te stoppen. Vandaar de ietwat grijze beelden die een gebrek vertonen aan radicaliteit en die een beetje inspanning vergen om ze te lezen. Alex gaf me enorm veel tips en mijn tekeningen evolueerden dankzij hem. Hij kwam vaak tussen waar ik het niet verwachtte." Over uitdagingen: "Bij elke scène in de serie stond ik voor uitdagingen. De openingsprent van deze plaat met Julius in het klein die in het midden van de prent wandelt, is typisch het soort prenten waarbij ik me niet op mijn gemak voel. Spektakel met buitensporige decors... Mensen als Alex doen dat heel goed. Ik heb de neiging alles geloofwaardig te maken terwijl het grandioze aspect in een prent zoals deze moet uitgespeeld worden door de verhoudingen, de sfeer en de effecten te overdrijven. Dat vergt veel inspanningen. We hebben allen wat schrik voor het lege, daarom overladen we het plots." COMMENTAAR BIJ PAGINA 35 Over herinterpretatie: "Maquettes, reconstructies, ook in 3D, films... Er bestaat heel veel documentatie over het toenmalige Jeruzalem. Er is zelfs een Reizen van Alex aan gewijd. Ik heb het bij elkaar gepikt en het opnieuw geïnterpreteerd. Hier heb ik een beetje de samenstelling van het plein aangepast voor onze ondergrondse doorgang. We maken geen piekfijn uitgewerkte historische strip, maar iets episch." Over baarden en snorren: "De twee gezichten op de eerste prent zijn een vondst van Alex in zijn storyboard. Nee, het is niet ingewikkelder om mannen met baarden te tekenen dan goed geschoren mensen. Als de snor goed geplaatst is, komt de rest vanzelf. Ik heb gekeken hoe collega's snorren tekenen, vooral Robin Recht die de eerste Julius tekende. Hij plaatst soms kordate schaduwen onder de neus, de hals... Dat geeft een goede indicatie voor volumes." Over formaat: "Ik heb een miniaturistisch kantje en beperk mijn formaat om niet te veel in de prenten te stoppen. Ik teken op platen van 30 x 40,6 centimeter waardoor ik toch nog kan spelen met lijndiktes. Ik teken de gezichten en de expressies van de personages summier uit met potlood. De rest laat ik achterwege en improviseer ik bij het inkten, zelfs de zwarte vlakken. Mocht ik veel groter werken, zou ik moeten rechtstaan en afstand houden zoals een schilder op drie meter van zijn doek moet staan om het overzicht te zien!" COMMENTAAR BIJ PAGINA 36 Over acteren: "Men zegt me vaak dat de gezichten van mijn personages hen tot leven wekt en geloofwaardig maakt. Ik spendeer er nochtans niet veel tijd aan, zonder voorstudies of schetsen voor de expressies. Ik laat hen acteren en niet overacteren, ik houd me wat in. Het is werkelijk een kwestie van feeling. Je moet gewoon wat zelfvertrouwen hebben, zonder te technisch te denken wat het acteerspel zou ondermijnen. Als je beter kijkt, kloppen veel dingen niet!" Over handwerk: "François Lapierre heeft het kleurenpalet voor de vijf delen vastgelegd. Al tien jaar lang worstel ik in zwart-wit om iets te proberen maken dat overeind blijft. Ik denk dat ik nog eens zoveel tijd nodig heb voor de inkleuring. Daaraan werk ik langzaam aan. Als ik me daar op een dag aan waag, zou het rechtstreeks in kleur zijn. Ik ben nog een echte dinosaurus, ik werk enkel traditioneel, met pen en inkt. Computers interesseren me niet. Zelfs de lettering (in het Frans, red.) is volledig met de hand gedaan. Dat wordt bijna niet meer gedaan." Over lettering: "Ik schrijf de teksten rechtstreeks met de hand op de plaat. Dat is zelfs mijn eerste werk terwijl veel tekenaars hun teksten toevoegen op digitale testballonnen na het inkten. De lettering van het tekstvlak vormt al een grijs vlak in de prent." Over inspiratie: "De kamer in de laatste prent heeft nooit bestaan. Ik heb diverse lithografieën gebruikt van de Schotse schilder David Roberts die enorm veel tekeningen en aquarellen maakte tijdens zijn reizen naar het Midden-Oosten in de negentiende eeuw. Zijn The Holy Land kwam al van pas toen ik werkte aan Het Vijfde Evangelie met Jean-Luc Istin." COMMENTAAR BIJ PAGINA 37 Over aantal prenten: "Kijk, slechts negen prenten op