Sytse S. Algera over de geboorte van de spin-off Lemuria - Citadel	16/06 TOP
"Nadat in het najaar van 2016 het tweede album uit de reeks De Verloren verhalen van Lemuria verscheen, werd het een lange tijd stil rond deze reeks. De tekenaar had aangegeven dat hij deel 3 nog wilde maken en daarna wilde hij zijn horizon verbreden. Maar hij zou ook vader worden en kon niet aangeven wanneer hij met het derde deel zou beginnen. Omdat het voor een lezer altijd fijn is dat er regelmatig een nieuw deel verschijnt, besloot ik om te kijken of er naast de hoofdreeks nog een mogelijkheid te vinden was voor een spin-off. Bij het schrijven van het eerste deel was dit iets waar al rekening mee gehouden was. Er waren op meerdere plaatsen in het verhaal mogelijkheden aangebracht om nieuwe verhaallijnen te beginnen. Maar omdat het een stripverhaal moest worden, moest er ook gezocht worden naar een nieuwe tekenaar. Dit proces heeft maanden geduurd omdat ik als schrijver een duidelijke tekenstijl voor ogen had die niet alleen realistisch, maar ook gedetailleerd moest zijn. Na vele proefpagina's kwam ik in contact met de Filipijnse tekenaar Karly Engracia. Hij maakte een aantal proefpagina's, maar vertelde na de eerste zes pagina's tussen neus en lippen door dat hij zijn eigen werk niet kon inkten. Ik moest dus ook nog op zoek naar een inkter. Gelukkig vond ik twee geweldige inkters waarvan de ene ook nog eens zelf goed kon tekenen. Samen zijn we toen aan de reeks Lemuria - Citadel begonnen. Ik had van mijn Duitse uitgever Splitter gehoord dat het goed zou zijn als de albums wat sneller achter elkaar uitgebracht konden worden en besloot hier rekening mee te houden met mijn nieuwe albums. Daarom sprak ik met de tekenaars/inkters af dat we in twee teams zouden gaan werken. Dit kwam goed uit, want Juan Alarcon was een snelle inkter en tekenaar, terwijl Karly Engracia en Vincent Alcantera meer tijd nodig hadden voor hun pagina's. Het eerste album is getekend door Karly en geïnkt door zowel Vincent als Juan. Juan nam vooral het laatste deel van het eerste album voor zijn rekening. Dit was een mooie bijkomstigheid omdat hij ook de tekenaar en inkter van het tweede album in de spin-off, met de titel Infinite, werd. Zijn inktwerk zorgt ervoor dat de stijl in de twee albums identiek blijven. Een leuk weetje is trouwens dat pagina 5 in Lemuria - Citadel getekend en geïnkt is door Rully Akbar, die ook de tekenaar is van Lemuria deel 3. Het verhaal van de spin-off begint bij de bergbeklimmer die in een ravijn valt. Hij vindt een grottenstelsel met verschillende buitenaardse voorwerpen. Een van de voorwerpen die daar aangetroffen werd, is een geheimzinnige energiebron. Dit gegeven heb ik als uitgangspunt gebruikt voor de spin-off. Wat zou er gebeuren als er een nieuwe energiebron gevonden was? In mijn belevingswereld zouden alle grote landen die nieuwe energiebron willen hebben om de meest uiteenlopende redenen. Omdat ik zelf ook een grote fan ben van spionageverhalen en technothrillers, besloot ik dit gegeven erin te verwerken. Daarnaast wilde ik op een aantal plaatsen in dit verhaal een mooie verbinding maken tussen de originele reeks en de spin-off. Ik stelde mezelf tot doel niet alleen een spannend verhaal te schrijven, maar ook meer te vertellen over de wereld van de originele reeks en zo de lezer een geweldige dosis Lemuria toe te dienen. Het verhaal van Lemuria - Citadel begint dus met de bergbeklimmer, Jake Thor, die een geheim project krijgt opgedragen: het bouwen van een beschermende koepel boven de ingang van een uitgebreid grottenstelsel. We lezen hoe grootmachten als Rusland, China, Noord-Korea en Iran elk hun eigen agenda hebben en ze proberen de Citadel te veroveren. Er worden spionnen op pad gestuurd en een aantal landen valt de Citadel aan. Naast de actie bij de Citadel zelf wilde ik ook graag meer doen met bepaalde geopolitieke verhoudingen. Presidenten als Clinton, Poetin, maar ook anderen spelen daarom een geheel eigen rol in dit verhaal. Het is weliswaar fictie, maar als schrijver vond ik dit een mooie gelegenheid om bekende personen mee te laten spelen. In het eerste deel van deze spin-off maken we kennis met de hoofdrolspelers en worden de kaarten gedeeld. In het tweede deel zal er een diepere laag verwerkt worden waarin lezers van de oorspronkelijke Lemuria-reeks op zullen kijken en die nieuwe lezers nieuwsgierig laat worden naar die reeks. In het derde deel wordt alles met elkaar verbonden en zal het verhaal afgesloten worden. Deel 1 is nu verkrijgbaar in de stripspeciaalzaken, zowel als softcover en als hardcover met een speciale ex-libris."

Sytse S. Algera: vers van de pers	03/10 TOP
"Het is nu ruim een jaar na het verschijnen van het eerste deel uit de reeks Lemuria. En vandaag kreeg ik de eerste exemplaren te zien die vers van de drukker komen. Voor elke stripmaker is dat een magisch moment. Is het precies zo geworden als we bedoeld hebben? Staan alle teksten goed, is er echt niets vergeten? Zomaar enkele gedachten die door je hoofd gaan als de doos geopend wordt. Maar gelukkig niets van dat alles, gewoon een stapel perfect afgewerkte boeken. Als makers van Lemuria begint nu een lange maand met bijna elke dag ergens een signeersessie. Want het album is niet alleen in België en Nederland verschenen, ook in Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk. Omdat we als makers de uitgevers zoveel mogelijk willen ondersteunen, hebben wij besloten om Apriyadi Kusbiantoro wederom naar Europa te laten komen. Promotie voor beeldverhalen werkt het best als de tekenaar erbij is. Elke week komen er tientallen nieuwe stripalbums uit en wij als makers begrijpen dat het best wel een lastige keus is om elke week weer een nieuw stripalbum te kiezen. Zeker in het najaar, wanneer elke uitgeverij een aantal toppers uitbrengt. Dat betekent voor ons dat we als nieuwe reeks op moeten boksen tegen de grote bekende namen waar tienduizend of soms zelfs honderdduizenden exemplaren van verkocht raken. En dan is elke hulp welkom, elke signeersessie en sociale media-uiting is daarbij van onschatbare waarde. Voor mij als schrijver betekent dit dat ik mij nu al bezig houdt met de tournee voor Lemuria terwijl tekenaar Patrick Van Oppen en ikzelf nog volop in de signeersessies zitten voor de reeksen De Vries, waarvan deel 3, Ontspoord, net verschenen is samen met het eerste deel van de reeks 24/7. Ik heb het album afgelopen week volop gepromoot bij de Nederlandse politie en we slaagden er zelfs in om een officieel eerste exemplaar uit te mogen reiken aan de grote baas van de Nationale Politie, hoofdcommissaris Gerard Bouwman. Er verschenen artikels op het politie-intranet en tientallen berichten op sociale media. Dat was voor de politie een mooie manier om weer eens positief in het nieuws te komen en voor ons een buitenkans om ons te presenteren aan een ander publiek dan de gewone striplezer. Een boodschap op het intranet van de Nationale Politie betekent namelijk dat meer dan zestigduizend mensen die bij de politie werken, direct bij het opstarten van hun computer, promotie voor ons album zagen, een betere reclame kunnen wij ons niet voorstellen. Terug naar Lemuria. Toen wij het eerste deel, De Bergen van Moran, uitbrachten bij onze vorige uitgever, lukte het niet om naast de gewone softcover ook een hardcover uit te brengen. Door de signeersessies weet ik als auteur inmiddels dat er erg veel striplezers zijn die graag een HC-versie van de strip in hun verzameling hebben en de overgang naar een nieuwe uitgeverij zorgde ervoor dat dit mogelijk werd. Naast de HC-versie van het eerste boek is er daarom ook een HC-versie van het tweede deel, Strijd onder Water, uitgebracht die vanaf deze week in de stripspeciaalzaken te koop is. Verzamelaars kunnen gerust zijn, want van elk nieuw deel zal er behalve een softcover ook telkens een hardcoverversie verschijnen. Uitgeverij Don Lawrence Collection, waar onze boeken nu uitgegeven worden, staat bij de vele stripverzamelaars bekend om hun hoge kwaliteit van uitgaven. Naast de gewone SC- en HC-edities brengen zij van sommige series ook regelmatig speciale dossieredities uit van bij hen verschenen boeken. Dat zijn uitgaven waarin het complete verhaal ook veel extra's in opgenomen zijn. Omdat wij erg veel extra materiaal hadden liggen, hebben wij aan de uitgever gevraagd of het mogelijk was om ook van de reeks De Vergeten Verhalen van Lemuria een speciale dossiereditie te maken. Zo hadden we heel veel illustraties, maar ook nog twee kortverhalen op de plank liggen. De beslissing van de uitgever was niet moeilijk. De dossieredities zouden er komen. Deze editie bestaat dus ook nog eens bovenop de SC- en HC-albums en kan je verkrijgen in of bestellen via je eigen stripspeciaalzaak. In de dossiereditie van deel 1 is ook Close Call, het eerste kortverhaal dat tekenaar Apriyadi Kusbiantoro en ik samen gemaakt hebben, opgenomen. In de dossiereditie van deel 2 staat er behalve informatie over de totstandkoming en vele nieuwe illustraties een wel heel bijzonder extra verhaal. Een van de hoofdpersonen uit de reeks is Carp, een buitenaards wezen waar wij als lezer nog weinig van weten. Omdat Carp in de komende delen, maar ook in het tweede album, een grote rol zal spelen, hebben we besloten om de lezer alvast mee te nemen in het leven van Carp. Wie is hij, waar komt hij vandaan en hoe is hij op de Aarde terechtgekomen? Wat doet hij in Lemuria? Allemaal vragen die in een nieuw kortverhaal beantwoord worden, een speciaal verhaal dat exclusief in de dossiereditie te lezen is. Ik zou door al die signeersessies bijna vergeten dat er ook nog verder geschreven moet worden voordat er weer een nieuw album kan verschijnen. Maar wees gerust: tekenaar Apriyadi Kusbiantoro en ik zijn inmiddels samen volop bezig met een nieuw verhaal. Deze keer niet van Lemuria (dat volgend jaar verschijnt), maar van een andere serie. De volgende keer zal ik hier ùeer over vertellen."

Sytse S. Algera: Spannende maanden	08/08 TOP
"Het zijn spannende maanden voor mij als scenarioschrijver. De komende maanden komen er drie nieuwe albums uit die allen een bijzondere betekenis hebben gehad de afgelopen jaren. Allereerst verschijnt eind augustus het derde deel uit de reeks De Vries: Ontspoord. Hierin lezen we hoe John De Vries als vader van een tienerdochter te maken krijgt met vriendjes die niet altijd een rolmodel als schoonzoon vervullen. Daarnaast verschijnt in dezelfde week het eerste deel van de nieuwe politiereeks 24/7 - Politieverhalen. Ook dit maak ik samen met tekenaar Patrick van Oppen en in dit album maken we kennis met de twee jonge politiegenten Herre en Marleen die samen hun eerste stappen in hun politieloopbaan maken in de stad Den Haag. Omdat deze albums samen verschijnen, zullen de tekenaar Patrick van Oppen en ikzelf een vijf weken lange signeertour maken. De tour brengt ons van Antwerpen naar Groningen en van Kortrijk naar Amsterdam. Tussenin bezoeken we Leiden, Veldhoven en Rotterdam zodat elke lezer van deze rubriek ons kan treffen bij zijn of haar stripspeciaalzaak in deze steden. Het derde verhaal van De Vries is de opstap naar een spannend vierde deel waar we nu mee aan de slag zijn. Het zal dus niet lang duren voordat ook dat album zal verschijnen. De komende maanden zal ik hier meer vertellen over het plot en de verhalen achter het verhaal. Wat ik alvast kan verklappen, is dat John De Vries te zien zal zijn in nog meer actie dan we al gewend zijn van deze reporter. Het eerste deel van 24/7 - Politieverhalen bevat veel autobiografische ervaringen. Ik heb in de afgelopen jaren vele diensten in de Haagse binnenstad gedraaid als politieman en de gebeurtenissen die ik daar meemaakte zijn verweven in de verschillende korte verhalen die samen het eerste boek vullen van deze nieuwe reeks. Een van de mooiste functies binnen de politie is die van biker. Op een fiets, geruisloos, snel en vol actie. In het album komt dit een aantal keer aan de orde. Daarnaast heeft den Haag zoveel mooie gebouwen dat ik het als scenarist niet kon nalaten om er een aantal te gebruiken in de reeks 24/7. Het Kurhaus, wat in mijn beleving na het Vredespaleis (maar die heb ik al gebruikt in De Vries 1), het mooiste gebouw van Den Haag is moest ook zeker te zien zijn in de strips die ik schreef. Een argeloze toerist die slachtoffer wordt van een beroving verschafte mij de kans om het gebouw prominent in beeld te laten brengen door Patrick. Begin oktober komt ook het tweede deel uit van de reeks De Verloren Verhalen van Lemuria met de titel Strijd onder Water. Maar daar lees je de volgende keer meer over in deze rubriek. Hieronder zie je alvast een exclusieve afbeelding."

