|
Onderstaande
bijdrage van Klervi Le Cozic verscheen
eerder in het Franse stripmaandblad Casemate
nummer 93 van juni 2016. |
 |
Over theater: "De strip
neemt de vorm aan van een theaterstuk. Ik neem je via
vogelperspectief mee om beter het grote appartement in
Parijs van een ietwat bourgeoiskoppel, bijna vijftigers,
te ontdekken. Een fascinerende aanpak, want het hele verhaal
zit 'm in de subtekst. Dat is Jims manier om aan het scenario
te werken: de dialogen lijken doorsnee, maar de situatie
die ze teweegbrengen kruidt dit verhaal."
Over kwaadheid: "In tegenstelling
tot het theater kan een strip de intonatie van zinnen
die de personages zeggen niet overbrengen. Alle steken
gebeuren via de houdingen en de expressies. Op internet
verzamel ik veel foto's of video's van kwade personen
en plaats die allemaal in een mapkje 'Kwaad'. Dezelfde
houdingen komen vaak terug, zoals voorover buigen, het
hoofd naar voren richten en de schouders tonen."
Over niet-gespeelde houdingen: "Als
man kan ik de rol van een vrouw die zich kwaad maakt niet
vertolken. Ik moet me dus baseren op heel wat kleine details
waarop ik heb gelet om tot iets geloofwaadrdigs te komen.
Hier houdt ze de ellebogen dichter bij het lichaam. Die
houding zag ik in een YouTube-filmpje. Er was een groepje
jongeren te zien die water gooide naar een jong meisje.
Je kan haar ingehouden woede zien, je begrijpt dat ze
zich inhoudt om geen klappen uit te delen. Dergelijke
houdingen zijn super, want ze zijn niet gespeeld. Het
meisje is werkelijk furieus!"
Over hoge hakken: "Ik ken niemand
die thuis zijn schoenen aanhoudt. Maar ik laat Lea haar
hoge hakken aanhouden. In het theater zou het geluid de
ruzie benadrukken!"
 |
Over thema's: "In tegenstelling tot Franse
films, waarin het onderwerp opnieuw en opnieuw is behandeld,
komen relatieverhalen over stelletjes in strips zelden
voor. Hier hebben we het over een erectie en verlangen,
wat het thema nog moderner maakt."
Over een 'goede erectie': "Als ik
de titel van het album zeg, reageren de mensen altijd.
Sommigen zijn gegêneerd, andere lachen. Ook al is
het woord vandaag ingeburgerd, lijkt het voor sommigen
taboe te blijven. Als je het in en mail gebruikt, belandt
het vast in de spamfolder! Maar ik ben blij dat we de
titel mochten behouden. We zagen het als een spel. Ik
zag me al een 'goede erectie' wensen aan de lezers die
met het album onder de arm vertrokken op signeersessies!"
Over valsspelen: "Het is moeilijk
om je te vernieuwen als je de hele tijd dezelfde plaats
moet tekenen. Het is al net zo moeilijk om er zittende,
discussiÔrende personages in te tekenen. Het neigt voortdurened
naar de herhaling. Resultaat: je zoekt naar kleine variaties
die de scène levendig maken. We spelen voortdurend
vals."
Over de ruzie: "Lea valt op een
agressieve manier haar man aan. Ze lijkt hem in elkaar
te willen rammen. Dat is al theatraal genoeg, ze grijpt
hem bij de kleren... Er zit iets muzikaals in haar poses,
haar opwinding en haar twijfels. Het is heel menselijk,
het is niet moeilijk om een echt koppel zo te zien uitbarsten
tijdens een ruzie."
 |
Over het geslacht: "Dit
album behandelt een intiem onderwerp zonder ooit obsceen
te zijn. Ik heb prent 3 herwerkt, want het geslacht van
Florent was te dicht bij het gezicht van zijn vrouw op
de achtergrond, wat veel te vulgair was. De inkleuring
van Delphine verzacht de scène en maakt het minder
hard. Behalve deze prent op de voorgrond en een sleutelscène
wat verder zien we 'niets' in dit album. Nochtans moet
het heel snel begrijpelijk zijn, want strips worden snel
gelezen. Als ik begin te tekenen, is het enige wat me
aanbelangt dat de lezer het verhaal ook kan aanvoelen
zonder de tekstballonnen te lezen."
Over belachelijkheid: "Florent knoopt
een hemd rond zijn middel om zijn derde been te bedekken.
En hij neemt een houding aan van een jochie en vraagt
zijn vrouw of hij er nu minder belachelijk uitziet. Die
woorden zijn een immens verschil met hoe hij daar staat."
Over spanning: "De spanning van
de ruzie stijgt. Terwijl de man een grapje probeert te
maken, kijkt zijn vrouw hem zelfs niet aan. Dat is een
weerkerend thema bij stellen: niet aanvoelen hoe een ander
in elkaar zit. Ik heb het gezicht van de zuchtende Lea
graag getekend. Het is echt alsof ze op het punt staat
te ontploffen."
Over rebelse toetsen: "Om het bourgeoiskantje
van het appartement, dat het koppel heeft geërfd,
te doorbreken, wilde Jim er enkele lichte rock- en rebelse
toetsen in brengen. Vandaar de twee schilderijen op pagina
25 en één op de volgende pagina. Voor de
rest heb ik me gebaseerd op foto's van appartementen uit
de Haussmann-periode."
 |
Over
Lea's kapsel: "Oorspronkelijk zou Lea een
kort kapsel gekregen gebbven. Uiteindelijk hebben we haar
het kapsel gegeven van Sophie Marceau in de film Tu
Veux ou Tu Veux pas. Ineens vlogen haar lokken alle
kanten uit en volgden ze de beweging van haar hoofd. Haar
haren komen losser en losser te zitten in de mate waarin
ze kwader en kwader wordt en meer aangeschoten raakt."
Over levendigheid: "Het is een van
de details die de scène levendiger maken, want
uiteindelijk hadden we een banale scène kunnen
presenteren van een discussiërend stel op de zetel
of in hun keuken. Dergelijke toetsen in het verhaal laten
de personages echt vertolken wat ze op dat moment aan
het zeggen zijn."
Over de film: "Ik ben benieuwd welke
acteurs gekozen zouden worden om Lea, Florent en het met
hun bevriende koppel te spelen! Ik heb het scenario van
de film al gelezen. Het doet me denken aan komedies in
de stijl van Le Père Noël Est une Ordure
waarin sommige scènes crescendo zijn opgebouwd.
Bernard Jeanjean (regisseur van de Franse film Le
Père Noël Est une Ordure) en Jim houden
een onvergelijkbaar ritme aan. Dat belooft!"
Over amuseren: "Ik heb voortdurend
valsgespeeld! Met zo'n koppel heb ik me nooit verveeld,
ook al kostte het me weken om een ruzie te tekenen. Ik
kan u verzekeren dat het geen impact had op mijn priv³leven.
Bij de correcties zag ik soms weer scènes onder
ogen, zoals die met het hemd rond het middel, waarbij
ik me nog steeds ten zeerste amuseer!" |
