| Onderstaande
bijdrage van Paul Giner en
Frédéric Vidal verscheen
eerder in het Franse stripmaandblad Casemate
nummer 71 van juni 2014. |
| COMMENTAAR
BIJ PAGINA 124 |
|
|
 |
Over
conditionering tot perfecte antisemieten: "Deze
en de volgende pagina's zijn geïnkt met Chinese inkt
en ingekleurd op de computer. Ik vond het interessant
om te vertellen over de conditionering van kinderen vanaf
hun jongste jaren om van hen perfecte antisemieten te
maken."
Over inprenting: "Het oorlogje met de plastieken
soldaatjes is interessant, want wat is er efficiënter
dan het spel om leefregels en een moraal in te prenten?
Het is heel gewelddadig, het is echt een illustratie van
het overbrengen van kindergeweld naar volwassenen. Dat
verken ik graag in mijn verhalen..."
Over dominante kleuren: "Ik heb een dominante
kleur per land gekozen. Libië en haar zand zijn geel,
Frankrijk en Bretagne zijn grijsblauw en Syrië en
haar ijzerhoudende aarde is roze-rood. Ik eigen me ook
het kleurengebruik van de vlaggen van elk land toe. Groen
voor Libië, blauw, wit en rood voor Frankrijk en
rood, zwart en groen voor Syrië. Via deze scène
wilde ik tonen dat het onmogelijk was om met deze soldaten
te spelen en dat ze ook al agenten van het regime waren!"
| COMMENTAAR
BIJ PAGINA 125 |
|
|
Over
implicaties: "Het gebrek aan vrijheid, dat
de mensen kenden in hun leven en hun dagelijks bestaan,
bestond zelfs in het spel. Niet uitgesproken, met vastgelegde
rollen, was er niets anders te doen dan wat hun houdingen
impliceerden. Mensen leefden in een voortdurend soort
angst of wantrouwen voor alles wat als 'Joods' verondersteld
was. Het nam talloze vormen aan, ik kom er nog op terug..."
Over de neven: "Mijn neven waren kleine
duivels, ze waren verschrikkelijk, maar ze waren werkelijk
de slechtste niet. Ze waren gevoeliger en opener dan veel
kinderen die ik daar ontmoette. Ze kenden geen genade
voor hun moeder, die hen duizend straffen oplegde. Maar
het was alsof ze zichzelf straften: ze wisten dat hun
moeder hun kattenkwaad aan hun vader zou verklappen."
| COMMENTAAR
BIJ PAGINA 126 |
|
|
 |
Over
de vader: "'s Avonds kwam iedereen tot rust.
Er zat iets sacraals in het wachten op de thuiskomst van
de vader. Hij was echt het schoolvoorbeeld. Hij leek het
recht te hebben om te beslissen over leven en dood van
iedereen. De blik van de moeder geeft aan dat wat iedereen
vreest zal gebeuren. De kleine zal gestraft worden, ze
heeft iets verklapt aan de vader!"
Over viriliteit: "Ik teken graag viriliteit,
trotse en mannelijke poses. Sommige tekenaars zijn genieën
ter zake, ik denk nu aan de allerbeste: Blutch. Hij is
de koning van de viriele tekenstijl. Hij kan zelfs een
bloempot viriel maken. Hij vangt fantastische zaken in
de expressies. Hij is een uitstekend acteur."
Over straffen: "Lijfstraffen, kletsen op
de poep, slagen (die je op de volgende pagina in het album
kan ontdekken) waren bon ton in dit dorp. Vreemd genoeg
vraagt de vader bijna elke keer vergiffenis door te zeggen
dat hij niet graag zijn kinderen slaat, hij geeft hen
zo de verantwoordelijkheid voor hun straf. Ik vraag me
ergens af of het geen vicieuze cirkel is: kinderen begingen
stommiteiten om bestraft te worden en om zo de exclusieve
aandacht van hun vader te trekken en van hun grootmoedigheid
te genieten... Zo'n educatieve processen in beeld brengen,
interesseert me uitermate. Het stripverhaal is een heel
efficiënt middel voor zulke intieme scènes." |
