Mathieu Lauffray over De Profeet 4	31/01 TOP
Onderstaande bijdrage van Frédéric Vidal en Jean-Pierre Fuéri verscheen eerder in het Franse stripmaandblad Casemate nummer 69 van april 2014. Vertaald door Wim De Troyer. COMMENTAAR BIJ PAGINA 20 Over organisatie: "Ten tijde van Long John Silver probeerde ik stilletjes twee à drie platen van De Profeet af te werken per trimester. Met het idee om me te laten bijstaan. Ik sprak er over met Éric Henninot die aan Carthago werkte. Hij is georganiseerd en gedisciplineerd, hij heeft net datgene wat ik niet heb. Een kerel die zijn tijd weet te spenderen die hij nodig heeft aan zijn pagina's om daar te geraken waar ik wil komen, maar waar ik er halverwege de brui al aan geef. Hij gaf toe dat hij mijn explosief, sentimenteel, en uit de band springend rock-'n-roll temperament te benijden. Toen hij me voorstelde me te helpen, heb ik hem direct aangenomen." Over de samenwerking: "We maakten er een werkperiode van twee maanden van. Ik schrijf het storyboard, teken de voorbereiding van de platen, duid de gelaatsuitdrukkingen aan. Éric tekent de achtergronden, de gebouwen, en de interieurs. Ik kom er terug bij voor de afwerking en de inkting. Het is magisch. We komen als eindresultaat uit op platen die we nooit konden realiseren los van elkaar, en van een niveau dat grotendeels beter is dan mijn voorgaande productie." Over de reddende engel: "Ik was aan deze plaat begonnen voordat Éric erbij kwam. Hij heeft zich beziggehouden met de mensenmassa en de gebouwen. Wanneer een plaat er georganiseerd uitziet is Éric, eigen aan het beestje, de ster. Wanneer een plaat chaotisch is, dan is dat eerder mijn stokpaardje. Ik heb een nogal duidelijke visie over wat dit boek moet worden, maar ik voel me niet opgewassen in de ons toebedeelde tijd en met mijn ongeduld te doen wat er gedaan moet worden. Éric is mijn reddende engel." Over nog meer hulp: "Wanneer Éric er niet is, steekt Patrick Pion, die bij mij gewerkt heeft aan La Porte de Brazenac met Léo en Rodolphe, een helpend handje toe. Hij heeft ook meegewerkt aan het tekenwerk op platen 16, 17, 27, 29 en 39." COMMENTAAR BIJ PAGINA 21 Over de penibele situatie: "Stanton vertrekt terwijl Laureen in gevaar is. Hij is verantwoordelijk voor de penibele situatie waarin zij zich bevindt, maar denkt enkel aan de prijs of de eer die hem volgens hem toebehoort voor een luizig boek." Over het niets: "Stanton balanceert in het onbekende, het niets. De laatste prent, helemaal wit met een kleine kleurvlek, suggereert dat de hele wereld oplost in een abstractie. Deze scène is een herneming van een andere uit deel 1. Stanton balanceert opnieuw, maar in een mysterie dat helemaal niet meer hetzelfde is als in het begin." Over voorbeelden uit Planet of the Apes: "Mijn model voor de arrivistische idioot die zwaar zal boeten voor zijn fouten is George Taylor, vertolkt door Charlton Heston in Planet of the Apes. Een briljante kerel, intelligent, lucide, die ontdekt dat zijn zekerheden zijn wereld in de totale vernietiging hebben helpen storten. Ik wou tonen dat een beetje nederigheid en wat minder overtuigd zijn van je eigen gelijk vaak toelaat om catastrofes te vermijden. Ik hou enorm veel van de laatste zin van Taylor in de film: 'Smeerlappen, jullie hebben het opgeblazen!' Hij heeft niet begrepen dat, sinds het begin — en dit is wat er herhaald zal worden voor Stanton — hijzelf het probleem is, het gevaar, de vernietiger." Over uniformisering: "In de loop van de vier albums is het uiterlijk van mijn personage geëvolueerd, en zelfs in dit album alleen al. Sommige platen dateren van 2005. Ik had de moed niet om het allemaal te uniformiseren. En zou dat bovendien positief geweest zijn? Het is als auteur zeer moeilijk