Onderstaande bijdrage van Jean-Pierre Fuéri verscheen eerder in het Franse stripmaandblad Casemate nummer 40H van september 2011.

COMMENTAAR BIJ PAGINA 45

Over de timing: "Yann vertelde me zeven of acht jaar geleden over dit project en daarna hoorde ik er niets meer van. In juli 2010 belde hij me op en stelde hij me voor om een proefpagina te tekenen. Het staat hierboven. Ik stuurde het hem op. Toen Yann me terugbelde, was het om me te zeggen dat mijn plaat werd geweigerd. Het moment nadat ik me daarbij neerlegde en dat het leven verdergaat, lachte hij. Het was een ja! Maar we hadden acht maanden om het album te realiseren... We moesten hiervoor een universum creëren dat verschilde van Guust. Ik besloot om aan zeven of acht pagina's tegelijk te werken. Per plaat zou ik er twee of drie weken aan kunnen besteden, genoeg tijd om ze te laten rusten, ze te herwerken of ze te verrijken."

Over de tenen van Franquin: "Marsu verlangde van mij een tekenstijl die tussen de mijne en die van Guust lag. Ik houdt me aan mijn gewone inkting en stop er enkele trucjes van Franquin in zoals de kleine lijntjes om een vorm te bepalen. Maar ik geef grif toe dat je honderd tekenaars van mijn niveau bij elkaar moet zetten om nog maar aan de tenen van meneer Franquin te komen!"

Over dieren: "Gastoon tekenen is schipperen tussen het plezier van een vervalser en het genot om bij te leren. Door het werk van Franquin te bestuderen, merkte ik een aantal hallucinante zaken op. Over het gebruik van onomatopeeën, over de lettering, over de dieren. Ik heb niet hetzelfde inzicht voor de anatomie van dieren als Franquin. Ik zie me verplicht om skeletten van haaien, dolfijnen en andere dieren te dissecteren alvorens ze te tekenen."

Over ecologie: "Deze plaat is een goeie samenvatting van ons universum, met Franquins aandacht voor ecologie en dierenwelzijn. Maar ons wereldje is kinderlijker, zachter, minder scherp dan dat van Guust. De enige die door en door ecoloogisch is, is Jannie. De anderen zijn slechts sympathisanten."

COMMENTAAR BIJ PAGINA 43

Over de school van mijn zoon: "Ik ken maar al te goed dit schooltje, het is dat van mijn oudste zoon. Je van elementen bedienen uit je eigen leven, is een goede methode om je ten volle te betrekken in een project . Ik heb het gebouw betreden en er binnen en buiten foto's van genomen. Al mijn decors, klasjes, meubels, kasten, enzovoort, bestaan."

Over het gezicht: "Het gezicht van Gastoon is moeilijk om zich meester te maken. Het volstaat al om zijn neus enkele millimeter naar beneden te zetten en het is hem niet meer. Als je goed de drie of vier gags van Gastoon door Franquin bekijkt, merk je ook dat hij nergens hetzelfde gezicht heeft. De tekenstijl van Fraqnuin veranderde in de loop van de albums. De mijne ook, ik heb nog wel werk aan Gastoon."

Over Juul en Donny: "Na het verbeelden van de gezichten van de jonge personages en de goedkeuring door Marsu, probeerde ik om doorheen de platen hun karakter te bepalen. In mijn zoektocht heb ik altijd filmpersonages in mijn achterhoofd. Juul bijvoorbeeld is geïnspireerd op een personage uit The Big Lebowski. Donny, gespeeld door Steve Buscemi, de goeie vriend van de Duke. Hij dient niet tot veel, maar hij is er altijd bij. Zoals Juul. We willen niet dat onze gags lijken op deze uit andere series voor de jeugd. Het gebruik van de dieren gaat in die richting. Je kan je moeilijk voorstellen dat Bollie door een adelaar wordt meegenomen. Tegelijkertijd hopen we dat we ook ouderen kunnen aanspreken die al van Guust houden."

