Juanjo Guarnido over Blacksad 5	07/12 TOP
Onderstaande bijdrage van Paul Giner verscheen eerder in het Franse stripmaandblad Casemate nummer 64 van november 2013. COMMENTAAR BIJ PAGINA 8 Over de stier: "Deze goedmoedige stier met wie alles begint, won zijn fortuin dankzij petroleum. We hebben er een typische Texaan van gemaakt, met een cowboyhoed, ook al woont hij in Tulsa in Oklahoma. Soms zijn onze keuzes minder duidelijk. Herinner je je nog die strook uit Arctic-Nation die refereerde naar de Black Panthers? Liever dan Blacksad te confronteren met een panter maakten we er een paard van, een sympathiek dier, om er een agressief en antipathiek personage van te maken. Grafisch gezien is het resultaat krachtiger." Over de Eldorado: "Voor de lezers die niet veel afweten van Amerikaanse wagens uit de jaren 1950, wijs ik op de laatste prent op het Cadillac-model, een Eldorado. Dit karretje met het zo mooie en gestileerde logo, is bijna een personage op zich. Het moest dit model zijn, en geen ander." Over het kleur geel: "Niet alleen de wagen is geel, ook zijn model verwijst naar het kleur geel, als een rode draad die in het hele album terug te vinden is: gele bloemenvelden, de letters van het circus Sunflower (zonnebloem in het Nederlands), of ook de tas van Chad waarin de kaart zit die Blacksad naar Amarillo moet leiden." Over kleurstudies: "Sinds het eerste album maak ik kleurstudies op papier voordat ik met het tekenen begin. Mijn techniek verbeterde met de jaren, vooral sinds deel 4 waarbij ik me meer op mijn gemak voelde om met aquarel te werken." COMMENTAAR BIJ PAGINA 9 Over de kudde schapen: "Ik hoop dat we niet alle motards tegen ons krijgen omdat die van ons schapen zijn, dieren die nogal 'wollig' zijn. Zoals het paard als Black Panther kozen we ook hier voor een tegengesteld, vreedzaam dier voor een zeer hechte, intimiderende en uiteindelijk gewelddadige bende. Het moment dat alles dreigt te ontaarden, komt er nieuw tegenwicht want de bendeleider legt uit dat de wet dient om gerespecteerd te worden." Over schapenleer: "De 'et It Bleat! op de rug van een van de motards betekent 'laat maar blaten', maar verwijst ook naar Let It Bleed, een van de platen van de Rolling Stones. Onze schapen dragen leer, zoals Marlon Brando en zijn bende in The Wild One. Misschien is het schapenleer! We toonden ook al een krokodil met laarzen in krokodillenleer in deel 3." Over lastige platen: "Deze platen waren de lastigste om te maken. Tussen de prenten met de grote overzichten — ware perspectiefpuzzels — waren de motors een echte nachtmerrie om te tekenen. Maar ook Blacksad en de pompbediende aan de ene kant en Chad en Abraham aan de andere kant waren lastig, zonder het dan nog over de schappenkudde te hebben." Over de cover: "Voor de coverillustratie dachten we eraan om Blacksad en Neal, de advocaat-agent van Chad te tonen die onderweg zijn, van voor gezien en naast elkaar wandelend, zoals Dustin Hoffman en Tom Cruise op het affiche van de film Rain Man. Uiteindelijk kozen we voor een vrolijke Blacksad aan het stuur, stralend en optimistisch, compleet tegengesteld aan het vorige album." COMMENTAAR BIJ PAGINA 10 Over de leeuwenmanen: "Chad is een jonge leeuw met manen die nog niet volledig zijn volgroeid, wat hem een ragebol geeft. Probleem, beatniks hebben geen lang haar als symbool, ze verkiezen losse kleren, vesten zonder mouwen, openstaande hemden, geen stropdas, ze tonen een deel van hun borsthaar. Indertijd provocerend. Het zou een anachronisme zijn om van Chad een hippie avant la lettre te maken. Zijn harige kant zou de 'harige dichters' uit het lied van Georges Brassens kunnen oproepen. Bovendien zouden korte haren van hem een leeuwin gemaakt hebben en dat zou helemaal niet werken. Zonder beginnende manen was het moeilijk om er een geloofwaardige leeuw van te maken." Over het beest in ons: "Het fatale achtervolgt Chad het hele album lang. Hij is vervloekt en elke keer hij de leeuw in zich loslaat, teken ik hem in close-up, zonder concessies, zonder menselijkheid, als een zeer realistische leeuw. Kan