om te oordelen of je werk harmonieus is. Onophoudelijk herwerken verbetert het resultaat niet noodzakelijk. Hergé heeft al zijn albums opnieuw getekend, het resultaat is niet steeds beter. Sommige zijn het. Andere niet." COMMENTAAR BIJ PAGINA 22 Over de incarnatie: "Het eerste kader is typisch voor de evolutie van mijn werk met Éric Henninot. Voor het eerste album had ik deze scène aangepakt met wat trucjes, met een grote zwarte achtergrond, een dikke rookwolk en drie stukken gebouw erachter. Nu, een frontale blik op een krater omringd met gedetailleerde gebouwen. Dat alles stamt voort uit iets waar ik al langer naar op zoek ben: een fysieke realiteit verlenen aan plaatsen, een geur, wat ik de incarnatie noem." Over steden door andere stripauteurs: "Schuiten, Francq, Otomo, allen tekenen ze prachtige steden. De tegenhanger van hun werk, het andere uiterste, is dat van Tardi. Zijn Parijs is helemaal vervormd, en toch, wanneer ik Isabelle Avondrood lees, geloof ik dat ik er ben. Niemand is er zo perfect in geslaagd de geest van een stad te vatten als die man." Over steden: "Over steden gesproken... ik hoop dat de lezers de dubbele pagina van de supertanker die New York vernietigt geslaagd vinden. Éric heeft me geholpen bij een twintigtal pagina's, waaronder de dubbele op pagina 16-17. Ik was er helemaal bevlogen aan begonnen zonder echt goed te beseffen wat er mij te wachten stond. Éric, aan zijn bureau naast het mijne gezeten, herhaalde steeds dat het met ons beidjes wel zou lukken. Op mijn eentje weet ik niet of ik er wel aan zou begonnen zijn." Over de verschillende tonen: "De overlevenden van de toekomst hebben geen ontsnappingsmogelijkheden meer, ze zitten vast in penibele omstandigheden in een door chaos verwoeste wereld, zowel vanbinnen als vanbuiten. In het vervolg ga ik die dreiging meer uitdiepen. Ik gebruik kleurcodes om te differentiëren tussen de verschillende tijdsperken. De toon van deze en de volgende plaat is verschillend van de twee voorgaande." COMMENTAAR BIJ PAGINA 23 Over de cavalerie: "Zie deze ongelukkige achterblijvers aan, gewapend met stukken schroot en hout, tegenover een cohort Titanen. Ja, hoe bevecht je zoiets? In feite zitten we middenin een western. Enkel de cavalerie kan hen redden. En de enige mogelijke cavalerie is Jack. Je vindt er hetzelfde idee in als in de voorgaande sequentie. Die is intiemer, als we het zo kunnen noemen, en toont ons de confrontatie tussen de rode demon en Laureen. Ook zij wacht op haar redder." Over het decor: "Grafisch zijn deze twee scènes echter elkaars tegenstelde. Laureen duwt zichzelf naar de grond, heel horizontaal, het roofdier boven haar, haast parallel aan haar, oog in oog. Hier is het geheel anders. Er zijn geen horizontalen meer, alle hoeken zijn extreem, de overlevenden verdrinken in het verbrijzelde decor en de aanvallers komen eraan, in een Dantesk kikvorsperspectief." Over een van de sleutelvragen: "Na deze twee sequenties, waarin Laureen, haar baby en de laatste overlevenden zullen sterven als Jack niet tussenbeide komt, vinden we hem rustend terug, genietend van zijn succes in de zetel van zijn luxueuze appartement. Wat kan hem ertoe aanzetten zijn droomleventje te verlaten om terug te keren naar de realiteit en de zijnen te redden? Dat is een van de sleutelvragen van De Profundis." Over fantasie: "Een knipoogje, het personage in het laatste kader lijkt sterk op een van de tovenaars uit De Vloek van Amber, mijn eerste album. Het is een personage dat ik nog niet van me heb kunnen afschudden. Je vindt in De Profeet ook dingen terug die ik ontwikkeld had voor het filmproject Nemo van Christophe Gans. Hij had me een fantasmagorische atmosfeer gevraagd. Ik heb me verloren in mijn fantasie..."

