|
|
|
Alle
bijdragen van Thierry Girod aan de
rubriek De Commentator
bundelen we op deze pagina.
Klik verder naar de volgende onderwerpen:
• 26/01/2013 Met Durango
16 neemt Thierry Girod voorlopig afscheid van de
populaire westernreeks. Bij vier pagina's heeft hij
het over beweging, Durango's Mauser, de nieuwe generatie
vijanden, Durango's dood... en forellen! |
|
|
|
|
Thierry
Girod over Durango 16 |
|
|
Onderstaande
bijdrage van Jean-Pierre Fuéri
verscheen eerder in het Franse stripmaandblad Casemate
nummer 54 van december 2012.
|
|
Over
de beweging: "Ik ben altijd op zoek naar
beweging. Die zoektocht begeesterde ook Joe Kubert, Frazetta,
tot Hergé en Jacobs. Soms is het aartsmoeilijk.Hier
denk ik dat ik me goed uit de slag heb getrokken. De eerste
prenten lijken statisch, maar ik heb geprobeerd om te
laten aanvoelen dat de jonge indiaanse op de vlucht, lichtjes
voorovergebogen, gaat vallen. Wat Durango betreft, is
hij klaar om te schieten. Twee ingehouden bewegingen voor
de explosie van geweld."
Over bewegingsspecalisten: "Dé
bewegingsspecialisten in de strip zijn de tekenaars van
humoristische strips. Ik bewonder de levendigheid van
een Serge Carrère bij Leo Loden waarin
de personages van het blad lijken te springen. Het is
bij anderen dan weer een jammerlijke trend om te vaak
foto's te gebruiken. Door Photoshop veranderen sommige
strips in fotoromans."
Over het logo van Durango: "Zijn
fameuze Mauser is quasi het logo van Durango. Het volstaat
die te tonen. Onnodig het hele personage te tekenen om
te weten wie zal schieten. We kunnen zelfs, zoals onderaan,
enkel de loop met zijn karakteristiek schuin vizier tonen.
Ik heb er eens een gekregen... van plastic. Ik verafschuw
geweld. En ja, ik bezit wapens, zoals een Winchester 76,
maar die zijn om aan de muur te hangen."
Over het inzoomen: "Je kan ook beweging
creëren door in te zoomen zoals onderaan de pagina.
Het is een kenmerk die is gelanceerd door Amerikanen zoals
Robert Parrish in The Wonderful Country met Robert
Mitchum. Hitchcock zocht ook altijd naar een voorwerp,
bijvoorbeeld een telefoon, om vooraan in beeld te zetten.
Sergio Leone dreef die methodiek naar het hoogtepunt met
zijn wapens."
|
|
Over
pin-ups: "Ik teken graag indianen. En indiaansen.
Verder in het album staat Windbird veel naakter. Om me
te ontspannen schets ik pin-ups. Sommige zijn gebundeld
in Western Corset van uitgeverij Cleopas."
Over forellen: "Ik hoef me niet
per se te gaan documenteren in Californië. Het landschap
dat je hier ziet, is datgene dat ik zie als ik mijn ogen
sluit tijdens diverse vispartijen op forel in Haute-Savoie
(een Frans departement aan de grens met Italië,
red.). Die streek is erg in trek bij Amerikanen die
er viscursussen komen volgen. Er zitten daar indrukwekkende
forellen."
Over kunstvliegen: "De visvangst
is mijn tweede passie. Daar had ik mijn beroep van kunnen
maken. In de hogergelegen wateren in de bergen stelde
ik drie zeer efficiënte kunstvliegen op punt. Ze
hebben me er veel geld voor geboden. Sommige kunstvliegen
halen astronomische prijzen, even veel als originele platen
van gerenommeerde tekenaars. Lezers bieden me er soms
aan op signeersessies. Ik beloon hen met een mooie aquarel.
En het gebeurt al eens dat ik hen meeneem om te gaan vissen."