men in een maatschappij leven door het beest in ons los te laten? Dat thema van met elkaar samenleven behandelen we in dit album." Over sterretjes: "Het gebruik van onomatopeeën en effecten zoals sterretjes hangt af van de situatie. Als het goed kan in een komische scène, komen die ook van pas om andere, serieuzere scènes te bagatelliseren. Op pagina 9 springt er een sterretje tevoorschijn wanneer de stier op de schouder van Blacksad slaat om de kwajongensmanieren van het personage te accentueren. Dat heeft niets te maken met de 'pijnsterretjes' zoals hier in prent 5. Ze zijn heel expressief en werken goed want ze zijn al lang door striplezers aanvaard." COMMENTAAR BIJ PAGINA 11 Over schapen tellen: "Hoewel Gold Medal, de bendeleider van de motards, en Chuck, wiens motor gestolen wordt, heel herkenbaar zijn, heb ik de andere schapen alfabetisch moeten benomen — Alvin, Beck, Curtis, enzovoort — om me te helpen bij het tekenen van de prenten waarin ze voorkomen. Handig." Over de belichting: "Mijn grootste uitdaging in Amarillo was meer van picturale dan grafische aard. Het ging 'm om het weergeven van natuurlijk daglicht. Het is niet omdat kleuren helderder zijn dat de sfeer klaar is. Het lichteffect wordt veroorzaakt door contrasten, maar als deze laatste te sterk zijn, wordt het licht kunstmatig, gefocust, zoals een spot. Een andere moeilijkheid was de rendering van het licht en de schaduwpartijen op lichamen en voorwerpen. Moest ik het wit van het papier gebruiken? Moesten de schaduwen in kleur zijn of diepzwart? Na meerdere probeersels ben ik voor het compromis gegaan door alle mogelijkheden te gebruiken in plaats van radicaal voor één optie te gaan." Over witte achtergronden: "Op de volgende plaat komt er een grote prent met Blacksad voor die poseert op een motor. Dezelfde tekening komt voor op de cover van Casemate, alleen is de blik op hun vraag aangepast. In de strip staat hij op een witte achtergrond want Juan en ik wilden er een soort pin-up van maken, alleen voor het kijkplezier. Een decor diende nergens voor. Normaal gezien maakt een witte achtergrond een plaat lichter, of biedt het een mooi rustpunt. Andere keren zorgt het voor een komisch effect zoals bij een close-up van een personage. Ik gebruik ze zelfs bij dramatische scènes zoals bij de confrontatie tussen Blacksad en het paard in Arctic-Nation, maar dat is delicater en het werkt niet altijd!"

Juanjo Guarnido over Reiziger: Omega	03/12 TOP
Onderstaande bijdrage van Damien Perez verscheen eerder in het Franse stripmaandblad Casemate nummer 41 van oktober 2011. Alle antwooorden komen van Juanjo Guarnido op een enkele keer na wanneer Éric Stalner in de plaats antwoordt. COMMENTAAR BIJ PAGINA 19 Over de realistische uitdaging: "Toen ik met Reiziger: Omega begon wilde ik een semirealistische stijl hanteren met een karikaturaal kantje. Een na een worden de personages in het begin van het album geëlimineerd. De personages uit de eerste Reiziger-cyclus heb ik minder karikaturaal benaderd om het album te eindigen met de voor mij meest realistische stijl die ik ooit heb getekend. Onbewust ging ik de realistische uitdaging aan en die richting ging mijn stijl op." Over de verouderingsuitdaging: "De essentie van mijn werk komt in dit album naar boven. De uitdaging bestond erin om de personages te laten verouderen, terwijl ze van het ene op het andere moment in het album herkenbaar blijven. Dat was voor mij een ware oefening op het menselijke lichaam, de morfologie. Het doel was om te vermijden dat de kinderversie van Louis Markovic een miniversie zou zijn van de volwassen Markovic. Een heel karwei op het gebied van observatie van de realiteit met documentatie. In handboeken duiken, is daarbij altijd heilzaam. Ik hoop dat dit valt af te leiden uit mijn platen! Voor Markovics evolutie in prent 1 tot 3 heb ik me vooral geconcentreerd op de curves van het gezicht door de ovale contouren te verharden, met behoud van de identieke ogen." Over de futuristische uitdaging: "Om een futuristisch decor geloofwaardig te maken, moet een overvloed