Alle bijdragen van Olivier Balez en Pierre Christin aan de rubriek De Commentator bundelen we op deze pagina.

Klik verder naar de volgende onderwerpen:
13/09/2014 Olivier Balez en Pierre Christin over Robert Moses
 
Olivier Balez en Pierre Christin
over Robert Moses
13/09
TOP
Onderstaande bijdrage van Sonia Déchamps verscheen eerder in het Franse stripmaandblad Casemate nummer 66 van januari 2014.

COMMENTAAR BIJ PAGINA 28
Olivier Balez over de eerste plaat: "Dit is de eerste plaat die ik tekende. Als deze me zou lukken vond ik dat de rest van het verhaal vanzelf zou komen. Pierre waardeerde deze pagina, de uitgever ook. Op basis hiervan is de rest opgebouwd."

Olivier Balez over de Fortune-cover: "In prent 2 is de cover van een Fortune-magazine uit 1938 afgebeeld met een illustratie van Hans J. Barschel. Dit illustratieconcept beeldde de toenmalige ambities uit als antwoord op het idee van georganiseerd transport. Fortune was een invloedrijk en karakteristiek tijdschrift in die periode. De cover geeft met zijn afwijkende stijl goed het ritme van het geheel aan op deze plaat."

Pierre Christin over Robert Moses:
"Moses was een groot liefhebber van wagens, maar hij kon zelf niet rijden. Niet erg als je deel uitmaakt van de hogere bourgeoisie zoals hij. Daar zijn chauffeurs voor."

Olivier Balez over de schipper: "Ik heb de boot verschillende keren hertekend. Ik had van de schipper eerst een Marseillees gemaakt die lijkt op Raimu (Frans acteur, red.), met een vishengel. Pierre moet er niets van weten. Ik heb er uiteindelijk een silhouet in de verte van gemaakt."

Olivier Balez over de inkleuring:
"Ik was heel wat van plan met de inkeuring. Het moest de periode weergeven en de lezer meteen in het tjdperk gooien. In het begin gebruikte ik neutrale tinten en van zodra de hippiejaren kwamen, nemen ze wat meer kleur aan. Soms zei ik tegen mezelf dat ik het te moeilijk maak en dat er nog een ander palet uit te vinden is. Ik heb geprobeerd de uitdaging tot het einde vol te houden."


COMMENTAAR BIJ PAGINA 29
Pierre Christin over het huis van Moses: "Het heeft me veel moeite gekost om Moses' optrekje op Randall's Island te vinden. Mooi en weggestopt. Je merkt dat het wat mocht kosten. Het deed me denken aan het landhuis van Bruce Wayne. Je weet dat hij er ergens is... zonder goed te weten waar."

Olivier Balez over de punt van zijn potlood: "Het wapenschild komt van de beginperiode van het bedrijf Triborough Bridge and Tunnel Authority dat kort na de Grote Depressie, in 1933, was opgericht. Als documentatie gebruikte ik veel foto's. Geen van mijn vorige strips hebben zoveel diepgang als Moses. Voor de architectuur mocht ik gene fouten begaan. Ik heb geprobeerd om zo dicht mogelijk bij het personage en de stad te komen. Voor Moses moest ik me ontdoen van mijn documentatie, ik moest afstand nemen, tot er uit de punt van mijn potlood het visuele beeld dat ik van hem had uit vloeide. Ik heb gegpoogd om zijn tics te behouden, zijn houdingen zoals zijn gekruiste armen."

Pierre Christin over Moses' politieke carrière:
"Moses kende een lang en gecompliceerd leven. Ik heb dat vereenvoudigd. Hij heeft zich aan politiek gewaagd: een bominslag. Al zijn kwaliteiten van man in de schaduw keerden zich tegen hem. Kwetsbaar en onverdraagzaam overkomen, zelfs als men briljant is, werkt niet in de politiek."

