Luc Cromheecke over De Tuin van Daubigny	15/10 TOP
COMMENTAAR BIJ PAGINA 15 Over Daubigny: "Charles-François Daubigny is mijn absolute schildersheld. Jammer genoeg helemaal vergeten, zelfs in Frankrijk. Daarom heb ik ook deze strip willen maken. In zijnn specifieke genre, het pleinarisme (het landschapschilderen in open lucht), zijn maar weinigen die aan hem kunnen tippen. Hij is te vergelijken met de schilder Isaac Levitan. Als je die naam tegen een gecultiveerde Rus zegt, valt die onmiddellijk flauw. Wel, wij hebben hier ook zo'n schilder." Over Bruno De Roover: "Toen ik het idee voorstelde was Bruno meteen enthousiast. Vervolgens bestookte ik hem met documentatie. Uit die berg onsamenhangende verhalen en anekdotes heeft hij wonderwel heldere hoofdstukjes gedistilleerd. Het oorspronkelijke idee was zo'n tachtig pagina's, maar dat was niet realistisch om dit af te krijgen voor de opening van de grote Daubigny-expo in Amsterdam. Met Bruno ben ik onder andere naar Auvers-sur-Oise geweest om alles ter plekke te bestuderen. Heel erg boeiend." Over intensiteit: "Zelf vond ik het een heel intense ervaring. Het opzoekingswerk, de documentatie. Op den duur was ik helemaal Daubigny-gek. Ik heb zelfs een grote tekening en een (piepklein) schilderij van Daubigny gekocht op een internetveiling. Ik kon niet anders, het was een unieke kans. De tekening, die ook te zien zal zijn op de expo, heb ik in de strip verwerkt. Het zijn twee molens, getekend in Dordrecht in 1872." COMMENTAAR BIJ PAGINA 16 Over Van Gogh: "Vincent van Gogh is een waanzinnig figuur (letterlijk en figuurlijk). Wat mij zo aan hem fascineert, is dat bijna alles waar hij zijn vinger op heeft gelegd of naar uitgestoken iconisch is. Het gele huis, het afgesneden oor, het pistool in het graanveld. In Auvers-sur-Oise liggen de iconische plaatsen op enkele honderden meters van elkaar. Het kerkje, het graanveld, het huis van Docter Gachet en zijn graf naast dat van zijn broer Theo, de bekendste grafzerk ter wereld, denk ik. Ook de iconische tuin van Daubigny is daar, op enkele meters van het station. Jirô Taniguchi (De Wachters van het Louvre, waarin een hoofdstukje over Daubigny staat) is blijkbaar niet in Auvers geweest want hij vergist zich van tuin. Daubigny heeft namelijk meer huizen (en tuinen) gehad in Auvers. In het huis dat Van Gogh geschilderd heeft, heeft Daubigny nooit gewoond, het was oorspronkelijk bedoeld voor Karls zoon. Na de dood van Daubigny is zijn weduwe Sophie er wel gaan wonen. Het is ook zij die in onze strip de deur opendoet als Van Gogh de tuin wil komen schilderen. Ze staat afgebeeld (met het gele hoedje) op het schilderij De Tuin van Daubigny. Daar bestaan trouwens drie versies van. Eentje was bestemd voor Sophie Daubigny, uit dankbaarheid." Over de vriendenkliek: "In dit hoofdstukje De Ziel van de Rotsen zien we het vriendenclubje van de jonge Daubigny. Hij heeft altijd contact gehouden met zijn oude schoolvrienden. Ik vermoed dat het een troepje kunstenaars/bohémiens was. Naar die Trimolet (een beeldhouwer, dacht ik) is ergens in de Morvan nog een straatje vergenoemd." Over het Salon: "In de tijd van Daubigny was het Salon het belangrijkste event op kunstgebied. De toelating op het Salon was heel belangrijk om een verdere carriere te kunnen opbouwen. Zowel Corot als Daubigny brachten het zelfs tot jurylid. Erg symbolisch is dat zij hun belangrijke functie hebben opgezegd omdat jonge schilders zoals Monet en Jongkind geweigerd werden. De overgrote meerderheid van de jury had een heel kitscherige kijk op de kunst. Hoe afgelikter hoe beter. Schilderijen met één haartje van een penseel geschilderd, zo van die onnozele dingen." COMMENTAAR BIJ PAGINA 17 Over exposeren: "Op 2 december gaat omtrent het stripboek de tentoonstelling Cromheecke