| Vertaald
door Wim De Troyer. |
 |
Over
het creëren van nieuwe werelden: "Van
jongsaf aan houdt bijna iedereen ervan om onze fantasiewerelden
en soms ook onze nachtmerries op papier te zetten. Striptekenaars,
en alle tekenaars in het algemeen, gaan daar mee door,
zelfs wanneer ze groot zijn, een soort professionele kinderen.
Een strip als Urban is niet echt een geheel nieuwe
wereld, het is eerder je amuseren met het heden en dat
proberen wat in de tijd te verschuiven."
Over sciencefiction: "Ik ben opgegroeid
met sciencefiction. Het was mijn vader die er mij in geïntroduceerd
heeft toen ik nog klein was. Hij is steeds een grote sciencefictionfan
geweest en had veel Super 8-bandjes met daarop al die
oude sciencefictionreeksen. De grootste schok die ik kreeg
was toen ik nog heel klein was en Alien zag.
Het is misschien geen pure sciencefictionfilm, omdat er
een grote dosis horror in gemengd is, maar ik denk dat
Alien een van de films zal blijven waar ik me
het beste in kan vinden, samen met Blade Runner en
Brazil. Ik hou ervan wanneer een genre kan dienen
als metafoor van ons heden, ik ben geen al te grote fan
van die sciencefictionfilms vol explosies, ruimtegevechten
en speciale effecten. Een andere goede film is Gattaca.
Een andere grote inspiratiebron is Asimov gebleken. Ik
heb hem voor het eerst gelezen toen ik ongeveer twaalf
à dertien jaar was. Ik ben begonnen met de eerste
trilogie uit de Foundation-serie en nadien was
ik compleet verkocht."
Over wezens en dieren: "In Urban
vind je niet veel dieren. Ik stop wel niet weg dat ik
ze graag teken wanneer ik er de kans toe krijg. Binnenkort
krijg ik opnieuw zo'n kans... Stay tuned!"
Over technologie en uitvindingen: "Het
lijkt vreemd, ik ben een sciencefictiontekenaar, maar
ik heb niet te veel empathie met technologie. Wanneer
ik dus technologie voor Urban teken, is ze steeds
een beetje retro, omdat het me aan mijn oude gameconsoles
doet denken, en daar voel ik me meer mee op mijn gemak.
Voor de rest probeer ik nochtans, voor robots bijvoorbeeld,
steeds vanuit een anatomisch oogpunt te beginnen. Volgens
mij is dat de beste manier om 'machines' te tekenen, omdat
ik ze zo het beste kan weergeven."
 |
Over
emoties: "Emoties overbrengen is een van
de meest interessante aspecten om aan te werken in een
strip, maar ook een van de moeilijkste. Wanneer ik een
plaat teken, dan geef ik er vaak niet om dat de verhoudingen
niet helemaal perfect zijn, of het gezicht van een personage
niet helemaal identiek is in twee plaatjes. Maar wanneer
er een sterk moment is en je moet de emotie goed laten
overkomen van een reeks acties of van een personage in
het bijzonder, dat is de grote uitdaging! Er zijn diverse
technieken om emoties op papier door te geven en de lezer
ze te laten begrijpen. De juiste mengeling kan soms magnifieke
resultaten geven als je erin slaagt alles te perfectioneren.
Het is een mix van goede kadrage, een goed ritme in de
vertelling, een accent op de juiste plaats, het juiste
kleurcontrast, de positie van de tekst en veel andere
kleine aspecten die de strip magisch maken. Ik hoop dat
ik erin slaag een beetje van die magie op mijn lezers
over te brengen, ik leef daar bijna voor!"
Over de samenwerking met Luc Brunschwig: "Luc
ontmoette ik enkele jaren voor onze samenwerking, toen
hij nog uitgever was bij Futuropolis. Ik had hem een verhaal
voorgesteld waaraan ik werkte en dat hij heeft geweigerd.
Luc is echt een gemene man! (lacht) Ondanks dat
hebben we nadien contact gehouden. Ik heb altijd van zijn
werk gehouden, en van zodra ik vrij was, was hij de eerste
die ik contacteerde voor een samenwerking. Ik bevond me
op een nogal uitzonderlijk punt in mijn leven, met een
reeks die op non-actief was gesteld (Moksha,
uitgegeven door Robert Laffont) en ik wist niet of de
serie weer van start mocht gaan als gevolg van problemen
waarmee ik jou niet ga lastig vallen, zo vervelend zijn
ze! (lacht) Gezien deze nogal rare situatie,
vroeg ik hem of hij geen scenario voor een one-shot had
liggen waarop ik kon werken. Ik kon me niet verbinden
aan een andere langlopende reeks aangezien ik niet wist
of ik Moksha mocht verderzetten en ik het risico
niet wou lopen twee reeksen parallel te moeten maken.
