|
Onderstaande
bijdrage van Thierry Wagner verscheen
eerder in het Franse stripmaandblad Casemate
nummer 108 van november 2017. |
 |
Over bekendheid: "Het Franse
publiek kent me niet zo goed, behalve van De Lemen
Troon en De Verschrikkelijke Paus, met Jodorowsky,
die bij Delcourt verschijnen. Ik woon in Firenze en probeer
mijn Frans te verbeteren om festivals in Frankrijk en
België te bezoeken. Nog voor ik zelf tekenaar werd
van strips of fumetti (Italiaanse pulpstrips, red.) kende
ik Murena al dat in het Italiaans is vertaald
door Panini. Philippe Delaby maakte indruk op me door
zijn trefzekere tekenstijl, tussen strip, illustratie
en historische reconstructie in."
Over nalatenschap: "Ik had nooit
kunnen inbeelden dat mijn naam op een dag op een album
van Murena zou staan. Philippe vertelde over
mij, over 'die jonge Italiaan die strips begint te maken',
tegen zijn uitgevers en tegen Jean Dufaux. Die band heeft
mijn carrière en mijn leven veranderd. Indertijd
contacteerde Dargaud me voor een spin-off van De Klaagzang
van de Verloren Gewesten. Dat ging niet door, maar
Jean Dufaux heeft mijn naam onthouden. Ik heb Philippe
nooit opgezocht, maar nadat ik zijn familie, vrienden,
collega's leerde kennen en nadat ik had bestudeerd hoe
hij mannen, vrouwen, zijn techniek, zijn bladschikking,
zijn kadrage bestudeerd had, kreeg ik het gevoel dat ik
hem goed leerde kennen. Ik voel zijn aanwezigheid in mijn
leven. Ik durf te spreken over een nalatenschap van Philippe."
Over karakter: "Ik heb het goede
evenwicht moeten vinden tussen mijn stijl en de geest
van Murena. Jean Dufaux en Yves Schlirf van Dargaud
vroegen me een vrije interpretatie. De uitdaging bestond
erin de grammatica van de serie te respecteren zonder
die te kopiëren. Net voor ik het contract tekende,
heb ik hun herhaald dat er tekenaars zijn die dichter
bij Philippes stijl aanleunen. Ze antwoordden me dat ze
iemand zochten met karakter."
 |
Over zelfzekerheid: "Ik heb de platen getekend
in volgorde van het scenario. Van sommige prenten, die
een beetje complex waren, heb ik soms drie verschillende
versies in potlood getekend. In het begin was elke prent
een andere uitdaging. In het tweede deel van het album
was ik al zelfzekerder, ik vond het niet meer nodig om
elke prent op zo'n manier te bestuderen. Stap na stap
vonden we het goede evenwicht."
Over interpretatie: "Ik heb nogal
wat voorstudies getekend om het krijgerspersonage te tekenen.
Het was het eerste personage dat ik zelf moest uitvinden.
De bultenaar komt al voor in het vorige album. Voor hem,
en net zo goed voor Lucius en Nero, hoefde ik enkel mijn
interpretatie van Philippes personage te geven."
Over techniek: "Voor elke serie
verander ik van techniek. Voor Murena werk ik
met penseel en pen, en we kozen voor een rechtstreekse
inkleuring met aquarel. Daar ontfermde Lorenzo Pieri zich
over. We werkten al samen aan De Lemen Troon,
maar die inkleuring gebeurde met de computer. Daarvoor
werkten we samen in ons kleine atelier in Firenze op een
klassieke manier. Ik tekende op een heel dik en zwaar
papier, bijna karton, en dan gaf ik mijn plaat door aan
hem op het bureau achter de mijne. Ik zag hem werken.
