Onderstaande bijdrage van Paul Giner verscheen eerder in het Franse stripmaandblad Casemate nummer 30 van oktober 2011.

COMMENTAAR BIJ PAGINA 19

Over de werkwijze van het scenario: "Ik doe zo'n zes à zeven maanden over een verhaal van De Zang van de Vampiers. Om me te motiveren vind ik het noodzakelijk dat ik vanaf het begin wordt betrokken bij de opbouw van het verhaal. Daarom zitten Eric en ik op voorhand een dag samen waarop we elk onze ideeën op tafel leggen en discussiëren over waar we het graag over willen hebben en welke richtingen we willen uitgaan, nog voor er iets geschreven is. Eric vat daarna het schrijfwerk aan en schrijft het hele verhaal aan één stuk door. Na een eventuele bijschaving gooit hij zich op een heel gedetailleerde decoupage van alle pagina's die hij me als één geheel toestuurt. Rekening houdend met het vertrouwen dat er tussen ons heerst, kan ik me enkele vrijheden veroorloven, ook al raak ik nooit aan de dialogen!"

Over de sneeuw: "Dit album is rijker aan natuurdecors dan de vorige. Na twaalf albums in de lente en de zomer had ik zin om winterlandschappen te tekenen. Ik was New York, Washington en andere stadsdecors beu! Het merendeel van de Vampiers-albums speelt zich af in de stad. Per definitie teken ik die minder graag dan besneeuwde bergen en bossen."

Over de gsm: "Deze plaat komt na een zeer gewelddadige scène waarin er langs alle kanten wordt geschoten à la Tarantino. Je moet de kou, de mist en de band tussen Abeau en de natuur, waarvan we al sinds seizoen 2 weten dat hij er zijn krachten uithaalt, kunnen voelen. In prent 5 is er een technologische inbreuk, een gsm gaat af! Er wordt vaak zo'n ongerijmde overgang gebruikt. In het mistige landschap van de Cévennes, waar de personages voorouderlijke wezens kunnen zien om over de wereld te praten, worden we er bewust van dat ze net zoals iedereen een gsm gebruiken!"

COMMENTAAR BIJ PAGINA 20

Over vampiers overdag: "Ik schiep er veel plezier in om in het eerste seizoen niet meer dan een fragment of een silhouet van een monster te tonen om nog veel aan de verbeelding over te laten. Maar hier is er wel de heel fysieke terugkeer van de vampiers. Omdat deze scène zich overdag afspeelt, kon ik zoals gewoonlijk geen grote zwarte vlakken bij mijn wezens plaatsen, en dat bracht me in de war!"

Over de blues: "Middenin het tweede seizoen werd ik overmand door de blues. Ik keek terug naar de weg die we afgelegd hadden en daarna naar de weg die we nog moesten afleggen. Het leek me eindeloos. Ik kreeg mijn tweede adem dankzij zijstapjes in andere genres met andere omgevingen. Na de Nacht en De Derde Dag, allebei geschreven door Henri Mounier, een vriend met wie ik lange tijd een atelier deelde, betekenden ware adempauzes tijdens de Vampiers-marathon. Ze deden me veel goed. Om dezelfde redenen fungeerde ik als coscenarist voor Le Syndrome de Hyde (een sf-spin-off van De Zang van de Vampiers, red.) met Eric Corbeyran."

Over de vervloekte inkleuring: "Ik vroeg me lang af of er geen vloek rustte op de inkleuring van de serie. We kregen het deksel op de neus na het vertrek van Isabelle Merlet tijdens seizoen 1 omwille van persoonlijke redenen. Ruby, Christian Favrelle en daarna Raphael Hédon volgden haar op. De keuze voor de inkleuring werd schools, iedereen moest akkoord gaan, het geschikte compromis vinden... het was complex. Voor seizoen 3 hebben we alles ernstig herbekeken. Na talloze probeersels vonden we Luca Malisan die het uitermate goed deed. Het klikte van bij het begin!"