Nu goed, Luc had geen one-shot voor me... maar hij had
Urban, zijn vervloekte reeks! Vijftien jaar geleden
had hij al een eerste deel uitgebracht bij Les Humanoïdes
Associés. Het was zijn eerste lange verhaal. Maar
als gevolg van diverse problemen (de reeks was te gecompliceerd
om vaart te maken, problemen met de tekenaar en de uitgever,
enzovoort) was die nooit afgewerkt. Verschillende tekenaars
hebben geprobeerd het verder te zetten, maar volgens Luc
vond hij met hen niet de juiste chemie en veel tekenaars
gaven op omdat Urban je daadwerkelijk op de proef
stelt. Na vijftien jaar vond hij dus mij. Nu, ik geloof
niet dat ik de tekenaar van de eeuw ben, of dat ik beter
ben dan al die andere tekenaars, maar samen met Luc heb
ik een evenwicht gevonden en zijn we erin geslaagd de
reeks te herstarten. We zijn van het begin herbegonnen,
dus deze versie is een complete herwerking, geen verderzetting
van de oude reeks."
Over de taakverdeling: "De samenwerking
met Luc vordert gestaag, we amuseren ons goed met ons
geesteskind. De taakverdeling is mooi uitgestippeld. Luc
schrijft het scenario, hij bezorgt me grote stukken van
het verhaal tegelijk, laat ons zeggen dat ik in ongeveer
vier keer het volledige verhaal heb. Ondertussen werk
ik door aan de storyboards. Ik pas de decoupage aan en
soms geef ik Luc mijn visie op bepaalde sequenties. Maar
Luc heeft steeds het laatste woord. Ik probeer zoveel
mogelijk zijn scenario te respecteren, al is het normaal
dat er bij het tekenen van de platen soms dingen zijn
die je moet wijzigen. In elk geval weet hij heel goed
welke richting hij uit wil met zijn verhaal, ik probeer
alleen sommige passages vlotter te maken. We praten vaak
via chat, want ik heb liever dat er een spoor is van wat
gezegd is, zwart op wit, zodat wanneer ik moet opzoeken
welke correctie moet gemaakt worden, of wat het antwoord
is op een bepaalde vraag, ik ze gemakkelijk kan terugvinden.
Na de storyboards komt het zware werk. Ik doe de potloodtekeningen,
de inkting, de aquarelinkleuring en nadien de definitieve
inkleuring samen met Manolo Linares, mijn huidige inkleurder
(hiervoor was dat Giovanna Niro). Het is moeilijk om in
die fases de platen aan te passen. Het meeste staat al
op de storyboards, het ware hart van de strip, het huwelijk
als het ware tussen de tekst van Luc en mijn getekende
ideeën. Vaak zet Luc op het eind van een deel graag
zijn teksten op punt, om alles het best tot zijn recht
te laten komen."
 |
Over
de combinatie van de fantasie van de scenarist en de zijne:
"Luc is een echt varken! Dus alle seksuele
fantasieën komen van hem! (lacht) Alle gekheid
op een stokje, toen we begonnen samen te werken, liet
Luc me verstaan dat Urban in de eerste plaats
een spannende strip moest worden, en geen sciencefiction,
dus eigenlijk spreken we over onze wereld enkele tientallen
jaren in de toekomst. Hij vertelde me over die stad die
veranderd was in een gigantisch attractiepark. Later besloten
we, om verschillende redenen, om voor een aangepast Chicago
te kiezen, je kan het in enkele gevallen duidelijk zien.
Maar het allerbelangrijkste was dat de mensen, eens ze
de stad betraden, hun doordeweekse huid moesten afwerpen,
om hun dagelijks bestaan op haast onleefbare planeten
te vergeten.
Vandaar komt dus het idee om zich te vermommen, maar Luc
sprak over gewone vermommingen, zonder te denken aan hoe
we ons zouden kunnen amuseren door er een soort megacosplayerevent
van te maken. Dat aspect maakt het niet alleen leuk om
te tekenen, maar zorgt bovendien voor een link tussen
onze wereld, vanuit het verleden, naar die van Urban.
Een vermomming zien die men herkent (Kuifje, Goku uit
DragonBall, enzovoort) maakt duidelijk aan de lezer dat
we niet een geheel nieuwe wereld aan het uitvinden zijn,
maar dat we met de regels van de wereld die we al kennen
aan het spelen zijn. Ik ben heel tevreden dat ik dit idee
aan Luc voorgesteld heb, want hij vond het zeer leuk,
en onze lezers ook."
