Onderstaande bijdrage van Damien Perez verscheen eerder in het Franse stripmaandblad Casemate nummer 15 van mei 2009.

COMMENTAAR BIJ PAGINA 71

Over duister wit: "Elk hoofdstuk kent een andere hoofdkleur. Nadat ik uitvoerig de popart van Andy Warhol bestudeerde, wilde ik iets eenvoudigs, iets minimalistisch. Want honderd pagina's inkleuren, hallo! Maar ernstiger nu, de uitdaging bestond erin om helderheid te scheppen met kakigroen of duisternis met wit. Om het pittiger te maken, legde ik me een beperking op in het aantal afzwakkingen van een kleur: nooit meer dan vier per pagina. Uiteindelijk zag het er een beetje uit als een donkere tekening die ik met wit krijt oplichtte. Je kan er ook een triestige sfeer aan geven, soms zeegroen, dat mooi overeenkomt met de roman van Mac Orlan, zelfs als de humor uit elke hoek van de pagina kan springen."

Over kiezen tussen realistisch en komisch: "Het uiterlijk van de personages op deze pagina is afwisselend realistisch en komisch. Ik heb nooit tussen de twee kunnen kiezen. Kijk naar het koffertje op prent 5. Christophe Blain zou er iets van gemaakt hebben zodat we begrijpen dat het om een koffer gaat. Patrice Pellerin daarentegen zou een foto hebben gevonden van een echte koffer. Het mijne situeert zich tussen de twee."

Over piraten en naakte meisjes: "De zin 'Niet bestemd voor kleine jongetjes' is een toevoeging van mijn kant aan de tekst van Mac Orlan. Er zijn er nog andere. Maar ik beken dat ik niet meer zo goed weet welke precies. Ik heb me zodang ondergedompeld in dit project dat zijn en mijn inbreng zich met elkaar verstrengelden. In alle bescheidenhed uiteraard! Ik hou ook van deze scène omwille van het knipoogje. Tekenaars fantaseerden over piraten. Maar de piraten op hun beurt fantaseerden over naakte meisjes die tekenaars hebben gemaakt."

COMMENTAAR BIJ PAGINA 72

Over circulaire indrukken: "Alles in de eertse prent — zowel de tekstballonnen als de tekening — is gebaseerd op een visuele, circulaire indruk. Op mijn bijna vijftigste ben ik er eindelijk toe gekomen om zulke trucs te realiseren, om ruimte te organiseren of de blik van een lezer te leiden. Dat gebeurde niet vanzelf. Ik stop soms bij een prent die me, in alle bescheidenheid, overtuigt."

Over tatoeages met een veiligheidsspeld: "Mijn vrienden heb ik vooral dankzij het tekenen leren kennen. Te beginnen met de maten die ik met een veiligheidsspeld en inkt uit een balpen tatoëerde toen ik mijn militaire dienst vervulde in een psychiatrisch ziekenhuis... Sindsdien ben ik van één iets overtuigd geraakt: hedendaagse kunst spreekt minder mensen aan dan naakte meisjes!"

Over gezichten van vrienden: "De creatie van de personages gebeurde snel. Enkel met Merry had ik last, tot de dag dat ik op de beroemde Belem meevoer... Een van de officieren had de ideale houding en de postuur om de Morgenster te besturen... Van zodra ik het lichaam van Merry had, kwam het gezicht vanzelf. In mijn geval is dat uitzonderlijk. Voor de andere piraten gebruikte ik aanvankelijk een verouderde versie van sommige vrienden die ik op concerten tegenkom. Maar uiteindelijk heb ik dat gelaten. Ik beschouw mijn tekentafel als een een scherm waarop ik me projecteer. Niets van buitenaf moet daar bijkomen. Sommige tekenaars gaan wandelen om inspiratie te zoeken. Ik niet. Door te werken in de animatie heb ik geleerd om de koe bij de horens te vatten, om oplossingen te vinden, inspiratie of niet."

COMMENTAAR BIJ PAGINA 73

Over op zijn 'Kuifjes': "Ik had grote angst om dit jonge meisje te tekenen dat een fantasme is van alle piraten. Een afbeelding is vaak weglaten. Bij deze heb ik vrijwillig op zijn 'Kuifjes' gewerkt, met een gezicht zonder oneffenheden, in welke de piraten en de lezer hun eigen fantasme kunnen projecteren. Terwijl ik het album maakte, werd ik gedragen door de woorden van Mac Orlan. Hier vind ik het beeld het sterkst. Zij neemt het woord."

Over de innerlijke storm: "De tweede prent, horizontaal en verdrukt door het horizontale van de vorige prent, benadrukt de innerlijke storm van de personages. Alleen de mast blijft overeind. Want het belangrijkste personage van het boek blijft toch de Morgenster. Wat er ook gebeurt met de piraten, de boot, of het nu met of zonder hen is, blijft verder varen."

Over Edith en Alice: "Rond het jonge meisje heb ik met opzet verschillende voornamen gezet met duidelijk verschillende nationaliteiten om de internationale samenstelling van het gezelschap aan te tonen. En om met mijn piraten mee te kunnen reizen, ben ik een beetje een van hen geworden. Ik heb er ook een voornaam aan toegevoegd die me dierbaar is: Edith. En ook die van mijn grootmoeder: Alice."