| Onderstaande
bijdrage van Damien Perez verscheen
eerder in het Franse stripmaandblad Casemate
nummer 56H van februari 2013. Vertaald door Wim
De Troyer. |
 |
Over
de bril: "Pirus stuurt me foto's van personages,
kleren, en zelfs schetsen die hij maakte. Ik heb Lisa
een bril gegeven om haar zo te onderscheiden. Het verleent
haar een volwassen kant en leunt goed aan bij haar psychologie.
Het model bestaat ook echt. Anders had Michel me gevraagd
om het te veranderen!"
Over de mode: "Lisa is een moderne
adolescente en moet dan ook de gepaste attributen bezitten.
We wilden hedendaags overkomen. Niet eenvoudig wanneer
er drie jaar verstrijkt tussen de albums. We hebben de
voorkeur gegeven aan modes waarvan we ons inbeelden dat
die een beetje de tand des tijds zullen weerstaan."
Over Kuifje en Haddock: "Ik wou
dat Eric, ons hoofdpersonage, nogal glad zou zijn. Een
soort Kuifje, blond met blauwe ogen, zeer Europees. Ringo,
de bruut met wie hij een nogal ambigue relatie onderhoudt,
is ruiger, meer Kapitein Haddock. Pirus en ik praten over
veel zaken, dat bijvoorbeeld de jongeren aan niets anders
denken dan aan zichzelf, aan seks en aan geld. Zonder
belerend over te komen, ik was niet beter op dezelfde
leeftijd."
Over humor en ernst: "Onze toon
is humoristischer dan men denkt. Een kerel met een gigantische
vliegenkop, dat heeft toch iets van een verduiveld gemaskerd
bal! Het probleem: mijn tekeningen en het draaien van
de gezichten van vooraanzicht naar zijaanzicht geeft het
scenario een ernstig randje. Ik heb altijd liever subtiel
gewerkt dan expliciet. Ik ben tegen de grote gebaren en
groot opengetrokken ogen. Door de personages een beetje
minimalistisch te houden, laten we de lezer zelf gedeeltelijk
het verhaal invullen. Om de vertelling wat op te peppen,
schuif ik echter ook met actie gevulde kaders naar voren,
zoals hier in prent 2. Maar ik liet eerder een personage
uit een videogame bewegen dan een echt!"
 |
Over
vintagewagens: "Ik hou van oude Engelse
auto's, zoals de Jaguar Type E. Er eentje aan Eric geven,
had geen enkele zin. Vandaar het gebruik van een moderne
cabrio. Vintage heeft een geruststellende kwaliteit. Het
moderne, vaak koud en bedreigend, lijkt me interessanter,
want angstaanjagender. En bovendien: wat een mooie uitdaging
om iets esthetisch te maken van de verschrikkelijke wagens
van nu."
Over de cinemastijl: "We hebben
hier voor een wafelijzerstructuur gekozen wegens de vlotheid
die het geeft aan de leesbaarheid, maar ook wegens de
'cinemastijl' die je verplicht om te werken op een formaat
van een bewegingsloos kader. Deze tegenstelling geeft
geboorte aan de creatie. Je moet voor elk kader denken
aan afstanden, de focus, de grootte van de personages,
de plaatsing van de achtergrond,... Photoshop helpt me
dan om een personage een millimeter of twee op te schuiven,
of iets op de voorgrond een micron meer te accentueren."
Over de klare lijn: "Ik voel me
meer illustrator dan tekenaar. Ik was zwaar beïnvloed
door de Amerikaanse underground, van Charles Burns over
Robert Crumb tot Robert Williams, maar ook popart en platenhoezen.
Dennis Hopper en zijn in volle moderniteit verloren figuren
spreken me al zeer lang aan. Mijn stijl in Volgende
Glimlach kruipt steeds meer richting de klare lijn.
Vermakelijk, als je er rekening mee houdt dat het scenario
van Pirus progressief versombert."
Over de teksten: "Ik ben een liefhebber
van het geschreven woord. Ik hou van de lange teksten
van Pirus. Die zijn telkens zo goed geschreven, dat is
echt genieten. Er wordt zelden gesproken over het scenario
van De Vliegenkoning in een literair licht. Des
te spijtiger, want mijn verstilde tekeningen versterken
het nog meer."
 |
Over
seks en gevoeligheid: "Toen Pirus en ik
begonnen, vroegen we ons af tot wat het dient om preuts
te zijn. Zijn onze personages cru? Dan moeten de seksscènes
dat ook zijn. Zonder er in te zwelgen of gratuit te worden.
Zelfs al is er bij ons sprake van provocatie, dient elke
seksscène ergens toe. We wilden dat elk personage
de liefde bedrijft op zijn manier. De provocatie zit telkens
waar je ze niet verwacht. Een penis in erectie kan mooi
zijn. Een slecht geplaatste bloem in een kader totaal
verschrikkelijk..."
Over internet verbieden: "Vaak ontdekken
adolescenten seks op een brute wijze, op sites waar alles
getoond wordt, op een keiharde manier. Men kan zich afvragen
of het internet niet zou moeten verboden worden onder
de achttien jaar. Want dit fantastische medium vraagt
maturiteit! Hetzelfde voor de kunst van het tekenen. Hoeveel
jongeren, die nochtans de eersten van de klas zijn voor
tekenen, hebben niet alles laten vallen nadat ze grafische
genieën hebben leren kennen op het internet?"
Over muziek: "Pirus herkent veel
gelijkenissen tussen zijn werk en muziek. Ik luister veel
naar muziek wanneer ik werk. Inkten is zoals een dans.
En mijn inkting hangt af van de muziek waarin ik me onderdompel
op dat moment. Ik beluister veel artiesten die ik al beluister
sinds mijn achttien jaar, maar ook oudere dingen: pakweg
The Kinks, de Stones, Elvis' beginperiode of Jimi Hendrix."
 Over
rock: "De Vliegenkoning maakte
ik met een grote dosis van vroege rock en garagerock op
de achtergrond als versterking. Voor de potloodtekeningen
heb ik integendeel nood aan totale stilte. Na De Vliegenkoning
heb ik de muziek niet los gelaten. Ik werk samen
met Jean-Michel Dupont, een voormalig rockjournalist aan
een portret van bluesman Robert Johnson (Love in Vain,
in 2014 verschenen in het Frans bij Glénat, red.)." |