Sytse S. Algera: De Vries... terug van weggeweest	08/07 TOP
"Het is erg lang geleden, bijna drie jaar om precies te zijn, dat het laatste album van De Vries verscheen. Het tweede verhaal van John De Vries, Vuurdoop, speelde zich af in de politiek. Dat was niet geheel toevallig want ik was in 2011 net begonnen met werken op het Ministerie van Veiligheid & Justitie. Een fascinerende wereld, vol politiek, beleidsstukken, ambtenaren en politici. Toen ik het verhaal schreef zat ik er middenin en dat was goed te merken in het album zelf. Nadat de strip was verschenen, ben ik begonnen met de reeks 24/7 voor de politie. Omdat de eerste twee jaargangen van die verhalen ook door Patrick Van Oppen getekend werden, was er weinig ruimte om De Vries ernaast te doen. Wat we wel konden doen, was het verhaal van De Vries 3 weer beter te laten worden dan deel 2 en Patrick tijd te geven voor zijn pagina's. Dus hij begon in 2013 al aan deel 3 te werken. Omdat ik in 2013 ook was begonnen met het schrijven van Lemuria en Cell zorgde dit ervoor dat De Vries even in de ruststand kwam. Maar nu is die rust voorbij. Het derde verhaal, Ontspoord, kwam tot stand nadat ik op mijn werk meer inzicht had gekregen in de wereld van de mensenhandel en loverboys. Een bijzonder boek, dat mij voor veel zaken de ogen liet opengaan, was De Fatale Fuik van schrijver Henk Werson. Deze politieman beschrijft niet alleen voorbeelden van mensenhandel en loverboys, maar ook de wereld erachter en dat raakte mij enorm. Niet verwonderlijk als je weet dat ik zelf twee dochters hebt met een leeftijd waarbij jongens het hoofd draaien als ze passeren. Samen met Eppo-redacteur Ger Apeldoorn hebben we een synopsis gemaakt die door de hoofdredacteur na wat kleine aanpassingen werd goedgekeurd. We wilden het verhaal nu eens niet lineair vertellen, maar beginnen met actie die eigenlijk aan het eind van het boek pas plaatsvindt. Een experiment voor mij als schrijver, maar terugkijkend is het een gegeven dat ik zeker nog eens zal gebruiken. Snelle actie, met een auto en een helikopter, spannender konden we het verhaal niet beginnen. Patrick had nu heerlijk de tijd om zijn pagina's te maken en dat zagen we terug in de kwaliteit van zijn werk, erg mooi om ook voor mij als schrijver het resultaat te zien. Omdat het gedetailleerd tekenen van stadsgezichten een van de grote kwaliteiten van Patrick, is, probeer ik in elk verhaal van De Vries, maar soms ook in andere series, een paar mooie, liefst Haagse locaties in het verhaal te verwerken. Gebeurtenissen die we in gedachten hadden, moesten er natuurlijk wel plaats kunnen vinden, maar tot op heden is dat steeds gelukt. Een onschuldig partijtje voetbal op een historische locatie in Den Haag zorgt voor een mooie opstap naar de hoofdlijn in het verhaal. De eerste kennismaking met de vriend van Sacha ziet er onschuldig uit. "Zij kon niet weten dat achter dit mooie uiterlijk een heel ander mens leefde. Of was dat slechts schijn en laten we ons leiden door vooroordelen?" Toen we het verhaal schreven, speelde ik met de gedachte om een mooie niet eerder gepubliceerde plaat toch te gebruiken. Ik heb in een eerdere aflevering van De Commentator uitgelegd waarom we die plaat niet gebruikt hadden, maar hier paste hij geweldig in het verhaal. Antwerpen en haar mooie gebouwen zijn nu mooi verbonden met de hofstad 's-Gravenhage. De gebeurtenis lijkt hetzelfde, maar geeft het verhaal net iets meer diepte. Wat ik als schrijver ook graag doe, is het laten optreden van personages uit mijn verschillende reeksen in elkaars wereld. Ik schrijf zelf veel verhalen en lees daarbovenop ook veel andere, vooral van Amerikaanse uitgeverijen. In die reeksen loopt de ene held bij de ander langs, dat blijft me fascineren. De Vries 3: Ontspoord gaf mij een geweldige kans om het hoofdpersonage van de reeks Cell een kleine bijrol te geven in een cruciale scène van De Vries. Ik merkte dat ik de smaak te pakken had en haalde ook een aantal personages uit de reeks 24/7 erbij zodat al mijn 'Haagse' verhalen elkaar mooi kruisten. Als je de verhalen afzonderlijk leest, zijn het gewone gebeurtenissen zonder bijzondere betekenis. Maar als je meerdere van mijn reeksen leest, dan vormen ze als het ware een complete wereld waar wel meer dingen met elkaar verbonden zijn dan je eerst zou denken. Als lezer van deze rubriek weten jullie inmiddels dat veel van mijn verhalen in verband staan met mijn eigen leven. Toen de situatie zich voordeed waarbij we een scène nodig hadden op een middelbare school nodig, kon ik de verleiding niet weerstaan. Mijn eerste leraar wis- en natuurkunde was een bijzonder man, kundig, maar niet altijd even handig. Een gebeurtenis uit een vroegere natuurkundeles is mij altijd bijgebleven en het kon mooi dienen als intermezzo in dit verhaal. Leuk om Shane kennis te laten maken met een van de docenten van zijn geestelijke vader. Het verhaal Ontspoord heeft het afgelopen half jaar in het stripblad Eppo gestaan en zal na de zomer als album verschijnen. Samen met tekenaar Patrick Van Oppen zal ik in de maand augustus en september bij een groot aantal stripspeciaalzaken in Nederland en Vlaanderen acte de présence geven om niet alleen het nieuwe De Vries: Ontspoord te signeren, maar ook het album 24/7 - Politieverhalen dat tegelijkertijd zal verschijnen."

Sytse S. Algera over Lemuria 2	30/05 TOP
"Langzaam maar zeker nadert de zomer, en dat is voor ons ook de deadline voor de pagina's van het tweede deel uit de reeks Lemuria. We hebben met Don Lawrence Collection afgesproken dat het boek begin oktober verschijnt en dus moet al het artwork begin augustus af zijn. De catalogi waar de aankondiging van het tweede boek in komt, moeten nog eerder gereed zijn. Daarom hadden we wel alvast een aantal illustraties gemaakt die uitgevers kunnen gebruiken als dummycover. Je ziet ze in dit artikel afgebeeld staan. Omdat we naast de Nederlandse versie van het verhaal ook international gaan, is het goed om alvast de Engelse vertaling af te werken en contact te zoeken met de vertalers van onze strips. Ook zij hebben tijd nodig voor hun vertaling en dus leveren wij hen alvast de pagina's aan, kort nadat ze in het Nederlands klaar zijn. We hebben het dan tegelijk over extra content die we maakten en de ontwikkelingen van de verschillende pagina's. Om deze zo goed mogelijk uit te werken, maakt Apri regelmatig een studie van personen of een landschap. Dat is vaak te mooi om niet te gebruiken en wordt dan door uitgevers gebruikt voor een speciale dossiereditie, of als achtergrond voor het binnenwerk van het album. Naast het hoofdverhaal hebben Apri en ik de afgelopen maanden gewerkt aan een heel mooi kortverhaal, wat meer verteld over de achtergrond van Carp, een van de drie hoofdpersonages. Een mooi voorbeeld om met jullie te delen zijn de onderstaande platen. Normaal gesproken deel ik als auteur de pagina van tevoren in, maar tijdens het maken van het verhaal was Apri zo enthousiast dat hij na een kort chatgesprek gelijk begonnen was om de thuisplaneet van Carp in beeld te brengen. In de vorige aflevering van De Commentator was die planeet van Carp heel mooi te zien vanuit de ruimte. Nu laten we zien hoe het er van dichtbij uit ziet. Terwijl Apri aan het schilderen was, ontstond de pagina bij mij op papier en bij hem op het schildersdoek. Omdat er naast een mooie plaat toch ook iets verteld moest worden, kozen we ervoor om de pagina anders op te zetten. We hadden namelijk ook een aantal kleine prenten nodig. Het is een treffend voorbeeld van het dilemma waar wij geregeld voor staan. De platen van Apri zijn vaak zo prachtig dat we er niets meer aan willen veranderen. Maar om nu een album met alleen paginagrote prenten te maken, daar gaan we vast niet mee wegkomen bij de lezer. Toen we die beslissing genomen hadden, moesten we natuurlijk ook tekstballonnen plaatsen op de pagina. Alweer een probleem omdat van de mooie eerste opzet van de pagina daardoor nog maar weinig overbleef. Maar ja, ook een tekstloze stip is niet wat lezers willen. Dus ook daar werd ruimte voor voorzien. Bovenstaande plaat is het eindresultaat geworden. Wij zijn er tevreden mee, maar het is net als met een ijsberg, onder het zichtbare gedeelte ligt dus meer verscholen. Stukje bij beetje willen we zo ook meer over de hoofdpersonages, en natuurlijk ook over Lemuria met jullie delen. Nu zie je als lezer hoe zo'n afgewerkte pagina soms tot stand komt. Als auteur vind ik het erg prettig dat jij door deze rubriek hebt kunnen zien hoe mooi de achtergrond van de plaat werkelijk is. Normaal gesproken verdwijnt het origineel naar een verzamelaar die het aan de muur hangt, maar met behulp van De Commentator kunnen we hem toch met je delen."

Sytse S. Algera over 24/7	02/05 TOP
24/7, een nieuwe stripreeks "Eind 2012 ontstond bij mij het idee om een strip te maken over de grote reorganisatie die momenteel plaatsvindt bij de Nederlandse politie. De grootste overheidsorganisatie van Nederland met maar liefst 65.000 mensen. Een organisatie die al jaren stof tot inspiratie is voor veel scenaristen en filmmakers, daar moest toch een verhaal in zitten. Omdat de reeks De Vries even stilstond door de vele nieuwe strips die in het tijdschrift Eppo geplaatst werden, zorgde het voor een periode van rust en had tekenaar Patrick Van Oppen tijd om iets nieuws te proberen. Samen met mijn vaste redacteur Ger Apeldoorn hebben we toen een opzet gemaakt waarin twee jonge politiemensen de lezer mee konden nemen tijdens hun werk. De eerste gesprekken bij de politie verliepen voorspoedig en voor we het wisten hadden we een contract om voor het nieuwe personeelsblad van de politie 24/7 elke maand een vier pagina's tellende strip te maken. We hadden afgesproken om de twee jonge politiemensen, Herre en Marleen, langs verschillende nieuwe ontwikkelingen te leiden en tegelijkertijd een spannend verhaal te vertellen. 24/7, jaargang 1 In 2013 begon de publicatie en de lezers waren erg enthousiast. Ze vonden de strip herkenbaar, grappig en realistisch. De strip gaf een mooi beeld van de dagelijkse werkzaamheden bij de Nederlandse politie. Het daaropvolgende eerste verhaal van 45 bladzijden speelde zich af in Den Haag en begon met een moord uit 1993 die pas in 2013 werd opgelost. Het tweede verhaal begon in 2014 en we hadden samen met de redactie besloten om de hoofdpersonen naar een ander gedeelte van het land te sturen om de strip verrassend te houden. Tegelijkertijd konden we de politiecollega's die het blad lazen, meenemen in bijzonderheden van de grootste politie-eenheid Oost. Het personeelsblad wordt in het gehele land gelezen (oplage zeventigduizend exemplaren, verschijnt elf keer per jaar) en dan is het leuk om ook verschillende gebieden in het land als achtergrond te gebruiken. 24/7, jaargang 2 Het tweede verhaal van 44 bladzijden bestond uit losse korte verhalen met als overeenkomst de hoofdpersonen Herre en Marleen, de reorganisatie, het gebied, Twente en de politie. Er zat geen doorlopend verhaal in en dit gaf mij als scenarist de mogelijkheid om veel actuele gebeurtenissen in de strip te brengen. In 2014 speelde bijvoorbeeld de discussie over het gebruik van drones op zowel mijn werk, het Ministerie van Veiligheid en Justitie, als bij de politie en dat zagen we terug in de strip. Een element uit de wetgeving werd gebruikt voor een grappig verhaal en had tot gevolg dat een professioneel bedrijf, dat zich met dones” bezighoudt, de strip ging gebruiken om zaken aan mensen uit te leggen. Voor ons als stripmakers is dat natuurlijk een mooi compliment. Ook een gebeurtenis zoals het 'donkere dagen offensief', waarbij extra inzet van de politie bij de donkere maanden in het najaar wordt ingezet, kwam van pas als decor voor een spannend verhaaltje. Het leuke van deze aflevering was dat tekenaar Patrick Van Oppen een aantal scènes heel lokaal mocht tekenen. Deze aflevering werd namelijk ook gebruikt in folders over inbraakvoorlichting in het gehele land. Hier bestaan dus tien verschillende versies van, een voor elke politie eenheid in Nederland. Hieronder vind je een reeks voorbeelden met een prent die achtereenvolgens in Groningen, Den Haag en Roterdam is gesitueerd. En hieronder een andere scène met opnieuw achtereenvolgens Groningen, Den Haag en Roterdam als decor. 24/7, jaargang 3 Dit jaar, in 2015, hebben we net weer een overleg gehad met de hoofdredacteur van het personeelsblad 24/7 en we hebben afgesproken dat we het derde jaar van 24/7 opnieuw anders aanpakken dan de eerste twee jaren. In tegenstelling tot de eerste twee jaren, waar actuele en realistische gebeurtenissen plaatsvonden in de strip, wordt jaargang 3 een verhaal dat niet alleen fictief, maar ook veel rauwer en vooral grimmiger van toon zal zijn. Omdat de tekenstijl van Patrick perfect paste bij de setting van de verhalen in jaargang 1 en 2 (realistisch, grappig en soms wat serieus) leek het ons goed om jaargang 3 door een andere tekenaar te laten maken. Een rauw, gewelddadig verhaal vraagt nu eenmaal om een iets minder 'brave' tekenstijl en we zijn dan gaan kijken welke tekenaar dit zou kunnen en ook tijd had voor dit project. Daarom hebben we twee tekenaars een kortverhaal laten maken voor 24/7 en daaruit bleek dat de redactie een sterke voorkeur had voor een tekenaar met wie ik al eerder had samengewerkt. Tekenaar Przemyslaw Klosin, met wie ik werk aan de reeks Cell, zal dus het komende jaar niet alleen de verhalen van Cell maken, maar ook het nieuwe verhaal voor 24/7. De titel: Cop-Killer. Meer hierover in een volgende aflevering van De Commentator. Tijdens beurzen, signeersessies en zelfs tijdens mijn werk werd de afgelopen maanden regelmatig gevraagd of er van 24/7 ook een album zou komen. Omdat er een aantal scenario's waren waar ik mee bezig was kon ik die vraag eerder nog niet beantwoorden. Inmiddels is de kogel door de kerk en is het duidelijk dat we na de zomer de eerste twee delen van de reeks 24/7 uit gaan brengen. Beide albums zullen dan verkrijgbaar zijn bij de stripspeciaalzaken in België en Nederland . Ze zullen uitgebracht worden door uitgeverij Don Lawrence Collection, waar al mijn reeksen verschijnen. In augustus en september is het ook de bedoeling dat ik samen met tekenaar Patrick Van Oppen een signeertour langs stripspeciaalzaken in Vlaanderen en Nederland maak om beide albums van 24/7 en natuurlijk deel 3 van de reeks De Vries, Ontspoord, voor de lezers te signeren."