aan voorwerpen zo overtuigend mogelijk zijn. De beste uitgevonden voorwerpen zijn altijd geïnspireerd op bestaande vormen, naar de natuur. Ik heb dus de vormen van bestaande apparaten, door bijvoorbeeld te kijken naar foto's van de binnenkant van een telescoop, gecombineerd met wat ik vond bij bezoeken in Duitsland aan een brouwerij waar de assemblagelijnen verbazingwekkend zijn. Ik heb ook enkele bouwwerven gefotografeerd. Vervolgens meng ik alle elementen tot ik een bevredigende omgeving gevonden heb." COMMENTAAR BIJ PAGINA 20 Over smalle kaders: "Het valt niet mee om een manier van vertellen te vinden waarbij mijn tekeningen goed samengaan met de vele teksten van Pierre Boisserie. In dit volgepakte verhaal was ik soms beperkt voor de bladschikking. Maar Pierre stond vaak open voor mijn aanpassingen en inkortingen. Het doel is om de beelden voor zich te laten spreken, zoals met de Eiffeltoren op de achtergrond... Ik heb veel geleerd van de extreem dynamische bladschikking van Éric Stalner in de eerste cyclus, en ik heb zijn doorgedreven techniek gebruikt met opeenvolgende smalle verticale kaders (er zijn meerdere voorbeelden op het einde van het album) waar een verticale compositie dat ook vereist. Het resultaat is heel interessant vanuit vertel- en esthetisch standpunt." Éric Stalner over een optimistische noot: "Juanjo heeft mij niet nodig om oplossingen te vinden. Zijn ideeën hadden een invloed op het album. Net als ik had hij nood aan een optimistische noot om mee te eindigen. Zowel bij films als bij romans heb ik het moeilijk om aan iets verslingerd te raken als ik weet dat het slecht zal eindigen. Om de cirkel te sluiten zou ik nu een album moeten tekenen dat hij zal schrijven! Maar ik ben daar te koppig voor geworden en ik verdraag het moeilijk om een album te tekenen dat ik niet zelf heb geschreven." Over subtiele ouderdom: "Door een kleine verhaalingreep kon er bij een personage in amper twee prenten (prent 6 en 7) een sprong worden gemaakt van veertig jaar! Ik heb eerst de tekening links gemaakt alvorens ik naar de rechter overging om die later te herwerken, door zijn mond en kwabben te laten zakken, de wenkbrauwen te vergroten en de curves van het gezicht zachtjes te verplaatsen. Ouderen fascineren me door hun waardigheid... Een personage laten verouderen is een subtiel werkje." COMMENTAAR BIJ PAGINA 21 Over het plezier: "Waarom wilde ik zonodig deelnemen in het scenario van Reiziger: Omega? Simpelweg omdat ik ervan hou om tot het uiterste te investeren in mijn projecten. En ook omdat ik zin had om mooie ruimtes en mooie actiescènes te tekenen. Scenaristen zijn dikwijls zo gefocust op hun verhaal dat ze vergeten om hun tekenaar ook nog te plezieren!" Over coherentie: "Vedder de Reiziger was net zoals de andere personages heel plezierig om mee aan de slag te gaan. Ze hebben allen sterk uitgesproken kenmerken zodat elke tekenaar ze zich makkelijk eigen kan maken. Ik heb mijn visie op hun personages aan alle tekenaars van de serie voorgelegd, vooral aan Marc Bourgne zodat de coherentie met Reiziger: Omega zo duidelijk mogelijk is. De overeenkomsten van Marc met mijn interpretatie van de personages, met wie het album begint, was zeer belangrijk. Hij is een naaste vriend en ik waardeer zijn werk. De inspanning was aanzienlijk, maar uitgevoerd in betrekkelijk weinig tijd. Je zou het niet zeggen door het verschijningsritme van Blacksad, maar ik kan heel snel zijn! " Over de inkleuring: "Ik stond erop dat de inkleuring van het album aan Fred Besson werd toevertrouwd. Hij heeft me volledig ingepalmd door zijn werk aan Cixi van Troy van Olivier Vatine. Hij is een van de zeldzame inkleurders die kleur en grote zwartpartijen, die ik veel gebruik, harmonieus met elkaar te laten samengaan. Aangezien mijn werk in kleur me dikwijls tegenstaat, en omdat ik tijd nodig heb om te corrigeren, apprecieer ik echt het werk van een inkleurder." COMMENTAAR BIJ PAGINA 22 Over beweging: "Een actiescène zoals ik die het liefst heb, met lichamen in heel beweeglijke posities. Ik vind het makkelijker om