Marissa Delbressine over de trailer van Ward 1	09/11 TOP
Een trailer voor WARD  "Het gebeurt tegenwoordig wel vaker dat er promotietrailers voor stripalbums of zelfs romans worden gemaakt. Al maanden eerder liet Sytse Algera (schrijver van onder andere De Vries, Lemuria en Cell) mij op de Animecon flitsende trailers zien van zijn nieuwe titels. Dat was heel inspirerend! Het is een vorm die snel communiceert en behalve dat het een manier is om potentiële lezers te interesseren voor je verhaal, geldt dit net zo goed ook voor buitenlandse uitgeverijen, vertelde hij. Dat zette mij aan het denken en ik besloot om tegen de tijd dat WARD uit zou komen ook een trailer te maken. Want behalve nuttig is het ook gewoon heel gaaf. Muziek maestro! De zoektocht begon bij het vinden van een geschikt muziekstuk dat de juiste dramatische opbouw had en goed zou aansluiten bij de sfeer van WARD, zonder dat het te bombastisch zou worden. Omdat we een commercieel product promoten moest het ook een muziekstuk zijn waar we voor niet al te veel geldeen licentie van konden kopen. Via audiojungle.net kwam ik uit bij een muziekstuk van Symphony of Specters dat me erg aansprak en ook de juiste spanningsboog had voor de structuur van de clip. Willem Ritstier (de scenarist, red.) was er ook meteen over te spreken, dus hier konden we mee aan de slag. Het was soms worstelen om de tekst lang genoeg in beeld te kunnen houden versus de montage de juiste flow op de muziek mee te geven, maar ik denk dat we uiteindelijk de juiste compromissen hebben gemaakt. Van 2d naar 3d Ondertussen had ik mijn stagiaire Iris Adriaansz aan het werk gezet om de cover van het album in lagen te gaan opknippen. Origineel had ik in mijn inktwerk alle elementen los staan en zelfs doorgetekend tot achter de personages, vooral omdat ik nog wilde kunnen schuiven met de losse onderdelen voor de balans van de cover. Maar bij de inkleuring was dit niet meer gebeurd, dus moest de plaat qua kleurenlaag nog losgeknipt worden om er later in 3D een 'kijkdoos' van te kunnen maken. Ook moesten er achter de losse onderdelen stukken bij gekleurd worden zodat er geen gaten zouden vallen bij een camerabeweging. De hele cover is uiteindelijk in meer dan vijftig lagen opgeknipt waarbij elk object meerdere losse onderdelen had om een extra dieptegevoel te creëren. Het was een flinke klus geweest voor Iris, die denk ik voorlopig geen boten of Ward meer kan zien ;) Vriendlief Joost van Dongen had aangeboden te helpen met het 3D maken van de cover en had zelfs jaren geleden al eens als test een 2D-tekening van mij in 3D gezet. Dit maakte hij vanuit een cameramappingtechniek die hij eerder had toegepast bij een tekening van de webcomic Captain August van Roderick Leeuwenhart. Naast de 3D-kijkdoosomgeving zorgde hij er ook voor dat de losse objecten allemaal gekoppeld werden als basic 3D-objecten waar de stukken tekening als het ware omheen werden gevouwen voor een nog betere 3D-ervaring. Stagiaire Coco Ouwerkerk ging na het afronden van de inkleuring voor onze Pietenstrip in het Sint-magazine, Iris meehelpen met de losse 3D-panels die zelf daarna verder kon met het in 3D zetten van de losse lagen in After Effects. Er waren een aantal shots die ik graag nog op die manier in de clip wilde hebben, dus er moest een hoop uitgeknipt en bijgetekend worden. Vaak was het pas duidelijk te zien hoeveel er bijgetekend moest worden als we de camerabeweging in 3D hadden getest. Een deel van die shots zijn uiteindelijk maar kort in de trailer gekomen, maar ze zijn stuk voor stuk prachtig om te zien, met name het onderwatershot waar Tom zijn bewusteloze vader Frank probeert te redden, is heel sterk geworden. De watersequentie vind ik sowieso ook de allermooiste in het hele album en wonderwel ging het tekenen daarvan ook heel vlot. Alleen al voor dat shot zou ik eigenlijk nog wel een tweede clip willen maken, haha, maar daar is helaas geen tijd voor. Een kijkje achter de tekstballonnen Een leuk extraatje voor mij was dat ik via de trailer een aantal mooie panels uit de strip kon laten zien zonder de tekstballonnen. Deze houd ik namelijk meestal op losse lagen zodat ik er mee kan schuiven voor een betere balans of toekomstige vertalingen. Vanuit mijn manga-achtergrond ben ik juist gewend aan weinig tekst per panel of vaak zelfs tekstloze panels. Wanneer ik bij een meer realistische strip als deze dan weer de laag met tekstballonnen aanzet, is het soms even slikken bij