Sytse S. Algera over de lopende projecten	21/03 TOP
Lemuria - Jaar 2 "Na een succesvolle signeertournee in Nederland, België en Duitsland werd het even stil aan het Lemuria-front. De boekverkopen gingen erg goed en de lezers waren positief. Tekenaar Apri ging weer terug naar Indonesië en pakte daar naast zijn gewone werkzaamheden ook een oude opdracht op die hij ten faveure van Lemuria had moeten laten liggen. Ook had hij tijdens de tour afspraken gemaakt met een Nederlands gamebedrijf waarvoor hij een aantal klussen zou gaan doen. Last but not least had hij natuurlijk zijn eigen teken- en ontwerpstudio, die ook gewoon doorging, dus hij moest hard aan de slag. De opdracht die was blijven liggen, bestond uit een compleet verhaal voor de Indonesische uitgeverij PT Era Media Informasi. Hij heeft een Indonesische versie gemaakt van de klassieke Mahabharata-serie. Dat is een klassieke reeks die zijn wortels heeft in het hindoeïsme. Het is meer dan een simpel verhaal over koningen en prinsen, heiligen en wijzen, demonen en goden. Het is een epische reeks die een verbinding legt tussen het fysieke India en de spirituele principes die daar terug te vinden zijn. In een volgende aflevering van De Commentator hoop ik meer informatie en beelden te kunnen delen. Het verhaal van deel twee van Lemuria lag al klaar, maar de Indonesische klus gaf ons extra tijd om aan het verhaal te werken. De tijd die Apri nodig had voor zijn extra boek hebben we gebruikt voor studies van het tweede verhaal en daarnaast heeft Apri een compleet geschilderd achtergrondverhaal van Carp gemaakt. Omdat het eerste deel vooral verhaalgedreven en minder karaktergedreven was, wilden we in dit tweede boek meer over de personages vertellen. In boek twee zullen we jullie daarom ook meenemen in de historie van Lemuria en lezen we meer over Russ en waar hij vandaan komt. Toen we aan het tweede boek begonnen hadden Ger Apeldoorn (de redacteur) en ik ook het gevoel dat we een aantal zaken nog beter konden doen dan in het eerste boek. We hebben overlegd met de nieuwe uitgever (Don Lawrence Collection) en hebben aan Fred de Heij gevraagd of hij ons wilde helpen om het tweede boek naar een hoger plan te tillen. Fred is niet alleen een geweldige tekenaar en schilder, maar is daarnaast ook perfect in staat om verbeteringen in lay-out of op het gebied van anatomie in duidelijke aanwijzingen te beschrijven. Iets wat zowel Apri als mijzelf zal helpen dit tweede boek nog mooier te maken. Door Fred nu al, in het stadium van de lay-out, erbij te betrekken zijn we ervan overtuigd dat het tweede boek een duidelijke sprong voorwaarts in kwaliteit zal maken. Natuurlijk zullen we je de komende maanden meenemen in de verschillende beslissingen die we genomen hebben en we zullen de beelden hier als eerste met je delen. Daarnaast zal ik je hier ook op de hoogte houden van mijn andere reeksen zoals Cell, De Vries, 24/7, Delta 4 (zie cover en plaat hierboven) en Aqua Invicta (zie plaat hieronder)."

Sytse S. Algera over De Verloren Verhalen van Lemuria (10)	17/05 TOP
Lemuria ligt in de winkel en wij komen op bezoek Na maandenlang wachten is het moment eindelijk gekomen dat het eerste deel van Lemuria in de winkels ligt. Jullie hebben als lezers van De Commentator mee kunnen kijken in het proces van de totstandkoming en na een jaar hard werken is het boek een feit. Nu is het voor ons als makers van groot belang dat we genoeg promotie maken voor de reeks zodat de mensen het album oppikken en het liefst ook kopen in de stripspeciaalzaken. Naast de maandelijkse stukken op de website van De Stripspeciaalzaak heb ik de afgelopen maanden vele interviews gegeven aan diverse bladen in binnen- en buitenland. Recensie-exemplaren zijn verstuurd en we zijn benieuwd naar de eerste recensies. Omdat het album ook in Duitsland verschijnt, willen we natuurlijk ook daar graag promotie maken en daarom hebben de tekenaar en ik besloten om ter gelegenheid van dit eerste boek een echte promotietournee te maken door Europa in samenwerking met en mee gefinancierd door Dark Dragon Books. Zoals jullie weten woont Apri in Indonesië en moest er heel veel geregeld worden om dit te kunnen organiseren. Zo moest er een visum aangevraagd worden, wat minder eenvoudig is als het lijkt, en moest er gekeken worden of dit allemaal haalbaar is gezien de hoge kosten. Maar met behulp van een groot aantal stripspeciaalzaken en een groep fans van Lemuria is dit gelukt. En daarom kunnen we nu verklappen dat we een uitgebreide tournee doen langs een groot aantal Vlaamse en Nederlandse stripspeciaalzaken. We hebben geprobeerd op diverse locaties te komen om zoveel mogelijk lezers de gelegenheid te geven om ons te ontmoeten en van de tekenaar een mooie tekening te krijgen in het album. Apri neemt alle originele pagina's mee zodat iedereen ook de tekeningen uit het boek kan bekijken. Deze worden in de galerie van Het Beeldverhaal in Amsterdam van 29 mei tot en met 7 juni tentoongesteld. We reizen in de eerste twee weken van juni door Vlaanderen en Nederland en reizen van Kortrijk, Gent, Antwerpen en Hasselt naar Groningen, Breda, Rotterdam, Leiden, Zwolle, Amsterdam en Haarlem. Na dit gedeelte gaan we midden juni naar Duitsland om Bochum naar Leipzig, Erlangen en nog meer steden te bezoeken om ook daar Lemuria aan de lezers te presenteren. Wij vinden het als makers belangrijk om de stripspeciaalzaken te steunen die dit allemaal mogelijk maken, want zonder hun hulp was dit niet gelukt. Daarom wil ik hier ook een dringende oproep doen om toch zoveel mogelijk naar de stripspeciaalzaken te blijven komen en niet alleen de stripboeken via internetsites aan te schaffen. We hebben geweldige reacties ontvangen op onze promotietour en kijken ernaar uit om de winkels te bezoeken en de lezers te ontmoeten. Naast dit promotiegedeelte moet er natuurlijk ook gewoon gewerkt worden aan het tweede album van Lemuria. Apri is al volop bezig met dit vervolg en de eerste pagina's zien er weer geweldig uit. Wij merken allebei dat er een goede flow begint te komen en de personages worden steeds levendiger. Waar ze in het begin nog toevallige kennissen waren, beginnen het nu vrienden te worden die op zoek zijn naar hun lotsbestemming. Deel 2 zal net als het eerste deel vol met mooie beelden en flitsende gebeurtenissen zitten. Waar we in het eerste deel een reis maakten van een vissersdorp, over de zee, via een ruimteschip naar een woestijn, is ook deel twee weer de moeite waard. Het tweede verhaal begint in een gevaarlijke jungle en zal gevolgd worden door een ongelofelijke reis die via een geheimzinnige locatie onder de zeespiegel eindigt in een bijzondere woestijnstad. Hier zal zowel LyAnn als Russ meer te weten komen over hun verleden en zullen de gebeurtenissen van de toekomst een aanvang nemen. Maar nu eerst: veel plezier met deel 1, uitgegeven door Dark Dragon Books, sinds kort in de winkel.

Sytse S. Algera over Cell (10)	19/04 TOP
Vertraging "Het is even stil geweest rond de serie Cell. We hadden het eerste album in maart 2014 uit willen brengen, maar helaas gooide de valpartij van tekenaar Przem Klosin roet in het eten en lukte het niet om het album op tijd af te krijgen. Daarna waren wij van plan om de release door te schuiven naar mei of juni, maar ook dat is te optimistisch gedacht van ons. Omdat de tekenaar het hele project naast zijn gewone werkzaamheden moet doen, betekende dit dat hij zeer lange dagen maakte. Toen er op zijn werk ook meer druk kwam omdat er daar steeds meer opdrachten binnen kwamen, merkte ik dat de toevoer van nieuwe pagina's stagneerde. In Polen is het net als bij ons een moeilijke tijd. Bedrijven stoppen ermee en mensen raken hun baan kwijt. Dus als je werkgever dan veel opdrachten heeft, betekent dit vaak extra hard werken en dat kost meer tijd. Helaas kunnen we de dag niet langer maken dan 24 uur en dat zorgt ervoor dat Przem steeds minder uren heeft om aan zijn pagina's te werken. Przem is erg precies en neemt geen genoegen met half werk, ook niet als er deadlines zijn. Hij werkt nu aan de laatste zes pagina's van het verhaal en daarna moeten er nog een groot aantal ingekleurd worden. Om te voorkomen dat we steeds verschijningsdata door moeten schuiven hebben we nu afgesproken dat het boek in oktober uit gaat komen. Deze ruime marge zorgt ervoor dat Przem even wat lucht krijgt en niet elke dag met een steen in zijn maag achter zijn tekentafel plaatsneemt. Het is vervelend voor de trouwe lezers van De Commentator en voor ons, als makers van het verhaal, maar we geloven dat kwaliteit boven snelheid moet gaan. Ik zal de komende maanden nog steeds nieuwe beelden laten zien in deze rubriek, maar in plaats van elke maand, verwacht ik dat het nu beter is om elke twee maanden updates en nadere uitleg te delen. Voor wie echt niet kan wachten op de verschijning van Cell, is er goed nieuws. In het eerste deel van Lemuria, de andere serie die ik maak met Apri Kusbiantoro, en die vanaf de tweede week van mei in de stripspeciaalzaken ligt, is speciaal voor hen een uitgebreide preview te lezen van Cell. Veel leesplezier met Lemuria 1. Over deze serie en de tekenaar heb ik de volgende keer nog een bijzonder nieuwtje te vertellen."

Sytse S. Algera over De Verloren Verhalen van Lemuria (9)	14/03 TOP
De Bergen van Moran Het is zover, de pagina's zijn ingeleverd bij de uitgever en zij zorgen ervoor dat alle spel-, taal- en andere fouten eruit gehaald worden. Dit is een proces dat een paar dagen duurt en dan gaat het eerste boek van Lemuria naar de drukker. Apri en ik hebben nog lang getwijfeld of we het eerste boek ook een ondertitel mee zouden geven en we hebben besloten om dat inderdaad te doen. De reden hiervoor is dat we de reeks titels willen geven die meer vertellen over de wereld van Lemuria en dit is een mooi begin. De titel van het eerste verhaal is daarom De Bergen van Moran geworden. De titel verwijst naar de plaats waar de hoofdpersonages van het eerste album elkaar ontmoeten en die later in de reeks een belangrijke rol zal spelen bij belangrijke gebeurtenissen. Van het album zullen twee versies verschijnen. Er komt een softcover en later dit jaar ook een dossiereditie. Deze laatste versie zal naast het verhaal uitgebreid aandacht schenken aan de totstandkoming van het album, de wereld van Lemuria en natuurlijk de verschillende fasen van het verhaal zelf. Nu het eerste album klaar is, is het niet zo dat we nu lekker achterover kunnen leunen, want deel twee wacht al op ons. Het verhaal daarvan is bijna af en de eerste pagina's zijn we nu aan het lay-outen zodat Apri er direct mee aan de slag kan. Ik heb in een van de eerste afleveringen van De Commentator al eens iets laten zien van een bijzondere trein, en die is in het tweede deel terug te zien. In de intro van het eerste verhaal zien we hoe de generaal de mensen meeneemt naar de voertuigen die ontdekt zijn. Zo zien we in deel 1 ook de ontdekking van het Zonneschip win de grote grotten. Nu ik al verklapt heb dat in het tweede verhaal de trein terugkomt, hoef ik de oplettende lezer niet te vertellen wat in de delen hierna nog meer kan gebeuren. Veel plezier met het eerste deel en laat ons vooral weten wat je ervan vindt, bijvoorbeeld op onze Facebookgroep. We verwachten dat het boek eind april / begin mei te koop zal zijn. Tot slotnog enkele schitterende prenten uit het eerste verhaal voor de lezers van De Stripspeciaalzaak.

Sytse S. Algera over Cell (9)	11/02 TOP
Cell... en het verhaal achter de tekenaar van het album Terwijl ik de afgelopen maanden veel heb gedeeld over het album Cell is er over de tekenaar nog niet zoveel bekend. Daarom wil ik deze aflevering van De Commentator graag gebruiken om iets meer te vertellen over deze briljante tekenaar waar nog veel van te verwachten is. Przemyslaw Klosin werd geboren in de stad Gdynia en verhuisde op latere leeftijd naar de veel bekendere stad Gdansk. Aangezien de noordelijke delen van Polen niet direct gekend zijn om hun uitbundige kleuren of heldere, zonnige dagen bracht de jonge Pool vele uren lezend door. Zijn meest favoriete boeken waren fantasy en sciencefiction en natuurlijk... strips. De keuze in Polen was niet zo groot als hier in België of Nederland, maar ook daar waren vooral comics van Marvel goed te vinden. Met name X-Men en Punisher waren erg populair. De absolute favoriet van Przem: Thorgal, getuige ook onderstaande hommagetekeningen van Thorgal en Jolan. Naarmate hij ouder werd, leerde hij meer verschillende stripreeksen kennen. Behalve de klassiekers, bleek het vooral de serie Thorgal van zijn landgenoot Grzegorz Rosinski te zijn die zijn aandacht wist vast te houden. De bijzondere stijl van tekenen, de geweldige verhalen, en de fantasysetting zorgden ervoor dat Przem ook zelf begon te tekenen. Avond na avond pakte hij papier, tekenpen en de onvermijdelijke gum om zichzelf te leren tekenen. Naast zijn studie economie waren zijn dagen gevuld met het vullen van pagina's met de meest diverse illustraties. Waar andere medestudenten na een dag studeren steevast de kroeg indoken, koos Przem ervoor om zichzelf te leren tekenen. Hij studeerde af in de richting economie en besloot op 21-jarige leeftijd rigoureus voor een andere carrièrewending te gaan. Hij trad als illustrator in dienst van de grootste educatieve uitgever in Polen, Nowa Era. De vele uren die hij geïnvesteerd had in het leren illustreren bezorgden hem nu zijn eerste baan. Na een aantal jaar illustratietekenen werd hij gevraagd om zich verder te bekwamen in de wereld van de multimedia en werd hij multimediadesigner bij hetzelfde bedrijf. Nu bestaat zijn werk vooral uit het ontwerpen van interactieve toepassingen van producten. Maar omdat hij toch ook graag een carrière wilden hebben in de stripwereld bleef hij in de avonduren tekenen. Een van de eerste kortverhalen die hij maakte, werd gepubliceerd in het blad P@per en al snel kwam het tot een contact met mij. Naast het tekenen van Cell heeft Przem een mooi portfolio opgebouwd met verschillende soorten werk. Vanuit zijn verleden met Marvel-comics heeft hij een aantal proefpagina's voor de Amerikaanse uitgeverij gemaakt die we hieronder graag met jou delen. Naast het kortverhaal heeft hij ook al een kort sciencefictionverhaal gemaakt onder de titel Epidemic. De eerste twee pagina's in zwart-wit vind je hieronder. Naast Cell gaan we samen ook een nieuwe fantasyreeks opbouwen waar we, al lang voordat we met Cell begonnen, ook al een aantal pagina's van voorbereidden en die we hier exclusief kunnen laten zien. En tot slot willen we nog graag een mooie set losse illustraties met je delen over een ander personage, genaamd Will. Jullie zien het... de loopbaan van Przem is in de stripwereld nog maar net begonnen en er komt nog heel veel mooi werk aan in de toekomst.

