|
Onderstaande
bijdrage van Jean-Pierre Fuéri verscheen
eerder in het Franse stripmaandblad Casemate
nummer 105 van juli-augustus 2017. |
 |
Marc Bourgne over het geheim: "Ik wist van
bij het begin dat Jean-Pierre zou sterven. Ik moest dat
jarenlang geheimhouden. Album na album kwam ik tot het
besef dat alles onherroepelijk naar dit einde leidde."
Marc Bourgne over verwijten: "In
het begin vroeg men me om niet zoals Jean Graton te tekenen,
maar om een goede Vaillant te maken. Jean Graton
zag mijn voorbereidende werk en gaf me zijn goedkeuring.
Dat belette oude lezers niet om me op het internet te
verwijten. Maar dat ligt achter de rug, ik probeer het
te vergeten."
Marc Bourgne over de laatste groet: "Grote
familiesamenkomst in Père-Lachaise voor een laatste groet.
Philippe Graton en Denis Lapière gaven me een hele hoop
namen met het doel zoveel mogelijk personages te tonen.
Hier zijn ze, van links naar rechts: Jacky Ickx (voormalig
F1-kampioen), mevrouw Douléac-Vaillant, Benjamin
Vaillant, Carlos Ghosn (huidig ceo van Renault en Nissan),
Jean-Michel Vaillant, Alain Menu (WTCC-piloot die in 2012
in Portimâo met een Chevrolet in de kleuren van Vaillant
won), Agnes Vaillant, Louis Latour (de vader van Françoise),
Elisabeth Vaillant, Henri Vaillant, Albert II van Monaco,
Françoise Vaillant, Pierre Van Vliet (F1-commentator
van de Franse zender TF1 en een fan van de stripreeks),
Michel Vaillant, Steve Warson, Patrick Vaillant, Julie
Wood, Sebastien Vettel (viervoudig F1-wereldkampioen),
Lewis Hamilton (drievoudig F1-wereldkampioen), Gabriele
Spangenberg, haar vader (die te zien was in de klassieker
De Ridders van Königsfeld) en Yves Douléac."
 |
Marc Bourgne over personages en wagens: "De
priester draagt een kazuifel en alle mannen dragen een
stropdas in deze grote, traditionele bourgeoisfamilie.
Ik had zelf veel werk aan deze twee pagina's omdat ik
de personages teken terwijl Benjamin Benéteau de
decors en wagens tekent. Over het algemeen teken ik voor
alle pagina's het storyboard en tekenen we elk ons deel.
Ik hou van de wagensport. De bekendheid van Vaillant opent
alle deuren. We kunnen op elk circuit documentatie verzamelen
en iedereen kan zonder probleem met ons praten. De wagens
fascineren me minder dan de piloten, dat komt goed uit!"
Marc Bourgne over leeftijd: "Het
is delicaat om Michel Vaillant te tekenen. Hij heeft een
zoon van twintig jaar en hij is zelf minstens veertig
jaar. Dat is een hoge leeftijd om op het circuit te rijden.
Ik moet dus expressies van een dertiger vermijden. Voor
Jean-Pierre was het makkelijker, hij had al grijze slapen..."
Marc Bourgne over inmenging: "Zelf
scenarist zijnde kan ik het niet nalaten om mijn mening
te geven over sommige details. Daar geven ze niet al te
veel om, maar ik blijf het toch doen! Maar wees gerust,
ik ben niet gefrustreerd. Ik schrijf momenteel het elfde
en voorlaatste deel van De Piraten van Barataria.
Franck Bonnet en ik vertellen over de ontsnappingspoging
van Napoleon van het eiland Sint-Helena. Met Didier Pagot
bereid ik een western voor over Sitting Bull. De western
is weer in de mode, daar profiteer ik van."
Marc Bourgne over Julie en de anderen:
"Einde van de samenkomst met Alain Prost en zijn
zoon Nicolas. Gabriele Spangenberg tussen Yves Douléac,
haar man, en haar vader. Julie Wood, over wie ik graag
nieuwe avonturen wilde maken in de jaren 1990. En Steve
Warson met wie ze een relatie had."
 |
Benjamin Benéteau over de eerste klus voor Vaillant:
"Ik heb een eerste keer iets voor de reeks gedaan
voor een dossier over Michael Schumacher. De tekenaar
had een decortekenaar nodig. Een meevaller, kort erop
vroeg men me om ook de wagens te tekenen. Dat beviel hen,
want Philippe en Denis stelden me voor om de decors en
de wagens te tekenen van de nieuwe Michel Vaillant.