Portfolio Mathieu Lauffray	15/06 TOP
Onderstaande bijdrage van Frédéric Bosser verscheen eerder in het Franse stripmaandblad dBD nummer 72 van april 2013. Long John Silver 4, pagina's 6-7 (2013) "Onze dappere helden komen eindelijk aan bij de muren van de verloren stad! Hoe vertolk je zoiets, hoe toon je dat op zijn best? Er zijn veel keuzes mogelijk: een groot en spectaculair panoramisch overzicht van bovenaf gezien, of net zo goed een zicht vanop de grond, we bevinden ons dan tussen de personages, of iets tussenin waar ik uiteindelijk voor koos. Dit standpunt laat toe om onze piraten te situeren en ook hun ontdekking op dezelfde oppervlakte, in één enkel beeld. Er schiet wat spektakel bij in, maar we winnen inlevingsvermogen en je kan de omgeving inschatten. Ik heb de horizon wat opgetild zodat het moeilijker lijkt om de monumentale ingang te bereiken." Cover artbook Axis Mundi (2013) "De piraat staat alleen tegenover de elementen en doorboort de mist met zijn lantaarn. Zijn houten been staat krachtdadig op zijn schat, hij signaleert zijn kompanen die hier niet te zien zijn. De uitdaging bestond erin om een statische houding dynamisch te maken, om er leven aan te geven. Ik heb het silhouet lichtjes naar voor geprojecteerd en er rekening mee gehouden om het evenwicht te behouden. De omgeving is volgeladen met waterdruppels, de lichtinval verspreidt zich en maakt bepaalde gedeeltes waziger." Cover Long John Silver 3 (2010) "Het was een waar genot om een avonturenbeeld van deze strekking te maken. Ik beleefde de actie op hetzelfde moment als mijn personages. Uiteraard is het wrak buitenproportioneel, maar het is zo dat de piraten het aanschouwen in hun sloep. Na maanden reizen en weken verloren in de jungle verandert het hallucinante karakter van deze ontdekking hun zintuigen. De realiteit beduvelen is voor mij geen probleem, op voorwaarde dat het de emotionele bedoeling van het beeld evidenter maakt. De hele oefening bestaat erin dat je het altijd gelooft." Long John Silver 3, pagina's 12-13 (2010) "De ontdekking van de lagune. Na een beproevende overtocht die eindigde in een verschrikkelijk bloedbad bereiken onze avonturiers een betoverende lagune... Het eerste gelukkige moment van hun reis. Is er beterschap in het vooruitzicht? Ik heb gesatureerde kleuren gebruikt, het wit van het papier is overal aanwezig en werkt als een neonlicht op de transparante kleureninkt. Ik ben gek op de tropen en warme landen in het algemeen en ik beleefde dan ook prettige momenten terwijl ik deze scène tekende." Tarzan uit Lord of the Apes, tekening voor een filmproject van Christophe Gans (2008) "Tarzan bestrijdt zijn geschubde tegenstander! De gespierde albinopython beseft dat zijn ontbijt zich niet laat serveren! De twee kemphanen kennen elkaar niet goed en het gevecht tussen reptiel en zoogdier is nog niet gedaan. Ik heb dit schilderij voor Christophe Gans gemaakt voor een afgevoerd filmproject, maar ik blijf erbij dat het vol goede ideeën zat." Swamp Queen, Lord of the Apes-project (2008) "De koningin van de ondergrondse wereld. Pellucidar! Ik heb haar ontworpen met een vaag-Aziatische uiterlijk en dat effect wordt versterkt door de kleine 'Siamese' schouderstukken van de juffrouw, maar de kroon werkt als tegenwicht voor het geheel en geeft haar d'r originaliteit. Het schilderij is snel gemaakt zonder voorbeeld. De sfeerverlichting komt van de grond en ik heb