Alvorens ik goed en wel aan het tekenen begin, verzamel ik een hoop informatie waarvan ik denk dat ze mijn verhaal in tekst en beeld kunnen verrijken. Ik haal vooral veel inspiratie uit mijn onmiddellijke omgeving. Deze aanpak maakt mijn strip ook 'herkenbaar'. Door scherp te observeren of door mij in te leven in een wereld van boeiende mensen, probeer ik mijn personages en de ruimte waarin ze leven een extra dimensie te geven. Het atelier van de instrumentenbouwer Jean-Pierre Hemmeryckx is zo'n plek waar ik voor Barst mijn inspiratie vond. Wat ik daar zag 'blonk als muziek in mijn ogen'. Barst telt 108 getekende bladzijden en voor elke plaat bestaat een potloodtekening en een uitgewerkte versie. Voor mij is de aanmaak van een stripplaat een gevecht. Niet iets waar ik tegenop zie, maar een voortdurend prikkelende uitdaging. Op het witte blad moet iets tevoorschijn komen dat de kijker zal kunnen bekoren. Het is een wroeten. Ik trek en sleur aan de compositie om de verhaallijn mooi binnen de bladruimte te krijgen. De figuren en decors krijgen deformaties om de scènes meer zeggingskracht te geven. De perspectieflijnen kantelen. In een gemengde techniek van aquarel, inkt en cumberlandpotloden* werk ik mijn tekeningen uit met de grootste zorg. Ik waak erover dat ze zeer toegankelijk blijven maar toch een heel eigen stijl etaleren." * Cumberlandpotloden zijn vette kleurpotloden die op een mat tekenblad een wat korrelig effect nalaten. Ik gebruik ze om mijn tekeningen te omlijnen. Ze geven er een decoratieve toets aan en heffen de aquarelkleuren wat op.