Ze wisten niet dat ik dol ben op wagens. Sinds mijn kindertijd
teken ik die al."
Benjamin Benéteau over de verdwijning van
Jean-Pierre: "De eerste plaat op het kerkhof
van Père-Lachaise, die ik volledig zelf heb getekend,
was moeilijk. Ik heb die in één nacht getekend,
met pijn in het hart. Vooral toen ik de helm van Jean-Pierre
op zijn kist tekende. Mijn hoedanigheid als tekenaar viel
samen met die als lezer. Ik was niet op de hoogte dat
hij zou verdwijnen. Op het einde van deel 4, toen zijn
wagen in het ravijn stortte, koesterde ik nog hoop. Ook
tijdens zijn coma. Het was een lastig dilemma: hem zien
overleven omdat ik van hem hou en me sussen dat zijn verdwijning
de weg opent naar heel wat nieuwe zaken."
Benjamin Benéteau over de neven:
"Ook al teken ik hen niet, behalve in grote trekken
op de platen waarvan ik het storyboard teken, beschouw
ik de Vaillants niet als broers of zussen, ook niet als
kinderen, maar als neven van mijn familie. Het doet me
genoegen hun omgeving, hun decor, hun wagens te tekenen."
Benjamin Benéteau over een ander project:
"Ik beschouw me als een vaste tekenaar van deze serie...
zolang ze me willen. Ik zou graag tot een groter automatisme
bij het tekenen willen komen. Dat is niet voor meteen.
Om ook eens iets anders te doen, werk ik deze keer als
enige tekenaar aan de stripbiografie van een wagenconstructeur
uit het begin van de twintigste eeuw. Het album is volgend
jaar gepland bij Dupuis."
 |
Benjamin Benéteau over fotodocumentatie:
"In het kleine prentje staat acteur Jean Dujardin.
Ik had hem zelf getekend, maar Marc heeft hem opnieuw
getekend en de kadrage veranderd. Ik ben in 2016 van Le
Mans teruggekeerd met tweeduizend foto's. Een van die
foto's nam ik net na de finish, voor de piste wordt overspoeld
en vanop de grond. Die kwam van pas voor de eerste prent.
Ik werk op basis van foto's, maar zonder die te kopiëren,
want dat werkt nooit."
Benjamin Benéteau over vrooaa en vroiiin:
"Jean Graton heeft de soundtrack in een stille kunst
uitgevonden, heeft een fan, veilingmeester Hervé
Poulain, ooit eens gezegd. Het is vanzelfsprekend, want
zonder enorme klanknabootsingen rijden papieren wagens
minders snel. Als je een voet op de piste zet, word je
fysiek gegrepen door het geluid van de wagens. Dat kan
een foto niet weergeven, een strip wel. Kleine woordenschat:
de vroooaa's dateren van de jaren 1950 toen de wagens
zware geluiden voortbrachten. Tegenwoordig zijn hun geluiden
scherper, wat veeleer vroiiiiin en voor de versnellingen
soms iiiin oplevert. Een speciale vermelding is er voor
elektrische wagens (waarover we het in het album Heropstanding
hadden): zij maken het geluid vruiii."
Benjamin Benéteau over banden:
"Het moeilijkste om te tekenen? De banden. Ik heb
er lang over gedaan om die onder de knie te krijgen. Ze
moeten perfect ellipsvormig of rond zijn, anders krijgt
de lezer de indruk dat de wagen zich voortsleept of een
platte band heeft."
Benjamin Benéteau over inzoomen op details:
"Zoals veel tekenaars zoom ik tijdens het tekenen
te veel in en verlies ik me in onnodige details die de
lezing verstoren. Op een stukje plaat staat dan soms even
veel als op een hele plaat. Dat is afgelopen. Ik heb een
limiet ingesteld op mijn computer. Tussen deel 1 en 6
heb ik mijn zoomniveau tot een derde herleid." |
