Kristof Berte over Lise op Monstereiland 2 (3)	13/09 TOP
"Wel, mijn taak zit erop. Sinds een tweetal weken is het tekenwerk voor het tweede album klaar, zijn de platen gescand en digitaal opgekuist, en werden alle bestanden overgemaakt naar de inkleurder. Nu ligt alles in handen van anderen. Dat wil niet zeggen dat ik geen werk meer heb: er moet nog heel wat overlegd en besproken worden. Mijn 'team' bestaat momenteel uit scenarist Barcas, inkleurder Tom Metdepenningen en Joey Potargent, die zorgt voor de tekstballonnen en de lettering. Het begint bijna op een studio te lijken. Ik vind het wel leuk om me te omringen door mensen die goed zijn in wat ze doen. Iedereen heeft zijn eigen specialiteit en het album kan er alleen maar beter door worden. Ondertussen ligt ook deel 1 terug in de winkel, uitgebracht door uitgeverij Syndikaat. Om nieuwe kopers te overtuigen, kreeg het album enkele extra's. Het meest opvallende is uiteraard de nieuwe cover. Maar binnenin kan je ook een nieuwe titelbladillustratie terugvinden. Ik pikte het ideetje in feite van de reeks Jump, door Charel Cambré. Die reeks werd indertijd opnieuw uitgebracht bij Strip2000 en de titelbladillustratie werd voor elk album door een andere stripmaker getekend. Dat zal ook voor alle albums van Lise op Monstereiland gebeuren. Cambré zelf gaf de aftrap met de eerste tekening, een prachtige volwassen versie van Lise. Een tweede extra, die voortaan in elk album zal terugkomen, is een landkaart van de Monsterwereld (inkleuring door Shirow Di Rosso). Een wereld die we Eikasia doopten, de Griekse vertaling van 'verbeelding'. En nu hebben we meteen een pak nieuwe locaties voor nieuwe albums van Lise, of eventueel zelfs voor andere personages en verhalen. Sommige plaatsnamen op de kaart werden verzonnen door scenarist Barcas en andere bedacht ik samen met mijn dochter Lise. Er zitten ook een aantal stripverwijzingen in. Ik hou ervan om easter eggs te verstoppen in de albums. In deel 1 verwijs ik regelmatig naar andere stripreeksen, of films en televisieseries. Stripliefhebbers laten me regelmatig weten dat ze deze knipoogjes erg leuk vinden. Sommigen zien zelfs referenties die niet als dusdanig bedoeld waren. Meestal gaat het dan over Monsters Inc. Het scenario van Lise op Monstereiland vertoont blijkbaar enkele opvallende gelijkenissen met die Pixar-film. Maar met de hand op het hart: dat is puur toeval. Ik had de film zelfs nog nooit volledig gezien vooraleer ik het album afwerkte. Ook in deel 2 zit er een pak knipoogjes verwerkt, vooral in het begin. Naarmate het album vordert, heb ik dit bewust wat teruggeschroefd om te vermijden dat de zoektocht naar easter eggs zou afleiden van de leeservaring. Maar bijvoorbeeld op onderstaande strook kan je er een aantal terugvinden. Nu het tweede album zo goed als afgewerkt is, stort ik mezelf volop op de promotie. Volgende keer meer daarover!"

Kristof Berte over Lise op Monstereiland 2 (2)	14/07 TOP
"Het is een drukke periode momenteel. Ik ben volop bezig met het afwerken van het tweede album van Lise op Monstereiland. Nog een zestal pagina's te tekenen en inkten. Daarna nog een aantal rotklusjes (hier en daar een beetje herwerken, de platen inscannen en digitaal opkuisen...) en dan kan Tom Metdepenningen aan de inkleuring beginnen. We zitten dus in de laatste rechte lijn, al is dat nog een behoorlijk lange (en steil bergop lopende) rechte lijn. Ik kan meteen ook groot nieuws aankondigen. Het tweede album (met als titel Het Levende Land) zal in november van dit jaar verschijnen bij uitgeverij Syndikaat. Uitgever Marc De Lobie was van bij het begin fan van het eerste album. Ik ben alvast zeer enthousiast over de toekomstige samenwerking. Bovendien zal Syndikaat in september ook een heruitgave van het eerste deel uitbrengen. Zoals ik eerder schreef, is dat album immers volledig uitverkocht. Met een nieuwe cover en enkele kleine, maar leuke extra's hoop ik nog wat nieuwe lezerszieltjes te overtuigen. Ik heb afgezien met het hertekenen van de cover. Mijn eerste idee was om Lise als blikvanger groot op de voorgrond te plaatsen. Ik maakte een viertal versies, maar ze konden niet overtuigen. Geen slechte tekening, maar niet geschikt als cover. Nadien ben ik als een gek kladjes beginnen maken, wat niet echt van mijn gewoonte is. Ik denk dat ik in totaal wel een twintigtal kladversies getekend heb. Dat was dan meestal op de trein van en naar het werk, waar ik altijd een schetsboek bij de hand heb. Uiteindelijk koos ik voor een scène die niet letterlijk in het album voorkomt, maar wel de sfeer weergeeft die ik zocht. Je kan die cover hieronder terugvinden, weliswaar nog zonder de titels. De cover voor deel 2 is ook al getekend, dat ging vreemd genoeg een pak vlotter. Het stond er in feite van de eerste keer op zoals ik het wou. Misschien omdat ik momenteel meer in de flow van het tweede verhaal zit. Ik ben momenteel behoorlijk tevreden met het nieuwe album. Scenarist Barcas schreef een spannend en grappig verhaal, dat naar mijn aanvoelen evenwichtiger is dan mijn eigen scenario voor het eerste album. De tekeningen zijn beter, de inkleuring is beter... Ik ben nog zeker niet waar ik wil zijn, maar het is een positieve evolutie. Ik kan niet wachten om het verhaal te laten lezen. Na het tweede album zal er ook een derde volgen. Wat er daarna met Lise en/of het Monstereiland gebeurt, daar heb ik nog geen idee over. Enerzijds heb ik wel zin om er een reeksje van te maken, anderzijds wil ik ook weleens iets anders tekenen. Ik denk dat het vooral van de reacties van de lezers zal afhangen. Maar dat is toekomstmuziek, laat ik eerst maar album 2 afwerken."

