 |
"Toen
me gevraagd werd om op basis van Luc Colemonts
verhaal het scenario te maken van Dirk was het
eigenlijk een terugkeer naar mijn roots als scenarist.
Ik had altijd al mijn eigen verhalen bedacht en geschreven
tot ik Antony Johnston (Texas Strangers),
Pieter van Oudheusden (Mon&Tuur,
Catanova) en LeON (Doomsday)
leerde kennen en ik me ging concentreren op het tekenen
zelf. Nu, twintig jaar na mijn debuut, ging ik weer een
eigen strip voor volwassenen schrijven.
De personages
Het casten van de personages was dan ook van primordiaal
belang. Allereerst Dirk. Vijftig is het nieuwe veertig
zeggen ze dus hij mocht geen half afgeleefde prepensioener
zijn, maar iemand met al een verleden achter de rug en
toch nog in de fleur van zijn leven. Uiteindelijk kwam
ik bij Tom Waes (zie foto onder de illustratie
met de hoofdpersonages) uit als inspiratiebron. Mooi meegenomen
was dat Tom al een bekend gezicht voor een eerdere actie
van de vzw Stop Darmkanker was. De hoofdrol
van de verfilming is de zijne als-ie dat wil. 'Have
your people, call my people, Tom!'
Voor de rest van de cast bleef ik weer zoveel mogelijk
vrienden en kennissen inhuren. De jongste dochter van
Dirk baseerde ik op Britt, een stagiaire van me, de gastro-endoloog
van Dirk is uit het leven gegrepen, zelfs mijn inkleurster
en haar man Vincenzo Cucca hebben een
cameo.
Het verhaal
Al snel hadden we beslist dat we vooral géén
educatieve strip mochten maken. Het moest een op zich
staand one-shot worden. Een van mijn favoriete boutades
is 'het leven is een strijd, wie lang leeft is een oudstrijder'.
En het zou zich gedeeltelijk in Rome afspelen. Met deze
twee uitgangspunten kom je dan haast vanzelf uit bij de
gladiatoren. Deze larger than life entertainers
hebben tegenwoordig een haast mythische status waar veel
misverstanden rond bestaan, niet in het minst door de
film Gladiator van Ridley Scott.
Ik had al snel de grote plaat in mijn hoofd en het hele
gegeven van de twee realiteiten kwam haast vanzelf. Het
schrijven van het scenario zelf verliep daarna verbazend
vlot.
Pagina 1
Oké. Het scenario was geschreven en goedgekeurd
en de personages stonden op punt. Alleen werd Nina op
het laatst nog Sophia. Nu moest het moeilijkste beginnen.
Ik had met Luc Colemont afgesproken dat — hoewel
hij me 100% carte blanche gaf — ik hem en zijn vzw
moest overtuigen met de eerste pagina's. Als het toch
nog niet met hun visie klopte, konden ze het hele project
nog altijd afblazen. Die eerste pagina was dan ook cruciaal
om de look and feel juist te krijgen.
Ik ben geen realistische tekenaar en zal dat ook nooit
nastreven, maar voor het verhaal van Dirk moest
ik met mijn ontdekte tekenstijl uit Doomsday
toch proberen een upgrade te doen. Dirk moest
zo waarheidsgetrouw mogelijk zijn en de karakters moesten
zo realistisch mogelijk zijn. Niet zozeer qua tekenstijl,
maar in hun zijn en wezen. Dirk kan ieder van ons zijn,
hij is geen superman en antiheld. Hij is een alledaagse
man die plots met een levensbedreigende ziekte geconfronteerd
wordt.
De inkleuring maakt of kraakt evenwel de beste tekeningen,
dus zocht ik weer een bepaalde sfeer. Ik wilde al lang
met Mariacristina werken en Dirk
bleek het perfect excuus. Haar eerste pagina was meteen
een schot in de roos en Luc was verkocht. We waren vertrokken!
Pagina 17. Magisch
realisme in het oude Rome
De lezer moet bij het lezen van de sequenties in het oude
Rome het gevoel krijgen dat er iets niet klopt. Waarom
wordt er ineens een tijdssprong van tweeduizend jaar gemaakt?
Slechts op het einde van het verhaal mocht je het hoe
en waarom te weten komen.
De découpage van deze sequenties maakte ik dan
ook iets 'avontuurlijker' dan de sequenties in de hedendaagse
tijd die ik meer conventioneel met drie of vier stroken
maakte. Ook de inkleuring liet ik ietsje minder realistischer,
meer broeieriger, uitvoeren. Alsof er een filter over
de camera ligt.
Pagina 19. Realisme
en documentatie
Een coloscopie is dé manier om te achterhalen of
er goed- of kwaadaardige poliepen (tumoren) in je dikke
darm te vinden zijn. Niet de meest sexy soort van kijkoperatie,
maar een geval van leven en dood. Dokter Colemont heeft
meer dan twintig jaar zulke operaties uitgevoerd en het
feit dat-ie veel te vaak slecht nieuws moest meedelen,
was de directe aanleiding voor zijn 'kruistocht' tegen
die sluipmoordenaar die darmkanker is. Kennis redt levens.
Letterlijk.
De tumor in prentje 5 moest nog ettelijke keren 'verergerd'
worden. Niet de meest smakelijke research...
Pagina 23. Emotie
vs actie
Dirk kan bijna niet verder verwijderd staan van
Doomsday. Deze laatste moest zo rauw mogelijk
verteld worden, moest tonen hoe een mens zou reageren
als-ie in de theoretisch meest extreme situatie moest
trachten te overleven. Waar je oerinstincten je menselijkheid
overneemt. En toch gaat Dirk ook over hoe een
mens zich staande probeert te houden in een extreme situatie.
Ik heb het verhaal van Dirk opgebouwd aan de hand van
de rouwcurve van Kübler-Ross. Hoewel de focus
van Elisabeth Kübler-Ross op stervensbegeleiding
lag, zijn de vijf fasen herkenbaar in elke emotionele
reactie op persoonlijke trauma en verandering.
Deze sequentie was voor mij dan ook een van de essentiële
van het hele verhaal. Als Doomsday een Tarantino
HBO-film zou zijn, is Dirk een
ongegeneerde bleitfilm. En dat het hier regent, is daardoor
zeker geen toeval."
Dirk verscheen begin maart bij Ballon
Comics. Het album is ook verkrijgbaar in het
Frans en Engels onder de respectievelijke titels Jean
en John.
 |
|
|
