|
Onderstaande
bijdrage van Damien Perez verscheen
eerder in het Franse stripmaandblad Casemate
nummer 70 van mei 2014. |
 |
Ledroit over de loodgieter: "Voor
de oger Kabulguen heb ik me gebaseerd op een ongelofelijk
potige loodgieter. Ik heb 'm onthouden omdat ik ervan
overtuigd was dat ik 'm op een dag zou gebruiken. Bij
dezen! Met al die knopen en de walrusneus die ik hem gaf,
zal hij zichzelf niet herkennen."
Ledroit over kant: "Met Virginie Ropars,
de maakster van kunstpoppen, was ik begonnen aan een boek
over feeën.Daarin heb ik collages op mijn tekeningen
geïntroduceerd. Het boek is nooit verschenen, maar
ik ben ermee doorgegaan, want de collages geven aan mijn
composities een klein reliëf dat me bevalt. De meeste
scènes in Wika bevatten feeën die
ik heb bewerkt met wit kant zoals is te zien in de tweede
prent, en ik werk de tekeningen bij met goudverf. Voor
de zwarte feeën gebruik ik zwart kant."
Ledroit over horlogeonderdelen: "Daarna
ben ik overgegaan op andere materialen. In een steampunkuniversum
leek metaal me onontkomelijk. Ik heb op mijn tekeningen
bronzen ringen en tandwielen toegevoegd. Bedankt aan het
Zwitserse stel horlogemakers dat me heel wat kleine mechaniekjes
heeft gegeven, vaak in goud. Ik heb het verder afgewerkt
met onderdelen van zakhorloges die ik heb gedemonteerd."
Day over clichéfantasy vermijden: "Wika
kwam voort uit een hechte samenwerking met Olivier. We
discussieerden over elke scène, elke dialoog. We
zorgden ervoor dat elke sequentie op een aanzienlijk aantal
pagina's is uitgewerkt, want we wilden het ritme van de
vertelling een beetje traag houden, wat we tot het einde
aanhouden. Ik zag er ook op toe dat we in de verbeelding
van een sprookje bleven waarbij we vermeden in clichéfantasy
te vervallen, ondanks scènes die vaak episch zijn."
 |
Ledroit over lichte inkt: "Om mijn platen
op te bouwen, begin ik met een reeks voorbereidende schetsen.
Daarna herlees ik het scenario en breid ik een bladschikking
voor die ik met Thomas bespreek en ik herwerk die indien
nodig. Ik maak een storyboard dat ik vergroot met het
fotokopieertoestel. Ik maak de achterkant van die kopie
zwart met houtskool. Als ik de lijnen dan opnieuw teken,
werkt de achterkant als carbonpapier. Zo bekom ik een
heel zuivere potloodlijn op ivoorwit papier. Ik inkt die
met een lichtzwarte, bijna sepiakleurige inkt. Het lichte
verschil tussen de gekleurde inkt en het papier geeft
er een vintagekantje aan, maar ook iets ambachtelijks,
wat belangrijk is voor de sfeer van de serie."
Ledroit over post-productie: "Ik
inkt verder met aquarel, herwerk de tekeningen op een
tweede laag voor ik de collages toevoeg. Vervolgens ga
ik over tot een bescheiden digitale post-productie die
ik niet wil laten opvallen."
Ledroit over kadrages: "Om te vermijden
dat mijn tekeningen over the top worden, speel ik met
contrasten, kleuren en variaties van voor- en achtergronden.
Ik let erop dezelfde kadrages niet te vaak te herhalen.
Om een gezicht in een prent in een bepaalde prent uit
te spelen, moet die bijvoorbeeld in een kadrage staan
die nog niet werd gebruikt. Die oefening lijkt ingewikkeld,
maar ik vind het interessant om op zo'n manier iets toe
te voegen."
Ledroit over overvloed: "Overvloed
beheersen komt na een leerproces, maar bij mij kwam het
vanzelf. Toen ik nog studeerde werd mijn voorliefde voor
overvloed als een gebrek gezien. Ik zag het als iets persoonlijks.
