|
Onderstaande
bijdrage van Jean-Pierre Fuéri verscheen
eerder in het Franse stripmaandblad Casemate
nummer 78 van februari/maart 2015. |
 |
Over
de gevangenis: "Michail Chodorkovski (een
Russische ondernemer en oligarch, in 2004 de rijkste man
van Rusland, tussen 2005 en 2013 zat hij een gevangenisstraf
uit wegens belastingontduiking en fraude, red.) zat
gevangen in een uithoek van Siberië tegen de grens
met China. Ik heb beslist om mijn versie Koralovski te
laten ontsnappen hoewel hij dat niet wenste. Ik moest
hem dus verplichten. Vandaar de aanval op de gevangenis
door een helikoptercommando. Ik had een gevangenis nodig
binnen vliegbereik en ontdekte dat de eerste goelag in
een oud, vijftiende-eeuws klooster was gevestigd op de
Solovki-eilanden in de Witte Zee. Onder Poetin is het
weer een orthodox klooster geworden. Ik heb de koepels
van de kerken weggelaten en er een gevangenis van gemaakt.
Het commando komt van een soort onderzeeër/schip
met helikopterlandplaats dat echt bestaat, maar niet in
de vorm van onderzeeër."
Over de helikopters: "Ik had stealthtoestellen
nodig die een minimaal spoor nalaten op een radarscherm.
Ik heb me geïnspireerd op het Comanche-project, een
Amerikaanse stealthtweezitter die nooit werd gefabriceerd
wegens te duur. In 2010 had ik al een stealthjumbo ontworpen
op basis van een Amerikaanse Black Hawk. En kijk, in mei
2011 stak een team Black Hawks Pakistan over met het radarspoor
van een uil om Osama bin Laden te vangen! Sommigen zullen
zeggen dat ik de realiteit kopieer, anderen dat ik heb
voorzien wat er ging gebeuren..."
Over 'lichte' wapens: "Bewonder
de inkleuring van Scarlett. In het begin was ik verrast
dat hij de wapens een lichtgrijs kleur gaf. Het resultaat
is heel overtuigend. Daar had ik nooit aan gedacht."
Over actiescènes: "Bij actiescènes
is het opletten geblazen, daar zijn grote prenten voor
nodig. Ze zijn plezieriger en veel makkelijker om te tekenen
dan scènes met vier personages rond een tafel die
discussiëren. Hier is het niet van belang om te letten
wat er op de deur in de laatste prent staat. Het belangrijkste
is om te begrijpen wat er aan het gebeuren is."
 |
Over het gevecht: "Behalve Koralovski zitten
er in deze gevangenis geen grote criminelen. Dus was er
geen nood aan zwaar geweergeschut of een antiraketbatterij.
De helikopters konden gemakkelijk wachten in stationaire
vlucht boven de gebouwen. Binnen ontspint zich een klein
drama. Koralovski werd aangevallen door een groep gedetineerden
en toonde dat hij zich kan verdedigen. Maar de aanval
geeft aan de leider van de aanvallers de gelegenheid om
wraak te proberen nemen. Een mes valt in deze omstandigheden
vast niet op..."
Over informatie in elke prent: "Actiescènes
in grote prenten, zei ik? Ze pikken zelfs hele platen
in! Ik hecht er belang aan dat er in elk beeld, zelfs
al geef ik er niet veel plaats aan, iets van informatie
is. En er is geen sprake van om een beweging te onderbreken
met het voorwendsel dat ik er geen plaats voor had. Ik
heb gevraagd of het mogelijk was om van 46 platen te mogen
overgaan naar 54. Men heeft me geantwoord dat de prijs
van het album dan zou ontploffen. Geen sprake van."
Over de traditionele manier: "Papier,
gom, potlood, ik werk uitsluitend op de traditionele manier.
Het storyboard ontwerp ik op A3-formaat dat ik daarna
uitwerk op iets grotere vellen. Van het merk Schoeller,
een uitstekend papier dat voor alles geschikt is en dat
mijn veelvuldig gommen verdraagt. Afwerken op de computer
doe ik niet, ik bezorg mijn platen aan Le Lombard die
ze inscant. Bijwerkingen die ik voorstel gebeuren ter
plaatse door iemand van hen."
