Maarten Vande Wiele over Zeep	09/09 TOP
We nodigden Maarten Vande Wiele uit tot een bijdrage voor deze rubriek om het over zijn nieuwste creatie Zeep te hebben.  Het concept Ik word dit jaar veertig. Ik betrap mezelf erop dat ik nostalgisch terugkijk op mijn kindertijd. Ik denk terug aan de jaren 1980. Ik luister naar de hits van toen. Ik koop een platenspeler. Ik kan niet uitleggen waarom. Ik begin platen te verzamelen desondanks digitaal ieder nummer maar een klik verwijderd is. Ik kijk terug naar de series en films van toen. Ze inspireren me en zonder dat ik het besef, ontstaat Zeep. Ik laat me inspireren door Rebecca van Daphne du Maurier, want die opzet is zo goed: het onschuldige meisje dat wordt overschaduwd door de verdwenen femme fatale. Maar ik vind ook inspiratie bij Barbie, want Barbie is ook een beetje soap. Zeker als je naar haar outfits van dertig jaar geleden kijkt. Plotseling verzamel ik Barbies. Ik weet niet waarom. Het verhaal schrijft zichzelf, want mijn fantasie slaat op hol. Ik werk van cliffhanger naar cliffhanger en voor ik het weet heb ik mijn midlifecrisis omgezet in een nieuw boek. Barbra Roberts Barbra is het hoofdpersonage in Zeep, haar naam heeft ze geleend van die andere Barbara (Barbie). Haar figuur niet. Oorspronkelijk was Barbra gewoon een magere meid, een trut die continu overtroeft werd door haar omgeving. Een slachtoffer. Maar op een bepaald moment begon ik Barbra volslank te tekenen en dat veranderde haar karakter ingrijpend. Barbra werd slim, grappig, sexy en elegant. Oké, ze lijdt misschien aan obesitas, maar dat hindert haar niet om gelukkig te zijn. Ze is een heldin. Ze draagt de kleren van Barbie. 1986 Zeep speelt zich af in 1986 en dat is geen toeval, Zeep is een liefdesbrief aan de popcultuur van de jaren 1980. Ik heb het dan niet over ET, Star Wars of Ghostbusters, maar over Joan Collins, 80's Barbies, schoudervullingen, greed is good en Sigourney Weaver in Aliens. Waar kon het verhaal zich anders afspelen dan in New York City met de Twin Towers nog volledig intact? Rachella Kabuki, het kreng met het taalgebrek, is mijn versie van Alexis Carrington uit Dynasty. Ook de draagbare telefoon, plastische chirurgie, de computer en de carrièrevrouw passeren allemaal de revue. Soap Ik wou een strip maken die refereert naar de prime time soap opera's uit de jaren 1980 — denk aan Dallas, Dynasty en Falcon Crest —, maar er ondertussen ook een beetje de draak mee steken. Ik wou alle soapclichés bij elkaar gooien en er mijn eigen verhaal mee vertellen. Coma's, alcoholisme, lang vergeten familieleden die plotseling opduiken, een personage komt terug uit de dood, bruiloftdrama, catfights, geheimen, medische mirakels en mijn persoonlijke favoriet: stranden op een onbewoond eiland. En ieder hoofdstuk eindigt natuurlijk met een klepper van een cliffhanger! Maar, vergis je niet, Zeep is ook een soapy thriller. Het genre heeft veel te bieden. Iedereen vergeet dat Twin Peaks ook 'maar' een soap was.

Maarten Vande Wiele over ABBA Zoek Frida	24/10 TOP
"Eigenlijk had ABBA Zoekt Frida niet mogen bestaan. Ik was na Monsieur Bermutier van plan dezelfde richting uit te gaan en een novelle van Guy de Maupassant te verstrippen, namelijk De Horla. Een aantal redenen hebben ervoor gezorgd dat De Horla voorlopig nog even in de kast ligt. Twee jaar geleden was ik helemaal gek van ABBA. Nog altijd trouwens. Die oude liefde was opnieuw aangewakkerd door vrienden van mij, die hevige ABBA-fans zijn. Maar het is niet interessant om iets rond de echte ABBA-bandleden te doen. Een biografie is zo saai en been there, done that. Ik wilde me helemaal niet aan de feiten houden. De vonk om er ook echt iets mee te gaan doen kwam toen ik ABBA Gold, een ABBA-tribute band, zag optreden op de Gentse Feesten. Mijn fantasie sloeg op hol. Hoe zit zo'n band in elkaar? Hoe is het om iemand anders zijn gloriedagen te kopiëren? Hebben die mensen nooit de behoefte om zelf iets te maken? Waar komen die kleren vandaan? Met het gegeven van een ABBA-tribute band was ik vrij om te doen wat ik wilde en kon ik terzelfdertijd het verhaal van ABBA vertellen. Het zou over jonge mensen gaan die iets met hun passie voor muziek proberen te doen. Het zou een vrolijk boek worden. Ik had nood aan wat vrolijkheid na het cynisme van de Maupassant. De (tijdelijke) doodsteek van De Horla was de Franse adaptatie van Guillaume Sorel uit 2014. Nu had het echt geen zin meer om zo snel met hetzelfde verhaal voor de dag te komen. Let's do ABBA! Het schrijven van het scenario ging behoorlijk vlot. Ik heb twee zangeressen geïnterviewd en me sterk laten inspireren door hun verhalen. Ik vind het belangrijk dat de verhalen kloppen en realistisch zijn. Dat was eigenlijk de goochelact, de realiteit combineren met het fantastische van ABBA. De problemen van Astrid, Bert, Bavo en Anneleen zijn allemaal problemen die je tegenkomt als je als artiest de schooldeuren achter je sluit. Hoe combineer je je passie met de realiteit? Wil ik