|
Onderstaande
bijdrage van Sophie Bogrow verscheen
eerder in het Franse stripmaandblad Casemate
nummer 109 van december 2017. |
 |
Over de rustpauze: "Het
scenario voorzag deze bijna tekstloze, dubbele pagina
waarop we in het spoor van Rooie de indruk krijgen dat
we vrijuit flaneren op het schip. Het is het soort scènes
waar ik graag bij stilstond in mijn jeugd... Ik stelde
Yves voor om die tijd uit te trekken, om de lezer een
adempauze te geven. De oorspronkelijke versie was veel
compacter. Uiteindelijk is het album bijna tachtig pagina's
dik in plaats van zeventig. Ik denk dat het zo goed is."
Over authenticiteit: "Eetzalen,
kajuiten, een verbazingwekkend moderne gymzaal, boksgevecht
op het dek... behalve de boeken die Yves me uitleende
en het internet beschikte ik over veel foto's van de authentieke
oceaanstomer Île-de-France. Ik hoefde dus nauwelijks
vals te spelen. Voor enkele ontbrekende details, zoals
de brug, of de motoren die het roer aandreven, redde ik
me door me op andere schepen te baseren."
Over improvisatie: "Het watervliegtuig
bezorgde me het meeste last. Hij was kort in dienst en
bruikbare foto's zijn zeldzaam. Hoe waren de katapult
en het lanceringsplatform bevestigd op het achterdek?
Waar leek de open cockpit op (ik ben zelfs niet zeker
dat er in werkelijkheid plaats was voor twee)? Ik geef
toe dat ik hiervoor nogal heb geïmproviseerd."
Over de uniformen: "Rob-Vel heeft
lichtjes het uniform van de bell-boys veranderd: rode
broek in plaats van zwarte, vereenvoudiging van de knopen,...
Ik heb de broek behouden, maar de drie reglementaire rijen
met knopen teruggebracht."
 |
Over verandering van lucht: "Toen Yves me
belde, las ik ook net volop Le Véritable Histoire
de Spirou (de boekenreeks van Christelle en Bertrand
Pissavy-Yvernault over Robbedoes, red.) Een teken van
het lot! Ik had verandering van lucht nodig. Na veertien
jaar en tien albums van Bollie en Billie, een
product met strakke deadlines, draaide ik rondjes tussen
het huis, de tuin en de haag."
Over warm lopen: "Ik nam aan dat
het om een echt Robbedoes-album ging en daar
liep ik niet warm voor! Roba opgeven om in de schaduw
van Jijé, Franquin, Fournier, Janry te gaan staan...
nee, bedankt, ik kon niet voorkomen met hen vergeleken
te worden."
Over bloedlijn: "Om terug te keren
naar een meer realistische tekenstijl, aangepast aan dit
tragikomische verhaal, moest ik de reflexen kwijtspelen
van de bloedlijn van Franquin, Uderzo of Roba, die me
bijvoorbeeld de theatrale overdrijving van houdingen of
de verrassing aanleerde. Nu val je letterlijk in het tegenovergestelde.
Ik heb veel papier volgetekend om terug te keren naar
een meer natuurlijke en subtiele stijl. Hoe dan ook blijven
er nog sporen van die codes over, zoals de bewegingslijntjes.
Ik probeer ervan af te raken!"
Over instinct: "Ik werk instinctief,
zonder lat of rekenmachine. Ik doe alles op het oog: kikvors-
en vogelperspectieven, bochtige gangen, ingewikkelde trappen.
Het gebeurt weleens dat ik het verknal. Maar het blijft
dynamischer en plezanter dan een grasperkje in Bollie
en Billie."
Over een knipoog: "Noot voor oplettende
cinefielen: de filmaffiche in prent 6 is die van Frau
im Mond, een sf-film van Fritz Lang uit 1929, een
van de laatste Duitse stille films."
 |
Over
reële personages: "Ik ben niet zo tevreden
over het personage Rob-Vel die ik zo goed mogelijk heb
gestileerd op basis van enkele foto's. Een karikatuur
naar een bewegingsloos portret is altijd moeilijk. Reële
personages met pure fictie mengen is net zo moeilijk.
Sommige personages, zoals de kapitein, zijn gaandeweg
beter geworden, Rob-Vel helaas niet."
Over de schetsen van Rob-Vel: "Robert
Velter tekende veel als hij op zee voer en een deel van
zijn schetsen is gereproduceerd in de integrale van zijn
Robbedoes-strips, onder meer de groom die een
gans wurgt. Die heb ik hier gekopieerd in zijn schetsboek.
We weten ook dat hij soms de menukaarten aan boord illustreerde."
Over details: "Yves beschreef heel
nauwkeurig al zijn personages, zelfs de bijrollen. Ik
weet waar ze vandaan komen, wat ze doen in hun leven.
Een luxehoeveelheid details waar ik vragende partij voor
was. Er is nooit te veel informatie. Op basis daarvan
put ik uit mijn schetsboeken (met vluchtige silhouetten
of schetsen die ik op straat maakte), of ook uit een map
waarin ik foto's verzamel van interessante 'smoelen'."
Over teksthoeveelheid: "Er staat
veel tekst in het scenario van Yves. Zijn betoog is dat
als je de lezer meer te lezen geeft, hij door het tragere
leestempo ook meer de tekeningen bewondert. Maar het is
soms een kopzorg om alles erin te krijgen! Ik plaats de
tekstballonnen in de eerste versie van de potloodtekeningen
en ik schik ze definitief wanneer de lettering wordt uitgevoerd
(handmatig, zoals Roba)! Het resultaat bevalt me niet
altijd, hier bijvoorbeeld stoort me de enorme lap tekst
in prent 3 tussen de personages."
 |
Over
Juliette: "Juliette maakte het me moeilijk.
Dertien-veertien jaar is een moeilijke leeftijd, tussen
een kind en een jong meisje. Maar ik heb haar graag getekend.
Ze werd snel even belangrijk als Rooie. Ik heb me toegespitst
op alle houdingen en expressies door veel voorstudies
te maken (ze staan in de luxe-editie die in het Frans
in januari verschijnt). Yves is compleet verliefd geworden
op onze Juliette. We vinden haar dus terug in volgende
avonturen."
Over vintagekleuren: "Ik bedenk
mijn tekeningen altijd in zwart-wit. De inkleuring volgt
achteraf, uitgevoerd met ecoline op de oude manier op
blauwdrukken. Ik kan helemaal niet overweg met computers.
Zelfs om een prent te veranderen op een plaat, haal ik
er een snijmes en lijm bij. Ik ben er niet helemaal tevreden
over, maar ik sta achter mijn ietwat vage kleurtinten
die er een vintage look aan geven."
Over gebruiksvoorwerpen: "Bovenop
mijn puntig penseel met marterharen heb ik voor het inkten
van dit album een heel gamma voorwerpen gebruikt: botte
scheermessen die een beetje vuile lijnen geven, watjes,
sponzen, doek, een oud penseel dat zijn haren verliest,
een tandenborstel om golven te besproeien met witte plakkaatverf.
Opwindend."
Over het silhouet: "Het zwarte silhouet
in de laatste prent is een heel efficiënte keuze,
maar het is niet altijd zo simpel om een bewegend figuur
te tekenen. Het geheim is om eerst het normaal belichte
personage te tekenen, bijna tot de vestknopen toe, en
het dan zwart te maken als hij op punt staat. Alleen maar
een silhouet komt niet altijd over. Conclusie: voorstudies,
en nog voorstudies!" |