personages te doen bewegen dan ze statisch te laten staan. Een personage in vooraanzicht met de armen langs de zijkant is de hel, want ik heb de indruk dat je daardoor alle verhoudingsfouten ziet! Beweging vind ik ook onontbeerlijk om mijn platen aantrekkelijker te maken. Hier kan ik niet meer rekenen op mijn dierengezichten om aan mijn lezers te tonen! In een relaistische stijl moet ik dat compenseren met andere middeltjes." Over cinematografisch denken en doen: "Opnieuw een pagina met veel prenten met een vrijstaande compositie. De eerste scène kan enkel een spektakelscène zijn, om te breken met de voorgaande sequentie die zich afspeelt op een andere plaats. De opeenvolging van kleine, zenuwachtige prenten vol gebeurtenissen geven de actie aan. Ik probeer altijd om cinematografisch te denken en het zo uit te werken, met verschillende technieken zoals travelling, of achtergronden vol details. Ik wilde dat mijn vertelmanier in Blacksad te herkennen is in dit album." Over handenspel: "Ik zorg ervoor dat handen, even expressief als een gezicht, op zijn best zijn. Een tekenaar die bang is om handen te tekenen en zich van trucjes bedient om ze niet te moeten tekenen, kan ook niet profiteren van het gevarieerde spel dat ze bieden! Er is geen goeie acteur zonder een goeie lichaamshouding. Vandaar dat ik respect heb voor sommige ondergewaardeerde acteurs met heel wat mimiek en een prachtige houding, zoals Jerry Lewis en Jim Carrey. Zelfs als al hun films niet goed zijn!"

Juanjo Guarnido over Blacksad 4	08/01 TOP
Onderstaande bijdrage van Lise Benkemoun verscheen eerder in het Franse stripmaandblad Casemate nummer 29H van augustus/september 2010. COMMENTAAR BIJ PAGINA 10 Over moeilijke paarden: "Alles in Blacksad kan je op meerdere niveaus lezen. Deze personages zijn niet per toeval gekozen. Het Spaanse woord voor heroïne is caballo, dus cheval (= paard) en een dealer is een camello, dus chameau (= kameel)! Ik had niet gedacht dat ik ooit een personage met het hoofd van een paard zou tekenen, wat me erg moeilijk leek. Tot op de dag dat Canales het me opdrong in Arctic-Nation. Het was een personage, gebaseerd op de Black Panthers, dat ruzie zocht met Blacksad. Ik zag natuurlijk meteen een zwarte panter voor me! Juan drong eropaan, het moest een paard zijn. Ik heb tonnen schetsen gemaakt vooraleer het me lukte het paard gestalte te geven. Het voelt altijd erg bizar aan om handen te tekenen aan een dier dat hoeven heeft!" Over eekhoorns: "Na Arctic-Nation hebben we beslist dat we geen enkel personage zouden gebruiken dat gebaseerd is op insecten of vissen. Zodoende kon ik in Rode Ziel vissen in een aquarium tekenen! We willen elk misverstand vermijden tussen echte dieren en personages. Toen ik Central Park tekende, kon ik het wel vergeten om eekhoorns te tekenen!" Over triestige ogen: "Ik wilde geen twee katten bij elkaar tekenen (prent 1 en 2). Daarna begreep ik dat Canales wilde dat Blacksad er jong zou uitzien, onbewust, zoals hij er zou uitzien als hij in de val van het nemen van drugs zou trappen. Ik heb veel triestheid in zijn ogen willen steken. Ben ik daarin geslaagd? Niet al mijn intenties komen in de tekeningen voor." Over een jonge kat: "Een ander probleem: een jonge kat tekenen. Ik kan spelen met de grootte, de kledij, maar los daarvan... Het is een aspect in mijn tekeningen waar echt op wordt gewerkt." COMMENTAAR BIJ PAGINA 11 Over actiescènes: "Ik hou in het bijzonder van de actiescènes. Ze zijn met kennis van zaken gedoseerd in Blacksad. Als er een aan de beurt is, dan stort ik me erop! Ik wissel realisme in de eerste prent af met meer cartoonale houdingen in de volgende stroken, zonder er echt over na te denken. Het komt er zo uit! Wanneer ik bij zo'n sequentie aankom, denk ik wel aan de vertelling en aan de middelen die ik beheers: de strip en de tekenfilm. Hier komt het tweede aan bod, zonder twijfel. Het paardenpersonage is ferm overdreven en karikaturaal, dat geldt ook voor zijn houding. Ana Mirallès, de tekenares van Djinn, heeft me gezegd dat hij lijkt op het paard op Guernica, het