Sytse S. Algera over De Verloren Verhalen van Lemuria (8)	01/02 TOP
"Het is bijna zo ver: het eerste album van de reeks Lemuria. De laatste platen worden hertekend en de punten en komma's worden in de teksten bijgesteld. Het afgelopen jaar heb ik jullie meegenomen in de ontwikkeling van het verhaal van Lemuria. Ik heb gesproken over het de inhoud, over onze inspiratie en ik heb al heel veel beelden laten zien van het eerste album. Als ik alles zo eens teruglees, is er al heel veel gedeeld, maar tot mijn schrik zag ik dat er nog nergens echte informatie over de geweldige tekenaar Apriyadi Kusbiantoro te vinden was. Dat ga ik nu gelijk rechtzetten. Op 21 april 1976 zag hij in Indonesië het levenslicht en begon al op jonge leeftijd te tekenen. Tijdens zijn jeugd had hij al snel door welke kant hij met zijn leven op wilde en besloot hij om naar het Indonesian Institute of Art in Yogyakarta te gaan waar hij al snel met goede resultaten afstudeerde. Hij vond snel na zijn afstuderen werk in de animatiewereld. In 1995 zette hij een community op onder de naam Petak Umpet Community en werkte daar als ontwerper en illustrator. In 1998 kreeg hij de kans om bij een animatiestudio te komen werken en die kans greep hij met beide handen aan. Bij Bening kon hij aan de slag als Lead Animator en Editor. Met de daar opgedane kennis werd hij een veelgevraagde animatiemaker en had hij een aantal bedrijven waar hij voor werkte. Voor een studio of bedrijf werken was leuk, maar in 2003 nam hij de grote stap en begon echt voor zichzelf. Hij startte met zijn eigen animatiebedrijf Urakurek Studio, en maakte hier een succesvol bedrijf van. Inmiddels heeft hij een aantal tekenaars voor zich werken die het illustratiewerk verzorgen en voorziet hij films, televisieseries en bedrijven van animatiebeelden. Ook maakt hij videoclips voor Indonesische popmuzikanten en verzorgt hij storyboards voor films. Vanaf 1995 hield hij zich naast zijn gewone werk ook bezig met het maken van strips en hij heeft bij verschillende Indonesische uitgeverijen strips getekend. In 2011 kwam zijn stripcarrière in een stroomversnelling en maakte hij verhalen die gepubliceerd zijn voor Bluewater comics en Dark Horse comics in de Verenigde Staten. De publicatie van Lemuria is de kroon op zijn werk en het begin van wat hopelijk een lange reis wordtin de Europese stripwereld. En Lemuria is niet het enige stripproject waar hij in 2014 aan zal werken, blijf dus deze rubriek volgen. Het is de verwachting dat deel 2 van Lemuria aan het eind van 2014 zal verschijnen, maar terwijl daar aan gewerkt wordt, hebben we ook nog een ander project waar we onze tanden gezamenlijk in gaan zetten.

Sytse S. Algera over Cell (8)	18/01 TOP
Een geluk of een ongeluk? "Eindelijk 2014, het jaar dat Cell in de boekwinkels komt te liggen. Toen we begonnen met de serie leek het nog ver weg, maar nu 2014 is begonnen, realiseer ik me dat we er nog niet zijn. Tekenaar Przemyslaw Klosin heeft voor dit album een heel strak schema opgesteld. Terwijl ik als schrijver het verhaal al ruim een jaar af heb, is hij nog elke dag aan het tekenen. Volgens ons schema zou Przem nu bezig moeten zijn met de inkleuring van de pagina's, maar het lot besliste anders. Przem heeft in het dagelijkse leven een normale baan, jullie kennen hen wel: opstaan om 7 uur, ontbijt, douchen en de hond uitlaten en dan op weg. Hij werkt bij een reclamebureau en ondanks de crisis is het daar erg druk, dus moet er veel werk verzet worden. Een baan die op rustige dagen misschien van 9 tot 17 uur duurt en als je pech hebt nog wat langer ook. Dan heeft hij nog wat reistijd, want hij woont niet vlakbij zijn werk. Direct na zijn werk fietst hij naar huis waar zijn trouwe viervoeter Aaron op hem wacht. Naast strips is dit huisdier een vaste waarde in zijn leven. Dan is het even quality time en worden er lange wandelingen gemaakt. Eenmaal terug wordt er gekookt en dan begint hij aan zijn andere job... die van striptekenaar. Elke dag, geeneen uitgezonderd, neemt hij plaats aan de tekentafel en leest hij het script van de pagina waar hij aan werkt. De teksten worden omgezet in beelden en de muziek gaat aan. Vanaf 20 uur tot vaak diep na middernacht tekent, gumt en hertekent hij de prenten die samen groeien tot fantastische pagina's. Het is bijna jammer dat een dag maar 24 uur telt. De lezers van deze rubriek hebben al kunnen zien dat Przem erg veel details in zijn werk stopt en veel fotoreferentiemateriaal gebruikt. Als schrijver kan ik ervoor zorgen dat hij niet hoeft te zoeken naar beelden die ik in woord gedeeld heb. Maar de beelden die gemaakt worden moeten toch echt van zijn hand komen en die hand, of liever gezegd, de schouder waar de hand aan vast zit, gooide roet in het eten. Naast zijn hond, de strips en zijn werk heeft Przem nog een hobby die hij graag beoefend, namelijk fietsen. En dan niet keurig op een fietspad, nee lekker in de modder, door de bossen en over heuvels die groter zijn dan de kiezelsteen die wij Hollanders berg noemen. Dat doet hij al jaren, Aaron gaat vaak mee en weet hoe zijn baas het liefste rijd, snel, niet geheel zonder gevaar en vooral op het scherpst van de snede. Dat ging altijd goed, een getrainde fietser kan kunststukken uithalen waar gewone fietsers zoals ikzelf slechts van dromen. Maar ook een getrainde fietser kan pech hebben, en dat was hier het geval. Tijdens een van de fietstochten gleed zijn voorwiel weg en klapte Przem met zijn schouder op de grond. Dat hoeft op zich geen probleem te zijn, maar nu wel. De schouder bleef pijn doen en een tocht naar de arts was al snel een noodzakelijkheid. Die stuurde hem door naar het ziekenhuis waar een zware kneuzing werd geconstateerd. En natuurlijk, precies bij de schouder waar zijn tekenhand aan vast zit. Het gevolg liet zich raden, hij mocht vier weken niets doen, en zelfs na die tijd moest hij rustig beginnen. En we hadden een strak schema, tja, dat klopt... "hadden". Het gevolg van de valpartij was dat we zeker twee maanden vertraging hadden opgelopen, bijzonder vervelend. Gelukkig is de schouder helemaal genezen en tekent de hand weer op zijn oude niveau. Maar de verloren tijd inhalen, dat wordt lastig, want een dag heeft immers maar 24 uur, en die was al helemaal volgeboekt met werk, zijn hond en het tekenen van de pagina's. Dus helaas moet ik nu hier meedelen dat het album van Cell niet in maart, zoals we aangekondigd hadden, zal verschijnen, maar korte tijd later. Wanneer, daar zijn we nog naar aan het kijken, want één teleurstelling mag, maar meer ook niet. We zijn nu aan het kijken of de potloodfase eind deze maand afgerond kan worden, en dan wordt alles geïnkt. Hierna volgt het inkleuren. Ik verwacht dat ik in de volgende aflevering van De Commentator meer weet nadat we met uitgeverij Dark Dragon Books een datum hebben geprikt. Gelukkig hebben we nog wel een flink aantl platen in potlood die we kunnen laten zien. Je vindt ze hieronder."

Sytse S. Algera over De Verloren Verhalen van Lemuria (7)	04/01 TOP
Logoperikelen "De vorige keer heb ik je meegenomen in het proces van het ontstaan van een cover. Maar een cover is meer dan alleen maar een mooie voorplaat. Een belangrijk onderdeel van de cover is het logo van het album en van de serie zelf. Toen Apri en ik me tde strip begonnen, hadden we hier nog niet goed over nagedacht. We hebben wel wat gespeeld met verschillende lettertypes, maar echt aandacht was er nog niet besteed aan een mooi en opvallend logo. Omdat wij toch een cover met logo nodig hadden voor zowel de uitgever als de preview die wij gemaakt hebben voor de internationale uitgevers hebben we voor het bekende logo hieronder gekozen. Het logo was in onze beleving krachtig en opvallend genoeg om tussen tientallen andere logo's op te vallen. Gezien de reacties klopte dit, maar we hoorden wel erg vaak dat het logo slecht leesbaar was. De Gothische letters vond men erg mooi, maar slecht leesbaar voor mensen die de naam nog niet kenden. Omdat we zowel op een aantal websites als in de persoonlijke contacten met mensen dit toch wel vaak hoorden, hebben we samen met een aantal bekende ontwerpers eens gekeken wat alternatieven zouden kunnen zijn. Tekenaars Dick Heins en Ed van de Linde, met wie ik de strip Maybelle aan het maken ben, en ook nog Gerrit Willemse, lead designer van videogames, hebben op mijn verzoek eens gekeken wat de verschillende mogelijkheden zouden kunnen worden. Een van de eerste aanpassingen was het oorspronkelijke logo, waarbij de letters wat meer los van elkaar kwamen te staan. Daarna kwam er een versie waar iets meer de sciencefictionelementen van het verhaal naar voren kwamen, een soort metallic logo. Omdat dit toch niet helemaal was wat we wilden, is er verder gezocht en viel er een steampunkachtig logo uit de bus. Deze versie werd ingegeven door de vele fantasyverwijzingen en bevat ook een groot aantal elementen die door lezers als steampunkachtig beleefd konden worden. Omdat we toch wilden kunnen kiezen, is er naast deze eerdere logo's ook nog een derde versie gemaakt waarbij gekozen is voor een geheel ander soort opzet. Samen met het originele blauwe Gothische logo, vonden wij deze ook erg geslaagd. Welk logo het gaat worden, is op dit moment nog niet bekend. Zodra het album verschijnt, zal het uiteraard duidelijk worden... In afwachting hebben we nog een aantal nieuwe platen die we willen delen: de platen 31, 32 en 34. Deze platen zijn nog niet eerder te zien geweest en ik hoop dat ze evenals de eerdere platen bij de lezers van deze rubriek in de smaak zullen vallen. De teksten zijn slechts een eerste versie, dus houd er rekening mee dat die nog aangepast zullen worden."

Sytse S. Algera over Cell (7)	25/12 TOP
Covers en letters... "Ook voor Cell wordt het nu menens, de laatste pagina's worden nu getekend, maar daarna moeten de meeste pagina's nog worden ingekleurd. Dus er moet nog hard gewerkt worden voor het album af is. Toen ik Przemyslaw Klosin sprak om met hem te overleggen waar we het over zouden hebben in De Commentator, kwam hij met het voorstel om iets te vertellen over de covers die we gemaakt hebben en het bijzondere lettertype voor de titel. Toen we aan het album begonnen, hadden we naast het verhaal en de eerste pagina's natuurlijk ook een spetterende intro nodig. Tekst is mooi, maar beelden spreken, daarom kwam Przemyslaw met de eerste blauwe cover. Een pakkende plaat met de elementen van het eerste verhaal. Die cover is op een bijzondere manier ontstaan. Die is namelijk al door Przemyslaw getekend voordat het gehele verhaal rond was. Ik was samen met hem aan het sparren over de elementen van het verhaal toen hij ineens met de cover op de proppen kwam, dat was verrassend. Hij had twee verschillende gemaakt met twee verschillende personages. Na wat gesprekken kwamen we uit op de versie zoals die bovenaan dit artikel in kleur gebruikt is. Het verschil zit hem in de AIVD-agent. Przemyslaw vertelde mij dat hij al vanaf het begin had geweten dat dit niet de definitieve cover zou worden. Hij had hem immers gemaakt voordat hij het hele verhaal kende. Bovendien hoorde ik van hem dat hij een foto had gezien waarop ik stond met de cover uitgeprint voor mij op de tafel. Hij zag toen dat de cover in zijn ogen te weinig bijzonders had om eruit te springen, iets wat natuurlijk wel mooi meegenomen zou moeten zijn voor een cover. Hij bedacht toen dat het goed was om het concept van de cover te wijzigen. Hij koos tenslotte voor een dominant gekleurde versie. De kleur rood werd gekozen uit een uitgebreid aanbod van mogelijkheden. Rood introduceerde voor hem het dramatische effect dat in het verhaal zit, evenals de verwachting die het bij de lezer op zou wekken. Deze combinatie bracht bij Przemyslaw een warm en mysterieus gevoel teweeg dat hij graag op de lezer wilde overbrengen. Nu het beeld helder was, moest er een titel gemaakt worden. Cell werd ontworpen door een vriend van Przemyslaw, genaamd Theosone, die al langer bezig is met kalligrafie. Hij was de persoon die met het glorieuze idee kwam dat later als titel gebruikt is. Omdat het verhaal met de islam verbonden is, kwam hij met idee om de titel in een soort Arabisch schrift te schrijven. Hij maakte eerst een aantal verschillende ontwerpen waar we later één uit gekozen hebben. We hebben toen wat met de letters gespeeld, maar er bleef iets missen. Dat zagen we pas toen we originele Arabische letters gebruikten. Dat was ook het moment dat de definitieve versie gekozen werd. We beseften dat er mensen zouden zijn die het misschien moeilijk leesbaar zouden vinden, maar hebben toch voor dit lettertype gekozen omdat het als geen ander naadloos aansloot op het verhaal en de gevoelens van de hoofdpersonages."