Kristof Berte over Lise op Monstereiland 2 (1)	09/06 TOP
"Ik zocht het eventjes op vooraleer ik aan dit stuk begon: mijn eerste bijdrage aan De Commentator-rubriek van deze website dateert van maart 2015. Dat lijkt ondertussen een eeuwigheid geleden. Mijn doel was toen om als beginnend auteur mijn debuutalbum uit te brengen. Na een rollercoasterrit die ondertussen al ruim drie jaar duurt, kan ik met enige fierheid zeggen dat ik in mijn opzet geslaagd ben. In november 2016 stond ik met trillende handen op de lanceringsavond bij Strip2000 in Eindhoven. Na ruim anderhalf jaar achter de tekentafel je debuutalbum in handen hebben: dat gevoel is onbeschrijflijk. Enerzijds was ik zo blij als een kind en anderzijds bloednerveus. Mijn eerste dédicasses leken nergens op, waarvoor mijn excuses aan de betrokken stripliefhebbers. De commentaren en recensies bleken positief tot zéér positief en de verkoop liep lekker vlot. In die mate dat het album nu uitverkocht is. Om bij striptermen te blijven: voor dit scenario had ik op voorhand met beide handen getekend. Toen volgde helaas een onverwachte plottwist. In april 2017 legde Strip2000 de boeken neer. Een donderslag bij heldere hemel. Nog regelmatig vertellen striplezers me hoe hard ze de uitgeverij, de albums en de prachtige medewerkers van Strip2000 missen. Ik kan die mening enkel delen en dankbaar zijn omwille van de kans die de uitgeverij me gaf. Maar als auteur moet je natuurlijk verder. Na een debuut moet er logischerwijs een tweede album volgen. En een nieuw album brengt nieuwe uitdagingen met zich mee. Wat m'n tekenwerk betreft ben ik altijd nogal perfectionistisch geweest. Zoals de meeste tekenaars, veronderstel ik. Belangrijker dan technische perfectie is dat een plaat goed moet 'aanvoelen'. En vooral bij de eerste pagina's voelde ik de klik niet. Ik legde mezelf constant de druk op om het tweede album beter te maken dan het vorige. Die druk werkte verlammend. Ik deed véél te lang over één pagina. Je kan blijven schaven, slijpen, knippen en plakken. Maar uiteindelijk moet je wel een plaat afwerken en aan de volgende beginnen. Eén bepaalde pagina heb ik liefst zeven keer bijna volledig hertekend. Dat is natuurlijk niet werkbaar. Bovendien werkte ik voor het eerst samen met een scenarist: Barcas, bekend van de komische reeks Alexander de Grote. Dat voelde in het begin zeer onwennig aan, vooral omdat ik mijn eigen goesting niet meer kon doen. En omdat ik geen achterpoortjes meer kon nemen als iets niet van de eerste keer op papier raakte. Het scenario moet immers gevolgd worden. Het heeft me toch een aantal maanden gekost om me goed te voelen bij deze aanpak. Na een vrij lange inloopperiode begon het plots beter vooruit te gaan. Nu loopt de samenwerking heel vlot. Barcas is ook geen moeilijke mens, zelfs al deel ik de platen regelmatig iets anders in dan hij het in zijn hoofd had. In het algemeen ben ik er wel van overtuigd dat dit album een stuk beter getekend is dan het vorige. De platen zijn opener, toegankelijker en logischer opgebouwd. Een verdere uitdaging ligt op het financiële vlak. Voor het eerste album heb ik in feite een vrij groot financieel risico genomen. Ik kan namelijk niet zelf inkleuren, dus moet ik dat uitbesteden. Tom Metdepenningen is een uitstekende inkleurder, met wie het fijn samenwerken is, maar kwaliteit moet ook betaald worden. Uiteindelijk raakte ik uit de kosten, maar zeker ook niet meer dan dat. Was het album geflopt, had ik er serieus mijn broek aan gescheurd en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Het striptekenen blijft op dit moment een (serieus) uit de hand gelopen hobby voor mij. Niet dat ik van plan ben om mijn job op te geven, maar ik heb wel de ambitie om op lange termijn meer te doen dan puur uit liefhebberij albums uit te brengen. Ik betwijfel of ik genoeg talent heb om ooit van het tekenen te kunnen leven, maar ergens hoop ik toch om in de toekomst een soort inkomen te genereren uit datgene wat ik het liefste doe: het bedenken en uittekenen van (strip)verhalen. Het zou me toelaten regelmatiger albums uit te brengen én om sneller beter te worden. Om dat doel te bereiken en om het financiële risico van dit twee album te beperken, heb ik samen met 34 Vlaamse en Nederlandse tekenaars in totaal vijf originele stroken gemaakt. Die worden geveild. De opbrengst gaat integraal naar de inkleuring van het album. Wie mij wil steunen en er tegelijk een uniek stuk aan overhouden, kan via deze link een bod uitbrengen. www.2dehands.be/listuser/9533925/ Alvast bedankt! Hieronder zie je alvast een voorbeeldje van een van de stroken. Overigens wil ik nogmaals alle tekenaars bedanken die aan dit project een bijdrage leverden. Het viel me trouwens op dat de meesten hier met plezier wilden aan meewerken. Misschien kwam mijn situatie herkenbaar over. Of misschien zijn striptekenaars in de Lage Landen in het algemeen ongelooflijk sympathieke mensen, dat kan ook."

