Onderstaande bijdrage van Richard Watt verscheen eerder in het Franse stripmaandblad Casemate nummer 43 van december 2011.

COMMENTAAR BIJ PAGINA 15

Over character design: "Ik zie me in de eerste plaats als een illustrator: ik heb nog veel vooruitgang te boeken wat de vertelling betreft. Het liefste wat ik doe is het creëren van personages, dieren, voorwerpen,... Ik heb er veel in mijn hoofd zitten. Ik teken graag voorstudies van personages voor games en tekenfilms, dat wat men character design noemt."

Over de vrouwen: "Ik baseer me op echte modellen voor de vrouwen, maar ik probeer hun figuur nog eleganter en sexy weer te geven. Arleston laat me vrij voor de look van de personages. Deze plaat houdt niet veel moeilijkheden in, ook al heb ik in de tweede strook wat moeten zeuren zodat we aanvoelen hoe Sleilo met haar volle gewicht valt. We zien ook hoe Tara, in het rood, zich omdraait zonder haar echt te tonen. Ik heb dit drie keer hertekend."

Over zwart-wit: "Het is het eerste album waarin ik gebruik maak van een zwarte achtergrond voor de pagina's. Voortaan zal ik dit elke keer doen wanneer er iets gebeurt dat een beetje somber is. Mijn tekeningen zijn gemaakt om in zwart-wit af te drukken. Ik geef de inkleurder carte blanche om zijn talent erop te botvieren."

Over helden in andere reeksen: "Er bevinden zich enkel supercoole gasten in de cafés. In de stripreeks stel ik me voor dat het een verhaal over helden is en dat de personages die ze tegenkomen de held zouden kunnen zijn in ander reeksen. Ik probeer aan elk van hen een beetje grappig, levendig gezicht te geven zodat ze er niet alleen zijn om het decor te vullen."

Over de Schot: "Het personage Urfold, onderaan de pagina, geeft de indruk een wijs man te zijn die veel weet. Maar hij moet ook toegankelijk zijn want hij is de leider van het team. Het hoofddeksel staat 'm beter dan een puntmuts. Ik hou wel van dit Schotse element, zo landelijk en sympathiek."

COMMENTAAR BIJ PAGINA 16

Over respect voor het scenario: "De enige regel die ik met Arleston heb afgesproken, is om te respecteren wat hij in het scenario schreef. Ik heb een grote vrijheid binnen de pagina, voor de plaatsing van de personages, de kostumering. Hij heeft ook wel zaken in zijn achterhoofd, maar hij laat zich graag verrassen bij het bekijken van de pagina's."

Over juwelen: "Ik wilde aan de sjamaan een aspect van een Tibetaanse monnik geven, maar somberder. Ik gebruik veel documentatie voor de creatie van kostuums, maar ik kan niet te veel tijd spenderen aan personages die op enkel twee pagina's van een album voorkomen. Ideeën voor de juwelen komen vanzelf. Ik heb er nog andere, maar dat zou neerkomen op edelsmeedkunst en dat is er hier niet aan te zien. Maar wanneer ze een bijzondere waarde hebben voor het verhaal, werk ik juwelen veel beter uit."

Over religie: "Ik hou wel van wat het sjamanisme voorstelt, de geesten, de magie. Ik ben niet gelovig, maar in een heroic fantasyreeks is religie van essentieel belang. Je moet priesters, priesteressen, initiatiescholen,... hebben. Ik kijk naar films waarin de sfeer overeenkomt met datgene wat ik zoek, ik laat het tot me doordringen. Vervolgens komt alles vanzelf door het me te herinneren, niet door het te kopiëren!"

Over het zwarte gezicht: "Ik zie graag hoe het hoofd van de sjamaan in strook 3 overloopt in het zwart van de pagina. De pagina wordt er wat rustiger door. Ik ben geen grote held als het over bladschikking gaat, ik schik de prenten zoals het me uitkomt. Door Sleilo volledig af te beelden, wordt de aandacht op haar en haar situatie gevestigd, zelfs al zegt ze enkel een beetje gelaten 'ja'. De sjamaan is er, maar de prent werkt ook als je er je hand oplegt om 'm af te dekken."