Onderstaande
bijdrage van Thierry Wagner verscheen
eerder in het Franse stripmaandblad Casemate
nummer 132 van januari 2020.
 |
Over
woeste landschappen: "Thierry Gloris en
ik werkten samen aan de eerste vier albums van de reeks
Aspis. Toen we het over een nieuwe samenwerking
hadden, vroeg hij me wat ik graag wou tekenen. Ik stelde
hem een verhaal voor in de sfeer van Le Retour de
Martin Guerre, zonder verdere uitleg. Hij kwam enkele
dagen later op de proppen met dit verrassende idee voor
een western! Ik was eerst verrast en daarna raakte ik
meer en meer gewonnen aan het idee om de decors, de colts,
de smerige smoelen van het Wilde Westen te tekenen. Ik
komt uit Québec en ik ben vertrouwd met sommige
woeste landschappen van Wild West, vooral de
sneeuwdecors in het begin."
Over de echte Calamity Jane: "Het
is altijd een probleem om historische personages aan te
pakken. Er bestaan enkele foto's van Calamity Jane, meestal
in vooraanzicht, maar geen enkele toen ze zestien of zeventien
jaar was. Van bij het begin hebben we beslist om de bestaande
foto's te negeren en in alle vrijheid onze eigen Martha
Jane Canary te creëren. Tegelijk ook om esthetische
redenen en om haar aantrekkelijker te maken."
Over ouder maken: "Een vrouw laten
verouderen, is een interessante uitdaging. We maken de
transformatie van een jonge, kwetsbare vrouw mee naar
het mythische personage dat we vandaag kennen. Voor Wild
Bill Hickok is de verandering van minder belang. Hij is
vijftien jaar ouder dan haar en hij is hier al een oudere
man. De geboortedatum van Jane is echter niet duidelijk
bepaald, ergens tussen 1850 en 1856 naargelang de bronnen.
Andere historische personages uit het Wilde Westen duiken
ook nog op in het verhaal."
Over de grappige vorkscène: "Tot
onze inspiratiebronnen hoorde onder meer de uitstekende
tv-reeks Deadwood, met alle brutaliteit en choquerende
dat ermee gepaard gaat. Toen ik de bladschikking van Thierry
ontving, moest ik lachen met de scène met de vork
in de wang van de klant en de nonchalance waarmee Buck
daarop reageert."
 |
Over
Donald Trump: "Vind je dat Hicks een beetje
op Donald Trump lijkt? Dat is niet onwaar. We wilden een
personage met een imposant voorkomen en een afstotelijk
aspect. We konden ons geen betere casting indenken. Ik
moest heel wat personages creëren voor dit album.
Ik leende weleens de tronies van acteurs. Met enig plezier
tekende ik acteur Michel Simon, maar hij komt nier voor
op deze vier pagina's."
Over koude en warme scènes: "Geen
stralende zon in dit album dat zich afspeelt in Nebraska.
Dat is een vooroordeel. Je moet nog wat geduld uitoefenen
tot de Mexicanen en hun cactussen eraan komen. We hebben
onze eerste scènes in Omaha, in de kou en de sneeuw,
gesitueerd om het zware leven van deze vrouwen en mannen
te tonen. Het contrast tussen de blauwe tonen voor de
buitenscènes en de warme interieurscènes,
zoals hier, geven een goed ritme aan het album."
Over willen ingrijpen: "Enkele scènes
waren moeilijk in beeld te brengen. De aanranding was
er uiteraard een van. Maar de lezer moet het geweld zodanig
aanvoelen dat hij keihard wenst dat de slechteriken gestraft
worden. Ik ben heel tevreden over deze pagina die de onmacht
van Martha tegenover de duivelse saloonbaas aantoont.
Je hebt zin om in te grijpen, om het arme meisje in je
armen te houden."
 |
Over
voorbeelden: "Ik moest een vijftiental bezoeken
verzamelen over de gebouwen, wapens, zadels, holsters,
enzovoort. Ik profiteer ook van de hulp van een vriend
die gespecialiseerd is in de periode. In het tweede deel
behandelen we de indianenoorlogen. Om niet (te) veel fouten
te maken, zijn voorbeelden onmisbaar, ook al zit je nooit
safe. Wild West is in de eerste plaats een menselijk
drama, de rest moet het verhaal dienen."
Over Hickok: "Deze pagina luidt
een wending in voor ons verhaal. Het lot van Martha staat
op het spel. De kledij van Hickok in dit decor doet je
misschien verbazen, maar als beroepsspeler stelden we
hem een beetje voor als een dandy in zijn vrije tijd."
Over smoelen: "Thierry wou smoelen
zien. Hij is op zijn wenken bediend. Sinds mijn reeks
De Druïden schep ik er een waar genoegen
in om zulke smoelen te tekenen. Ik hou van de lelijkheid
van sommige nevenpersonages. Die zijn veel interessanter
dan de anderen met een te perfect uiterlijk."
Over vuile inkleuring: "Wat de grafische
uitwerking betreft, wou ik iets realistisch, maar in een
vrijere stijl. Ik zocht naar een inkleuring die vuil en
stof weergeeft en ik vermeed nadrukkelijk te propere personages
en decors. Onder een paard dat voor een saloon staat vastgebonden,
vind je stront. Ik teken alles aan mijn tekentafel, op
een traditionele manier, met een goed Winsor & Newton
Series 7-penseel en een Hunt 102-pen. De inkleuring voer
ik in Photoshop uit. Daarin creëerde ik mijn eigen
penselen met een wat korrelige en vuile lijnvoering."
 |
Over
paarden: "Het pokerspel is een verplicht
nummertje in zowat elke western. Scènes rond een
tafel zijn altijd problematisch. Je moet ruimte creëren
om het hoofdpersonage goed te kunnen zien, voor- en achtergronden
ontwerpen, ritme aan de pagina geven... Thierry heeft
me niet gespaard. Hij liet me daarentegen weinig paarden
tekenen. Bedankt. Paarden zijn een ware verschrikking
voor tekenaars. Maar dat zal veranderen in het volgende
deel waarin de indianenoorlogen aan bod komen. Ik oefen
al om me het dier eigen te maken."
Over valsspelers: "Valsspelers bij
het pokeren werden werkelijk gelyncht in die gebieden
waar de wet niet werd toegepast. Daar zorgde de gemeenschap
wel voor. Wanneer pelsjagers, na drie maanden in de sneeuw
te hebben doorgebracht om wat duiten te verdienen, doorhebben
dat ze opgelicht worden door vals spel, was hun reactie
voortvarend. Vooral wanneer de valsspeler een onbekende
vreemdeling was. De saloonbaas nam een percentage op de
winsten. Maar men hing vooral paardendieven op, want paarden
waren een echte rijkdom in het Wilde Westen."
Over toekomstprojecten: "Ik werk
aan het volgende deel van Wild West. Ik voltooide
onlangs het derde deel van Shelton et Felter (een
door Lamontagne zelf geschreven en niet vertaalde reeks
bij uitgeverij Kennes, nvdr) en schrijf nu een fantasydrama
voor de Chinese tekenaar Ma Yi met wie ik al samenwerkte
voor Yuna." |