Kristof Berte: "Mijn stripjaar" (12/slot)	19/10 TOP
"Op 10 november is het eindelijk zover! Na anderhalf jaar van inkt, zweet en potloden (bloed en tranen kwamen er zelden aan te pas) ligt mijn debuutalbum Lise op Monstereiland in de stripwinkels. En hierboven zie je de cover. In het voorjaar van 2015 wierp ik mij op dit project, zonder dat ik enige ervaring had in het maken van stripverhalen en zonder uitzicht op een publicatie. Naarmate de maanden vorderden, werd het album steeds concreter. Zeker toen uitgeverij Strip2000 akkoord ging om het uit te geven. Op dat moment moest nog bijna de helft van de pagina's afgewerkt worden. En nu is het album dus áf. Helemaal, volledig af. Getekend, gekleurd en geletterd. Ik moet eerlijk toegeven dat ik het hele proces toch onderschat heb. De combinatie tussen voltijds werken en avondsessies striptekenen woog vaak zwaar door. Zeker de laatste maanden heb ik regelmatig gevloekt, bij enkele minder leuke werkjes: foutjes digitaal verwijderen en kaders (tot soms volledige platen) herwerken wanneer ik niet tevreden was. Gelukkig heb ik niet al te veel slaap nodig. Hieronder een voor- en na-plaatje, uit het begin van het album. Ik onthoud dat ik een stuk beter kan tekenen en vooral inkten dan anderhalf jaar geleden. Het belangrijkste moet nog komen: ik moet een publiek vinden. Het heeft weinig zin om anderhalf jaar aan een strip te werken als geen hond hem leest. Daarom gooi ik mij nu volop op de promotie. Naast de traditionele stripbeurzen en signeersessies in stripwinkels, is er ook een lanceringsfeestje met bijhorende tentoonstelling en organiseer ik een ministripfestival op de kerstmarkt in Oudenaarde. Het werk houdt niet op. Maar hoewel ik er af en toe wel eens even genoeg van heb, doe ik het nog allemaal erg graag. Op dit moment kijk ik vooral uit naar de reacties van de lezers. Tot nu toe hebben een zestal mensen Lise op Monstereiland gelezen. De reacties zijn erg positief, maar dat zijn natuurlijk allemaal mensen die op een of andere manier meewerkten aan de totstandkoming van het album. Die zijn bijna verplicht om het leuk te vinden. Ik ben zeer benieuwd hoe het album onthaald zal worden. Hoewel er ongetwijfeld veel zaken voor verbetering vatbaar zijn, ben ik toch fier op het resultaat. Ik wilde uiteindelijk gewoon een mooie, leuke strip maken, pretentieloos amusement. Naar mijn eigen bescheiden mening ben ik hier toch enigszins in geslaagd. Nu hopen dat de lezers dit ook vinden. Tot slot wil ik nog iedereen bedanken die (vaak belangeloos) geholpen heeft om het album mogelijk te maken. In het bijzonder wil hier ik David Steenhuyse en de redactie van Stripspeciaalzaak.be bedanken om me de kans te geven om langs deze weg mijn werk in de kijker te zetten. Lise op Monstereiland verschijnt op 10 november bij Strip2000. Het album en de bijhorende tentoonstelling worden voorgesteld op 18 november (vanaf 20.00 uur) in het Centrum voor Jonge Kunst (Kasteel Claeys-Bouüaert, Kasteeldreef 2 in 9050 Gent (Mariakerke). Stripliefhebbers zijn steeds welkom."

Kristof Berte: "Mijn stripjaar" (11)	21/04 TOP
Kuifje in Stripland "Nog maar enkele pagina's te gaan! Het tekenwerk zit er bijna op en ik kijk ernaar uit om de ontknoping op papier te zetten. De voorbije platen tekende ik vaak de traditionele vier strookjes per pagina met nogal wat dialoog ertussen om de plot uit te leggen. Het ritme van het verhaal lag dan ook iets lager. Maar het slot wordt één lang uitgesponnen actiescène. Niet te veel tekst en in één ruk naar het einde. Ik verwacht dat de laatste loodjes wel het zwaarst zullen gaan wegen, maar voorlopig heb ik er nog veel goesting in. Maar het is net bij het afwerken van het slot dat mijn gebrek aan ervaring weer opduikt. Ik moest namelijk mijn gebruikelijke losse aanpak van het scenario loslaten. Geen plaats meer voor improvisatie! Het lijkt namelijk evident dat een stripverhaal eindigt op de laatste prent van de laatste bladzijde, maar in de praktijk is dat nog niet zo eenvoudig. Daarom had ik de laatste vijf pagina's prent per prent uitgewerkt. Grappig dat ik in een recent interview met Claus D. Scholz op deze website merkte dat die het op dezelfde manier doet. Maar ik vond dat het einde nogal haastig afgehaspeld werd. Het is een kwestie van evenwicht. Enerzijds mag het tempo in de finale best wat hoger liggen. Maar het moet ook niet overhaast worden. En net dat gevoel kreeg ik toen ik de kladversie uitwerkte. Gelukkig kwam Kurt Morissens van Strip2000 snel met de oplossing. Ik krijg één extra pagina en die gaat volgens mij een wereld van verschil maken. Nu kan ik het album afsluiten zoals ik het wou. Ondertussen werden ook de locatie van het lanceringsfeest en de bijhorende tentoonstelling vastgelegd, de eerste stripbeurzen bevestigd en begint de promotiemachine langzamerhand op gang te komen. En dat is het leuke aspect van een gebrek aan ervaring. Zaken als stripbeurzen, signeersessies enzovoort, zijn allemaal nieuw voor mij. Ik bezocht ze zelf maar heel sporadisch. Dus dat is allemaal erg spannend en ik kijk er eigenlijk al wel naar uit. Soms voel ik me zo'n beetje Kuifje in Stripland. Als iemand me vertelt dat ze fan zijn van mijn werk, val ik nog steeds van mijn stoel van verbazing. Ik besef misschien nog niet goed wat er allemaal op mij afkomt, maar ik zal het wel — net als bij het tekenwerk — al doende ontdekken... Ik hoop dat ik dat enthousiasme nog lang kan behouden. In tussentijd kan je mij een groot plezier doen door mijn Facebookpagina Lise op Monstereiland te liken. In de toekomst zal ik er ook af en toe origineel werk weggeven. Bij tweehonderd pagina-likes verloot ik bijvoorbeeld de originele backcovertekening (geïnkt op A3), die je hieronder kan terugvinden. Volgende keer wordt in principe mijn laatste bijdrage in deze reeks. Daarna is "Mijn Stripjaar" in theorie afgelopen. In de praktijk heb ik natuurlijk nog wel wat werk op de plank. Ik kijk er al naar uit." Met vriendelijke groeten, Kristof Berte Aspirant-striptekenaar Lees hier de vorige bijdragen.