Sytse S. Algera over De Verloren Verhalen van Lemuria (7)	10/12 TOP
Lemuria... de laatste loodjes "Eindelijk, december 2013, het eerste album van Lemuria is bijna klaar. Het script was al een aantal maanden geleden af en nu komen we ook bij de laatste pagina's die nog geschilderd worden. Ik heb net de eerste tekeningen aangeleverd aan de uitgever voor zijn folders en nu zijn we aan het kijken welke cover(s) we zullen gebruiken. Een cover, of die nu voor het album is of als promo gebruikt wordt, moet natuurlijk wel opvallen. Daarom zijn we nu, terwijl we de laatste pagina's aan het maken zijn, met een aantal verschillende ideeën bezig. De cover die al eens getoond is (in de eerste aflevering van De Commentator over Lemuria) is een schitterende plaat, maar we willen meer mogelijkheden om uit te kiezen. Die cover, die we ook voor een preview hebben gebruikt, is heel sterk en kan zo de schappen van de stripwinkel in, krachtig en opvallend. In het begin van het jaar, hebben we ook een plaat gemaakt met daarop de hoofdpersonages vliegend door de lucht. Op zich een hele mooie plaat, maar de gebeurtenis vindt pas plaats in het derde album, dus dat is misschien niet handig als cover voor het eerste boek. Daarom zijn we nu bezig met een aantal nieuwe schetsen die we hier tonen. De eerste schets, met een zwaard naar beneden is wel mooi, maar straalt niet de kracht uit die we graag mee willen geven aan onze personages. De tweede schets, met de vogels op de voorgrond, is niet alleen mooi wat de compositie betreft, maar heeft ook het nadeel dat de vogels net iets te veel aandacht van de personages afleiden. Als derde schets kozen we voor de setting met de beide hoofdfiguren op een neergestorte machine, een gebeurtenis die in het eerste deel beschreven wordt. Deze tekening was zo mooi dat we besloten om hem in kleur uit te werken. Om jullie mee te nemen in dit proces plaatsen we een aantal verschillende fasen bij dit artikel. Het is goed te zien hoe Apri begint, na de schets kijkt hij waar de nadruk op komt en begint daar met zijn schilderwerk. In verschillende stappen groeit de plaat dan naar een herkenbare cover. Voordat hij helemaal wordt afgewerkt, kijken we samen of de compositie aan onze verwachtingen voldoet en pas daarna wordt hij afgewerkt. Details als een glimmend zwaard, kleinere vogels op de achtergrond en een verfijning van de kleuren op de achtergrond maken dan de plaat af. Naast de covers leek het ons ook mooi om jullie als vaste lezer van deze rubriek mee te nemen in het ontstaan van een andere pagina. We hebben gekozen voor pagina 30. Het is een pagina waarin Russ ontsnapt in het ruimteschip. De snelheid waarmee Apri werkt, verschilt per pagina. Hij heeft soms twee weken over een bladzijde gedaan, terwijl andere pagina's binnen een dag af zijn. Onderstaande bladzijde heeft drie dagen gekost vanaf het moment dat de eerste schets gemaakt werd. Ook hier beginnen we met een bijna leeg blad. Het script geeft aan dat er een aantal panels volgen die de ontsnapping in detail beschrijven. Na de eerste schets, waarmee Apri een begin maakt, gaat het sneller. Die wordt uitgewerkt en de eerste beelden beginnen herkenbaar te worden. Na de eerste twee panels komt het eerste schilderwerk. Dit is niet altijd een vaste volgorde, maar Apri werkt op zijn gevoel en laat dat bepalen welke panels als eerste geschilderd worden. Na de eerste kleuren toevoeging gaat het snel. De tweede rij met prenten, of in dit geval één prent op de regel, is af voordat de tweede dag voorbij is. Hierna wordt niet alleen deze grote prent voltooid, maar worden ook kleine details op de eerste prenten afgewerkt. Dan volgen de laatste prenten elkaar in steeds sneller tempo op. Tot de pagina af is en we alleen de teksten er nog maar in hoeven te plaatsen."

Sytse S. Algera over Cell (6)	16/11 TOP
Cell... een verhaal in het verhaal... "Ik heb de afgelopen maanden al veel verteld over Cell, het uitgangspunt, de personages en ook over een aantal gebeurtenissen in het verhaal. Maar nog niet alle elementen zijn met jullie gedeeld dus daarom deze keer het verhaal in het verhaal. Een stripverhaal, zeker als het door mij geschreven wordt, moet in mijn beleving altijd lezen als een film. Je moet benieuwd zijn naar elke volgende minuut, of in de strip, elke pagina moet ervoor zorgen dat je meer wilt lezen. Daarom probeer ik niet alleen op elke bladzijde een cliffhanger te plaatsen, maar wil het verhaal ook meer diepgang geven dan het verhaal wat je denkt te lezen. Toen ik de eerste strip van De Vries schreef, mijn eerste volledige verhaal, was dat iets wat ik wel wilde, maar waar ik in het verhaal weinig ruimte voor had. In Cell zit die ruimte er echter volop. Naast het spannende verhaal van Moestafa die achter een terrorist aanzit om zijn eigen naam te zuiveren, zitten er nog twee andere verhalen verborgen in het album. Natuurlijk is er een verborgen verhaal over huidige maatschappelijke ontwikkelingen, die heb ik al in een eerdere hoofdstuk van De Commentator met jullie gedeeld. We zien hoe politiek en media een ingewikkelde dans houden met elkaar. Ik heb als schrijver de maatschappelijke ontwikkelingen als achtergrond genomen om een mogelijkheid te scheppen om het verhaal groter te maken dan de beelden die de lezer ziet als hij naar de bladzijden kijkt. Waar ik in andere verhalen de gebeurtenissen vanuit het standpunt van de lezer vertel, zal in Cell de lezer meegenomen worden in de gedachtewereld van het hoofdpersonage. Dat is voor mij als schrijver een spannende ontwikkeling. Niet alleen actie, maar ook denkprocessen die ik nauwkeurig probeer te reconstrueren voor de lezers. Waarom worden beslissingen genomen, of juist niet? Ik ben erg benieuwd wat jullie hiervan gaan vinden. Zoals elke schrijver wil ik natuurlijk ook graag dat er een mogelijkheid is om het verhaal verder te laten gaan dan het eerst lijkt. Daarom zijn er een aantal scènes in het verhaal gebracht die later de mogelijkheid geven om door te gaan op de gebeurtenissen in dit verhaal. Kleine elementen die het verhaal aanvullen, maar niet zodanig dat je aan het einde van het boek het gevoel hebt dat het verhaal nog niet is afgelopen. Elementen die er wel voor zorgen dat het verhaal op bewust gekozen momenten even afremt en een natuurlijke rust neemt. Voor mij als schrijver is dat een delicate balans, niet alleen moet het hoofdverhaal lekker lopen, maar ik combineer dat nu ook met de drijfveren van het hoofdpersonage en deel dit met de lezer. Dan heb ik nog de politiek en de media die elkaar bezig houden en introduceer ik nog een personage die, als het verhaal een succes wordt, genoeg kracht heeft om zelfstandig door te gaan na dit eerste boek. Een Cell-album staat namelijk altijd op zichzelf, maar is tegelijkertijd ook altijd in verbinding met meer. Het is misschien te vergelijken met een dominosteentjesspel. Zoiets als het bekende Domino Day. Als je een Cell hebt gevonden, kan je als het ware een dominosteen weghalen in een gevaarlijk patroon, maar bestaat de kans dat er ergens anders nog een andere Cell is die de steentjes in de maatschappij toch om kunnen gooien. En zo heb ik dit album ook bewust gemaakt, een op zichzelf staand verhaal, met een hint naar een groter geheel. Geen reclamebord voor wat nog kan gaan komen, maar een snufje nieuwsgierigheid, net genoeg om de lezer voldoening te geven... en nieuwsgierig te maken naar een groter geheel."

Sytse S. Algera over De Verloren Verhalen van Lemuria (6)	03/11 TOP
"De strip Lemuria begint langzaam bekender te worden. Ik merk het als schrijver aan de reacties die ik gekregen heb op zowel F.A.C.T.S. als op het stripfestival van Breda laatstleden. Een groot aantal mensen kwam bij me langs of sprak ik in de wandelgangen. Ook in het buitenland wordt de stripserie inmiddels met open armen verwelkomd. Ik zit, terwijl ik dit schrijf, in de Italiaanse stripstad Lucca, waar elk jaar rond de eerste november het stripfestival van Lucca plaatsvindt. Duizenden bezoekers struinen hier dan door de smalle straatjes terwijl de tenten met stripmakers overvol zitten. Meerdere uitgevers hebben hier interesse in het uitgeven van Lemuria,. Dat is de reden dat ik hier tijdelijk ben neergestreken. Personages In het eerste verhaal van Lemuria maken we kennis met Russ. Samen met zijn ooms gaat hij voor het eerst mee met de andere dorpsbewoners naar de rijke visgronden van Sokha. Russ woont al zo lang hij zich kan herinneren bij zijn ooms en beschouwt hen als zijn ouders. Hij heeft wel eens gevraagd waar zijn vader en moeder zijn, maar kreeg toen te horen dat die waren gaan vissen en niet meer zijn teruggekomen. De enige herinnering die hij nog heeft, is een klein amulet dat hij meestal om heeft of toch altijd bij zich draagt. Door de achtergrond van het hoofdpersonage zo te introduceren, verschaft dit mij als schrijver een wereld van mogelijkheden in de komende reeks. Een amulet, verdwenen ouders, daar zit een verhaal in, dacht ik wel. Hetzelfde geldt voor Lyann, het andere hoofdpersonage uit deze reeks. We zien haar pas na de eerste twee hoofdstukken voor het eerst. Ze is een slavin, maar wel eentje met een eigen wil. In het verhaal leren we haar langzaam beter kennen en begrijpen waar ze vandaan komt, hoe ze heeft leren vechten. Andere vragen komen gelijk opzetten als je haar eerste acties ziet in het eerste boek. Hier, op Stripspeciaalzaak.be, grijp ik de kns om jou iets meer informatie te geven waar de lezers van het eerste boek nog een tijdje op moeten wachten. Ik ben al lang een groot liefhebber van sterke vrouwen in verhalen. Met lef, doorzettingsvermogen en de wil om zaken anders aan te pakken dan vele anderen heb ik het personage van Lyann langzaam ontwikkeld tot wat ze nu is. Ook haar verleden zal pas langzaam aan de lezer onthuld worden en pas dan wordt duidelijk waarom ze beslissingen neemt die misschien op het eerste gezicht vreemd lijken. Lyann is evenals Russ opgegroeid zonder ouders. Haar vader moest vechten in het leger van de heerser van een grote stad en haar moeder werd meegenomen door een leger dat haar dorp met de grond gelijkmaakte tijdens een van de Grote Oorlogen. Een gehandicapte oom voedde Lyann op en leerde haar vechten toen een rondreizend circus de stad bezocht waar haar oom woonde. In ruil voor een buidel zilverstukken werd ze verkocht en mocht ze eerst als slavin en later als vrouwelijke gladiator meevechten in de voorstelling. Ze beheerst niet alleen het zwaard, maar is ook een geduchte tegenstander bij het hanteren van de boog. Het derde hoofdpersonage is Carp. Hij is om meer dan één reden bijzonder. Allereerst is hij speciaal omdat hij niet van deze planeet komt. Met zijn blauwe huid en zijn afwijkende uiterlijk zou hij tussen de mensen van Lemuria enorm opvallen. Maar ergens in de kooi, in een donkere omgeving, lijkt hij op een mens. Russ ontmoet hem als hij gevangen genomen is door vreemde wezens. Pas later ziet hij dat Carp geen mens is, maar iets anders. Verrassend dus. Door Carp als bijkomend hoofdpersonage te kiezen, opent dit een schat van mogelijkheden om naast het duidelijke fantasy-aspect van de serie, ook het sciencefictiongevoel gestalte te geven. Toen ik begon met het idee van Lemuria wilde ik namelijk graag een aantal elementen van Erich von Danicken meenemen in het verhaal. Met buitenaardse wezens die bijdroegen aan de ontwikkeling van de mens. Stapje voor stapje krijgen we meer te zien over andere rassen en zal zelfs het mythologische Atlantis een rol gaan spelen in de verhalen van Lemuria. Maar dat vertel ik pas een volgende keer. Er moet immers nog wat zijn om naar uit te kijken, nietwaar?"

Sytse S. Algera over Cell (5)	17/10 TOP
Hoe schrijf ik een verhaal? "Veel mensen vragen aan mij hoe ik toch bij de ideeën kom om een verhaal te schrijven. Mijn dochters geloven nog dat het allemaal uit mijn duim komt, maar iets zegt mij dat ik daar hier niet mee weg kom, dus dan maar het echte verhaal achter het ontstaan van Cell. Het verhaal van Cell begon toen ik tijdens een autorit op de A-4 van Den Haag naar Amsterdam reed. Ik passeerde het aquaduct dat in bladzijde drie van het album vernield wordt en reed daarna langs de rijen vliegtuigen op de luchthaven van Schiphol. Ik was op weg naar Amsterdam waar net een groot incident was geweest in een van de buurten waar een kennis van mij werkzaam is als wijkagent. Hij vertelde mij over jongeren in de wijk en hoe het systeem hier vaak mensen tussen wal en schip laat vallen. Van falende hulpverleners, tot iets mindere goede politici en ook, helaas, minder goede politiemensen. Na een dag vol indrukken reed ik later in de namiddag dezelfde route terug en hoorde ik op het nieuws over een bomaanslag ergens in de grote wijde wereld. Ik reed toen weer langs Schiphol en onder het aquaduct door. Ineens bekroop mij een akelig gevoel. Wat als er hier in Nederland een bomaanslag plaats zou vinden. We hebben Barcelona gehad, Londen, tja, en ook in Nederland zijn veel mogelijke doelwitten. Dit gegeven liet mij niet los en ik ben gaan zitten om te kijken of ik er een verhaal over kon maken. De gebeurtenissen op zich waren interessant, misschien zelfs spannend, maar niet genoeg om een verhaal mee te maken. Ik kwam toen op het idee om een gewone jongen de hoofdrol te geven en na een aantal weken van schrijven, schrappen en weer schrijven, had ik de contouren van het verhaal. Maar ik was nog niet tevreden, het was er, maar eigenlijk nog niet origineel genoeg. Pas toen ik van de hoofdrolspeler een Marokkaan in plaats van een Nederlander maakte, kreeg ik het idee dat er meer inzat dan ik aan het begin van dit proces had gedacht. Toen ik de structuur had, een goed begin en een mooi einde, kon ik de kernelementen van het verhaal gaan opschrijven. Het probleem, een conflict en natuurlijk een aantal spannende onverwachte plotwendingen. Ook dit proces wordt gekenmerkt door vele uren schrijven, even afstand nemen, terugkomen en weer schrappen. Gelukkig bleef er steeds iets meer over totdat ik op een gegeven moment een compleet verhaal had. Een verhaal waar ik een goed gevoel van kreeg en waarvan de tekenaar zei, "wow, dat is cool, dat wil ik graag tekenen". Tja, en zo is dus eigenlijk het echte verhaal van Cell 1 iets anders geworden dan iets uit een dikke duim. Maar niet verder vertellen hoor..." Klik hier voor vorige updates over Cell.