Tekent Daubigny van start in de Mesdag Collectie in Den Haag. Voor mij (en waarschijnlijk ook voor teken- en stripnerds zoals ik) is het een must want de originele tekeningen van Voyage en Bâteau van Daubigny zullen er te zien zijn, speciaal voor de gelegenheid geleend uit een Amerikaanse collectie. Het is een reeks prenten die Daubigny maakte van zijn avonturen met z'n bootje Le Botin. In mijn ogen is dit voor de sequel art-geschiedenis, een even grote mijlpaal als het Tapijt van Bayeux. Op deze prenten is een groot deel van ons boek geinspireerd. Er zullen uiteraard ook veel originele tekeningen uit het boek hangen. De expo loopt tot 5 maart." COMMENTAAR BIJ PAGINA 18 Over erkenning: "Ik vind het fantastisch om een steentje te kunnen bijdragen tot de herwaardering van Daubigny. Het toeval wil dat toen ik eraan begon ik geen weet had van de plannen van het Van Gogh Museum. Als die grote Daubigny-expo over twee weken opent in Amsterdam kan niemand meer zeggen dat het geen groot kunstenaar was. Ik ben uiteraard zeer vereerd met de aanvullende tentoonstelling in Den Haag in de Mesdag Collectie. Voor mezelf is het heel leuk om te zien dat er zowel interesse is voor mijn schilderijen als voor mijn strips. Ik wil misschien ook meer schilderen in mijn strips... Enfin, ik doe beide erg graag. Een crossover zal onvermijdelijk zijn."  COMMENTAAR BIJ PAGINA 19 Over roeping: "Het is een gekke wisselwerking geweest. Ik ging schilderen om te ontsnappen aan de striptekenstress. Strips maken is veel werk, terwijl je een pleinairschilderij op twee uur kan maken. Maar hoe meer ik ging schilderen, hoe meer ik erover begon te lezen. Het verhaal van Daubigny en z'n bootje was gewoon te mooi om geen strip over te maken. Dat kon ik dus niet laten schieten. En dus zat ik weeral binnen achter de tekentafel en computer. De laatste maanden was het zo erg dat er van buiten schilderen, euh, niks meer in huis kwam." Over humor en geschiedenis: "Dat heeft altijd gewerkt natuurlijk. Kijk naar Asterix en Lucky Luke. Zelf ben ik ook grote fan geweest van de verhalen van Oom Wim uit Robbedoes. Ik vond het altijd leuk om te zien hoe een tekenaar bepaalde dingen voorstelde." Over documentatie: "In tegenstelling tot die tekenaars van Oom Wim-verhalen kunnen we tegenwoordig alles gemakkelijk opzoeken. Zo is er bijvoorbeeld een hele goeie databank van het Louvre. Daar dan je bijvoorbeeld elke krabbeltje dat van Daubigny is bewaard in detail bestuderen." Nog een paar links: Expo Daubigny in het Van Gogh Museum (Amsterdam) Expo Croheecke-FDaubigny in de Mesdag Collectie (Den Haag)

Luc Cromheecke over Het Godvrrgeten Eiland 1	07/09 TOP
COMMENTAAR BIJ PAGINA 5 Over Sti: "Ik kwam Sti tegenin Angoulême, hij zat in een konijnenpak publiciteit te maken voor zn strip Tony Rabbit en ik in een Plunk!-pak, echt waar! Sti woont in Lille en tot voor kort was hij computerprogrammeur. Sti heeft verschillende reeksen waaraan hij werkt, een heleboel tekent hij ook zelf voor onder andere voor Le Journal de Mickey en Lanfeust Mag. Hij is een echte workaholic (in schril contrast met Laurent Letzer). Hij is echt goed op weg om de nieuwe Cauvin te worden." Over gevoel voor humor: "Dat heeft hij absoluut, daarin zitten we denk ik op dezelfde golflengte. Zijn recent album, La Fin du Monde, is hilarisch en heel onnozel getekend, met een bierdrinkende Noah in de hoofdrol..." Over zwarten met dikke lippen en andere stripclichés zoals afgelegen eilanden (zie ook Plunk!): "Zo'n stripclichés werken altijd heel goed. Iedereen weet onmiddellijk waar het over gaat. Op een eiland speel je steeds met een beperkte cast, dat maakt alles meteen duidelijk, een beetje zoals in een toneelstuk." Over Strip2000: "Dat is nu mijn vaste uitgever geworden. In 2014 staan er een heleboel nieuwe albums op het programma waaronder Het Godvrrgeten Eiland 2 (bijna klaar) en de heruitgave van Plunk! 