deze plaat. Alex Alice heeft het vermogen om er twaalf, dertien en zelfs vijftien op een pagina te plaatsen die luchtig en leesbaar blijft. Om de tekeningen te laten ademen, moet je alles naar het belangrijkste herleiden. Dat is een les! Bovendien kan je op een plaat twee-drie keer van plaats wisselen, enorm veel laten rondkijken in de kleinste prenten... Het werkt en smeedt de identiteit van Het Derde Testament. Ik werk momenteel aan het storyboard van mijn volgende albums met gemiddeld zeven tot acht prenten per pagina. Minder risico." Over platen van 10 miljoen dollar: "Er zijn nogal veel oorlogsscènes in Julius, maar als je goed kijkt, gaat het om een massaeffect, niet om individueel uitgewerkte strijders. Ik geef de indruk dat er veel volk is, maar het gaat meer om een soort grafische code. Ik heb niettemin gezweet op de eindscène, maar ssssjt, houd dat geheim! Toen ik het storyboard van het album zag aankomen, dacht ik: 'Alex, je kan wel zien dat jij dat allemaal niet moet tekenen!' Platen maken die tien miljoen dollar zouden kosten voor een film is opwindend, maar het is ook een beetje eng. Ik deed er een dik jaar over om de 72 pagina's te tekenen voor ik ze aan François Lapierre gaf voor de inkleuring." Over Yves Swolfs: "Ik zou dolgraag opnieuw aan een project werken met Alex, we begrijpen elkaar heel goed. Momenteel werk ik met Yves Swolfs aan de herneming van De Prins van de Nacht dat eind dit jaar verschijnt. Yves is een echte professional. We maken samen twee albums. En daarna? Dat zien we wel."

Thimothée Montaigne over Het Derde Testament - Julius 4	01/07 TOP
Onderstaande bijdrage van Jean-Pierre Fuéri en Frédéric Vidal verscheen eerder in het Franse stripmaandblad Casemate nummer 72 van juli/augustus 2014. COMMENTAAR BIJ PAGINA 3 Over het begin: "Kleine ellips van enkele maanden na het vorige deel om het verhaal mee te beginnen en dat verschaft ons nogal wat vrijheid. We zijn op de terugweg naar Judea, langs het fort van Machaerus. Revolterende Joden maken oorlogsmachines klaar die je in de prenten 4 en 5 ziet. Ongetwijfeld om het fort te belegeren. Voorloorlogs sfeertje..." Over het silhouet: "We herkennen het silhouet van Sayn, nadenkend, naar de sterren turend. Ze contrasteert met de houding van de andere personages in prent 5, allen zelfverzekerd, ervan overtuigd dat ze tot het goede kamp behoren." Over de bladschikking: "Ik maak de prenten afzonderlijk, volgens de bedoelingen van de mise en scène van Alex Alice die het storyboard maakt. Een keer de plaat is voltooid, vertrouw ik op mijn oog om het geheel evenwichtig te schikken. Als er iets wringt, dan voel ik dat aan en verbeter ik het. Ik heb ook steeds meer aan François Lapierre die de inkleuring verzorgt." Over documentatie: "Het verhaal start met een nachtscène, met veel sterren en sfeer, waarin ik me altijd op mijn gemak voel. In prent 5 zien we Silas, verlicht door een toorts, vandaar de wat warmere tonen en mooie contrasten. Voor de vorige twee delen heb ik tonnen documentatie opgeslagen voor veel verschillende omgevingen: de woestijn, Judea, Babylonië, de bergen, de jungle, enzovoort. In dit album keren we terug naar gelijkaardige plaatsen, wat mijn tekeningen vergemakkelijkt. De delicaatste momenten zijn degene waarin de Romeinen tussenkomen. Daar moest ik iets nieuws op vinden." COMMENTAAR BIJ PAGINA 4 Over de mooie dag: "Terug naar het einde van deel 3 waar Julius op zoek gaat naar het Derde Testament. Sory, maar zijn trektocht in de bergen krijg je niet te zien! Hier zie je hem al terugkomen, in het bezit van de bewuste rol. Het is midden op de dag, het is mooi weer, de hemel is blauw, de sneeuw bedekt alle toppen." Over het klooster: "Shem is als eerste te zien. Hij is verwonderd door de opwinding van de monniken die omhoog kijken. Julius is in zicht, verweerd gezicht, volle baard. Hij heeft steeds meer het hoofd van een profeet, maar ik denk dat we hem sowieso herkennen. De middenste prent, met de berg en het klooster, is natuurlijk de prent die me het meeste werk