Ik werkte het liever uit dan het weg te laten."
 |
Day over verstikking: "Ik
heb het werk van Olivier leren kennen dankzij Kronieken
van de Zwarte Maan die mijn broer me heeft aangeraden.
Hij verslindt strips, net als mijn vader. Ik hield zelfs
niet van Kuifje, maar ik vond Kronieken van
de Zwarte Maan heel verfrissend! Als fervente roman-
en novellelezer viel ik moeilijk te overhalen. Kronieken
van de Zwarte Maan, Loisels Peter Pan of
ook nog Watchmen maken deel uit van de series
die me hebben verzoend met strips. Toen we met Wika
begonnen, vroeg ik Olivier enkele aspecten van Kronieken
te behouden, zoals het humoristische kantje. Die rustpauzes
voorkomen dat de lezer verstikt wordt door de personages
en hun wereldje."
Ledroit over veldslagen en ontroering: "Wat
veldslagen betreft, heb ik genoeg ervaring. Na tien jaar
Requiem - De Vampierridder getekend te hebben
voor Pat Mills, die emotie geen prioriteit vond, kon ik
voldoende oefenen. Ik waardeerde het dat ik nu aan scènes
kon werken die ontroeren en die ik niet moeilijker vind
dan het tekenen van actiescènes."
Day over praten en vechten: "De
faun en de wolvin praten en vechten even veel als superhelden.
Dat is mijn schuld! Ik weet best dat er tijdens gevechten
niet gepraat wordt. Maar we zijn hier niet in de realiteit,
dus profiteer ik ervan. Door ze te laten praten terwijl
ze vechten kan het verhaal verder opschieten en komen
er andere pagina's beshcikbaar."
Ledroit over de zes borsten: "Onze
krijgerswolvin heeft zes borsten. Niet omdat we gefrustereerd
waren om er niet genoeg seks in verwerkt te hebben, maar
eerder om een knipoogje te kunnen maken naar de filmaffiche
van Fellini's Roma waarop een vrouw met drie
boezems is te zien in het standje van de Romeinse wolvin."
 |
Ledroit
over de decors: "Miyazaki is de beste sprookjesverteller.
Ik zag in het Musée de la Monnaie sterk uitgewerkte
schilderijen van decors. Een gekukkig toeval, want zo
zag ik die ook voor Wika: rijk met ontelbare
details. Ik was gerustgesteld door die eensgezindheid
met Miyazaki en heb daardoor ook de interieurscènes
herwerkt. En aan de natuurdecors heb ik een weelderigheid
toegepast. Dit wat overdreven Bretoense bos is in de buurt
van mijn huis terug te vinden. Ik zie dat veenland elke
dag. Ik heb er gewoon bergen aan toegevoegd. Ik werk met
heel weinig documentatie. Ik heb liever dat alles uit
mijn hoofd komt. Voor de lynxen heb ik naar enkele foto's
gekeken om me hun uiterlijk en hun manier van bewegen
te herinneren. Daarna gaf ik er mijn eigen visie aan."
Day over verzet: "Een van de thema's
van Wika is de ontgoocheling van wereldwijde
netwerken en technologische controle. Er zijn dus magische
plaatsen nodig waar men zich kan verzetten tegen Avalon,
de stad van Oberon. Dat komt goed uit, in Bretagne krioelt
het van die plekken."
Ledroit over dialogen: "Hier zijn
er weinig dialogen. Dialogen in stripverhalen zijn de
kunst van de beknoptheid. Hoe minder er zijn, hoe beter
ik dat vind. Via tekeningen vertellen wat personages voelen,
is een oefening waar ik me op mijn gemak bij voel. Haat,
verlangen of andere emoties grafisch tonen, interesseert
me meer dan ze uit te leggen in een dialoog."
Ledroit over archetypen: "Wika
is op niets reëels gebaseerd. In gedachten heb ik
enkele gefantaseerde archetypen die ik regelmatig gebruik.
De mooie, rosse die een beetje een tomboy is kwam al voor
in Sha. En mijn vrouw heeft heel mooie, groene
ogen!" |