het zien verdwijnen van zo'n grote stukken van mijn tekenwerk en de mooie inkleuring van Shanna Paulissen. Soms zitten achter die ballonnen dus nog prachtige of grappige details verscholen, zoals bijvoorbeeld de weggewaaide zonnehoed van Isa die op de golven drijft op pagina 1. Geluidseffecten als kers op de taart Met de montage en de losse shots een flink eind op de rails werd het tijd om over soundeffects te gaan nadenken. Dat maakt zo'n clip pas echt af, maar wordt ook al snel iets wat over the top kan gaan klinken. Willem wilde absoluut geen gedonder en gebliksem, omdat dat zo cliché is geworden onderhand. Dus ik ging op zoek naar wat subtielere geluiden om een rustige intro te maken voordat de muziek zou starten. Belangrijk was dat ook deze clipjes weer rechtenvrij zouden zijn en ik kwam uit bij de sites audiobible.com en freesound.org die een mooi overzicht gaven van de rechten van de clips die ze aanboden. Uiteindelijk vielen, op een audioclip na, alle gebruikte geluiden onder de 'creative commons' licentie. Dat bekent dat iedereen die vrij kan gebruiken, ook in commerciële producties en zelfs zonder dat je een uitgebreide credit hoeft te geven. Niet dat ik dat niet zou willen doen, maar als ik voor elke meeuwenkreet en zuchtje wind dat in de clip voorkomt een creditlijst moet gaan maken, dan duurt die straks langer dan de clip zelf. Alleen het sfeervolle dondergerommel in de verte aan het begin van de clip was er eentje met een creative commons attribution licentie — hierbij kun je de audio gewoon gebruiken, maar moet daar wel naamsvermelding staan. Extra leuk detail is dat dit een opname betrof van een Nederlandse onweerslucht. In eerste instantie had ik nog geprobeerd soundeffects toe te voegen aan de eindmontage waarin de beelden elkaar heel snel opvolgen, maar dat werd een grote chaos dus heb ik uiteindelijk alleen het gerweerschotop het einde erin gelaten. Voor de rest heb ik het muziekstuk het gevoel en de montage laten leiden. Teveel audiopoespas zou daar alleen maar van afleiden. Het totaalplaatje moet kloppen Vanuit dezelfde gedachte wilde ik ook niet teveel fancy effecten en over the top 3D in de clip, liever een wat subtielere opzet en dan uitpakken op de momenten waar het meerwaarde heeft. Want anders verliest het 3D zijn effect en wordt het teveel een poppenkast. Het komt voor mijn gevoel dan ook niet meer in de buurt van het stripalbum zelf. Ik vind dat belangrijk en ervaar het bijvoorbeeld vaak als storend wanneer een cover een hele andere tekenstijl heeft dan het binnenwerk (zoals onder andere bij de mangaserie Labyrinth). Dat zet potentiële lezers op het verkeerde beeld en ik merk dat ik al snel geneigd ben een album terug in het rek te zetten als de binnenkant te ver afstaat van de belofte op de cover. Voor de trailer wilde ik dus een goede impressie geven van het verhaal, maar zorgen dat er nog voldoende sequenties buiten beeld blijven die de lezer zullen verrassen, je wil natuurlijk niet alles al meteen weggeven. Het is een persoonlijk drama tegen de achtergrond van een groter avontuur en mysterie. We houden het klein en dicht op de emotie van het gezin waar Ward bij betrokken raakt. De eerste pagina's die het avontuur inluiden heb ik het meeste gebruikt om de personages en de situatie waarin ze verzeild (haha) zijn geraakt, neer te zetten. Met hulp van Willem Ritstier, die met zijn tekst het proces ordende, is dat denk ik prima gelukt. Wel of geen animatie? Met enige regelmaat zie je dat er in striptrailers ook een poging wordt gedaan om de tekening zelf te animeren met bijvoorbeeld puppet pins, waarmee je een soort scharnieren inbouwt bij de uitgeknipte personages. Maar omdat de originele tekening niet echt mee animeert, is het resultaat meestal een aantal statische trekpoppen waarvan de lichaamsdelen onnatuurlijk heen en weer zwaaien, dus dat was iets wat ik wilde vermijden voor Ward. In plaats daarvan heb ik bijvoorbeeld wel een oogknipper geanimeerd en met puppet pins zijn haren en gezichtsuitdrukking een lichte beweging meegegeven. Er was helaas geen tijd om een hele clip te animeren, want echte animatie duurt nu gewoon eenmaal lang. Voor je het weet, ben je zo een aantal maanden verder. Ik zou het als animator natuurlijk erg leuk vinden om de personages echt tot leven te laten komen met een stukje klassieke 2D-animatie, maar ik denk dat ik die tijd beter kan investeren in het tekenen van WARD deel 2. :)" Het eindresultaat: de trailer