Sytse S. Algera over De Verloren Verhalen van Lemuria (5)	05/10 TOP
De monsters "Een van de mooie gevolgen van onze keuze om het verhaal in een niet bestaande tijd en land te laten plaatsvinden, is de vrijheid die we hierdoor krijgen. Ongekende monsters, soms herkenbaar maar meestal niet, worden dus door onszelf ontworpen en dat is een geweldige klus. Over het algemeen begint het voor mij als schrijver met een idee dat ik in het script beschrijf. Apri maakt dan wat schetsen en samen kiezen we er een uit die verder uitgewerkt wordt. Dan begint hij te schilderen en na elke laag kijken we samen of het effect heeft. Soms komen er onderdelen bij, zoals slagtanden bij een Kraken, of gaat er iets vanaf, een staart bij een wezen bijvoorbeeld. Dit ontwerpproces is geweldig inspirerend en zorgt ervoor dat ik regelmatig op straat loop en zaken opschrijf waarvan ik denk dat het goed bij monsters zou passen. De eerste hoofdstukken van Lemuria laten een mooi scala van wezens zien die ooit lang, heel lang geleden, misschien wel eens hebben rondgelopen op deze planeet. Oh, wacht, is dat nu echt zo of... was het nu alleen maar in mijn gedachtewereld?"

Sytse S. Algera over Cell (4)	21/09 TOP
Thema's "Nadat ik in een vorige aflevering van De Commentator geschreven heb over de locaties en de reizen die ervoor gemaakt worden, wilde ik deze keer dichter bij huis blijven. Zoals bij zoveel verhalen zijn in dit verhaal van Cell ook meerdere thema's aanwezig die de lezer meenemen in mijn gedachtewereld als schrijver. Waar Cell in het oorspronkelijke concept vooral bedoeld was als een spannend avonturenverhaal, merkte ik tijdens het schrijven dat er toch een aantal thema's regelmatig terugkwam. Zaken die mij als persoon bezig hielden, maar ook maatschappelijke ontwikkelingen waar ik mij zorgen over maak, zag ik terugkomen in de gebeurtenissen die ik aan het plotten was. Het eerste thema was onrecht dat sommige bevolkingsgroepen in Nederland en België elke dag opnieuw aangedaan wordt. Met name de Marokkaanse bevolking heeft hier dagelijks last van. Natuurlijk ben ik mij ervan bewust dat een groep, vooral jongere mannen, hier vaak verantwoordelijk voor zijn geweest, maar ik merkte dat ik hier graag iets mee wilde doen. Waar de held van het verhaal eerst een Hollandse jongen was, kwam ik er tijdens het schrijfproces achter dat het verhaal zoveel meer diepgang zou krijgen als ik voor een andere hoofdpersoon zou kiezen. Anders, en niet zo'n beetje ook, dat was de keus die ik toen gemaakt heb. Een thuissituatie die voor veel lezers niet of nauwelijks bekend is, de lastige dilemma's die een geloof met zich meebrengen, maar vooral de onmacht die veel mensen voelen als ze weer eens een ontmoeting in de openbare ruimte hebben. En natuurlijk heb ik er persoonlijke ervaringen in verwerkt uit de tijd dat ik vroeger als wijkagent bij de politie in Den Haag en Zoetermeer heb doorgebracht bij verschillende gezinnen. Ja, er waren vervelende jonge Marokkanen, ze pleegden inbraken, beroofden mensen en handelden in drugs en andere troep. Maar er waren ook heel wat jonge Marokkanen die net zo gewoon waren als de saaiste Hollanders. En met name deze laatsten werden door iedereen met de nek aangekeken, terwijl ze hard studeerden op school, keihard werkten en nooit overlast veroorzaakten. De naam van de hoofdpersoon, Moustafa Shaoui, is ook niet uit de lucht komen vallen. Dat was een goede vriend die hier dus regelmatig mee te maken heeft gehad. Ervaringen uit de eerste hand, dus niet slechts voortkomend uit mijn eigen gedachtewereld. We hebben in Nederland een aantal jaar geleden enkele schokkende incidenten gehad met jeugdige Marokkanen en die heb ik als uitgangspunt genomen tijdens het schrijven van het verhaal. Marokkanenrellen, die zijn er geweest. Gelukkig zijn ze niet zo uit de hand gelopen als in mijn verhaal, maar soms scheelde het maar heel weinig. Een ander thema in het verhaal is de politicus die populistisch schreeuwt. Dit gegeven is ook iets waar ik veel mee te maken had, en ook in mijn huidige werk nog regelmatig mee geconfronteerd wordt. Vragen als: Zouden ze zich realiseren wat ze veroorzaken? Denken ze wel na als ze iets roepen? Wat betekent dit voor mensen die hier ooit als gast gekomen zijn? Dat waren punten die ik in het verhaal heb meegenomen. Natuurlijk heb ik gebruik gemaakt van de creatieve vrijheid die je als schrijver hebt. Maar zonder incidenten die we echt gehad hebben in de afgelopen jaren, was het verhaal nooit zo mooi geworden als dat het nu is."

Sytse S. Algera over De Verloren Verhalen van Lemuria (4)	07/09 TOP
"Lemuria gaat internationaal! Toen ik samen met Apriyadi K. begon aan Lemuria hadden wij allebei de droom dat het toch geweldig zou zijn mocht de serie door veel mensen gelezen worden. Dat was zo ergens begin 2011. Nu, in 2013, kan ik stellen dat die droom langzaam werkelijkheid begint te worden. Nadat uitgeverij Dark Dragon Books de beslissing nam om met ons in zee te gaan, trokken we de stoute schoenen aan en zochten wij ook in de ons omringende landen uitgeverijen voor de serie Lemuria. Na een aantal gesprekken kwamen wij in Duitsland in gesprek met Splitter, toevallig de grootste Duitse uitgever van strips. Zij zagen de promo die we gemaakt hadden. Na een korte onderhandeling werd er beslist dat zij de serie in 2014 uitgeven in Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk. Maar dat is nog niet alles... In augustus van dit jaar ben ik naar de Wizard World CHICAGO-stripbeurs geweest in de USA, niet geheel toevallig een van de allergrootste stripbeurzen in Amerika. Daar hebben we gesproken met de grootste uitgever van sciencefiction- en fantasymagazines en zij hadden veel interesse om het verhaal in Amerika uit te geven. We zijn hier nog volop over aan het praten, maar het zou natuurlijk geweldig zijn mocht dit doorgaan. Naast al deze zakelijke successen moet er natuurlijk ook gewoon gewerkt worden want zoals zo vaak zijn ook bij ons de laatste loodjes erg zwaar. Het eerste verhaal is bijna klaar en we zijn nu volop bezig met het aanscherpen van de laatste teksten, het maken van de laatste pagina's en het nog mooier maken van de pagina's die al klaar zijn. Het is voor de tekenaar niet altijd eenvoudig om zaken aan te passen als de pagina's eenmaal klaar zijn, maar soms komen we beiden tot de conclusie dat een bepaalde prent iets meer of iets anders nodig heeft om een nog betere impact op de lezer te hebben. Gelukkig zijn dit uitzonderingen, maar we willen er zeker van zijn dat het eerste boek niet gewoon goed, maar echt geweldig is en daarom stoppen we ook in dit proces extra veel zorg en aandacht. De opbouw van een prent in Lemuria De opbouw van onze prenten gebeurt meestal als volgt. We beginnen met het script waar Apriyadi een eenvoudige schets van maakt. Hierna roep ik, als schrijver meestal nog iets over elementen die belangrijk zijn voor de continuïteit van het verhaal en dan stellen we samen de definitieve lay-out vast. Zoals hier: het (in het Engels geschreven) script zegt het volgende over het plaatje: Page 12... panel 3..... "We can see the mother embracing the boy, and another guard (could be a twin brother of the first slaveguard) walks towards them. We are still at the same location, so besides the main characters, we can see several other people as well." Hierna pakt Apri zijn schilderspullen en begint hij langzaam, laagje voor laagje, elke prent op te bouwen. Hij begint met een eenvoudig kleurenpalet en zet dan de lucht in de eerste opzet op papier. Omdat het schilderproces ook tijd nodig heeft om te drogen, werkt hij met verschillende lagen en zie je heel geleidelijk de pagina groeien zoals heel mooi te zien is op de bijgevoegde beelden. Na een aantal uur, waarin hij met meerdere prenten tegelijk bezig is zodat de kleuren goed blijven passen, maar ook omdat het efficiënter werkt, zie je dan langzaam de pagina tot leven komen. Het proces van schets tot volledige prent is ongelofelijk fascinerend en blijft mij elke keer weer verbazen. De woorden die je als schrijver maakt, de beelden die je als bedenker in je hoofd hebt, komen tot leven en laten mooi zien hoe een droom tot werkelijkheid komt."

Sytse S. Algera over Cell (3)	06/07 TOP
"Voor het maken van een strip als Cell is het van groot belang dat er bij zowel de schrijver als de tekenaar een helder beeld is van de locaties die gebruikt worden. Het is immers een realistische strip en als we een locatie gebruiken dan moet die wel correct zijn. Soms is dat nadelig. Het kost immers veel tijd, maar het heeft ook een aantal voordelen. Je kan als schrijver namelijk ook van de gelegenheid gebruik maken om plaatsen te bezoeken die je zelf nog niet goed kent. Het verhaal van Cell begint in de buurt van Den Haag, om precies te zijn op de snelweg A-4 tussen Amsterdam en Den Haag. Daar staat een aquaduct dat ik gebruikt heb om het verhaal te laten beginnen. Het idee van het verhaal begon ook op die locatie, dat is dus geen toeval. Voor mijn werk reis ik regelmatig tussen die twee steden en tijdens een van die autoritten vroeg ik me af wat er zou gebeuren als het aquaduct in zou storten. Hoe zou dat eruit zien en wat zouden de gevolgen zijn? Dat idee heb ik later uitgewerkt tot het pakkende begin waarin de terroristische Cell de locatie gebruikt voor een aanslag. Omdat de tekenaar niet in Nederland woont maar in Polen, kon ik moeilijk aan hem vragen om even ter plaatse te komen kijken. Gelukkig zijn er alternatieven. Ik ben de weg onder het aquaduct gaan filmen en heb zo drie tot zes verschillende filmpjes gemaakt die ik naar hem heb opgestuurd. Dat was nog maar het begin. Google Maps en het internet hielpen de tekenaar verder om ervoor te zorgen dat de beelden realistisch genoeg waren om te kunnen gebruiken. Ook voor mijn serie De Vries doe ik regelmatig hetzelfde. Bij deze serie, die ik samen met tekenaar Patrick Van Oppen maak, hebben we al een groot aantal bekende locaties kunnen gebruiken. Van het Binnenhof in Den Haag over het station Hollands Spoor, het ING-gebouw in Amsterdam, met zijn kenmerkende schoenachtige vorm, tot de van Brienenoordbrug in Rotterdam en natuurlijk de Groningse kroegen en winkels in het verhaal Vuurdoop uit die serie. De Brienenoordbrug in De Vries 2: Vuurdoop Het voordeel van het maken van meerdere stripseries is dat je soms ook zaken met elkaar kunt verbinden. Zo hangt er in de kamer van het hoofdpersonage in Cell op pagina 5 een wel heel bekende poster van een van mijn andere series, een leuke knipoog van de tekenaar. Een poster van De Vries in Cell In 24/7, de serie die ik momenteel met Patrick Van Oppen maak voor de Nederlandse Politie, komt een scène voor waarin de hoofdpersonages iemand aanspreken die belt terwijl hij in de auto zit. En in De Vries 2: Vuurdoop wordt John de Vries door een agent op de vingers getikt omdat hij belt, maar dan vanuit een ander perspectief. De Vries in de laatste prent van 24/7 Op pagina 6 van Cell bevindt het hoofdpersonage zich aan het station Hollands Spoor en tonen we ook het gebouw van de Haagse Hogeschool, een markant gebouw dat ook in de Amerikaanse actiefilm Mindhunters van regisseur Renny Harlin voorkwam. Zomaar enkele voorbeelden van zaken die mooi met elkaar verbonden kunnen worden. Station Hollands Spoor en het gebouw van de Haagse Hogeschool Het verhaal van Cell begint in Leiden en verloopt via Amsterdam naar Enschede, Groningen en Almere om te eindigen in Schiphol. Leuke locaties dus om te bezoeken voor mij als tekenaar. Ik probeer elke keer sowieso bekende gebouwen te gebruiken zodat lezers die ook herkennen en het verhaal net iets anders kunnen beleven dan mensen die er nog nooit geweest zijn. Niet omdat het moet, maar omdat het nu eenmaal een extra dimensie aan de verhalen toevoegt."

Sytse S. Algera over De Verloren Verhalen van Lemuria (3)	22/06 TOP
"Het maken van een stripverhaal is vaak een lang proces. Je hebt een idee, werkt het uit en zoekt een tekenaar. Maar daarmee ben je er nog niet. Je maakt immers de strip niet alleen voor jezelf, maar je wil ook graag dat het verhaal door anderen gelezen en gewaardeerd wordt. Met mijn eerste serie had ik het geluk dat De Vries voorgepubliceerd werd in het stripblad Eppo. En dan is het logisch dat deze uitgever ook de uitgever van je albums wordt. Maar zonder voorpublicatie moet je dus zelf op zoek naar een uitgeverij. En dat is in deze tijd van tegenvallende verkopen, omvallende bedrijven en een economische crisis een extra grote uitdaging. Je kunt kijken of de uitgeverij waar je al werk uitgeeft interesse betoont, maar je kunt ook je fiches proberen te verdelen op het speelbord van de stripwereld. Iets wat zeker in een tijd als die van vandaag aan te bevelen is. Risicospreiding komt dus niet alleen bij banken voor, maar ook in de stripwereld. Een goed netwerk is dan van groot belang en dat netwerk heeft er ook voor gezorgd dat we een thuis vonden bij uitgeverij Dark Dragon Books, een uitgeverij die veel verschillende soorten strips uitgeeft. Naast de diversiteit heeft deze uitgeverij nog een streepje voor op sommige anderen. Ze stoppen enorm veel energie in het bekend maken van hun producten en zijn continu op zoek naar nieuwe afzetgebieden. Voor ons als makers van een nieuwe serie een heel mooi pluspunt. De verschillende werelden waar de strips van Dark Dragon Books zich afspelen zijn net zo uniek als de wereld van Lemuria. Het grote voordeel van verhalen die zich afspelen in onbekende gebieden is voor een schrijver dat bijna alles mogelijk is. En dat is een van de redenen waarom we gekozen hebben om deze verhalen juist op dit continent te laten gebeuren. Niemand kan aangeven hoe groot Lemuria vroeger is geweest, een groot voordeel voor elke schrijver. De Verloren Verhalen van Lemuria spelen zich af in een tijd, waar wij weinig van weten. Het is miljoenen jaren geleden en het continent zelf is inmiddels verdwenen. Dus als schrijver heb je geen last van vervelende getuigen die je klem kunnen zetten in je verhaal. In het begin van het eerste verhaal zien we de bergen van Nepal, groot, ruw en vol met schoonheid. Vanuit deze woestenij gaat het verhaal naar het verleden en beginnen we op het eiland Sokha. Groen, bergachtig en met een zee. Alle elementen voor een mooi verhaal, maar dat is slechts het begin. Direct na de start neemt het verhaal ons mee naar de zeeën rondom Sokha. Wateren bevolkt door wezens die nog nooit door mensen aanschouwd zijn. Soms lijken ze op dieren die we nu nog om ons heen vinden, en soms lijken ze meer op monsters uit de verhalen en legenden die de mensen elkaar steeds opnieuw vertellen. Na deze natte omgeving reizen we met de hoofdpersonen naar de bossen van Madroc, een subtropisch gedeelte, waar we in het eerste verhaal slechts een paar beelden van laten zien. Dit regenwoud zal in de volgende verhalen nog terugkomen en een belangrijke rol spelen in de levens van de hoofdpersonen van deze wereld. Na het regenwoud, neemt het verhaal ons mee naar een woestijnomgeving waar onze hoofdpersonen elkaar voor het eerst zullen ontmoeten. Schilder Apri heeft zich na een aantal proefschetsen helemaal uitgeleefd op de natuur. Prachtige kleuren, geweldige zonsopkomsten en mysterieuze planten zorgen ervoor dat De Verloren Verhalen van Lemuria voor de lezers geen moment zullen vervelen. Maar een verhaal zonder hoofdpersonen is natuurlijk niet wat we wilden maken. Dus hebben we naast bovenstaande fragmenten uit de ruige natuur ook lang nagedacht over onze hoofdpersonen. Wie zouden we hier in deze verhalen mee laten spelen, hoe moesten ze eruit zien, en waarom juist zo en niet anders? Deze overwegingen en de eerste schetsen van de hoofdpersonen tonen we je de volgende keer."

