Alle bijdragen van Max Cabanes aan de rubriek De Commentator bundelen we op deze pagina.

Klik verder naar de volgende onderwerpen:
04/10/2014 Max Cabanes over Femme Fatale
 
Max Cabanes over Femme Fatale
04/10
TOP
Onderstaande bijdrage van Sophie Bogrow verscheen eerder in het Franse stripmaandblad Casemate nummer 73 van augustus-september 2014.

COMMENTAAR BIJ PAGINA 12
Over de badkraan: "Ik heb deze pagina's prent na prent oneindig veel keer opnieuw gemaakt. Deze pagina minstens vijftien keer. Er was altijd een detail verkeerd: de positie van de arm, de stand van de hand, de hoogte van de borst, het perspectief van de badkraan,... De oude badkraan was goed gelukt tot Doug (Headline, red.) me verplichtte een drietal regels uit de toeristische gids over te monteren!"

Over een subliminaal verband: "Voor prent 2 heb ik lang gezocht naar een adequate manier om de zin "Ze stopte met lezen" weer te geven. De opmerking over de foto uit de reisgids gaf me de oplossing, maar ik heb er nog een tijd over gedaan vooraleer ik eraan dacht het gordijn op de voorgrond te plaatsen om een subliminaal verband tussen tekst en beeld te verkrijgen." NOOT: In de Nederlandstalige versie ontbreekt in prent 2 de vertaling van "Een van de foto's uit de gids gaf het zicht vanop het balkon weer" onder de zin "Ze stopte met lezen."

Over de hoekige cirkel:
"Een aantrekkelijke vrouw tekenen die zich gedraagt als een cowboy is grafisch gezien zo'n beetje als een hoekige cirkel! Ik heb gespeeld met hoe ze haar hoofd houdt, de viriele manier waarop ze haar sigaret in de mond heeft en in mijn ogen belangrijke details als het wasgoed op de rand van de wastafel, een teken van een praktische persoonlijkheid zonder capsones. Op het toilet staat een gouden aansteker en ligt een gouden horloge waarmee ze in het openbaar haar verfijndheid aantoont."

Over het gemak van een grafisch tablet: "Sinds een vijftiental jaar werk ik enkel nog op een grafisch tablet: dat bespaart me van angsten en het maakt de tekening vrijer, soepeler ook. Vorodien waren er de zorgen om niets fout te doen en daar waren heel wat voorbereidende stappen voor nodig. Die sapnning 'bevroor' mijn tekenstijl. Wat een gemak om nu op klein formaat te kunnen variëren om de kadrages en het evenwicnt van een pagina te wikken, of prent per prent in te zoomen voor de details."

Over Dieppe:
"Bléville is een alias die Manchette in zijn roman aan Dieppe gaf. Bijna alle buitendecors zijn dus authentiek van Dieppe, op één detail na. Op pagina 12 is de straat Adolphe Thiers ongetwijfeld die van commandant Fayolle en ik heb bovenaan het huis het sombere silhouet van het kasteel op de rots weggelaten."


COMMENTAAR BIJ PAGINA 13
Over de draaibrug: "Op de pagina's met de draaibrug wist ik wekenlang ook niet wat ik ermee moest aanvangen. Dankzij die brug komt het beeld tot leven. Ik moest enkel nog in de andere prenten de sfeer opfrissen en het asfalt nat maken."

Over hoofdbrekens:
"Op de vorige pagina bezorgde het silhouet van Aimée voor het trapje van het hotel me ook hoofdbrekens. Wandelend zou het niet werken. Er was een plan américain (een Franse term uit de filmkritiek, ook American shot of 3/4 shot genoemd, waarbij een personage tot de knie wordt getoond, red.) voor nodig en een romantischn Brigitte Bardot-achtig kantje om haar eindelijk de voor haar geschikten gevaarlijke sensualiteit te geven. In prent 3 bestond het probleem erin haar met het decor te versmelten. De voorgrond was te aanwezig, Alsof het erop stond geplakt. Uiteindelijk heb ik haar contouren verdoezeld door de kleur van haar mantel en haar haren op een aquarelmanier te laten vervloeien. Ik kan niet echt uitleggen waarom het nu wel werkt..."

