|
Onderstaande
bijdrage van Antoine Béhoust verscheen
eerder in het Franse stripmaandblad Casemate
nummer 93 van juni 2016. |
 |
Olivier Visonneau over de vader van de Daltons: "Dit
is het moment waarop Emmett en Bob vernemen dat hun vader
is overleden. Ze hadden elk een andere relatie met hun
vader. Emmett verliet het huis omdat hij zijn vader als
een gewelddaddige alcoholicus kende. De oudere Bob heeft
een betere herinnering aan zijn vader."
Jesús Alonso over de saloon: "De
scènes in de saloon waren lastig voor me. Nog meer
dan de scènes in het bos. Er moet een gesloten
sfeer opgeroepen worden, met rook, vuil, stank,... en
de indruk dat je overal waar je kijkt mensen aan het drinken
zijn of kaartspelen. Het idee bestond erin om te suggereren
dat er elk ogenblik iets kon gebeuren en dat er van het
ene moment op het andere een gevecht kon beginnen."
Jesús Alonso over een basiskleurtint: "Als
ik met het inkleuren begin, geef ik de hele pagina eerst
een kleurtint om de toon aan te geven voor de scène.
Toen ik met deze scène begon, was het basiskleur
oker. Ik was halfweg de pagina toen ik me realiseerde
dat ik de eerste prent had ingekleurd alsof het buiten
mooi zonnig was terwijl het een nachtscène is...
In dit geval moet ik Photoshop bedanken."
Jesús Alonso over inkleurprogramma's: "Toen
ik het programma Painter ontdekte, was dat als een donderslag
bij heldere hemel! Ik werk er heel graag mee.Momenteel
probeer ik Clip Studio uit. Maar ik wil er eerst meer
mee werken vooraleer ik stop met Painter."
 |
Jesús Alonso over computer versus papier: "Ik
werk met een Wacomtablet en een Mac. Ik zou niet meer
op de oude manier kunnen tekenen en een compleet album
in inkt zetten. Die fase maakt me vooral bang. Door storyboards
en bladschikkingen op papier te tekenen, kan ik perfect
de afmetingen van prenten en het volume van de teksten
controleren. Daarna scan ik die in en start met het digitale
werk, met het inkten en het inkleuren."
Jesús Alonso over snelheid: "Ik
ben geen snelle tekenaar. Ik neem de tijd tot ik volledig
tevreden ben over mijn tekeningen. Op een heel productieve
dag kan ik de bladschikkingen van twee pagina's maken.
Hetzelfde geldt voor de inkting als de voorbereiding voldoende
gedetailleerd is. Het meest frustrerende is de inkleuring.
Daar spendeer ik soms veel tijd aan."
Jesús Alonso over het westerngenre: "Ik
heb altijd van het westerngenre gehouden. In mijn strips
vind je altijd een cowboy terug, maar ik zou me er niet
op mijn eentje aan gewaagd hebben. Het gebeurde heel eenvoudig:
mijn uitgever ontdekte tekeningen van een cowboy op mijn
Facebookpagina. Ineens stelde hij me het scenario voor
van De Daltons."
Jesús Alonso over de tekenstijl: "Ik
heb niet de gewoonte om in elk van mijn albums dezelfde
tekenstijl te gebruiken. Als ik een project aanvaard,
heb ik al een idee over de stijl die ik wil gebruiken.
Daarna moet ik me ontdoen van alle details die niet overtuigen
en naar de esentie gaan. Met deze De Daltons
was de verandering niet zo ingewikkeld als bij mijn vorige
album In de Geest van Gaudí. Ik heb alleen
wat stof en krassen toegevoegd en de zwart-witcontrasten
teruggevonden die ik al eens had gebruikt."
 |
Olivier Visonneau over het oude project: "Zo'n
tien jaar geleden heb ik vijf-zes albums geschreven voor
ik op het verhaal van de Daltons stuitte. Ik kreeg weer
zin om opnieuw strips te schrijven. Vier of vijf jaar
geleden schreef ik de eerste vijftien pagina's. Ik stelde
het project voor aan Arnaud Poitevin die Une Aventure
des Spectaculaires maakt voor uitgeverij Rue de Sèvres.
Hij heeft er wat van getekend voor hij met een ander project
aan de slag ging. Ik heb mijn verhaal dan gestuurd naar
Pierre Paquet die me in contact bracht met Jesús."
Olivier Visonneau over semirealisme: "Ik
was al vertrokken met een heel realistisch verhaal voor
Jesús aan het projet begon. Zijn stijl is semirealistisch
met personages die nogal komische expressies hebben. Daardoor
kon ik me meer laten gaan. Door zijn potloodtekeningen
beïnvloedde Jesús me voor het verloop van
het verhaal..."
Olivier Visonneau over aanpassingen: "Ik
heb me aangepast aan de situatie en een dosis fictie en
grote verhaalsprongen toegevoegd. En dat was nodig ook
om vijf jaar in het leven van de Daltons te vertellen
in twee albums van een vijftigtal pagina's!"
Olivier Visonneau over het obstakel Giraud: "Ik
zag het eerst als Comanche door Hermann en Greg.
Het viel niet mee om een tekenaar te vinden die een western
wil tekenen. Ik hoorde vaak zeggen dat het obstakel Jean
Giraud heet... De western is weer in de mode. Het is ook
wel een uitgebreid genre. Je kan er zoveel verhalen over
vertellen. Hetzelfde fenomeen gebeurde enkele jaren geleden
met het piratengenre. En dan heb ik het nog niet over
de hype in de jaren 1950 en 1960. Ik kan je een goede
tv-serie aanraden: Hell on Wheels, over de bouw
van de eerste transcontinentale spoorweg."
 |
Jesús Alonso over moeilijkheden: "Hier
zit de moeilijkheid in de opeenvolging van drie verschillende,
emotionele fases: de klap waarmee Emmett buiten westen
wordt geslagen, de rust na de actie en een gewelddadige
scène om te besluiten. Voor mij ligt dit altijd
moeilijk. Moeilijker in elk geval dan problemen met de
vertelling of iets anders om op te lossen."
Jesús Alonso over fouten in de gebouwen:
"De documentatie die Olivier Vissoneau had
verzameld, kwam me in het bijzonder goed uit om de juiste
referenties te vinden, vooral voor de gebouwen. In die
tijd werden veel huizen of gebouwen in steen gebouwd.
Maar de oude gebouwen in hout bleven staan. Andere gebouwen
mengden de twee materialen. Door al die keuzes heb ik
vast en zeker enkele fouten gemaakt en daar excuseer ik
me voor."
Jesús Alonso over documentatieverwerking: "Ik
heb in de eerste plaats voor de look gekozen die ik in
westernfilms zo graag zie, met het risico om af en toe
historische vergissingen te begaan. De hoeveelheid informatie
over cowboys, gangsterbendes, prairies en woestijnen die
ik moest verwerken, was enorm, maar ik vond het net heel
prettig werken."
Jesús Alonso over een uitdaging: "Het
vreemdste detail in westerns is de hoeveelheid verschillende
hoeden die de personages dragen. Ik teken er maar één
of twee verschillende, sorry. Ter verdediging daag ik
iedereen uit om te tellen hoeveel verschillende hoeden
er zijn in één enkele western!"
|