kostte. De moeilijkheid zat hem in het harmoniseren van de grote rotsvolumes zodat het geheel levendig en geloofwaardig zou zijn. Het gebouw van van het klooster, tegen de bergflank, was niet eenvoudig om te ontwerpen. Ik moest vermijden dat de berg de indruk zou geven dat het op het klooster zou storten." Over hermaken: "Als perfectionist herbegin ik nogal wat zaken. Een groot werk van de compositie was op voorhand gebeurd, ik had wat minder werk aan dit album. Mijn originele platen bevatten altijd niet weinig dekwit en overgekleefde partijen. Ook Alex is veeleisend, we hermaken altijd heel wat dingen!" Over de overgangsprent: "In de laatste prent zien we in het klein de onbedwingbare top die zich voor hen oprichtte aan het einde van het vorige album, met de wolken. Het is een overgang naar de volgende pagina, de titelpagina die we in het groot te zien krijgen." COMMENTAAR BIJ PAGINA 5 Over referenties: "In de eerste prent is het er hopelijk een beetje aan te zien dat ik zoals gewoonlijk gebruik maak van foto's als referentie. Ik besloot heel snel om grote massa's zwart samen te stellen voor het scherpe randje van het maanlicht en de zon." Over improviseren in inkt: "Maar dat maakte mijn taak niet eenvoudiger om er ook nog de titel bij te proppen. Het geheel zou makkelijker uit te werken geweest zijn met voorgronden, kleine bergen en zo. De titel is getekend op de traditionele manier, met de hand. Er moest dus genoeg ruimte rond zodat de titel te zien is. Over het algemeen stel ik me tevreden met licht aangezette potloodtekeningen waarna ik veel improviseer bij het inkten." Over ontwarring: "Hier heb ik me ongetwijfeld een beetje laten meeslepen door het zwart. Daar hou ik van, dan kan ik werken met borstelige penselen. Dat ligt me beter, grote ritmes in de pagina's regelen in plaats van alles in een klare lijn te maken. Maar hier moest ik het achteraf zien te ontwarren om de titel te laten bestaan!" Over de vrije inkleuring: "We hadden het net zo makkelijk in kleur kunnen oplossen, maar die reflex heb ik op voorhand niet. Ik wil dat mijn zwart en wit op zich volstaan. Langs de andere kant ben ik vaak aangenaam verrast door de inkleuring van François. Alex en ik geven niet al te veel richtlijnen en we geven hem enkel wat referenties. Voor deze pagina koos hij een geslaagde, paarsachtige sfeer. Voor dit album genoot hij een bijzonder grote vrijheid en hij verblufte ons met de eindscène. De inkleuring is haast gekkenwerk..." COMMENTAAR BIJ PAGINA 6 Over het flauwvallen: "Een mooi portret van Julius met een klein ademwolkje voordat hij neerstort... Om het effect te versterken van het personage dat flauwvalt, kozen we voor een volledig witte achtergrond met een kunstgreep uit de stripwereld: het weglaten van de kaders. Bij zo'n kleine tekening valt het niet mee om het flauwvallen uit te drukken! Ik vind dat het hier aardig werkt." Over een herwerking: "Op het einde van de strip besloten we terug te keren naar deze plaat en het onderste gedeelte te herwerken. We hadden aanvankelijk een strook van drie prenten voorzien met in het heel groot de rol van het Derde Testament. Die strook staat nu bovenaan de volgende pagina. Hier is het vervangen door een grote hemel, sterren, een stukje van de top. En daarop een vlekje, Julius. Nu werkt de locatie beter. Te meer omdat François er een hele mooie nacht van maakte, een beetje polair dat wat contrasteert met de sneeuw van de vorige pagina." Over zelfvertrouwen: "Aan het begin van het album schaven we de kleinste details bij. Hoe meer we opschieten, hoe groter het zelfvertrouwen wordt. Op het einde volgt de ene plaat na de andere. Nochtans hebben we bij elk nieuw album de indruk dat we nooit eerder zo veel hebben samengewerkt! Wellicht een zekering die in ons hoofd sprong..." Over het werkritme: "Mijn werkritme is regelmatig. Ik besteed drie-vier dagen aan elke plaat naargelang de moeilijkheidsgraad. Dit album telt 62 platen in plaats van de gewoonlijke 44. Het kostte me enkele maanden extra om het afgewerkt te krijgen."