Over precisie met weinig middelen: "De wagens zijn te subtiele voorwerpen (jawel, zelfs de oude Dauphine!) om uit het hoofd te tekenen. Tijdens signeersessies zijn lezers er dikwijls verbaasd over. Ik heb het uiteraard over een realistische tekenstijl, maar met mijn typische stijl is het nog moeilijker want ik moet tot een heel precies resultaat komen met heel weinig middelen, lijnen of weerkaatsingen... Maar het geeft mijn grafiek een zekere poëtische gratie. Met mijn excuses voor de wat pedante omschrijving!"


COMMENTAAR BIJ PAGINA 14
Over het lettertype: "Ik zie graag het lettertype voor de tekstkaders. Het is een onweerstaanbare uiting van schrijvers van polars tijdens de jaren 1940. Ze waren halve reporters die in een wolk sigarettenrook nadachten boven hun oude Underwood (een merk van tikmachines, red.). Het is een soort hommage aan de artiest..."

Over aforismen: "Manchette liet in zijn teksten dikwijls weerspiegelingen van zijn overtuiging glippen, een soort aforismen over de toenmalige maatschappij. Ik kon niet aan de verleiding weerstaan om zijn sneer naar de regionale kranten over te nemen, waarbij de ene van links-kapitatlistische en de andere van kapitalistisch-linkse strekking is. Bij de uitgever wilden de redacteurs het verbeteren! Nochtans is het niet achterhaald, toch?"

Over koppigheid:
"Een vrouw op hoge hakken die op een drempel stapt. Het lijkt van geen belang, maar het is een typisch complexe houding, moeilijk om te tekenen. Vooral omdat ik weiger om naar films of foto's te tekenen, uit angst om mijn eigen stijl te verloochenen. Ik zoek het uit koppigheid liever zelf uit!"

Over de priester: "In prent 6 weet ik niet waarom die priester in beeld komt. Een overblijfsel van mijn katholieke opvoeding? Een noodzaak om een diagonale dynamiek te gebruiken dankzij zijn soutane? In elk geval geeft hij de toon van de wijk weer: bourgeois en conservatief."

Over de weerkaatsing op zijn Bilals:
"Oorspronkelijk had ik een groot raam getekend en gespeeld met de reflecties van de fiets. Dat was helemaal niet nodig. Daarna begreep ik dat de blik van de vrouw op de winkel het belangrijkst was. Ik heb ingezoomd, en er de weerkaatsing aan toegevoegd waar ik niet ontevreden over was. Ze heeft wat van een personage van Enki Bilal, hard en ijskoud..."


COMMENTAAR BIJ PAGINA 15
Over instinct: "Het werk aan een album begint altijd met een 'bijbel' waarin ik, na enkele voorstudies, de hoofdpersonages vastleg. Ik vertrek altijd van echte personen die ik wil tekenen! Een keer de casting af is, bekijk ik veel films en foto's. Maar niet langer wanneer ik begin te tekenen. Vanaf dan doe ik alles instinctmatig. Ook voor sommige typische fenomenen als de transparantie van een lichaam in het water, het wegspoelen van water, zeepschuim,... Om te vermijden dat ik onophoudelijk zou schetsen sinds mijn kindertijd — op school vloog ik buiten omdat ik de leraars liever tekende dan naar hen te luisteren — moest ik mijn visueel geheugen versterken. Ik heb een geheugen voor vormen, ik kan tekenen zonder model, maar niet zonder mijn omgeving te observeren. Op mijn eentje in een bistro verveel ik me nooit!"

Over Aimées voorbeelden: "Aimée is Monica Vitti, Modesty Blaise van Joseph Losey, Carla in L'Avventura van Antonioni... Vandaag weet ik niet of iemand haar nog zou herkennen. Wat de notaris betreft, komt hij uit dezelfde, maar minder pezierige periode: ik ben vertrokken van Jean Royer, ooit de burgemeester van Tours, een grote tegenstander van bordelen."

Over de verleidelijke troef:
"Beeld, tegenbeeld, de enscenering van dit gesprek kwam natuurlijk: zoals de opnames van een film die in mijn hoofd gebeuren in geanimeerde beelden... Ik aarzelde alleen bij de knieën van de heldin. Moest ik ze uitspelen of niet? Omdat ze ernaar streeft te infiltreren in de kring van notabelen van de stad, opteerde ik voor haar verleidelijke troef!"