Kristof Berte: "Mijn stripjaar" (10)	20/02 TOP
Stressen om strips "Lise op Monstereiland verschijnt in november bij uitgeverij Strip2000. Yes! Ik had het al eerder aangekondigd, maar ik herhaal het graag eens. Vorig jaar in mei gooide ik me halsoverkop in een avontuur waarbij ik op een jaar tijd een strip wou tekenen en uitzicht hebben op publicatie ervan. Het heeft er momenteel alle schijn van dat mijn missie om striptekenaar te worden ook effectief zal slagen. Dat is natuurlijk een grote opluchting. Ergens bleef het toch spelen in mijn achterhoofd: wat als ik een jaar lang tijd en energie steek in een project waarvoor geen interesse bestaat bij uitgeverijen? Zou het dan zin hebben om iets in eigen beheer uit te brengen? Meer nog: zou ik daar zelf zin in hebben? Gelukkig hebben de mensen van Strip2000 die zorg alvast weggenomen. Maar er zijn een aantal stressfactoren in de plaats gekomen. Doordat Lise op Monstereiland nu zeker zal uitgegeven worden, werk ik tegen een deadline aan. Tegen eind augustus moet het album volledig afgewerkt zijn, inclusief inkleuring en lettering. Dat is natuurlijk nog veraf, maar er is ook nog een pak werk voor de boeg. Een paar weken geleden werd ik echter overvallen door een nieuw soort stress. Wat als ik een dik jaar tijd steek in een strip, die vervolgens wordt uitgebracht door een sympathieke uitgeverij en er daarna geen hond in geïnteresseerd blijkt? Ik vernam onlangs de verkoopcijfers van een collega-stripmaker. Die had een fijn stripje gemaakt en redelijk goeie recensies gekregen. Ik had het album zelf ook gekocht. Tot mijn verbazing viel de verkoop tegen. Volgens de immer enthousiaste Kurt Morissens van Strip2000 moet ik mij hier geen zorgen om maken. Stripauteurs krijgen bij de uitgeverij altijd meerdere kansen. Maar ik vraag me af of ik mezelf nog kan motiveren om een tweede album te tekenen als er maar pakweg tweehonderd albums verkocht geraken. Dat zou toch een enorme ontgoocheling zijn. Dan gaat het mij niet zozeer om de financiële kant. Die is van bijkomstig belang. Ik heb me er al bij neergelegd dat het striptekenen mij geen schatten gaat opleveren. Integendeel, als ik mijn werkuren optel, moet dit wel de slechtst betaalde (bij)job ter wereld zijn. Maar ik vind het wel belangrijk dat ik een zo groot mogelijk lezerspubliek kan aanspreken. Dat moet toch altijd het doel zijn van iedereen die met creatief werk naar buiten komt, of het nu over strips, boeken of hiphopalbums gaat. Ik wil echt geen stripverhaal maken dat enkel populair is bij een kleine nichegroep. Ik wil zelfs niet wegsteken dat ik het album bewust zeer toegankelijk gemaakt heb, zodat ook de occasionele striplezer er plezier aan kan beleven. Commercieel, met andere woorden, maar niet onwille van de centen... Gelukkig hebben mijn proeflezers (scenarist Barcas en striptekenares Yncke) mij enigszins gerustgesteld. Uiteraard hadden ze een heel aantal opmerkingen (gelukkig maar, daarvoor had ik hen ook gevraagd om te proeflezen), maar de algemene teneur is toch wel zeer positief. Hopelijk denkt mijn potentieel lezerspubliek daar hetzelfde over." Met vriendelijke groeten, Kristof Berte Aspirant-striptekenaar

Kristof Berte: "Mijn stripjaar" (9)	16/01 TOP
Terug op het juiste spoor "December was niet mijn meest productieve maand. Ten eerste ben ik terug voltijds aan het werk. Ik kan dus opnieuw enkel 's avonds tekenen: na de werkuren en wanneer de kinderen in bed gestopt zijn. Die waren bovendien ook regelmatig ziek. En toen moesten de feestdagen nog komen. Ik was dus — op zijn zachtst gezegd — 'een beetje uit mijn ritme'. Dat bleek ook uit het tekenen zelf, het wou maar niet vlotten. Ik was ontevreden over de afgewerkte pagina's en heb serieus wat moeten herwerken. Onderstaande prent heb ik een viertal keer hertekend, tot het eindelijk goed zat. Tussendoor heb ik wel nog een kerstkaartje gemaakt, dat ging verbazend genoeg vrij vlot. Natuurlijk wil ik van de gelegenheid gebruik maken om alle lezers van De Stripspeciaalzaak (en van mijn bijdrages) een fijn 2016 toe te wensen. Het jaar begon voor mij alvast een pak beter dan het vorige eindigde. Ik vond mijn ritme terug en de herwerkte platen zijn een pak beter dan de eerste, al ben ik naar goede gewoonte nog steeds niet 100% tevreden. Maar het beste nieuws moest nog komen. Het hing al een tijdje in de lucht, maar ik kan nu toch met enige trots aankondigen dat Lise op Monstereiland in het najaar van 2016 zal worden uitgegeven bij uitgeverij Strip2000. We hebben niet erg lang moeten onderhandelen: de mensen van Strip2000 geloven in het potentieel van het album en ikzelf ben fan van meerdere van hun reeksen. Bovendien kan ik mij goed vinden in hun visie op dit project en het uitgeven van strips in het algemeen. Ik ben alvast heel enthousiast over de samenwerking. (Het betekent wel dat ik opnieuw een versnelling hoger moet schakelen. In de loop van de zomer moet het album volledig (tekeningen, inkleuring, lettering,...) afgewerkt zijn. Dat is momenteel nog goed haalbaar, maar mezelf kennende ga ik wel nog een aantal prenten, dialogen of zelfs pagina's willen herwerken en verbeteren. Momenteel ben ik samen met scenarist Barcas de afgewerkte platen aan het herbekijken. Ik ben ervan overtuigd dat het album hierdoor nog een stuk beter zal worden. Onder tijdsdruk en stress werk ik ondertussen rustig verder. De eerste stap, het vinden van een uitgeverij, is gezet. Nu al de rest nog..." Met vriendelijke groeten, Kristof Berte Aspirant-striptekenaar

Kristof Berte: "Mijn stripjaar" (8)	09/12 TOP