het gecombineerd met een andere lichtbron die op haar rechterkant is gericht om contrast te verkrijgen. Het belangrijkste van dit werk is het aantal borstelstreken te beperken en zich op het voornaamste te concentreren." Cover De Kronieken van Legioen 1 (2011) "Selim Bey gaat vooruit, uit de weg! Als kerels van driehonderd kilo spreken, luisteren die van zeventig kilo. Luister naar zijn wijze woorden. De trotse Mongool heeft zijn feodale wapenuitrusting aangetrokken want de man staat open voor en is nieuwsgierig naar nieuwe zaken. Zijn mantel in berenvel maakt 'm machtiger en het is dit soort sensatie dat ik beoogde met dit beeld. Punkmuziek met een te snel ritme ergert me meestal, ik geef de voorkeur aan zware, krachtige en onontkoombare beats." Ex-libris Prophet 1 (2001) "Een ex-libris voor de reeks Prophet. Een origineel universum waar ik nooit de volledige, verbazingwekkende rijkdom van zal kunnen vatten. Ik ben gehecht aan deze tekening want het representeert het moment dat ik naar een gestileerde, beter gecontroleerde tekenstijl zocht door het overtollige weg te laten, enzovoort. Sindsdien heb ik dat gecontroleerde grotendeels achter me gelaten om in de plaats meer barok te werken, maar ik houd nog altijd van deze etekening. Het is sec, maar de pogingen om te stileren zijn aardig en ik zie dat kleed graag. Het is grappig hoe een andere gemoedstoestand de manier waarop je inkt en tekent verandert." Illustratie collectiefalbum Hubert-Félix Thiéphaine, (2007) "Een portret van Thiéfaine (Franse zanger, red.) in acrylverf voor uitgeverij Soleil. Ik wilde een dromerige, poëtische sfeer, iets dat de verbeelding aanspreekt, zijn innerlijke wereld. Ik heb hiervoor heel wat glazuur gebruikt in lagen op elkaar, in kleur en zwart-wit. Het acryl is transparant en de overlappende fijne lagen geven er een specifieke diepgang aan." Conceptdesign voor The Tall Man (2010) "Conceptdesign voor de film van Pascal Laugier. Het complete tegendeel van de ontdekking van de lagune in Long John Silver: de koude en onherbergzame berg in november. De kleurtonen zijn gedesatureerd, de grijze sneeuw doet de doorweekte modder tevoorschijn komen en de zware wolken hangen tussen de sparrenbomen. Maar mijn prioriteit was de beleving, een realiteit aan dit beeld geven, het doen leven, ons in het hart van deze omgeving gooien." Geïnkte plaat Prophet 4 (2013) "In avantpremière, een pagina uit het laatste deel van mijn serie Prophet. Jack Stanton denkt dat hij terug is in zijn appartement, in zijn voormalige leven, maar eens te meer verloopt niets zoals hij het wilde. Dit album sluit de serie af, vijftien jaar na het openingsalbum, en ik denk dat het heel wat verrassingen bevat, nog niet in het minst omdat mijn grafische stijl is geëvolueerd door zeven jaar lang bij de piraten verbleven te hebben. Eric Henninot heeft me flink geholpen bij de eerste pagina's en die samenwerking was fantastisch." Illustratie filmproject Lord of the Apes (2008) "Een vampier zoals ik die graag heb. Gemuteerd, waarschijnlijk ongerust maar klassevol. Klassevol, maar niet belerend, geen puberale dark goth met kwellingen als van een junk. Deze meneer heeft de loop der eeuwen meegemaakt en heeft gevoel voor drama. Aantrekking en afstoting, de tragiek, de zelfverloochening, de woede, de fascinatie van het goede voor het kwade en zijn onbetwistbare aantrekking. Wie zou anders een slechterik willen zijn?"