Pierre Christin over abstracte onderwerpen: "Sommige episodes uit zijn carrière zijn grappig en geschift waar het zijn relatie met de politiek betreft, ze kunnen een boek vullen. Maar een stripverhaal is geen ideaal medium om abstracte onderwerpen zoals politiek en economie te behandelen. In een strip heb je vaart nodig, er moet iets gebeuren..."


COMMENTAAR BIJ PAGINA 32
Pierre Christin over de New Yorkse geest: "Dit zijn twee werkelijk magnifieke pagina's! Dit is echt de New Yorkse geest in het hart van Oliviers werk."

Olivier Balez over de bruggen: "Bovenaan staat de Robert Moses Causeway Bridge. Onderaan de George Washington Bridge die niet door Moses was ontworpen, ook al droomde hij ervan. Ik heb er niet naar geijverd om de brug vanuit een ander standunt te tekenen. Uit de twee of drie foto's uit de juiste periode heb ik deze gekozen die me het interessantst leek, die me het meest plezier zou geven om te tekenen. Soms is het standpunt van belang. Onderaan teken ik de monumentaliteit van de brug die door de kleinheid van de wagens wordt gaccentueerd."

Olivier Balez over het ongeluk:
"In de middenprent staat een ongeluk. Het leek me interessant om het discours van Moses te onderlijnen die er op drukte dat dankzij zijn autowegen veel ongelukken vermeden raakten. Hier zien we een aanrijding tussen een wagen en een tram. Op andere foto's uit deze periode ontdekken we op de wegen paarden en soms een ongelofelijke menigte."

Olivier Balez over visueel geheugen: "Er bestaat veel documentatie uit deze periode. Des te beter! Ik heb geen intens visueel geheugen zoals sommige collega's die erin slagen om bijvoorbeeld een tractor uit het geheugen te kunnen tekenen. Ik heb het moeilijk om zoiets te tekenen als ik geen voorbeeld voor me heb. Bovendien is het een New York uit een ander tijdperk. Ik moest nagaan welke gebouwen er stonden. In New York heeft men al altijd afgebroken en gebouwd. Een keer ik de juiste info had, moest ik enkel nog het juiste standpunt kiezen. Het spel kon beginnen, ik voelde de drang om het New York uit deze periode bijna fotografisch te benaderen."


COMMENTAAR BIJ PAGINA 33
Olivier Balez over een frustratie: "Hier is er geen Vrijheidsbeeld of Brooklyn Bridge te zien... Pierre liet ons een veeleer onbekend New York ontdekken, zonder een stad te willen tonen om die aan ons op te dringen. Ik had me nochtans geamuseerd mocht ik die iconen kunnen tekenen. Vandaar dat ik toch een beetje gefrustreerd was. Maar dat was de afspraak vanaf het begin."

Olivier Balez over de gebouwen: "Pierre had het wel voor deze gebouwen. Ik kende ze want ik huurde een appartement in deze wijk. Het enorme van het complex en de kleur van de gebouwen trok toen mijn aandacht."

Olivier Balez over de silhouetten:
"Wanneer ik voorstelde om de personages als silhouetten te tekenen, vond Pierre het idee ontroerend. Ik voelde aan dat hij wat afstand wilde nemen van de uitgezette mensen. Ik wilde geen enkele bevolking stigmatiseren. Door geen gezicht of kleur te tonen, ben je eerder geneigd om vooral de wreedheid om hele families uit hun huizen te zetten voor een andere, onzekere bestemming. De scène speelt zich tijdens de schemering af."

Olivier Balez over wegkijken: "Ik ween gemakkelijk. Maar ik hou niet van tearjerkers in de bioscoop. Ik schat regisseurs hoog in die een manier vinden om te vertellen zonder het te tonen. In Taxi Driver was er bijvoorbeeld een scène waarin De Niro iemand opbelt, en Scorsese glijdt met zijn camera naar het einde van de gang in plaats van De Niro te tonen die slecht nieuws te horen krijgt. Dat zou iemand doen als hij naast De Niro stond. Je zou je blik afwenden omdat je geen deel wil uitmaken van de pijn. Bij het bekijken van onze prent is er ook een voorkeur om weg te kijken."