Over nevenpersonages en schurken "Met de start van de maand december zit mijn halftijds werk er terug op. Gedaan met volledige tekendagen en de snelle opeenvolging van afgewerkte platen. Welkom terug, avondwerk en nachtelijke tekensessies. Zoals eerder gezegd, werk ik met een vrij los scenario. Dat laat ruimte voor een onverwachte dynamiek bij bepaalde personages. De zwarte kat was oorspronkelijk voorzien als een beperkt nevenpersonage dat af en toe eens opduikt als rustpunt in het verhaal. Maar wegens een onverklaarbare reden doe ik hem constant de duvel aan. En dat vind ik zodanig leuk dat hij vaker terugkeert dan gepland. Persoonlijk ben ik van mening dat hij tot nu toe de grappigste scènes heeft. Maar ik blijf hem wel gewoon 'kat' noemen, ik vind geen toepasselijker benaming. Deze monsterkrokodil, de Snaaier, heeft de typische eigenschappen van een slechterik: sluw, gewetenloos en ijdel, maar ook overmoedig en niet gezegend met een overdreven portie geluk. Tot rond pagina 25 toonde ik enkel glimpen van hem. Blinkende ogen in het struikgewas, een staart, een silhouet, een achteraanzicht,... Pas op pagina 25 verschijnt hij voor het eerst groter, in een herwerkte versie van een plaatje dat ik voor het kortverhaal maakte. Zijn eerste directe confrontatie met Lise is niet erg succesvol. De kat komt — per ongeluk — tussenbeide. En het duurt tot pagina 27 vooraleer hij echt volledig beeld komt. Bijna letterlijk een cliffhanger... Volgens mij heeft elk verhaal op een of andere manier een bad guy nodig. En meestal zijn het niet de helden die bepalen of een verhaal een succes wordt, het zijn de schurken. Ik moet er dus voor oppassen dat de Snaaier geen ééndimensionaal personage wordt. Daarom tracht ik in de komende pagina's zijn motivatie nog enigszins toe te lichten. Zonder te serieus of hoogdravend te worden natuurlijk, het blijft een verhaal dat ook op kinderen gericht is. Tot slot nog een dienstmededeling: ondertussen hangen mijn tekeningen ook al een paar weken in het Centrum voor Jonge Kunst, in het prachtige Kasteel Claeys-Bouüaert in Mariakerke. Altijd een bezoekje waard!" Met vriendelijke groeten, Kristof Berte Aspirant-striptekenaar

Kristof Berte: "Mijn stripjaar" (7)	04/11 TOP
Kleur bekennen "Ondertussen ben ik ongeveer een half jaar aan Lise op Monstereiland aan het tekenen. Een van mijn grootste frustraties is het tempo waarop het tekenwerk vooruitgaat. Omdat ik geen professioneel tekenaar ben, kan ik enkel 's avonds aan het album werken. En dan kan het soms nogal lang duren voor je een concreet resultaat hebt. Daarom is het momenteel een ongelooflijk plezier om halftijds te werken. Plots kan ik negen tot tien uur per dag tekenen en vlot pagina na pagina afwerken. Hierbij twee voorbeeldjes. De eerste komt uit een pagina met vrij veel dialoog. Wegens een of andere reden zie ik altijd graag pagina's met lege tekstballonnen. Het laat iets over aan de verbeelding. Voor de volgende kaders mocht ik nog wat nieuwe monstertjes tekenen. Deze bewakers, die in de tweede helft van het verhaal regelmatig zullen terugkeren, had ik niet op voorhand ontworpen. Dat is nog altijd wat ik het liefste doe: het schetsen en ontwerpen van personages. Maar het leukste moest nog komen. Nu ik ongeveer halverwege 'Mijn Stripjaar' zit, werd het dringend tijd om na te denken over de inkleuring. De kleuren van het hoofdpersonage Lise lagen al een tijdje vast sinds het kortverhaal. Maar de monstertjes, daar had ik feitelijk nog weinig of niet over nagedacht. Een paar basisvoorwaarden: herkenbaar vanop afstand, onderling verschillend en gemakkelijk te onderscheiden van de achtergrond. Zelf kan ik echter niet inkleuren dus deed ik een beroep op het talent van Tom Metdepenningen, die momenteel onder andere voor Charel Cambré inkleurt. In samenspraak bepaalden we de kleuren van de hoofdpersonages. Het monster met de springveer als nek bleek de moeilijkste, maar uiteindelijk staat het resultaat mij erg aan. Eens de kleuren van de personages op punt stonden, werd het tijd om een volledige pagina onder handen te nemen. Hieronder, exclusief voor De Stripspeciaalzaak, de eerste afgewerkte pagina van Lise op Monstereiland. Het is pagina 8 en het geeft een goed idee van de sfeer die ik aan het verhaal wil geven. Je ziet ook duidelijk de meerwaarde van een goeie inkleurder: iemand die meedenkt met het verhaal en ook eigen accenten kan leggen. Ik zou de wolken zelf bijvoorbeeld nooit roze gemaakt hebben. Maar het werkt wonderwel. Aan de hand van deze ingekleurde pagina, de andere geïnkte pagina's en het kortverhaal, kan ik deze maand eindelijk mijn promomap voor uitgeverijen opmaken. Dat is ook het leuke aan halftijds werken: je kan tijd maken voor dingen die je al even voor je uit aan het schuiven bent. Helaas is november mijn laatste halftijdse maand en heb ik nog een pak projecten op de plank. Werk genoeg dus, maar ik doe het nog steeds met enorm veel plezier." Met vriendelijke groeten, Kristof Berte Aspirant-striptekenaar

Kristof Berte: "Mijn stripjaar" (6)	07/10 TOP
Het doelpubliek  "Er wordt mij af en toe gevraagd welk doelpubliek ik voor ogen heb met Lise op Monstereiland. Als stripmaker zou je daar liefst: 'iedereen' op antwoorden. Maar in de praktijk ligt dat natuurlijk anders. Mijn dochter — ze heet Lise, wat een toeval — is ondertussen bijna vijf jaar en ze is gek op haar dagelijks verhaaltje voor het slapengaan. Heel vaak zijn dat traditionele kinderverhalen (Jip & Janneke doet het bijvoorbeeld erg goed), maar af en toe steek ik er eens een stripverhaal tussen. Jommeke en vooral De Smurfen bleken hiervoor zeer geschikt. De albums Smurfensoep en De Babysmurf moet ik letterlijk tientallen keren voorgelezen hebben. Zeer geschikt voor kleine kinderen: goed gemaakt, grappige slapstickhumor, spannend (maar niet té),... En ook de papa vindt het stiekem erg aangenaam (voor)leesvoer. Dat is dus het standaardantwoord