Thimothée Montaigne over Het Derde Testament - Julius 3	22/01 TOP
Onderstaande bijdrage van Sophie Bogrow verscheen eerder in het Franse stripmaandblad Casemate nummer 64 van november 2013. COMMENTAAR BIJ PAGINA 11 Over de Tuin van Eden: "Eerste beelden van wat in de ogen van de uitverkorenen, jonge woestijnmensen, niets anders kan zijn dan de Tuin van Eden. Tijdens deze sequentie van zo'n twintig pagina's wordt hun enthousiasme getemperd. Ik begon vrolijk, met een jungle à la Loisel, heel luchtig, vol mooie bloemen en vogeltjes, met de onvermijdelijk leuke kameleon..." Over de jungle: "Ik heb geworsteld. Deze jungles kloppen botanisch gezien niet. Alex heeft een doorgedreven naturel terwijl ik altijd schrik heb dat ik een onmogelijke plant zou tekenen! Ik heb gekeken hoe collega's dit soort probleem aanpakken: Mathieu Lauffray in Long John Silver of regisseur Werner Herzog in Aguirre. Vooral wanneer de moessonregen begint te vallen over de rivier... Daarom heeft mijn woud iets van het Amazonewoud." Over abstractie in de jungle: "Ik heb gevochten tegen mijn neiging om alles te overladen met details. Met planten kom je snel tot compleet overladen beelden, grijs, waarin niets nog duidelijk is. Een jungle is in feite abstract genoeg. Het vergt een delicaat afwegen van zwarte contrasten." Over vrijheid: "Om de indruk van insluiting te benadrukken, als brutaal contrast met de woestijn, liet Alex me kleinere, platgedrukte prenten tekenen. Je verliest er snel de horizon mee, daarna de volledige hemel... Zijn bladschikking ziet er altijd compact uit, gemiddeld acht tot twaalf prenten. Zijn storyboards daarentegen zijn summier, maar hij kent de kunst om er al zijn narratieve bedoelingen heel precies op aan te duiden, in drie potloodlijnen. Op basis daarvan ben ik vrij genoeg om mijn prenten te ontwerpen. " COMMENTAAR BIJ PAGINA 12 Over tempels: "Net zoals in het vorige deel, met Babylon en zijn hangende tuinen, gaf ik mijn verbeelding de vrije loop om deze onwaarschijnlijke tempel te tekenen. We hadden een bedreigend gebouw nodig, mijlenver verwijderd van de joods-christelijke wereld. Ik heb voortgeborduurd op diverse tempels van het jäinisme (blijkbaar de oudste Indische religie), bergtempels met koepels van suikerbrood, en ik gaf er onmogelijke verhoudingen aan, bijna futuristisch! Hoe uitzinniger een gebouw is, hoe gecompliceerder om het weer te geven want je begrijpt er de structuur niet van. Voor het interieur keek ik meer naar Angkor — het Khmerboeddhisme dus — en hun krioelende beeldhouwwerken." Over specialisten met commentaar: "Op signeersessies ontmoet ik soms specialisten die mijn inschattingen becommentariëren. Ik leg hen uit dat een stripauteur niet betaald wordt om twee jaar lang studiereizen te maken voordat hij begint te tekenen! Pellerin, de auteur van De Havik, doet dat dan weer wel... Uitgezonderd een ultrakatholieke website — die een keertje ketterij schreeuwde — doet niemand vervelend over de religieuze aspecten." Over de godin: "Nog altijd vanuit het nachtmerriestandpunt is het standbeeld in prent 2 een weergave van Chinnamastâ, een woeste tantrische godin die Alex voor me uitzocht. Zij houdt haar hoofd in de hand, bloedstromen spuiten uit de nek (in steen ziet dat er beter uit!), ze draagt een halsketting van doodskoppen en staat op een copulerend