COMMENTAAR BIJ PAGINA 7

Over paraplu's: "De paraplu doet me denken aan een mooie herinnering. Ik assisteerde soms Franquin bij zijn werk in Brussel. Om een paraplu te kunnen tekenen, droeg hij zijn secretaresse op om er een te vinden om te zien hoe dat in elkaar steekt. Die man die al zo ongelooflijk tekent, had het toch nog nodig om te vertrekken vanuit de realiteit. Ik heb zijn werkwijze overgenomen in de hoop iets meer in zijn geest te kunnen werken. Ik zocht dus naar een paraplu en maakte een heleboel schetsen om beter de mechaniek ervan te begrijpen. Ik typte vervolgens "ventouse" (ontstopper) in Google Images. Het eerste beeld dat ik zag, was een verschrikking, ik raad het u niet aan! Het vak van een striptekenaar is best gevaarlijk."

Over magie: "Franquins albums liggen niet op mijn tekentafel, maar wel binnen handbereik. Nu en dan bestudeer ik ze. In dit geval bijvoorbeeld duik ik, vooraleer ik de natte grond en het gladde voetpad op mijn manier teken, eerst en vooral in de albums van Guust. Franquin speelt met reflecties die er een soort vochtigheid aan geven. Wel, dat pas ik dan ook toe. Maar later ontdek ik bij hem een andere doorweekte straat die hij in een andere techniek weergaf. En het is ook mooi. Ik begrijp dat het veeleer om de magie van een universum gaat dan om de voorstelling ervan die ik moet terugvinden."

Over een knipoogje: "Gom heeft deze plaat leuk ingekleurd. Hij speelt met schaduwen die verschillen met andere, traditionele Franco-Belgische series, met hun vlakke achtergronden of met hun kleurverloopjes. Ik laat graag wat van mijn eigen leven in de pagina's glippen. Het draagt er hier niet niet veel aan bij, maar dat is een uitzondering. Er is hier slechts een verwijzing naar Totoro van Miyazaki bij de paraplu van Jannie. Maar iedereen doet dat wel eens."

COMMENTAAR BIJ PAGINA 10

Over mijn mama: "En om het verder over persoonlijke details te hebben: het personage dat linksboven op de bank zit, is mijn mama. En niet Franquin, die een oude man erin meende te herkennen! Let ook eens op de schakeringen in de blauwe lucht die diepte geven, prachtig."

Over de tong van de Dobermann: "Ik zie graag de beweging van Juul in het voorlaatste plaatje die wil tussenkomen bij Gastoon. Te laat evenwel. Mijn doel was om de lezer te laten identificeren met Juul, om hem even bang te laten zijn als hem. In het scenario stond dat Guust de Dobermans op zijn snuit zou kussen. Ik heb een boel foto's verzameld en stelde vast dat deze hond bijna altijd zijn tong laat hangen. Ik vond het grappig om Gastoon de tong te laten kussen. Het is een beetje geloofwaardiger en het scenario toont wat meer zijn tanden. Het zit wat in het vaarwater van Dab's, de auteur van Tony & Aberto (een gagserie die bij Glénat enkel in het Frans verschijnt, red.), een van de beste gagsbedenkers van het moment. Jammer dat hij niet deelneemt aan dit avontuur."

Over de vier tekenfases: "Mijn platen zijn manueel getekend. Op het ene vel werk ik het storyboard uit om het zo grappig mogelijk te maken. Op een ander vel verfijn ik de expressies. Daar besteed ik enorm veel tijd aan. Op een derde vel bepaal ik de onderlinge positie van de personages. Dat is van groot belang want elke gag vormt een klein verhaaltje. Op een vierde vel inkt ik... Op die manier teken ik de ene week soms vier pagina's en de andere week geen enkele."

Over de wanordelijke nummering: "Er heerst een mooie wanorde bij de nummering van de platen. Een keer het album was voltooid, hebben we alles herbekeken met Jean (Léturgie, coscenarist van Gastoon en de papa van Simon, red.) en Yann. We hebben een nieuwe volgorde voorzien die aan het album het best mogelijke ritme gaf. Ik ben nu aan plaat 17 van het volgende album. Tegelijk — beloofd! — werken we aan de allerlaatste Polstar waar sommigen al tien jaar op wachten. Het zal wel meevallen, het hoofdpersonage heeft de neus van Gastoon..."