Sytse S. Algera over Cell 1 (2)	08/06 TOP
Verschillende tekenaars "De serie Cell wordt getekend en ingekleurd door de Poolse tekenaar Przemyslaw Klosin. Maar wat slechts weinig mensen weten, is dat ik het verhaal al in 2011 gepitcht heb bij een aantal verschillende uitgeverijen met een andere tekenaar. Sommige lezers zijn bekend met mijn eerdere werk en anderen iets minder, daarom leek het me goed om iets meer over mezelf te vertellen en hoe de eerste versie van Cell tot stand kwam. In de jaren 1990 was ik een fervent lezer van Amerikaanse comics. De boekjes van Spider-Man, Batman en alle andere superhelden verslond ik, tot in 1992 een nieuwe uitgeverij, met een oude bekende serie verscheen. Uitgeverij Valiant bracht toen de serie Magnus the Robot Fighter uit, een nieuwe serie met een oude held uit de jaren 1960 en 1970. Toen ik dit eenmaal zag, verbleekten voor mij de oude series, dit was echt anders dan Marvel en DC. Magnus de Anti-robot Magiër, zoals die hier vroeger in het Nederlands heette, was een comic waarbij met name de goede verhalen en de bijzondere inkleuring me direct raakte. Ik werkte toen net een aantal jaren, had wat gespaard en bedacht dat het misschien wel leuk was om eens te kijken hoe die comics gemaakt werden. Ik zocht het telefoonnummer op van de uitgeverij, wat op zich een hele klus was want Internet stond toen nog in de kinderschoenen, en belde ze. Ik vertelde dat ik een fan was en graag langs wilde komen. Tot mijn verbazing was dat goed. Ik sprak met he naf dat ik me bij het onthaal zou melden, ergens in september 1993. Eenmaal in New York, werd ik verrast toen ik bij de uitgeverij aankwam. De receptioniste wist van niets en toen zij navraag deed, bleek al snel dat ik een stagiair had gesproken die waarschijnlijk de telefoon had opgenomen. De stagiair was al lang weer weg en niemand wist van mijn komst. Nou, dat was even slikken. Maar ze vonden het ook wel vervelend, want ik was per slot van rekening niet even op de fiets gekomen. Ze kwamen toen met het idee om mij twee weken lang mee te laten kijken in de studio. Uitgeverij Valiant had een studio waar tekenaars, inkleurders, letteraars en schrijvers samen werkten aan de comics, een manier die nu niet meer gangbaar is. In die twee weken zijn er een groot aantal vriendschappen ontstaan met tekenaars, inkters en inkleurders, waarvan ik de meesten nu nog steeds regelmatig spreek. Een van de tekenaars die ik toen leerde kennen was Joe St. Pierre, de tekenaar van de serie Rai en later van Secret Weapons. Nu weer even terug naar Cell en het verhaal dat ik schreef. Ik wist ondertussen dat het slimmer was om als schrijver een verhaal inclusief tekenaar te pitchen bij een uitgeverij, dus ik belde Joe en liet hem het script lezen. Hij vond het erg 'cool' en wilde graag eens kijken of hij ook in Europa wat voet aan de grond kon krijgen. Een win-winsituatie voor ons beiden. We maakten toen de eerste drie pagina's en lieten die inkleuren door een Franse inkleurder, Francis Khattou, nu bekend van series als De Republiek en MX-22. We maakten een pitch voor diverse uitgeverijen en verstuurden die. Maar helaas, alle uitgeverijen die ik benaderde gaven aan geen belangstelling te hebben. Dat was een enorme tegenvaller, maar ook dat hoorde bij de stripwereld. Ik heb toen veel advies gekregen van uitgeverijen en anderen die ik de strip had laten zien. Deze adviezen hebben ervoor gezorgd dat het verhaal op een aantal punten is aangepast en dat er een andere tekenaar gezocht werd. Joe St. Pierre is toen in de Verenigde Staten verder gegaan waar hij vele comics maakte voor Marvel, DC en Image. Momenteel maakt hij naast veel reclamewerk de webcomic The Liberaider. De pagina’s die we gemaakt hebben, liggen hier nog in mijn archief, en het leek me de moeite waard om die via De Stripspeciaalzaak te laten zien. Cell, in een versie die het niet geworden is en daarna de huidige versie. DE EERSTE DRIE PLATEN VAN CELL DOOR JOE ST. PIERRE DE EERSTE TWEE PLATEN VAN CELL DOOR PRZEMYSLAW KLOSIN

Sytse S. Algera over De Verloren Verhalen van Lemuria (2)	25/05 TOP
"Speciaal voor De Stripspeciaalzaak hebben we een teaserfilmpje gemaakt voor onze nieuwe reeks De Verloren Verhalen van Lemuria, hierboven in primeur te bekijken! We zijn van plan om de komende maanden regelmatig nieuwe filmpjes te plaatsen die steeds meer van de serie laten zien. Houd deze rubriek dus in de gaten. Hoe zijn we begonnen met Lemuria? Toen we het idee opvatten voor deze serie hebben we lang nagedacht over het begin. We twijfelden of we direct met het verhaal zouden moeten beginnen of dat er een proloog nodig was die later nog een extra dimensie aan het verhaal kon toevoegen. Omdat ik als schrijver voor mijn andere series er steeds voor gekozen heb voor een lineaire vertelstructuur is de beslissing deze keer gevallen voor een proloog als begin. Dit gaf ons de gelegenheid om naast een bijkomende introductie ook alvast een aantal elementen met de lezer te delen die in de komende verhalen van de reeks allemaal gebruikt zullen worden. Schepen met enorme zeilen, treinen, gigantische beelden en een enorme kaart van een onbekende wereld. Dat leek ons een mooi begin om de lezers te prikkelen. Toen we eenmaal begonnen met de eerste platen merkte ik dat veel details niet goed zichtbaar waren. Details die juist bij het begin van het verhaal een geweldige kans boden om de lezers nieuwsgierig te maken naar alles wat nog moest komen. Samen met Apri hebben we toen een aantal verschillende prenten gemaakt om te kijken wat voor hem als schilder het beste zou werken. We zochten naar een werkbare balans waarbij het verhaal door het geweldige schilderwerk recht werd gedaan. Sommige prenten mochten daarom gerust wat groter, tot een volledig paginaformaat zelfs. Daardoor slaagden we erin om ons verhaal ook tot in de kleinste details te laten zien. Ik ben benieuwd hoe de lezers dit zullen ervaren. Maar zulke grote, gedetailleerde prenten zorgden er wel voor dat we veel langer met een pagina bezig waren dan we oorspronkelijk voorzien hadden. Omdat we de eerste maanden toch nog geen concrete afspraken hadden met een uitgever, was dit geen probleem. Dat veranderde echter toen we een uitgever vonden die ons verhaal uit wilde brengen. Maar daar vertel ik graag de volgende keer meer over. Tot die tijd veel plezier met de teaser en met de beelden die we hierbij plaatsen."

Sytse S. Algera over Cell (1)	11/05 TOP
In maart 2014 verschijnt bij uitgeverij Dark Dragon Books de hedendaagse thriller Cell met het verhaal over een gewone Amsterdamse jongen Moestafa die tegen wil en dank betrokken wordt bij een terroristische aanval in Nederland. Speciaal voor De Stripspeciaalzaak nemen de Poolse tekenaar Przemyslaw Klosin en de Nederlandse scenarist Sytse S. Algera je mee in het proces dat zij doorleefd hebben om dit album te maken. Zij zullen de strippagina's in verschillende stadia laten zien, de keuzes uitleggen die ze gemaakt hebben toen dit verhaal geschreven werd en natuurlijk artwork tonen dat niet in het album terechtkomt. Elke maand presenteren ze ook alternatieve pagina's die niet zijn gebruikt en achtergronden over het verhaal. Onderstaande uitleg is van de hand van Sytse S. Algera. De hoofdpersonen Twee normale jongens, een infiltrant van de AIVD (de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst oftewel de Nederlandse geheime dienst) en een terroristische cel. Het verhaal Moestafa is een gewone jongen. Hij wordt meegesleurd door gebeurtenissen die Nederland in vuur en vlam zetten. Hij is van Marokkaanse afkomst en krijgt in het verhaal niet alleen te maken met een terroristische cel, maar ook met de vele vooroordelen die over zijn bevolkingsgroep leven bij een grote groep mensen. Cell speelt zich af in een tijd waarin het land gebukt gaat onder bezuinigingen, relschoppende jeugd en een politiek klimaat waar populisme hoogtij viert. De rellen die in de jaren 1990 in Amsterdam plaatsvonden en de huidige politieke gebeurtenissen vormden voor ons de inspiratie om dit verhaal te maken. Samen met zijn vriend Richard Bangma, een gesjeesde medestudent die meer aandacht heeft voor zijn vrouwelijke medestudenten dan voor zijn studies, komt Moestafa terecht in een avontuurlijke rollercoaster. Het avontuur zal niet voor alle deelnemers goed aflopen. De tekenaar Przemyslaw Klosin is bij het striplezend publiek slechts bij een handjevol mensen bekend. Voor het blad P@per maakte hij in 2012 het kortverhaal Dark Soul, een western die goed onthaald werd en verder op deze pagina integraal is te lezen in het Engels. Hij maakte al wel eerder strips, maar buiten zijn geboorteland Polen raakten ze zelden gelezen. Na zijn publicatie in P@per benaderde ik hem om eens te polsen of we samen een project konden uitwerken. Na vele gesprekken zijn we begonnen met Cell over een terroristische aanslag in Nederland. Behalve Dark Soul proberen we in de komende maanden ook zijn andere kortverhalen en stripwerk die hij maakte voor een aantal uitgeverijen via deze rubriek te publiceren. De eerste pagina's Onderstaande schetsen van de eerste drie pagina's waren een eerste versie van het verhaal. Deze zijn ondertussen herwerkt. In komende afleveringen laten we zien hoe en leggen we uit waarom sommige pagina's op een aantal punten zijn gewijzigd. Cell begint met het Leidens Ontzet, het jaarlijkse feest van de stad Leiden waarbij wordt herdacht dat er op 3 oktober 1574 een einde kwam aan de maandenlange Spaanse belegering van de stad tijdens de Tachtigjarige Oorlog. Van heinde en verre lokt het feestvierders naar de historische stad, maar ook relschoppers zoals we al snel in het verhaal kunnen lezen. Deze keer trekt Leidens Ontzet ook een ander soort publiek dat niet is gekomen om te vieren. Het verhaal begint op de avond van drie oktober, een avond die eindigt met onverwachts vuurwerk. SCHETSEN VAN DE EERSTE DRIE PAGINA'S Lees hier een eerdere update over De Verhalen van Lemuria, een ander te verschijnen strip van Sytse S. Algera. COMPLEET KORTVERHAAL DARK SOUL, EERDER VERSCHENEN IN P@PER

Sytse S. Algera over De Verloren Verhalen van Lemuria (1)	27/04 TOP
In maart 2014 verschijnt bij uitgeverij Dark Dragon Books het eerste deel uit de nieuwe sciencefiction- en fantasyserie De Verloren Verhalen van Lemuria, geschreven door Sytse S. Algera en getekend door Apryadi Kusbyantoro. Het is hun tweede gezamenlijke project. In 2012 maakten ze voor P@per, de stripbijlage van Brabant Strip Magazine, het kortverhaal Close Call. Op regelmatige basis onderhoudt Sytse S. Algera je exclusief via deze rubriek over De Verloren Verhalen van Lemuria, afgewisseld met info over een ander project dat bij Dark Dragon Books zal verschijnen. "Het verhaal speelt zich af op Lemuria, een continent dat ooit een bekende locatie op Aarde was, maar inmiddels behoort tot de verhalen en legenden. Als we die verhalen en legenden mogen geloven, lag Lemuria (in de periode dat ook Atlantis nog een bekend continent was) ergens tussen Azië, Australië en Noord-Amerika. Door een recente ontdekking zijn we in staat om nu ook de lezers mee te nemen naar de plaats waar slechts weinigen van hebben gehoord. We grijpen de kans om niet alleen nieuwe landschappen te beschrijven, maar ook nieuwe technologieën, vervoersmiddelen, een gebruik van krachtbronnen waar de moderne mens slechts van kan dromen, enzovoort. We introduceren een bevolking en een aantal nooit eerder geziene wezens van een planeet die nog moet ontdekt worden in een nog onbekende geschiedenis met onvermijdelijke oorlogen. SCHETS VAN DE EERSTE PAGINA UITGEWERKTE EERSTE PAGINA Ons verhaal begint in de jaren 1970 wanneer een groep bergbeklimmers onderweg is naar een van de vele toppen in het Himalayagebergte. De tocht is er een vol gevaar. In deze korte introductie valt een van hen en vindt vervolgens een grottenstelsel. Hij ontdekt er iets bijzonders. Daarna ontspint zich het eigenlijke verhaal in de periode waarin De Verhalen van Lemuria zich zullen afspelen. Daarin zoeken de jonge wees Russ en het slavenmeisje LyAnn naar hun respectievelijke familie. Voor hen — en voor de lezer! — wordt het een ontdekkingsreis in een wereld die aan de ene kant vertrouwd oogt, maar tegelijk ook nieuw en verrassend is. Dat alles in een wervelende combinatie van sciencefiction, fantasy en rauwe actie. Voor ons is deze wereld al een aantal jaar ietsje meer bekend terrein. In de volgende bijdragen van De Commentator nemen we jou mee op de reizen die de hoofdpersonages maken en we vertellen de verhalen die voorheen slechts bij enkelen bekend zijn. Wij nemen je mee naar het onbekende... naar Lemuria!" ID-KIT TEKENAAR APRYADI K. • Woont in Indonesië en is al van jongs af aan een groot fan van de negende kunst. • Groeide op met het werk van Frank Frazetta, Jean Giraud, Frank Hampson en natuurlijk Don Lawrence. Zijn schilderstijl doet erg denken aan deze unieke schilder, maar wijkt er toch weer van af. De overeenkomsten én verschillen zullen zichtbaar zijn in De Verloren Verhalen van Lemuria. • Na het kortverhaal Close Call is De Verloren Verhalen van Lemuria het eerste verhaal dat hij tekent voor de Nederlandstalige markt.   ID-KIT SCENARIST SYTSE S. ALGERA • Schreef zijn eerste werk voor het blad Stripschrift. Daarna volgden het amateurblad Comic View, het professionelere Comic Watch en artikels voor bladen in binnen- en buitenland. • Zijn eerste stripserie De Vries (getekend door Patrick Van Oppen) verscheen in het stripblad Eppo. • Voor het personeelsblad van de Nederlandse Politie maakt hij de serie 24/7, eveneens getekend door Van Oppen. • Daarnaast timmert hij aan de weg met de serie Cell, die hij samen met de Poolse tekenaar Przemyslaw Klosin maakt, en de nieuwe strip Maybelle, met tekenaar Ed van der Linden.