schilderij van Picasso." Over een geloofwaardige bar: "De bar is gerealiseerd door zaken samen te brengen die ik hier en daar bij elkaar plukte. Het belangrijkste is dat het geloofwaardig is. Gelukkig is dit type bar niet zoveel veranderd sinds de jaren 1950! Naast tijdloze items en de grote onpersoonlijke bar met uitgestalde flessen heb ik er details aan toegevoegd die typisch voor deze periode zijn en voor New Orleans. Let op de affiche achter het hoofd van het paard in de eerste prent van plaat 10. Daarop staat dat jazz is geboren in deze kroeg. Een pure leugen die op de muren van alle bars om de hoek voorkomt." Over de plattegrond: "Ik wist op voorhand dat er gevochten ging worden. Het was dus nodig om de bar zo te tekenen dat de personages zich konden bewegen volgens de vastgelegde choreografie. Vooraleer ik een plaat teken zoals deze hier, bepaal ik eerst de precieze plattegrond van de ruimte met de posities en het parcours van elk personage. Net zoals bij de film als het ware!" COMMENTAAR BIJ PAGINA 12 Over oude trams: "De tramstellen in New Orleans zijn in de afgelopen tachtig jaar nog niets veranderd. Het stadsbestuur haalde ze voor een groot deel weg van de tramsporen om er toch weer gebruik van te maken in de jaren 1970-1980, zonder twijfel onder druk van het publiek. Ik zie graag de retrolook en het olijfgroene kleur van deze tramstellen. Het kostte me veel geduld tot ik eindelijk dit wondermooie voortuig kon tekenen." Over honden: "Het personage van Sebastian was moeilijk om te ontwerpen. Na Blacksad heb ik het meest gezwoegd op hem! In het begin zou hij een aap zijn, maar dat werkte niet. We zijn dan vertrokken van een hond. Ik had een zwarte hond nodig met een angstige blik vol lijden. Ik heb eerst een terriër gebruikt, langharig met een snor. Het ging niet. Daarna een windhond, tweede mislukking. Bladerend in mijn vele boeken over dieren viel mijn oog op een boxer. Het dier leek me te stoer voor de rol van Sebastian, maar vanaf de eerste schets zag ik dat het marcheerde. Vraag me niet waarom!" Over Marlon Brando: "Het gezicht van Blacksad is hoofdzakelijk gebaseerd op dat van Marlon Brando. Ik herinner me een foto uit de jaren 1950 die werd genomen tijdens een interview. Brando was zo mooi als een god. Hij had een deftig voorkomen. Ik wilde dat Blacksad eenzelfde uitstraling zou hebben. Ik hoop dat ik erin ben geslaagd. En beloofd, ik zie erop toe dat mijn personage niet zal evolueren zoals Brando die op het einde vadsig en kaal was." COMMENTAAR BIJ PAGINA 13 Over de blues in blauw hemd: "Op deze plaat gebeurt er veel. Dus veel prentjes! Het is geen verplichting, maar een keuze. Ik had op de vorige plaat een prent kunnen toevoegen om deze plaat lichter te maken. De eerste prent zou dan wel kleiner uitgevallen zijn, maar ik wilde deze prent net kalm houden, de stilte voor de storm en dus horizontaal gepositioneerd. Hierna komen opeenvolgende kleinere prenten waarin Sebastian kwaad wordt. Geen makkelijke uitdrukking om op zijn gezicht te plakken. Klein detail: de reden waarom hij een blauw hemd draagt, is omdat hij de blues heeft... Wanneer we Sebastian in een andere gemoedstoestand vinden, draagt hij een hemd met een ander kleur." Over een vergissing: "(bij prent 4) Sebastian heeft een hand die kleiner is dan de andere. Kan dat makkelijk getoond worden in een scène? Integendeel. Veel lezers zouden denken dat ik het slecht heb getekend.! Denk je dat ik me om niets zorgen maak? Ik heb nochtans mijn vingers gebrand aan een scène uit Rode Ziel. Daarin spreken de professor en Blacksad voor een aquarium. De dove progessor kan niet horen wat Blacksad zegt. Hij houdt dan een monoloog zonder te begrijpen dat de persoon tegenover hem praat en hem belangrijke dingen vertelt. Het publiek begreep er niets van, hoewel ik het duidelijk vond. Ik had me vergist. Ik ben daarom nog voorzichtiger." Over huisdieren: "Men vraagt me dikwijls of ik beesten bij me thuis heb. Wat een gek idee! Ik heb enkele jaren geleden een teckel gehad. En dat is het. Aan Blacksad besteed ik al genoeg energie!"