Over de dynamiek: "Het groot afgebeelde
lijk geeft diepte aan de eerste prent, en de verschillende
kadrages in de eerste drie daaropvolgende prenten bewegen
goed. Het kost me soms gek veel tijd om het origineel
in beeld te brengen en om de scène een dynamiek
te geven om de lezer te verrassen. Grote zichten, zoals
hier in Durango, is een vaak door Spielberg gebruikte
methode in Indiana Jones. Hier was het noodzakelijk
want tot nu toe zagen we Durango enkel als silhouet of
van ver. En dit beeld dient als overgang naar de volgende
sequentie."
|
|
Over
Marc: "Ik teken net zo graag treinen als
indianen en indiaansen. Het schaalmodel van deze hier
kreeg ik van Marc, een lezer die voor de SNCF (de
Franse NMBS, red.) werkt. Hij bezorgde me alle benodigde
documentatie. Ik heb rails gekocht en het laten rijden.
Ik kon de locomotief en de wagons vanuit alle hoeken tekenen.
Marc is ondertussen overleden aan leukemie. Ik heb een
hommage aan hem gebracht in het vorige album, Cobra,
op pagina 24. De grote spoorman met de pet, een kopje
koffie en een sigaret in de hand, dat is Marc."
Over Hitchcock: "Behalve de treinscène
is deze dubbelpagina een praatscène tussen personages.
Hoe kan je dat animeren? De brilglazen waarin twee personages
worden afgespiegeld, is typisch voor Coppola. Of voor
Hitchcock. Ik kom altijd weer uit bij Hitchcock, hij is
mijn basis."
Over de nieuwe generatie vijanden: "De
bril van Steiner accentueert zijn reptielachtig karakter.
In de schurkengalerij vervoegt hij Cobra waar Durango
in de vorige aflevering tegenover stond. Reptielen kruipen
altijd rond met het doel om te verstikken, te steken of
te bijten, altijd bereid om een langzame dood te veroorzaken.
Die twee zijn een nieuwe generatie slechteriken. Jonge
en mooie kerels. Dat zijn de nieuwe vijanden, de ondernemer
en zijn uitvoerder van alle vuil werk."
Over de schurk met het litteken: "Maar
dat weerhoudt me er niet van om enkele smeerlappen van
het zuiverste water met een angstaanjagende fysiek te
tonen. Zoals het personage dat de indianen Zonder Haar
noemen. Op zijn gezicht loopt een groot litteken van zijn
schedel tot zijn wang. Hij is een echte schurk, waardig
aan die van Sergio Leone. We hebben 'm al gezien in
Cobra."
|
|
Over
de ruiters: "Yves Swolfs beschrijft de scènes
en laat me vrij om die aan te passen naar mijn smaak.
Maar ik kom niet aan de teksten. Om deze pagina levendiger
te maken, dacht hij aan ruiters. Hij stelde voor dat Steiner
hen bekijkt. Ik scheidde liever de twee acties. In de
derde strook kijkt Steiner niet naar de paardrijders,
maar naar zijn gesprekspartner. Dat vind ik dramatischer."
Over Durango's dood: "Yves sprak
me over zijn voornemen om Durango te doden. Uiteindelijk
overleefde hij het. Maar in niet zo'n beste staat, KO
geslagen na een scène à la Mad Max 2.
Ik steun geen geweld, maar ik toon het graag. Omdat een
western het geweld uitvergroot, drukt dit Durango-album
veeleer een afkeer voor geweld uit. Zelfs Durango walgt
ervan."
Over de inkleurster: "We hadden
het geluk om te werken met Jocelyne Charrance, de inkleurster
van De Rattenvanger van Hamelen, het meesterwerk
van André Houot. De inkleuring is hier delicater
dan een realistische of een komische strip. Jocelyne begrijpt
mijn zwart-wittekeningen en kleurt die in met nuances."
Over blijven tekenen: "Durango
vervolgt. Maar blijf ik het tekenen? Daar wordt nog over
onderhandeld. Ik had het niet kunnen doen bij de oude
baas van Soleil, maar vandaag is dat Delcourt. We zien
dus wel. Het begint voor mij ook te jeuken in andere genres
dan de western. Ik denk na over een verhaal dat ik alleen
wil maken. Het speelt zich af in het jaar 800. Het is
iets om me volledig mee los te rukken van de invloed van
mijn voorbeelden Giraud en Swolfs. Het enige zekere is
dat ik strips blijf maken. Want tekenen is de voortzetting
van de kindertijd die voor echt geweld behoedt. Ja, dat
klinkt tegenstrijdig uit de mond van de tekenaar van Durango." |
|
|