Sytse S. Algera over De Vries, de trailer	08/03 TOP
"Als liefhebber van films mag ik graag een goede trailer bekijken van films die nog moeten komen. Snel gemonteerd, een tipje van de sluier oplichtend en vooral verlangend naar meer. Toen we het eerste deel van De Vries af hadden, viel er een last van mijn schouders. Het was een goed verhaal geworden, mooi ingekleurd en prachtige tekeningen van Patrick Van Oppen. Recensie-exemplaren werden naar uitgeverijen en bladen gestuurd en het wachten begon. De eerste recensies waren vooral op het internet te vinden, hierna kwam de schrijvende pers met als hoogtepunt voor mij een viersterrenrecensie in De Telegraaf van 14 februari 2012. Met De Stripdagen in Gorinchem voor de deur wilde ik graag iets extra's doen om het eerste boek weer onder de aandacht te brengen. Op zo'n beurs verschijnen al snel tientallen nieuwe uitgaven en hoe zorg je er dan voor dat nu net je eigen boek ook weer de aandacht krijgt die het verdiend? Omdat ik samen met een aantal internationale tekenaars ook aan het werk ben met internationale projecten voor uitgeverijen als Dark Horse, Marvel en DC ben ik eens gaan zoeken hoe je nu een goed album of verhaal op een andere manier in de spotlights kunt zetten. Een van de tekenaars met wie ik projecten opzet is Apri Kusbiantoro. Zoals zoveel tekenaars heeft hij naast zijn hoofdberoep ook een eigen ontwerpstudio en hij vertelde mij dat hij in het verleden al eens een trailer gemaakt had voor een kortverhaal dat hij gemaakt had voor Dark Horse. Hierdoor kwamen we op het idee om ook voor De Vries een trailer te maken die de mensen die de strip nog niet kenden een blik in het album verschafte. En de mensen die de strip wel kenden, maar nog niet gekocht hadden, over de streep zou kunnen trekken om het album alsnog aan te schaffen. Net als een goede filmtrailer moest hij wel iets laten zien — maar niet alles! —, vol actie zitten en recht doen aan de tekeningen van Patrick Van Oppen. Omdat het maken van een goed storyboard geen eenvoudige opgave is, was dit het moeilijkste onderwerp, maar toen die er eenmaal lag, was de rest ook eenvoudig voor elkaar te krijgen. Alhoewel trailers voor films gemeengoed zijn en door iedereen bekeken worden, heb ik voor Franse en Engelse strips al trailers gezien, maar nog niet veel voor een stripboek uit Nederland. Dus daarom een echte primeur, een van de eerste Nederlandse stripalbumtrailers, hier te zien op www.stripspeciaalzaak.be. Op De Stripdagen zal de trailer ook aan de Eppo-stand te zien zijn. De Vries 1: Een Gezin op de Vlucht, (nog) niet de film, maar wel al de trailer... veel kijkplezier!" — Sytse S. Algera

Sytse S. Algera over De Vries 1	24/12 TOP
Een Nederlandse Actiestrip "Toen we begonnen met De Vries wilden we graag een spannende actiestrip maken die zich in Nederland afspeelde. Niet alleen omdat het verhaal voor Eppo werd gemaakt, maar ook omdat ik er het meest vertrouwd mee was. De bekendste actiestrips spelen zich af in Parijs, New York, Londen of andere wereldsteden, maar een Nederlandse actiestrip kon ik niet bedenken. We zijn het verhaal begonnen met drie teasers. Het waren de eerste in hun soort in Eppo. Natuurlijk waren er wel kleine posters en of plaatjes geweest als er een nieuwe strip zou verschijnen, maar drie berichten, zonder verdere aanwijzingen, dat was nieuw voor de lezers van het stripblad Eppo. We begonnen met een krantenbericht over een ongeluk (zie hierboven). Dat was het ongeluk wat wel in Eppo benoemd is, maar wat lezers pas in het album kunnen lezen. Die pagina's zijn namelijk pas na de voorpublicatie gemaakt omdat we het leuk vonden om de gebeurtenis die leidden tot het verhaal zelf ook in beeld te brengen. We hebben er wel voor gekozen om het ongeluk iets aan te passen zodat het beter aansloot bij het verhaal, maar omdat we de nieuwe pagina's gingen tekenen, kon dit perfect. Extra pagina's voor het album In het album zitten dus twee geheel nieuwe pagina's die nog nooit eerder gebruikt zijn, deze pagina's vertellen het verhaal achter de usb-stick die voor de problemen van John de Vries als uitgangspunt gekozen was. Het gaf mij ook de kans om het mooiste gebouw in Den Haag te gebruiken, het Vredespaleis waar ik meerdere malen een rondleiding heb gehad. De kantoren, de gangen en de bosschages eromheen, het was te mooi om niet te gebruiken. Na een paar pagina's was het voor mij duidelijk dat Patrick Van Oppen een groot talent had voor mooie gebouwen en schitterende stadsgezichten. Toen heb ik mezelf ook voorgenomen om vaak situaties te gaan beschrijven die hier een meerwaarde bij hadden, dus mooie gebouwen waar de actie zich afspeelt, en ik ben benieuwd wat de lezers daarvan vinden. Klik op de afbeelding voor een grotere versie. De tweede teaser (zie hierboven) was een tekening van een automatisch vuurwapen en de dossierkasten van het gezin De Vries, maar dat wisten de lezers toen nog niet. De derde teaser (zie hiernaast) was de afbeelding van John voor de BMW. De held voorop, de snelle auto en Vrouwe Justitia op de achtergrond, alle ingrediënten van het verhaal waren nu in beeld voor de lezers. Wonen en werken in Den Haag Omdat ik van mijn 18de tot mijn 32ste in Den Haag heb gewoond, er al die jaren bij de politie in Haaglanden heb gewerkt, kende ik een groot gedeelte van de stad op mijn duimpje. De wijken waar het eerste en de volgende avonturen zich afspelen hebben heel wat voetstappen van mijn persoon liggen. Ik heb jaren in dezelfde straat gewoond als waar het Vredespaleis staat, dus dat was een van de gebouwen waar ik zeker iets wilde doen. Het gebied waar het huis van de hacker is opgeblazen, is heel bekend door de rellen die vaak met voetbalwedstrijden van het Nederlands elftal plaatsvonden. Ook is in die buurt ooit een handgranaat naar een arrestatieteam van de politie gegooid door een terrorist, dus alle puzzelstukjes vielen bij mij op de plaats. Bekende locaties, een link met gebeurtenissen waar ik zelf bij ben geweest, het paste allemaal. Toen we het verhaal begonnen hebben Patrick en ik samen het plot uitgewerkt in een aantal hoofdstukken met bijhorende locaties. Den Haag was duidelijk omdat ik er gewerkt had en de scènes in de bossen heb ik opzettelijk gesitueerd in de buurt van Meppel - Havelte - Uffelte. Een groot gedeelte van mijn jeugd heb ik daar doorgebracht en het was een vast zondagmiddagritueel om een bos of heidewandeling te maken in die bossen. Ook de bossen bij Valkenswaard en noord-Vlaanderen zijn vaak bezocht toen ik bij vrienden in die buurt op bezoek ging. Ik heb geprobeerd die sfeer mee te nemen in het verhaal. Herkenbare locaties Omdat we ook grote actie wilden, kwamen we met een helikopter die achter John De Vries aan ging. En wat is er mooier dan om plaatselijke bijzonderheden zoals de eendenkooi in ons verhaal te verwerken. Al schrijvende kwamen er veel details naar voren die ik graag in het verhaal wilde verwerken. Dat varieerde soms van een transportbedrijf van een zwager tot de bakkerij van een vriendin haar ouders. Bewoners van de steden waar De Vries rondloopt herkennen veel plaatselijke situaties en dat is wat mij als schrijver ook voor ogen stond toen we met de serie begonnen. Herkenbaar, leuk, mooie actie en een verhaal dat leest als een trein. Patrick Van Oppen tekende deze twee Eppo-covers terwijl het eerste verhaal in het stripblad liep. Halverwege het verhaal had tekenaar Patrick Van Oppen een mooie voorsprong op de deadlines gekregen. Hij tekende mooie pagina's met veel details en het leek geen probleem om de afleveringen op tijd af te hebben voor de publicatie in Eppo Stripblad. Na de grote showdown in de bossen, waarbij de helikopter neerstort, wilde ik het gezin naar het zuiden van het land laten reizen om daar op adem te komen. Het was ook de bedoeling dat er nog een scène zou komen waaruit bleek dat de geheime organisatie zelfs in het buitenland connecties had en daarom schreef ik een scène die zich af zou spelen in Antwerpen. De hacker die John in het begin van het verhaal hielp, was daar naartoe gevlucht en zou nog een keer proberen om te kijken wat er op de usb-stick stond. Direct na het inloggen op het internet werd hij al getraceerd en het was de bedoeling dat we een mooie achtervolging door Antwerpen zouden krijgen... maar..." Herhaling van zetten en de missende pagina 34 Terugkijkend naar de pagina's die we al gemaakt hadden, zagen we dat de hacker eigenlijk in het begin ook al eens belaagd was dor de organisatie, zijn huis was immers opgeblazen. Toen we daar nog eens naar keken, vonden we dat de scène eigenlijk te veel leek op iets wat we al gebruikt hadden en toen hebben we besloten om de hele tweede scène met de hacker te schrappen... ondanks het feit dat Patrick de pagina al af had (zie hieronder) en het in mijn beleving een van de mooiste pagina's uit de serie is geworden. We hebben het verhaal toen afgemaakt, maar het einde kwam niet helemaal uit de verf zoals ik gedacht had. Omdat dit ook in een periode gebeurde dat de inkleuring op zich had laten wachten en we nog een aantal wijzigingen doorvoerden in het verhaal maakte dit dat de deadlines nu rap dichterbij kwamen en alle zeilen bijgezet moesten worden. Klik op de afbeelding voor een grotere versie. Een alternatieve slotscène Samen met Ger Apeldoorn, een kanjer uit de televisiewereld die me veel heeft bijgebracht over dialogen en de logica in elk verhaal, en uitgever Rob van Bavel hebben we toen gekeken wat logischer was en wat beter bij het verhaal paste dan het originele einde. We zijn gekomen tot het slot zoals dat nu in het album staat. Het gezin compleet, beschadigd door de gebeurtenissen en een tikkeltje mysterieus omdat er nog veel open eindjes zijn die in het tweede verhaal een vervolg gaan krijgen. Bij de voorpublicatie was de slotzin "einde van deze aflevering" weggevallen en het was niet duidelijk of dit nu echt het einde was. Eppo-enquête en het vervolg Gelukkig was toen ook de Eppo-enquête net afgelopen en de lezers beloonden de nieuwe serie met een dikke 7. Dit zorgde ervoor dat de uitgever verder wilde met ons. We zijn gaan praten over een tweede verhaal en een stripalbum. Omdat het mijn eerste complete album was, heb ik wel het gevoel dat veel zaken nog beter hadden gemoeten, maar ik heb mij laten vertellen dat veel schrijvers dat hebben, dus daar leg ik mij maar bij neer. Het complete verhaal heb ik pas gelezen toen alle pagina's gereed waren, getekend, gekleurd en gecorrigeerd. Het was een mooi gevoel toen ik het boek zelf kon lezen. Dit was voor het eerst dat ik kon kijken of ik iets gemaakt had wat ik zelf ook zou waarderen, niet als schrijver, maar gewoon als liefhebber van een mooie realistische actiestrip. De lezer Pagina na pagina las ik, soms even terugbladerend voor een mooi detail dat perfect was getekend door Patrick Van Oppen. Toen ik de laatste bladzijde gelezen had als lezer bekroop mij een warm gevoel. Dit was een verhaal dat ik in de winkel gekocht zou hebben en dat ik met veel plezier heb gelezen. Natuurlijk zouden sommige onderdelen anders kunnen, maar er zat vaart in, het was spannend, realistisch, en ik had vooral voortdurend het gevoel dat ik wil weten wat er verder zou gebeuren. En dat was precies wat ik graag wilde bereiken toen ik begon met dit avontuur: iets maken wat ik zelf ook graag zou willen lezen. Nu ben ik volop bezig om het tweede verhaal af te ronden dat momenteel in Eppo wordt voorgepubliceerd. Het is nog spannender, beter en vooral volwassener geworden dan het eerste verhaal en ik ben benieuwd hoe de lezers hierop zullen reageren als ze het gaan lezen. De titel, Vuurdoop, is perfect voor de gebeurtenissen. Actie, spanning, onderzoek, brand en nog meer groei in de personages... De Vries 2, nu te lezen in Eppo!" — Sytse S. Algera De Vries 1: Een Gezin op de Vlucht door Patrick Van Oppen en Sytse S. Algera is verschenen bij Don Lawrence Collection.