op de vraag naar mijn doelpubliek: ik wil een verhaal maken waar zowel mijn dochter als ikzelf plezier aan beleven bij het voorlezen. Iets uitgebreider: jonge kinderen moeten op basis van de tekeningen de plot (ongeveer) kunnen volgen. Daarnaast moeten de dialogen ook scherp genoeg zijn zodat ook iets oudere kinderen er plezier aan beleven. Tenslotte moet het verhaal ook interessant en gelaagd genoeg zijn zodat ook volwassenen het album (al dan niet stiekem) kunnen appreciëren. Voor die volwassenen steek ik er ook af en toe een knipoog tussen. Ik neem aan dat stripliefhebbers deze cameo wel herkennen? De komende maanden worden belangrijk voor de totstandkoming van Lise op Monstereiland. Ik schakel twee maanden over op halftijds werk, zodat ik toch een pak bijkomende tijd aan het tekenen kan besteden. Dat zal hoofdzakelijk voor het album zijn, maar ik wil ook het kortverhaal Olifant afwerken in potlood. En tussendoor wil ik ook nog een kinderverhaal illustreren. Werk genoeg dus. Hieronder zie je een aantal ontwerpjes voor T-shirts die ik wil laten drukken voor promotie." Met vriendelijke groeten, Kristof Berte Aspirant-striptekenaar

Kristof Berte: "Mijn stripjaar" (5)	05/09 TOP
Bloed, zweet, tranen en dan schrappen en herbeginnen "Juli en augustus waren niet mijn meest productieve maanden. Tijdens mijn verlof in Spanje bleek dat ik niet kan nadenken noch tekenen bij 36 graden. En bij thuiskomst ben ik nogal moeilijk uit vakantiemodus geraakt. Als het na een lange werkdag terrasjesweer blijkt te zijn, vergt het nogal een inspanning om desondanks achter de tekentafel plaats te nemen. Maar ondertussen is de mentale klik gemaakt en ben ik er opnieuw volop ingevlogen. Uiteindelijk heeft mijn dipje mij slechts een achterstand van een tweetal bladzijden opgeleverd, iets wat ik de komende weken en maanden zeker moet kunnen inhalen. Een tweede reden voor mijn achterstand is dat ik een aantal prenten volledig herwerkt heb. Dat is een van de meest frustrerende werkjes die je als tekenaar kan tegenkomen. Soms steek je zeer veel tijd en energie in een bepaalde plaat. Soms ziet die plaat er zelfs geweldig uit in potlood. En na de inktfase blijkt dat er toch een aantal zaken grondig fout zitten. Neem bijvoorbeeld deze halve pagina. Drukke scène, veel natuur, een paar leuke apen. Een plezier om te tekenen. Maar bij het inkten begint de twijfel de bovenhand te nemen. Gelukkig hebben een aantal mensen mij met kennis van zaken advies gegeven. De herwerkte versie is een pak beter geworden. De zwarte vlakken geven meer diepte aan de plaat. Idem met deze walvis. Dit is een vrij grote kader op mijn pagina, een aandachtstrekker. Dus is het belangrijk dat de tekening goed zit. Ik was behoorlijk tevreden over de eerste potloodtekening, maar opnieuw zat er iets mis bij het inkten. Dan kan je enkel maar herwerken tot je enigszins tevreden bent. Dan nog ben ik in die mate perfectionistisch ingesteld dat ik nooit 100% voldaan zal zijn over eender welke tekening die ik maak. Af en toe springt er wel een plaat tussenuit die ik zelf ook erg leuk vind, soms wegens onverklaarbare redenen. Deze halve pagina bijvoorbeeld, waarbij een kat de jungle binnenrent, heb ik met plezier getekend. Maar dan nog zou ik ze liefst nog een aantal keer herdoen. Daarom plan ik om in september en oktober met een aantal mensen uit het stripvak samen te zitten. Soms zit je al zodanig lang op dezelfde platen te kijken, dat je zelf nog moeilijk het onderscheid kan maken tussen een goeie en een mindere plaat. Ondertussen staat er ongeveer een derde van het verhaal op papier. In deze fase kan ik eventueel nog wat bijsturen, zowel wat het scenario als de tekeningen betreft. De frustratie van het herwerken neem ik er dan wel bij: dit album moet het beste album worden dat ik kan maken." Met vriendelijke groeten, Kristof Berte Aspirant-striptekenaar

Kristof Berte: "Mijn stripjaar" (4)	04/07 TOP
Thumbnails, potlood, inkt, knippen, plakken en alles daartussen "Zoals ik al eerder vertelde, begon het project Lise op Monstereiland met een tekstloos kortverhaaltje waar ik bijzonder veel plezier aan beleefde. Ik vertrok van een basisidee en wist hoe ik wou eindigen. Geen idee wat in de zeven pagina's daartussen zou gebeuren. Dus begon ik intuïtief en zonder vastgelegd scenario aan het tekenen van de platen. Een hele spannende manier van werken, waarbij het verhaal en de tekeningen soms verrassend in elkaar klikten. Dat is natuurlijk geen aanpak die je 48 bladzijden met succes kan volhouden. Ik ben niet echt een nauwgezette planner, maar om te vermijden dat ik mezelf vastloop in het verhaal, moest ik toch een deftig verhaalraamwerk op poten zetten. Anderzijds is net het speelse, intuïtieve werk de grote charme van het kortverhaal. Het zou jammer zijn om dat te verliezen. Daarom schreef ik in plaats van een beeld-per-beeld-scenario eerder een uitgebreide samenvatting. Het verhaal werd onderverdeeld in een aantal 'blokken' waarbij ik er veel aandacht besteedde om het tempo hoog te houden en tegelijk de opbouw van de spanningsboog te verzorgen. Vooraleer ik begin te tekenen aan een bepaald blok schrijf ik de dialogen ervan uit. Op dat moment liggen die absoluut nog niet vast. Tijdens het tekenen wijzig ik ze vaak in functie van de beschikbare ruimte of om de tekeningen beter te ondersteunen. De tekstballonnen teken ik liefst zelf. Een mooie ovaal uit de losse pols tekenen, is nochtans niet gemakkelijk, laat staan inkten. Maar dat zijn foutjes waarmee ik kan leven, ze dragen bij aan de sfeer van het album. Liever zo dan de perfecte, maar ietwat steriele computergemaakte tekstballonnen. Voor het tekenen zelf begin ik met een hele kleine thumbnailschets. Gewoonlijk teken ik deze