Het is heel praktisch. Ik waardeer het dat ik vrijuit
kan tekenen en ik probeer hem dezelfde artistieke vrijheid
te geven voor zijn aquarelinkleuring en hem zijn persoonlijke
stijl te laten integreren. Het is vrij zeldzaam dat twee
auteurs aan hetzelfde origineel werken!"
 |
Over
Lucius: "De eerste plaat waarop het gezicht
van Lucius Murena is te zien. Ik mocht zijn intrede niet
missen. In het midden van de plaat lijkt hij ons te willen
zeggen: 'Ik ben er, ik ben terug'. Voor de lezer wilde
ik per se zo'n vooraanzicht met de held van de reeks.
Ik had minder moeite om Lucius te tekenen dan Nero. Philippe
gaf hem een baard in de delen 8 en 9. Dat hielp me om
hem een echt karakter te geven. De bestaande personages
in de vorige delen kwamen vlot en makkelijk uit mijn penseel.
In Lucius is wat van mezelf in het personage gegaan. Dat
viel op in mijn entourage. Het verhaal van dit album verraste
me, want hij vertelt zaken die dicht bij mijn leven staan
en dat accentueerde gevoelsmatig de grafische en emotionele
overgang tussen Lucius en mezelf."
Over Rome: "Om aan de Romeinse decors
te werken, moest ik veel dingen herlezen die ik sinds
mijn schooltijd niet meer had geleerd. Rome is Fellini
voor Fellini. Hier staan we in de kamer van de zoon van
de eigenaar van de villa. Elk standbeeld is rechtstreeks
gebaseerd op een bestaand beeldhouwwerk. Ik begin pas
in het antieke universum van Murena, elk detal
is de vrucht van opzoekingswerk."
Over vertrouwen: "Als het nodig
was, wist Jean me vertrouwen te geven. We zijn twee auteurs
met hun eigen identiteit die het niet erg vinden om die
aan de kant te schuiven voor de vrijheid van de ander.
Twee auteurs met een artistieke maturiteit. Jean stelde
me soms voor om één of twee pagina's extra
te gebruiken voor een actiescène als ik dat nodig
achtte. En hij paste vervolgens het vervolg van zijn scenario
aan. Hij heeft me verbaasd."
 |
Over
comics: "Philippe Delaby heeft nog academische
studies tekenen aan de kunstschool van Doornik gevolgd.
Ik niet. Voor de lichamen baseerde hij zich op bepaalde
peplums (films over het oude Rome, red.). Ik heb het meer
voor comics, meer Marvel dan klassieke strips. Door de
anatomische basis te herwerken, wist ik op het einde van
het album dat ik een betere tekenaar was dan aan het begin.
Op menselijk gebied ook. Een overname is emotioneel gezien
gecompliceerd..."
Over de Dufaux-bladschikking: "Dit
is wat we de Dufaux-bladschikking noemen: twee stroken
met vier prenten. Het gebruik kwam al voor in andere Murena-albums.
En het is een van mijn favoriete pagina's. De inkleuring
van Lorenzo is heel geslaagd, het spel met licht en schaduw
ook. Deze scène is heel belangrijk voor de relatie
tussen Nero en Lucius. Zelfs in acht gelijke prenten behouden
we de mogelijkheid om te spelen met spectaculaire standpunten
op grafisch gebied terwijl het om een dialoogscène
gaat."
Over planning: "Ik heb nog twee
andere reeksen lopen: De Lemen Troon en De
Verschrikkelijke Paus waarvan ik momenteel het vierde
en laatste album teken. Het is wat ingewikkeld voor de
planning, maar ik werk liever album na album af. Na De
Verschrikkelijke Paus begin ik aan de elfde Murena.
Voor een historische strip maak je geen vijf pagina's
per dag."
Over meer dan een overname: "Murena
is een speciaal avontuur: het ging niet alleen om het
overnemen van een stripreeks op artistiek - en uitgeversgebied,
maar ook om het opnieuw opbouwen van een leven rond Murena.
Ik denk dat dit ook opgaat voor Jean. Voor ons gaat het
om veel meer dan een simpel album." |