COMMENTAAR BIJ PAGINA 21

Over het comfort van internet: "Tegenwoordig gebruik ik veel meer documentatie dan bij het begin van de serie. Toen had ik nog geen internet! Sindsdien surf ik naar Google Images voor het kleinste detail. Voor de eerste pagina, die je verder hierboven kon zien, heb ik me geïnformeerd over de snoeischaar die Abeau gebruikt om zijn boom te snoeien. Tien jaar geleden zou ik die snoeischaar uit het hoofd hebben getekend, zonder dat het echt juist was. Maar ik ben geen gevangene van de documentatie. Er is het comfort om alles op het internet te vinden. Voor de decors duik ik in omgevingsfoto's zonder te allen prijze die locaties te respecteren. Op die manier zou ik nooit een historische serie kunnen tekenen waarbij je heel precies en strikt moet zijn."

Over schilderen op de computer: "Ik teken de covers van de Vampiers instinctmatig, in Photoshop. Sinds ik dit programma enkele jaren geleden ontdekte, heb ik al mijn penselen in de vuilbak gegooid! Het lijkt tegenstrijdig, maar als ik mijn covers maak, probeer ik die eigenlijk te schilderen!"

Over de teloorgang van geïllustreerde romancovers: "Zeven jaar geleden tekende ik nogal veel illustraties voor uitgeverij J'ai Lu: covers voor fantasyromans, sciencefiction,... Nu uitgevers meer en meer beelden van Getty (een immense beeldendatabank op internet, red.) gebruiken en minder een beroep doen op illustrators, kreeg ik minder en minder opdrachten. Ik ben uiteindelijk gestopt met het tekenen van covers, maar ik doe het nog wel altijd voor andere strips zoals voor de serie Uchronie[s]."

COMMENTAAR BIJ PAGINA 22

Over het Kowechov-effect: "Het Kowechov-effect, genoemd naar de Russische regisseur die het toepaste, bestaat erin dat hetzelfde groot beeld van een acteur met een neutrale expressie in drie verschillende montages werd getoond. Kowechov toonde deze drie scènes aan drie verschillende groepen die op het gezicht van de acteur tegengestelde uitdrukkingen zagen! Het overbrengen van emotie heeft dus meer te maken met wat er voorafgaat of volgt buiten het gezicht om dan op het gezicht zelf te zien is. Ik bedien me enorm veel van dit effect in mijn strips! Iets wat niet gezegd wordt, kan op die manier heel simpel overgebracht worden, zonder een expressie te karikaturiseren. Als je de gezichtsuitdrukking van een personage overdrijft, vooral in de Vampieren, verval je in het soort grimassen uit B-series."

Over slechterik Carson: "Carson, de slechterik in seizoen 3, is een uitzondering op de regel die ik daarnet uitlegde! Ik kan hem net wel buitensporige expressies geven die in zijn geval kloppen omdat hij een psychopaat is. Grafisch gezien is hij de vrucht van een evolutie van al mijn schurken- en karikaturale personages zoals Sandor G. Weltman. Psychisch gezien zag ik hem als een redneck uit Arkansas. Het soort dat in een debardeur in hoerenketen zit om er te biljarten. Oké, dat maakt van hem nog niet het beest van Gévaudan (een weerwolfachtig dier dat in de achttiende eeuw in de vroegere Franse provincie Gévaudan tientallen mensen zou hebben gedood, red.), maar de mix van Amerikaanse en Europese mythologieën is een van de aantrekkingskrachten van de serie."

Over angst voor de toekomst: "Sinds we met seizoen 3 begonnen, vraag ik me regelmatig af wat er na Vampiers komt. Zo'n ambitieus project beëindigen, is een plezier, maar het idee om personages achter te laten die ons twintig jaar vergezeld zullen hebben, beangstigt me... ook al zal ik er geen grijze haren aan over houden voor mijn volgende projecten!"