| Onderstaande
bijdrage van Paul Giner verscheen
eerder in het Franse stripmaandblad Casemate
nummer 78 van februari-maart 2015. |
 |
Over
New Orleans: "Ik kende scenarist Kid Toussaint
niet tot Reynold Leclercq, uitgever bij Casterman, aan
mij dacht om Holly Ann te tekenen. Als liefhebber
van de tv-serie Treme, die zich afseelt in New
Orleans na orkaan Katrina, was ik gewonnen voor het idee
om deze stad in Louisiana in beeld te brengen."
Over aantrekkingskracht: "Ik heb weinig
schetsen gemaakt voor Holly Ann. Ze kwam meteen tot stand
op de pagina's, beetje bij beetje. Ik zag haar als een
schoonheid, verleidelijk, zonder in een vrouwelijk cliché
te vervallen. Haar bevriende schrijver stond snel op papier,
net zoals veel nevenpersonages. Ik wilde hem een symathieke
air geven, met vuurrood haar. Wat de politiesergeant betreft,
moest hij imposant en opmerkelijk zijn zodat je een zekere
aantrekkingskracht tussen hem en de heldin voelt."
Over progressiviteit: "In deze scène,
een zware scène, ontdekken we het lijk van de kleine
Georges Gerbaud. Er was geen sprake van om er iets goors
of in de horrorsfeer van te maken. Vandaar een progressieve
plaat, waarin je het lichaam te zien krijgt op een sobere
en discrete manier. De plaat is zo samengesteld dat alle
prenten discreet leiden naar Georges en de voodooaanwijzingen."
Over de inkleuring: "Dit album speelt
zich in enkele dagen af, vandaar de voortgang van de dagen
van zonsopgang tot zonsondergang. Ik hecht veel belang
aan de inkleuring, vooral als het zowel de impact als
de overgang van scènes in de hand werkt."
 |
Over
het verband: "Bijna twintig jaar geleden
zat ik in de polarsfeer met De Geest van Warren,
op scenario van Luc Brunschwig waarvan de sfeer een beetje
in het fantastische lag. Ik kom erop terug in Holly
Ann in een wat realistischer register, maar niet
vastomlijnd omdat ik er decors, personages en voodoo-elementen
in harmonie in moet terugbrengen. Kortom, ik moet een
huis tekenen zoals ik een boom zou tekenen. Het moet in
dezelfde lijn liggen, er moet een verband zijn."
Over inspiratie: "We tonen New Orleans op
het einde van de negentiende eeuw, een scharniermoment
waar ik weinig van afweet. Ik heb mijn visie op de stad
verrijkt met tal van gelezen boeken, bekeken documentaires
en films — voornamelijk My Name Is Nobody
(een door Sergio Leone geschreven en geproduceerde
spaghettiwestern met Terence Hill en Henry Fonda uit 1973,
red.) die eindigt in New Orleans in 1899. Er zijn
er nog vele andere die zich afspelen tijdens de Amerikaanse
Burgeroorlog of de belle époque."
Over barok: "Op het internet gevonden
archieffoto's in hoge resolutie lieten me toe om een veranderend
New Orleans te tonen, waarin paarden, trams en binnenkort
de eerste wagens voorkomen. Omdat er slechts enkele foto's
bestaan van de tegenwoordig compleet verdwenen wijk Storyville,
speel ik met de voorstelling ervan, daarbij geholpen door
een inkleuring met verouderde tinten die niets meer te
maken hebben met het feestelijke en kleurrijke kantje
dat aan het New Orleans van nu kleeft. Ik had de personages
boven de decors kunnen verkiezen, maar deze stad is zodanig
barok dat ik er een dermate plezier in schiep om balkonnen,
gebouwen en straatmeubilair te tekenen."
Over de klassieke samenwerking: "Kid
Toussaint woont in België, ik in Angoulême,
we werken hoofdzakelijk via internet. Hij stuurt me het
scenario, ik werk voorstellen uit. Heel klassiek!"
 |
Over
digitaal werken: "Net zoals de twee delen
van Le Livre de Skell, geschreven door Valérie
Mangin, heb ik Holly Ann op een Cintiq-tablet
getekend. Digitaal werken heeft me bevrijd. Tot dan was
mijn manier van werken heel slordig. Ik maakte weinig
potloodtekeningen, voegde veel zwart en dekwit toe, ik
plakte de ene verbetering op de andere. Het informaticamiddel
liet me toe verstandiger en soepeler te zijn zonder daarom
sneller te worden want je bent geneigd je werk oneindig
veel te verbeteren en te verfijnen. De meeste tijd spendeer
ik aan de decoupage. Dooor deze nieuwe manier van werken
kan ik ontwikkelen wat ik wil."
Over ritmische tekstballonnen: "Er was een
tijd dat een plaat met veel tekst mij echt hoofdbrekens
bezorgde. Gelukkig zijn de dialogen van Kid zodanig levendig
dat ik de teksten in meerdere, kleinere tekstballonnen
kan verdelen. Dat geeft meer ritme aan het geheel en meer
ademruimte aan de tekeningen en het levert geen grote
witte tekstballonnen op."
Over de voodookoningin: "In prent
4 maken we kennis met de voodookoningin. Die zat meteen
in mijn pen zoals ik haar wilde. Een goed oude, wat kwaadaardige
vrouw. Uit haar gezicht vloeide de rest van het personage."
Over de blik: "De blik is het belangrijkste
element. Het bepaalt de personages, bevordert het begrip
voor de lezer. Ik spendeer heel wat tijd, soms dagen,
aan het bijwerken van een gezicht tot het de juiste blik
vertoont. Ik ben een waar werkpaard, het is een obsessie."
 |
Over
voodoo: "Voordat ik aan Holly Ann
werkte, kende ik niets van voodoo. Het maakt deel uit
van de mythologie, van de mysteries die voortkomen uit
New Orleans en de bayou, uit die uitgestrekte en stilstaande
wateren. Het personage Holly Ann biedt een interessant
contrast want het draait om voodoo terwijl het ook rationeel
blijft."
Over dynamiek: "De eerste versie van het
voodooritueel bestond uit een relatief klassieke decoupage
van drie stroken met een grote prent in het midden. Ik
heb die plaat en de volgende, die je in het album kan
ontdekken, herwerkt. Op de ene heb ik minder, op de andere
meer prenten getekend. Die dynamiek versterkt de hevigheid
van de dans."
Over mossen en wortels: "Ik heb
al altijd graag bomen getekend. Als kind woonde ik in
de natuur. De vegetatie van de bayous, met zijn korst-
en andere mossen, geven een interessante diepte bovenop
het extreem levensechte. Hetzelfde voor de bomen met enorme,
kronkelende wortels die ik met heel veel plezier tekende."
Over Siloë 3: "Ik werk aan
het tweede deel van Holly Ann en Kid bezorgde
me al het scenario voor deel 3. In mijn vrije tijd leg
ik de laatste hand aan het derde deel van Siloë
(waaravan slechts één deel verscheen
in vertaling, red.). Door een persoonlijk probleem,
dat me jaren achterstand bezorgde, heb ik de zeventig
reeds getekende pagina's opnieuw bovengehaald. Ik moet
nog slechts anderhalve plaat tekenen voordat ik aan de
inkleuring begin. Ik sta erop dat het album voltooid raakt!" |
