Net om de hoek bij paleis Soestdijk, waar ooit koningin Juliana het jaarlijkse défilé afnam vanaf haar bordes; een spektakel dat live op televisie werd uitgezonden en waarbij de merkwaardigste exemplaren van vrijetijdsbesteding aan de vorstin werden gedemonstreerd – net om de hoek daarvan dus ligt kasteel Groeneveld. Het ligt zo dichtbij het koninklijk paleis dat ik me kan voorstellen dat de bewoners op koninginnedag de politie belden wegens burengerucht.

De oude koningin is dood en het paleis wordt gebruikt als museum en locatie voor televisieseries, dus de rust is weergekeerd in de buurt. Kasteel Groeneveld en het bijbehorende landgoed is weer de lommerrijke oase van rust die het eeuwenlang geweest is.

Tot 1 april 2010.

Vanaf die datum zal er gedurende de gehele maand op woensdagen, vrijdagen en zaterdagen een brandweerrode Fiat 500 cabrio voor het kasteel geparkeerd staan en die Fiat is van mij.

De hele maand april ben ik 'artist in residence’ op het kasteel. Dat klinkt alsof ik er ga wonen, maar er is niet eens een douche dus we doen maar net alsof. Ze hebben een mooie werkkamer voor me gereserveerd waar ik S1ngle kan tekenen met uitzicht op een kasteelpark, of gewoon niks doe onder het voorwendsel dat een artist in residence vooral veel inspiratie moet zoeken.

Er komt ook bezoek, zo is me verzekerd. Mijn grote idool Dick Bruna komt op een gegeven moment even buurten, samen met mijn grote vriend Peter de Wit. Peter ken ik al dertig jaar, maar Dick Bruna heb ik nog nooit ontmoet. Ik ben vooral fan van de boekomslagen die hij jarenlang heeft gemaakt; van Maigret bij voorbeeld.


Fiep Westendorp en Dick Bruna zijn wat mij betreft de allergrootste Nederlandse grafische kunstenaars van de afgelopen honderd jaar. Ze hebben met hun stijl een tijdperk vormgegeven en de Nederlandse identiteit haarscherp gevangen — de Nederlandse identiteit tot en met vijf jaar geleden, bedoel ik dan.

Zondagmiddag 11 april komt Spinvis langs op het kasteel en geven we samen een bijzondere voorstelling die speciaal voor de gelegenheid is gemaakt.

Veel kan ik daar nog niet over vertellen omdat we er nog steeds aan zitten te schaven, maar het staat vast dat er live in getekend zal gaan worden en met de muziek zit het ook meer dan snor.

De andere gasten zullen op onverwachte momenten hun opwachting maken: de zwarte prins Brecht Evens heeft toegezegd om een statiebezoek af te leggen, maar ook de paladijnen van ArtEZ Zwolle zullen op zeker moment op het landgoed te signaleren zijn.

Het belooft al met al een enerverende maand te worden, want de rest van de tijd die ik doorbreng in en rond het kasteel moet ik gebruiken voor het ontwerpen van een wanddecoratie die in een van de zijvleugels komt te hangen, een beest van een ding van 14 bij 4 meter dus ik zal flink aan de bak moeten.

Niet dat ik me daar enige zorgen over maak, hoor. Ik prijs mezelf omstandig gelukkig dat ik zoiets mag meemaken. En nu maar duimen dat het mooi weer wordt, want ik wil wel met een open dakje rondrijden!"

Voor meer informatie over het kasteel en de artist in residence:
Groeneveld 2, 3744 ML Baarn
tel.: 0031 (0)35-542 04 46
www.kasteelgroeneveld.nl

Een maandelijkse column op de site van De Stripspeciaalzaak is een goed plan, vonden zowel de webmaster als ik, en zodoende toog ik vol goede moed aan het werk om een eerste aflevering te fabrieken van wat ik hoopte dat een indrukwekkende webcolumn zou gaan worden.

Dat er uiteindelijk een resultaat als dit uit zou voorkomen, kon ik toen nog niet bevroeden, wilde ik eigenlijk ook niet bevroeden want ik had mijn pijlen natuurlijk weer eens veel hoger gericht dan op een simpel rijtje woordjes op een scherm, zoals deze column in wezen is.

Dat er een bepaalde voorkennis nodig is om tot een dergelijk hoog niveau te komen was een gedachte die ik voor het gemak maar even terzijde schoof, evenals de lastige wetenschap dat ik misschien niet echt veel inhoudelijks te melden had.
De vorm zou het gebrek aan inhoud volledig onbelangrijk maken, want de vorm WAS in dit geval de inhoud, zo hield ik mezelf voor, zoals ik mezelf wel vaker dingen voorhoud in tijden waarin ik niet volledig toerekeningsvatbaar ben en mijn vrouw even niet aanwezig is om me te behoeden voor smeltende vleugels van was. Dat het ongeveer anderhalf jaar geleden was dat ik mijn laatste poging tot animatie had gedaan, deed niet ter zake. Dat ik de handleiding van het animatieprogramma even niet kon vinden was onbelangrijk want ik kon het net zo goed, ja zelfs beter, op gevoel doen. Dat ik precies drie uur de tijd had om Disney’s Sneeuwwitje te overtreffen, leek me zelfs aan de ruime kant.

En zo veegde ik exact drie uur later met één triomfantelijke druk op de totaal verkeerde toets het gehele resultaat van tafel, onomkeerbaar het virtuele hiernamaals in. Een kwestie van wat verkeerd gepositioneerde hersencellen en een ongezonde dosis overmoed.
Een pijnlijke geschiedenis, waar ik gelukkig veel van heb geleerd. Volgende maand kom ik uiteraard met een bijdrage die de Sixtijnse Kapel zal degraderen tot random graffiti. Maar dat spreekt vanzelf."

Een vloek ging gepaard na de vraag wat de op elkaar geplakte lagen van het aangeleverde beeld te betekenen hadden. Probeer zelf het bedoelde animatiefilmpje te ontwaren en vergewis je ervan dat Hanco Kolk volgende maand alleen maar een betere prestatie zal neerzetten.