Over plooien in de jassen: "Ik ken
mezelf mocht ik op de computer werken, ik zou er maar
blijven aan schaven. Ik ben te perfectionistisch om er
met mijn tengels aan te zitten. Ik zou alle tools willen
gebruiken van dat formidabele hulpmiddel. Mijn zorg voor
details is al erg genoeg. Zo ben ik erachter gekomen dat
ik in de jassen van de commando's zes of acht plooien
tekende. Ik heb alles opnieuw gedaan en er overzal zeven
van gemaakt."
 |
Over het Russisch: "Een vriend van me kan
Russisch schrijven. Ik had eraan gedacht hem de zin 'Ik
ben je vijand niet' te laten vertalen. De vrees om overal
verwijzingen onderaan de pagina of in de prenten te moeten
toevoegen, heeft dat plan laten varen. Mocht ik een afschuwelijke
vloek nodig gehad hebben, zou ik het in het Russisch geschreven
hebben met een sterretje waarbij 'onvertaalbaar' staat."
Over Koralovski: "Die zin geeft
aan dat Koralovski niet de sterkste wil zijn, maar dat
hij slagen wil vermijden. Ik wil dat de lezer interesse
voor hem krijgt, zin heeft om hem te volgen. Er was geen
denken aan om hem onaangenaam te maken zonder respect
voor anderen. Bijkomende informatie: zijn tegenstander
redt hem door hem onbewust met zijn lichaam te beschermen.
Koralovski kreeg geluk..."
Over het haarknotje: "In Rusland
worden gevangenen geschoren. Ik zag Koralovski met korte
haren zoals Sting, met een baardje van drie dagen. Op
vakantie in Tunesië ontmoette ik Roberto Bruzzone,
een superatleet met een haarknotje... en een kunstbeen
na een verschrikkelijk motorongeluk. Dat belet hem niet
om de Kilimanjaro te beklimmen. Ik heb het beendergestel
van zijn gezicht getekend, zonder het knotje. Mijn echtgenote
zag de potloodversie van prent 2 en zei me 'dat knotje
staat hem heel goed!' Welk knotje? Coralie dacht dat de
hand van de aanvaller zijn haren waren! Ik heb dan toch
een knotje uitgeprobeerd. Het was beter, het geeft aan
het personage een samoeraikantje."
Over de neus: "Ik heb een probleem
met zijn neus. Op de cover staat hij er goed op. Maar
in het album kwam ik er maar niet toe om het goed te doen.
De neus heeft verschillende groottes terwijl alle subtiliteit
van het personage, voor mij, in zijn neus zit. Een grote
neus staat voor een subtiel iemand. Ik oefen hard voor
deel 2."
 |
Over een uitgesteld gesprek: "Geen gewonden,
die zouden te hinderlijk zijn. Koralovski is groggy, half
doof en gaat een andere gevangene helpen. Nog iets positiefs
van de man... Ik beeldde me een lange discussie aan de
voet van wat er nog rest van een muur voor ik het belachelijke
van zoiets inzag. In zo'n geval denk je aan het redden
van je vel, niet aan kletsen met elkaar. Dimitri en Koralovski
kunnen wel een gesprek hebben, maar later, in het bos."
Over de raket van Kuifje: "De inkleuring
fascineert me. Op plaat 11 ontdek je in dit realistische
verhaal een raket met witte en rode ruiten zoals in Kuifje.
Die kleuren kwamen op natuurlijke manier van Scarlett.
Ik stelde daar vragen over voor ik inzag dat ze gelijk
had. De tekenaar interpreteert de realiteit en geeft de
kans aan andere medewerkers hetzelfde te doen. Ik heb
nagenoeg alle voorstellen van Scarlett aanvaard."
Over kwetsbaarheid: "Een strip
is een broze speelkaartentoren. Als je aan de top komt,
bid je dat niemand een zuchtje wind maakt. Je voelt je
kwetsbaar tot alles gescand is en de laatste correcties
zijn uitgevoerd."
Over vertellen, niet oordelen: "Dat
klopt zeker voor dit verhaal dat met een voortdurend evoluerende
actualiteit flirt. Zonder duidelijke tegenstander. Koralovski
heeft een geheim, maar elke keer komt er iets tussen als
hij het wil onthullen. Hetzelfde voor mijn versie van
Poetin in deel 2. Ik zal Poetin laten praten. Komen de
Amerikanen hem straffen? Zijn de Russen de slachtoffers
of de slechteriken? Je kan niet zomaar oordelen. Alleen
vertellen. En ik hoop dat ik er nieuwsgierigheid mee opwek.
Mijn twijfels, mijn vragen over wat er zich achter deze
confrontatie afspeelt, vertel ik elders. In interviews
bijvoorbeeld..." |