1 en 2. Verder nog het eerste deel van de integrale van Tom Carbon (identiek aan de Franse uitgave bij Glénat). Tony Rabbit van Sti wordt waarschijnlijk vertaald door Strip2000 en verschijnt in 2015. De Franse versie van Het Godvrrgeten Eiland (L'île Carrément Perdue) komt begin volgend jaar uit bij de Zwitserse uitgeverij Paquet. Deel 2 is voor Angoulême 2015." COMMENTAAR BIJ PAGINA 34 Over Roboboy: "Naar het schijnt heeft Roboboy een gastrol in de volgende Urbanus. Hij raakt aan lager wal en heeft een seksverslaving of zoiets, ttssss!" Over tekenen, het lijkt altijd snel en spontaan gemaakt, maar Willy Linthout beweerde dat je integendeel lang aan een pagina werkt: "Willy heeft makkelijk praten, hij heeft een inkter en een inkleurster. Ik heb, moet ik toegeven, wel een redelijk ingewikkeld procedé om strips te maken. Ik ben nogal een evenwichtsperfectionist en probeer mijn lay-out goed onder controle te houden. Ik zou er graag wat fases tussenuit willen gooien, maar dat lukt voorlopig niet. Als ik heel hard doorwerk kan ik twee pagina's per week maken." Over schilderen, dat je naast het striptekenen doet, bovendien met overgave want je persoonlijke productie levert zeer mooie schilderijen op: "Danku voor de complimenten! Schilderen doe ik om aan de striptekenstress te ontsnappen. Strips tekenen is leuk maar het is vooral heel veel werk. Elke week probeer ik een schilderij te maken, altijd buiten in de open lucht. Een schilderij maken gaat redelijk snel, duurt ongeveer twee uur, daarna wordt er in het atelier niet meer aan geprutst. Het lukt of het lukt niet. Volgend jaar, in de lente, heb ik een tentoonstelling in het arboretum in Kalmthout." Een van de landschapschilderijen van Luc Cromheecke. Er zijn er veel meer te bewonderen op L.CROMHEECKE UNPLUGGED. COMMENTAAR BIJ PAGINA 41 Over cameo's (maar deze keer geen Smurfen zoals in veel andere van je strips): "Die gastrollen zijn steeds voorstellen van Spirou (het weekblad waarvoor Luc Cromheecke werkt, red.). Dan proberen we in te spelen op themanummers. Het is erg leuk om close met de redactie te werken. Speciale dingetjes voor de abonees zoals speelkaarten, posters of kalenders, daar doen we ook steeds graag aan mee. Een Smurf is een van de geniaalste stripfiguren. Het is een van de weinige personages die de pletwalsproef overleven. Een volledig gepletwalste Smurf is nog steeds een Smurf. Dat kan je niet met Urbanus of met Kiekeboe of zelfs niet met Mickey Mouse. Gepletwalst zijn ze niet meer onmiddellijk herkenbaar." Over Robbedoes, zin om zelf een lang avonturenverhaal te maken: "Ja natuurlijk, het was al een hele eer om voor Spirou een kortverhaal met Robbedoes en Kwabbernoot te maken. Zo'n lang Robbedoes-verhaal zou wel heel erg cool zijn... maar ik vrees dat de rij wachtenden heel lang is... en in Frankrijk wonen er ook ontzettend veel goeie tekenaars." Over toekomstprojecten: "Met dat buiten schilderen ben ik veel beginnen lezen over het ontstaan van het pleinairisme, zoals dat heet. Een van de leukste schilders van die beginperiode is de Franse landschapsschilder Daubigny (uit midden negentiende eeuw). Een echt fascinerende figuur. Hij had een studiobootje waarmee hij de Seine en de Oise afvaarde. Soms bleef hij weken weg op zoek naar mooie landschappen. Sinds een jaar of twee loop ik met het idee om over zijn leven een strip te maken. Ik heb Bruno De Roover onder de arm genomen als scenarist en we hebben sinds dit jaar hiervoor subsidie mogen ontvangen. Twee kortverhalen zijn bijna klaar. De bedoeling is een avontuurlijk/grappig boek te maken van ongeveer tachtig pagina's. Met een beetje geluk is het in 2015 klaar. Ja, dat gaat niet zo snel..."