wel fulltime mijn eigen ding doen? Geef je je droom op als je er een parttime bij neemt? Ben ik niet te commercieel? Verraad ik mezelf? Ga ik het ooit halen? Help! ABBA staat ver van me af, maar de Honey Honeys heb ik zo dicht mogelijk bij mij gehouden. De bandleden wonen allemaal in mijn geboortestad Gent. Anneleen woont in mijn studio. De repetitieruimte van de Honey Honeys is in het huis van mijn ouders. Ze gaan naar de cafés waar ik graag ga... ABBA Zoekt Frida is natuurlijk ook het verhaal van ABBA. Het boek bestaat uit acht hoofdstukken en ieder hoofdstuk is gebaseerd op een album van ABBA. ABBA bestond uit twee koppels, net zoals de Honey Honeys. De tijdslijn van de Honey Honeys loopt gelijk met die van ABBA. Björn en Agnetha gingen uit elkaar rond Voulez-Vous, Benny en Frida rond Super Trouper. Uiteindelijk is ABBA volledig gestopt omdat ze na tien succesvolle jaren een beetje uitgekeken waren op elkaar. ABBA Zoekt Frida is nog leuker om te lezen als je een ABBA-fan bent. De fans zullen er nog een extra laag uithalen die de doorsnee lezer niet ziet. Frida's eerste man was een tapijtverkoper, net zoals Anneleen haar vriendje. Frida zong voor ABBA bij een jazzband, net zoals Anneleen. Frida volgde een cursus naailessen, net zoals Anneleen. De namen van de katten van Bert en Astrid zijn niet toevallig gekozen. En zo zijn er nog veel, veel, veel meer... Van in het begin was het al duidelijk dat ik onmogelijk de originele ABBA-songteksten kon gebruiken. Dat zou een dure grap worden. Nieuwe teksten schrijven op de muziek van ABBA was de enige oplossing. Het heeft bloed, zweet en tranen gekost om het te doen werken, maar het was heel leuk om te doen. De nummers maken nu deel uit van het verhaal en vertellen iets over de personages of de situatie. En soms zijn ze gewoon grappig bedoeld. Ik heb gekozen om niet enkel de bekendste ABBA-nummers te gebruiken. ABBA is zoveel meer dan enkel ABBA Gold. Als ik één of twee lezers zover krijg dat ze minder bekende nummers van hen gaan beluisteren en blijven hangen bij ABBA, dan ben ik in mijn opzet geslaagd. Dus komaan, doe eens gek, zet Kisses of Fire op! Het zal je niet spijten."

Maarten Vande Wiele: "Paris"	14/08 TOP
"Nu Paris hier voor mijn neus ligt en ik in de prachtig uitgegeven bundeling zit te bladeren, kan ik niet anders dan een beetje nostalgisch worden. Dit boek heeft me drie jaar van mijn leven gekost, bloed, zweet, tranen en me creatief helemaal uitgeput . Maar ik vond het heerlijk. Misschien is dit wel een goed moment om — voor een laatste keer dan — naar Parijs terug te gaan. Het concept Het idee voor Paris kreeg ik toen ik Valley of the Dolls aan het lezen was op vakantie. Het was op een Grieks strand, snikheet, en ik kon alleen maar denken: "Waarom bestaan er geen strips zoals dit? Dit is fantastisch!" Valley gaat over drie 'carrièremeisjes' die het proberen te maken in de showbizzwildernis van New York. Het heeft alle elementen: bitchy vrouwen, roddels, glamour, drugs, plastische chirurgie, anilingus,... Ik raakte er helemaal door geobsedeerd. Voor een boek uit de jaren 1960 is het erg actueel. Dus, gooi daar dan nog wat Dynasty, Barbie, Sex and the City en Nip Tuck bij et voilà, Paris is geboren. De meisjes Hope is een mengeling van al die naïeve meisjes. Meisjes die met sterren in hun ogen naar de grote gevaarlijke stad trekken. Denk aan Holly Golightly, That Girl, Mary Tyler Moore, Anne Welles en Carrie Bradshaw. Faith is de diva. Een kruising tussen Mariah Carey en Barbra Streisand met de zwakheden van Britney Spears. Een harde tante met een hart van hout. Ik heb haar fysiek het lelijkst gemaakt. Maar van de drie is zij de enige met talent en de enige die niet aan zichzelf laat sleutelen. En Chastity is gewoon mijn lieveling. Ze heeft de looks van Paris Hilton en het moraal van Jenna Jameson. Ze is de oppervlakkigheid in eigen persoon, het meisje waarvoor niets te gek of te wild is. Een monster met blond haar. Als je die drie personages loslaat in een stad als Parijs, dan schrijft het verhaal zichzelf.  De kleren Oorspronkelijk was het niet de bedoeling dat de kleren een vermelding zouden krijgen onderaan de pagina's, maar na de suggestie van een vriendin, leek het me wel een grappig idee. Het lijkt wel een roddelblad of een reporter op de rode loper die Nicole Kidman vraagt: "Who are you wearing?" Het is ook helemaal deze tijd, die obsessie met merken en schoenen en het kopen van een identiteit. Dus ieder seizoen ging ik op style.com op jacht naar dramatische kleren die te vertalen zouden zijn naar een strippagina. De eerste cover De cover van I Love Paris is gebaseerd op een oude Barbie-illustratie. Ik heb wat met Barbie. Als kind heb ik ermee gespeeld en de verhalen die ik toen verzon, lijken griezelig genoeg op de stripverhalen die ik nu teken. Ze zaten vol lust, moord en mooie kleren. Waarschijnlijk geen toeval dat ik nu bezig ben aan een strip rond de Ken & Barbie killers..." Surf ook naar www.maartenvandewiele.be