koppel. Tof, hé?" COMMENTAAR BIJ PAGINA 13 Over nevenpersonages: "Thaddeus, de vroegere gladiator, is de eerste die doorslaat. Hij is een van mijn favorieten, ik heb hem zelfs het leven gered: het was niet voorzien dat dit personage zo lang zou meegaan. Ik investeer veel in de psychologische evolutie van de nevenpersonages. Alex geeft hen niet altijd veel dialogen, ik ben dus verantwoordelijker voor hun bestaan, van hun diepgang door hun houdingen, hun expressies, die nodig zijn voor hun karikatuur: dat is het domein waar ik het meest aan heb." Over silhouetten: "Alex gaf onze ware of niet ware Messias slechts zeven volgelingen. Dat zijn er al genoeg om te overzien! Hun silhouet moet van ver herkenbaar zijn: elk heeft zijn eigen uiterlijk, gestalte, een gewicht, een manier van bewegen." Over valsspelen: "Ik hou niet van realisme zonder meer, statisch. Levendig tekenen houdt meer in dan het produceren van afgelikte tekeningen. Je mag niet aarzelen om vals te spelen, om de tekening eenvoudiger te maken zodat een expressie leesbaarder is, een lichaam vervormen om een beweging uit te lichten. Het verlengen van een been van iemand die rent of een arm bij een vuistslag... het moet knallen! " Over overdreven lichtstralen: "Om het oog te laten rusten na de vorige plaat, heb ik deze interieurscène niet overladen. En ik vroeg aan inkleurder François Lapierre de lichtstralen te overdrijven, wat de achtergrond reduceert en de personages hun waarde geeft. Hoewel ik geen fan ben van digitaal tekenen — ik werk met inkt en penseel —, geef ik toe dat François geen slechte dingen uit zijn computer haalt." COMMENTAAR BIJ PAGINA 14 Over tijdverlies: "Door mijn miniaturistisch kantje vermijd ik om te werken op groot formaat. Een vel van 30 op 40 centimeter volstaat voor mij. Het verplicht me tot een grotere synthese in mijn tekeningen. Anders voeg ik er van alles bij, en vul ik mijn platen met vele onleesbare details die me tijd doen verliezen." Over zwoegen: "Ik heb gezwoegd op de jonge Indiër in prent 2. Een zwarte of een Chinees heeft makkelijke kenmerken om weer te geven, maar Indiërs, met hun arendsneus en hun gemeenschappelijke gezicht, vormden moeilijkheden. Ook hier weer bood de inkleuring soelaas... Deze pagina staat vol complexe details: het vogelperspectief in prent 6 — daar moesten de personages goed voor op de grond staan —, de beweging van de opgespannen boog,..." Over zijn poserende vriendin: "Voor de minder evidente houdingen, en als ik het juiste beeld niet op internet vind, kijk ik naar mezelf in de spiegel of ik laat mijn vriendin poseren. Zelfs de laatste prent is minder eenvoudig dan het lijkt: ik moest valsspelen om die samen te stellen. In realiteit zouden de pijl en het oog nooit op dezelfde as staan, de hand ervoor zou te veel ruimte in beslag nemen, enzovoort." Over zijn idool: "Toen ik student was in Nantes vond mijn leraar — Erik Juszezak — een stage voor mij in het atelier van Mathieu Lauffray: mijn idool! Ik assisteerd hem bij de inkleuring, en ik mocht zijn potloodwerk uitgommen. Daar onmoette ik Alex, Robin Recht,... Zonder deze stage was ik nooit bij deze serie uitgekomen! Werken met Alex bezorgt me veel druk, de man is veeleisend, maar als hij mijn werk goedkeurt, geeft me dat een voldaan gevoel. Het bezorgt me zelfzekerheid, ik kan sneller vooruitgaan. Royaal!"