schetsjes (op ongeveer een kwart van een A4-blad) tijdens de middagpauze op het werk. Het is al een aanzet tot de uiteindelijke tekeningen, maar eigenlijk doe ik het vooral om een idee te krijgen over de bladschikking. In een ideale wereld neem ik daarna een A3-pagina, teken ik de volledige pagina in potlood, neem ik een nieuwe A3-pagina en inkt ik alles op de lichtbak. Dat durft regelmatig eens tegenvallen. Soms heb ik zodanig geprutst in potlood dat ik bepaalde kaders op een apart blad moet afwerken. Dat is niet direct een groot probleem, maar wel jammer omdat je geen volledige potloodpagina meer hebt. Als het écht misloopt, is dat meestal tijdens de inktfase. De plaat/kader geheel of gedeeltelijk opnieuw doen, en dan knippen en plakken (op papier, en af en toe digitaal) is de boodschap. Mijn vrij 'ambachtelijke' manier van werken is natuurlijk zeer tijdrovend, maar ik kan het nu eenmaal niet anders. Ooit zal ik wel eens digitaal leren inkten, maar voorlopig houd ik het toch bij de penseelpen en de stiftjes. Ik werk graag met paginabrede kaders. Voor pagina 8 voorzie ik er zelfs vier onder mekaar. Hieronder kan je er alvast drie van zien. Naast het werk aan het album, maakte ik deze maand ook een aantal losse illustraties, voornamelijk voor onlinepromotie. Hieronder een mogelijke banner, in potlood en op twee manieren geïnkt. Momenteel is mijn promotie vrij beperkt, net als het budget trouwens. Het is ook moeilijk om een niet-afgewerkt product te promoten. Zodra de strip écht vorm begint te krijgen (op het moment van schrijven moet ik beginnen aan pagina 9), schakel ik een versnelling hoger met de promotiecampagne. Volgende maand neem ik een drietal weken vakantie. Nieuwe afsprak in september!" Met vriendelijke groeten, Kristof Berte Aspirant-striptekenaar

Kristof Berte: "Mijn stripjaar" (3)	30/05 TOP
Lise op Monstereiland: van tekst naar tekeningen "De eerste maand van Mijn Stripjaar is zo goed als afgelopen en ik zit nog — nipt — op schema. Het plan blijft om één pagina per week af te werken en voorlopig slaag ik daar in. Met enige moeite. Hieronder kan je alvast de openingspagina zien. De zwarte kat neemt de lezer mee in het verhaal. Het kleine meisje is uiteraard Lise, het hoofdpersonage. We beginnen in haar huis en haar slaapkamer. Dat stelt mij al meteen voor een zekere uitdaging. Ik teken namelijk niet al te graag interieurcènes. Een woest berglandschap, een gedetailleerde onderwaterwereld of een woekerende jungle: met heel erg veel plezier. Maar een bed, een tafel en een kast in een kinderkamer kosten me een pak meer moeite. Het lukt me niet op gevoel, dus neem ik de lat erbij en moeten er nogal wat vluchtlijntjes getekend worden. Niet mijn favoriete bezigheid. Lises eerste kennismaking met de monsters verloopt niet zoals ze verwacht hadden. De vele matrassen op haar bed zijn een knipoogje naar het sprookje van de prinses en de erwt. Er zit wel wat dialoog in de eerste pagina’s. Ik heb een behoorlijke hekel aan te veel talking heads in strips. Actie willen we zien! Maar je moet nu eenmaal een paar dingen duiden aan het begin van een verhaal. Ik probeer voor afwisseling te zorgen door er al eens een buitenscène tussen te gooien. Dit grappige kleine mannetje met een te grote hond kwam plots uit mijn potlood gerold. Ik besloot meteen om hem nog een paar keer te laten terugkeren, al blijft het wel bij een erg klein bijrolletje. Hoe dan ook kijk ik al uit naar de onderwaterscènes die ik volgende maand moet tekenen. Het is altijd leuk om de setting eens te wisselen en die platen zouden toch een pak sneller vooruit moeten gaan. Waardoor ik eindelijk mijn promotiemap voor uitgeverijen kan afwerken, want dat heb ik door tijdsgebrek toch een beetje verwaarloosd. Volgende plaatjes uit het kortverhaal komen daar zeker in. Er is nog een beetje werk aan de inkleuring, maar ik vind ze erg leuk. Door het werk aan Lise op Monstereiland heb ik wel minder tijd om losse tekeningen en schetsen te maken. Jammer, want dat doe ik erg graag. Ik probeer toch steeds tijdens de middagpauze op het werk een beetje te schetsen. Wegens onverklaarbare redenen zitten daar vaak schaars geklede jonge dames tussen. Volgende maand een nieuwe update, waarbij ik zal toelichten hoe mijn pagina's tot stand komen." Met vriendelijke groeten, Kristof Berte Aspirant-striptekenaar

Kristof Berte: "Mijn stripjaar" (3)	23/04 TOP
Voorbereiding is het halve werk! (nu nog de andere helft) "In mijn vorige bijdrage berichtte ik over mijn voornemen om op een jaar tijd een stripverhaal af te werken. Binnen enkele dagen is het zo ver: op 1 mei 2015 begint Mijn Stripjaar. De afgelopen maand heb ik niet stilgezeten. Naast het geplande album Lise op Monstereiland teken ik ook een kortverhaal Olifant, samen met scenarist Barcas (Alexander de Grote). Iets helemaal anders, in een meer veeleisende en tijdrovende stijl. Hieronder kan je alvast de openingskaders zien in inkt. Er is nog wat digitaal oplapwerk aan, maar verder ben ik er vrij tevreden over. Daarnaast maakte ik een aantal losse illustraties en legde ik de laatste hand aan de voorbereiding voor het album: scenario, dialogen en personagestudies. Samen met Lise spelen drie monsterbroertjes een hoofdrol in het verhaal. Voor het ontwerpen van deze monstertjes, had ik een aantal basisvereisten voor ogen. Ze moeten herkenbaar zijn maar onderling zeer verschillend. Er wordt nogal wat gelopen, gevallen en gesprongen in het verhaal, dus moeten de ontwerpen ook een zekere dynamiek uitstralen. Vandaar bijvoorbeeld een springveer in de plaats van een nek bij Rags en de wapperende slijmsprieten van Blob. Daarnaast moeten de monsters een breed gamma aan emoties kunnen uitbeelden. Pas wanneer ik een ontwerp had dat zowel