Luc Cromheecke: Tom Carbon in kleur	10/12 TOP
"Het eerste verhaaltje van dit album is ongeveer een kwarteeuw geleden getekend. Samen met Laurent (Letzer) zat ik toen op de tekenacademie in Antwerpen. In die tijd werkte ik al volop voor Spirou. Veel illustraties en cartoons, maar vooral onze serie Tom Carbon (Tom Carbone in het Frans). Het leuke aan deze heruitgave is dat ik nu, met behulp van mijn vrouw Sabine, de kleuren zelf mag doen. In die tijd was inkleuren erg omslachtig. Ik herinner me een bezoek aan Leonardo. Een grote studio met een stuk of vier inkleursters en honderden potjes verf. Ik denk dat ze een halfuur nodig haddden om 's avonds er overal de dekseltjes terug op te draaien. Alles werd, aan de hand van mijn kleuraanduidingen, 1/1 ingekleurd met plakkaatverf. Dus op ware grootte, zoals de pagina's verschenen in Robbedoes en Spirou, een echt monnikenwerk dus. In de studio bij Leonardo deed men wel zijn best, maar hier en daar werden mijn tekeningen verkeerd begrepen en hield men wel eens een oogje voor een neus, of zag men bijvoorbeeld niet dat een bepaalde figuur handschoenen droeg. Ik werd dan steeds enorm boos, vooral omdat er achteraf niks meer aan te doen was. Geen drukproeven of zo, het verscheen zo in Spirou en Robbedoes, en ook in de albums. Als ik de gedrukte Spirou uit mijn brievenbus haalde, zag ik dus pas voor het eerst de definitieve kleuren, altijd erg spannend. Maar een fout bleef een fout, zelfs bij de albums die jaren daarna in de winkels lagen. Ook de herpublicaties en de vertaalde albums, overal diezelfde foutjes, vreselijk! Je kunt je inbeelden dat de computer voor mij een godsgeschenk was. Maar daar moest ik toen nog tien jaar op wachten. In 1996 kocht ik mijn eerste PowerMac, het eerste toestel dat niet ontplofte als je een A4-tje wou inkleuren. Photoshop 3.0, de eerste Photoshop met layers!" — Luc Cromheecke Hieronder vind je gedetailleerde old skool-kleuraanduidingen (die ik naar Leonardo stuurde) in ecoline en waterverf. Enkele voorbeelden van de oude inkleuring en de nieuwe inkleuring. "Je ziet dat de kleuren van de nieuwe albums iets intenser zijn, waardoor volgens mij de tekeningen beter en duidelijker overkomen. Sommigen zullen dan weer die oude versie leuker vinden, daar ben ik zeker van, haha! Ach, nu heb ik het tenminste zelf gedaan." BOVEN: nieuw • ONDER: oud BOVEN: oud • ONDER: nieuw LINKS: nieuw • RECHTS: oud "Die gebroddelde stralenkrans rond Jakkepoep (de treinconducteur) zijn hoofd vond ik destijds vreselijk (nu nog eigenlijk)."