Over sensualiteit: "Ik weet niet
of Urban sensueel is. Ik weet alleszins dat ik
niet dol ben op een té propere lijnvoering. Ik
hou ervan om de vormen te sculpteren met diverse inktlijnen
en al zeker de uitdrukkingen van personages. De aquarelinkleuring
verzacht dat dan nog meer. Ik gebruik een nogal onderbroken
lijnvoering, er zijn geen lange lijnen, misschien enkel
op de mechanische onderdelen van robots bijvoorbeeld.
Heel de inkleuring is met een penseel gedaan, ik hou van
de mogelijkheden die ik ermee heb!"
Over grafische inspiratie: "Ik moet
eerlijk zijn... voor Urban heb ik niet te veel
nagedacht voor ik me eraan zette. De tekenstijl is uit
zichzelf gekomen. Maar het is duidelijk dat er enorme
voorbeelden zijn die mijn hand hebben helpen vormen. Wrightson,
Gimenez, Mœbius, Miller en vele anderen blijven in
mijn DNA zitten, en ik ben er zeker van dat je een klein
deel van hen kan zien in elk lijntje van Urban.
Het is naar hen dat je moet kijken, niet naar de kleine
ambachtsman die deze strip gemaakt heeft."
Over kleurgebruik: "De inkleuring
is digitaal gebeurd via Photoshop. Het eerste deel heb
ik zelf gedaan. Vanaf het tweede deel liet ik me bijstaan.
Eerst door Giovanna Niro en nu door Manolo Linares. Dat
was nieuw voor mij nieuw want vóór Urban
deed ik alles traditioneel, maar ik was benieuwd om de
digitale aanpak ook uit te proberen. Ik hou van de traditionele
technieken, maar ik moet zeggen dat voor de strip de digitale
aanpak de beste is. Het is veel eenvoudiger om de dingen
op punt te zetten alvorens te drukken en dat helpt om
de leesbaarheid van het finale product te verbeteren.
Een van de belangrijkste dingen voor de lezers, volgens
mij. Ik weet niet of ik ooit nog op de traditionele wijze
een strip zal maken... De zin ervoor bestaat nog, maar
het belangrijkste voor mij is nog steeds wat de lezer
uiteindelijk in zijn handen houdt."
 |
Over
knipoogjes: "We hebben al gesproken over
de verkleedpartijtjes in Urban, maar daarbovenop
ben ik een spelletje op het internet begonnen met onze
lezers. Zij zijn begonnen met me foto's te sturen met
hun favoriete vermomming en wanneer het mij past, gebruik
ik die in de strip."
Over het verschil tussen de Italiaanse en de Franse
aanpak: "Ik zie geen grote verschillen.
De strip is de strip. Misschien het enige is dat ik als
Italiaan de Franse markt van buitenaf bekijk, en het is
als een droom om voor zo'n afzetmarkt te mogen werken
want in Italië is er niet veel gaande. De Fransen
groeien op in een realiteit die voor hen normaal is en
misschien geven ze zich minder rekenschap van de kans
die ze krijgen om zo'n werk te mogen doen. Vele mensen
zeggen dat wij Italianen meer energie in ons werk steken
dan de Fransen (volgens mij hangt dat samen met wat ik
eerder zei)... wat volgens mij niet klopt, ik laat dat
aan diegenen die dat zeggen."
Over muziek: "Soms kan muziek een
tekenaar goed bijstaan bij het maken van een strip. Ik
heb een verleden als muzikant, ik wou eerst gitarist worden,
en geen tekenaar. (lacht) Ik heb de muziek niet
verdergezet, maar de passie voor muziek is gebleven. Zonder
enige twijfel is mijn favoriete muzikant Frank Zappa.
En sommige van zijn teksten gaan perfect samen met de
gekke wereld van Urban."
Over toekomstige strips: "Ik ben
momenteel helemaal gefocust op de laatste twee delen van
Urban, maar tegelijkertijd werk ik aan een one-shot
voor Glénat, waar ik momenteel niets meer mag over
zeggen. En misschien ook aan een one-shot voor Dupuis.
Maar dat is voor na Urban. En begin 2016 komt
er ook een project uit dat ik gerealiseerd heb met Laura
Iorio op een scenario van Marco D'Amico voor Dargaud.
Het heet Le Cour de l'Ombre. Ik heb het storyboard
gemaakt en ik heb geholpen bij de inkleuring die traditioneel
gedaan is, met gouache. De tekeningen zijn van Laura en
het geheel heeft een nogal Tim Burton-achtige richting
aangenomen. Hou het in de gaten!" |