schattig als (relatief) angstaanjagend kon zijn, was ik tevreden. In de vorige bijdrage zag je al de charactersheets van de monstertjes Rags en Blob. Die rolden vrij snel uit het tekenpotlood. Hun derde broertje kwam wat moeilijker tot stand. Op voorhand had ik een harig monster met — letterlijk — een grote mond in gedachten. Het duurde toch een paar avondjes ontwerpen en bijschaven vooraleer ik 100% tevreden was over zijn uiterlijk. Voorlopig noem ik hem Steeve, maar ik zoek nog een passender, Nederlandstalige naam. Suggesties zijn steeds welkom. Eens de personages apart op punt stonden, maakte ik een studie om hun onderlinge grootteverhoudingen vast te leggen. Boven de hoofdpersonages kan je ook de bad guys zien. Rechts de Snaaier, een grote monsterkrokodil, en links de Nieuwe Monsterkoning. In het land van de monsters is de koning een éénoog. Vond ik wel grappig. Het voordeel van monsters is dat ze niet erg 'vormvast' hoeven te zijn, zodat zéér uitgebreide personagestudies eigenlijk overbodig zijn. Maar de verhoudingen moeten natuurlijk wel enigszins kloppen. Ik wilde de personages ook nog samen in een verhaalsetting plaatsen. Zo zie je toch het best of ze mooi 'matchen'. Hierbij experimenteerde ik met een aantal technieken om de personages en decors te inkten. Ik werk hier voornamelijk met een penseelpen en met fineliners. Een penseelpen (een soort bijvulbaar borsteltje) is een dankbaar instrument: je kan er haast geen slechte lijn mee trekken. Alleen vraagt het een beetje ervaring en heel erg veel concentratie. Het gaat mij steeds beter af, al blijft inkten nog steeds een frustrerende confrontatie met mijn technische beperkingen. Een écht goeie inkter zal ik waarschijnlijk nooit worden. De studieronde is dus afgelopen en ik kan met het feitelijke uittekenen beginnen. Ik leg mezelf een tempo op van minimaal één afgewerkte pagina per week. Moet haalbaar zijn, toch? Het kortverhaal van zeven bladzijden dat de basis vormde voor Lise op Monstereiland, zal binnenkort volledig ingekleurd zijn. De kleurtjes hiervan worden overigens verzorgd door Jakob Verstichel (www.yeshead.be), een jeugdvriend en creatieve duizendpoot. In de loop van volgende maand zal ik aan de hand van de ingekleurde platen een promotiemap samenstellen. Die wordt opgestuurd naar potentieel geïnteresseerde uitgeverijen. Het kortverhaal zelf wil ik laten publiceren in een nog nader te bepalen striptijdschrift. Kwestie van mijn reclamecampagne op gang te krijgen. In mijn volgende bijdrage hoop ik hierover meer nieuws te kunnen brengen. Tot slot kan je mij en mijn tekenwerk ook steeds volgen via de website www.monstereiland.be of via Facebook. Een druk op de 'vind ik leuk'-knop wordt steeds geapprecieerd!" Met vriendelijke groeten, Kristof Berte Aspirant-striptekenaar

Kristof Berte: "Mijn stripjaar" (1)	21/03 TOP
Realiteitsbesef en uitstelgedrag versus de passie voor het striptekenen "Zo lang ik me kan herinneren teken ik ventjes. Op cursussen en lesbanken op school, tijdens de middagpauze op het werk en pas sinds een jaar of drie ook achter de tekentafel thuis. 'Daar zou je toch eens iets mee moeten doen', is zowat het meest gehoorde cliché als vrienden en goedbedoelende familieleden mijn tekenkunsten bespreken. Helaas, ik beschik over twee zéér problematische karaktertrekken: een gezonde dosis realisme en ongezonde dosis uitstelgedrag. Voor een niet-professionele striptekenaar is realiteitsbesef een echte killer. Strips maken is tijds- en arbeidsintensief, brengt weinig geld in het laatje en de kans op een verkoopsucces is bijzonder klein. Een realist zou zeggen: waarom al die moeite? En toch. Als tekenaar kan je van een maagdelijk wit blad vertrekken en een ganse wereld creëren. Enkel gewapend met een tekenpotlood sleep je de lezer mee in je eigen fantasiewereld. De voldoening wanneer die lezer gewillig en enthousiast mee in dat verhaal stapt, is niet te evenaren. Maar bijkomend heb ik ook een aangeboren neiging tot procrastinatie: als een pagina vandaag niet af is, zal morgen ook wel goed zijn. Of anders volgende week. Daardoor maakte ik tot nu toe enkel losse illustraties, een aantal niet-afgewerkte verhalen en een afgewerkt kortverhaal. Veel te weinig dus om mezelf met recht en rede striptekenaar te noemen. Zoals iemand me ooit eens vrij direct duidelijk maakte: 'het enige verschil tussen een striptekenaar en een getalenteerde zeveraar, is pagina's afwerken en publiceren'. Daarom begint op 1 mei 2015 mijn 'stripjaar'. Andere tijdrovende hobby's (voornamelijk voetbal en blijven plakken na het voetbal) worden stopgezet en ik smijt mij op mijn stripproject dat als werktitel Lise op Monstereiland heeft. Mijn doel? Op 1 mei 2016 moet ik beschikken over een afgewerkt stripverhaal, met concreet uitzicht op publicatie. Ik begin niet vanaf nul. Ik heb het afgewerkte kortverhaal, waarop ik verder wil borduren. Ik heb een aanzet tot een scenario (een zogenaamde pitch) en de karakterstudies zijn grotendeels klaar. Tijdens dit stripjaar wil ik op regelmatige basis berichten over mijn vorderingen. Een soort making of, maar dan tijdens het productieproces. Uiteraard zal ik hierbij aandacht hebben voor de technische kant (scenario, schetsen, inkten, pagina-indeling,...) maar zal ik ook de zoektocht naar een uitgeverij en een lezerspubliek bespreken, en mijn pogingen om dit alles te combineren met mijn gezinsleven en een fulltimejob. Hoe dan ook wordt het een interessante evenwichtsoefening. Zal de passie voor het (strip)tekenen het winnen van het realiteitsbesef en mijn uitstelgedrag? Kan ik mezelf op 1 mei 2016 een volwaardig striptekenaar noemen? Ik kijk er alvast reikhalzend naar uit!" Met vriendelijke groeten, Kristof Berte Aspirant-striptekenaar