Alle bijdragen van Guy Michel en Arnaud Delalande aan de rubriek De Commentator bundelen we op deze pagina.

Klik verder naar de volgende onderwerpen:
• 27/02/2014 Scenarist Arnaud Delalande trok soms zijn haren uit bij de vrijheid die tekenaar Guy Michel zich toe-eigende om dialogen te herschikken, maar wel telkens voor een beter resultaat. Dit en andere facetten passeren in hun beider commentaren over het eerste deel van Surcouf.
 
Guy Michel en Arnaud Delalande
over Surcouf 1
27/02
 TOP
Onderstaande bijdrage van Sophie Bogrow verscheen eerder in het Franse stripmaandblad Casemate nummer 45H van februari 2012.
COMMENTAAR BIJ PAGINA 2-3
Guy Michel over de openingsscène: "Ik heb een zwak voor de eerste vier pagina's die de toon zetten: het zeegevecht, de telescoop, de eilanden van de Indische Oceaan, de sfeer van de Indische Compagnie, het dagboek,... alles is er. Om in gang te schieten gebruikte ik een dubbele openingspagina (gepikt van Mathieu Lauffray's Long John Silver). We springen meteen in het water, veel water."

Guy Michel over de achterstand: "Een fan vroeg me om een zeegevecht uit de achttiende eeuw. De dubbele pagina komt nu dubbel van pas. Na de aardbeving in Haïti organiseerde ik een grote veiling om de slachtoffers te helpen. Zoiets doe ik twee tot drie keer per jaar en dat kost nogal wat tijd, vandaar de achterstand die ik met dit album opliep. Ik had er in oktober 2011, voor het stripfestival van Saint-Malo, mee moeten klaar zijn."

Arnaud Delalande over verbanden: "Via de directeur van de ngo Bibliothèques Sans Frontières (www.bibliosansfrontieres.org), waarvan ik een van de peters ben, hoorde ik over Guy die van oorsprong Haïtiaans is. Hij tekent dolgraag schepen en historische reconstructies. De kwestie over de behandeling van zwarten sprak hem ten zeerste aan. Hij woonde lange tijd in Saint-Malo, in de wijk van Surcouf!"

Guy Michel over de twijfel: "Ik heb eraan getwijfeld om het project aan te nemen. Surcouf verplichtte me om mijn persoonlijke projecten drie of vier jaar aan de kant te schuiven. Een eerste is een piratenverhaal in de zeventiende eeuw, een ander is een adaptatie van een Franse romanklassieker waarover ik niets meer kan vertellen of ik zou er voor geroosterd worden! Het verhaal van Arnaud overtuigde me. En het feit dat men me een zekere vrijheid gunde voor de bladschikking en wat fantasie, om niet te zeggen fantasy, zoals hier het geval is."

Guy Michel over witruimtes: "Ik teken graag menigten, des te meer in de chaos van een gevecht waarbij het niet nodig is alles te organiseren. Ik heb er heel wat getekend, op den duur geraak je er geen wijs meer uit! Witruimtes zijn niet aan mij besteed. Dat is nochtans van belang voor een vlotte lezing. Ik heb zelfs de neiging om de ruimte buiten de kaders ook te gebruiken. Hoe meer plaats men me geeft, hoe meer ik er wil!"

Arnaud Delalande over haren uittrekken: "Guy doorbrak een beetje de decoupages. Hij bleef de dialogen respecteren, herverdeelde ze over de prenten en liet het verder aan mij over. Ik trok er soms mijn haren van uit bij zo'n vrije wil. Te meer omdat hij zich afsluit van de wereld wanneer hij werkt door de telefoon uit te schakelen. Gelukkig is het resultaat lles behalve ontgoochelend. Ik heb 'm dan maar de benodigde ruimte gegeven. En plaats voor zijn grote, spectaculaire beelden."

Guy Michel over de historische basis: "Ik wilde van Surcouf een beetje een superheld maken. Ik werk graag op een historische basis... ik zie me geen jaar werken een een personage met jeans en sportschoenen! Mijn fantasyserie Drakenbloed, die ik met Jean-Luc Istin maakte, respecteert de historische context van Lodewijk XIV."

Guy Michel over het hoofd erbijhouden: "Ik beschikte al over een grote documentatiebibliotheek, bij elkaar geharkt in de zeven jaar die ik in Saint-Malo woonde. Erick Surcouf heeft de documentatie rijkelijk aangevuld, vooral over heel wat schepen. De kaper vaarde op nogal wat bootjes. Het verhaal is niet chronologisch, ik moet er mijn hoofd dus bijhouden. Voor de rest werkte ik vooral op de geografie, aan de Mascareigneseilanden waar hij in dit album rondzwalpte. De havens, de planten,... de laatste beelden zijn eigen interpretaties, maar niet zomaar gefantaseerd."
COMMENTAAR BIJ PAGINA 4
Guy Michel over Jonas en Surcouf: "De journalist-spion Jonas is het eerste personage dat ik creëerde. Als de rode draad van het verhaal maakte ik van hem het tegenbeeld van Surcouf. De een is aan de kleine kant en gedrongen, de ander slank en scherp. De een heeft weelderiger haarlokken, de ander heeft korte, platgestreken haren. En verder heeft hij een Britse air, een intelligent brilletje, hoge hoed, is hij compleet burgerlijk... Ik inspireerde me op acteur Paul Bettany die in Master and Commander de rol van Stephen Maturin speelde, de dokter die met kapitein Aubrey alias Russell Crowe bevriend was."

Guy Michel over de vele gezichten van Surcouf: "Surcouf bezorgde me hoofdbrekens, vooral hier toen ik hem het eerst tekende. Hij is heel jong — 22 jaar — en ik moest van hem een doorwinterd zeevaarder maken. In dit eerste deel vol flashbacks en andere tijdssprongen verandert hij voortdurend van hoofd. Op dezelfde pagina is hij eerst dertien, daarna zeventien jaar. Een serieuze uitdaging. Leve deel 2 waarin we hem enkel als volwassene zien."

Guy Michel over penseel en meetlat: "Ik beknibbel niet op het aantal perspectieven... Die van de boten zijn het moeilijkst. Elk gedeelte, elk dek, elke brug, mast, enzovoort is een ander niveau met zijn eigen vluchtlijnen. Foto's van maquettes komen daarom van pas. Ik doe ze instinctmatig met behulp van foto's. Ik hou niet van keurige tekeningen en leg me er vooral op toe om souplesse en leven te geven met een inkting met penseel, zelfs wanneer ik de meetlat erbij moet halen, zoals voor de werkkamer op de volgende pagina. De kenners herkennen mijn bron: de gouverneurskamer uit De Piaraten van Barataria."
COMMENTAAR BIJ PAGINA 5
Guy Michel over de andere Surcouf: "Ik was al goed opgeschoten voordat ik de versie (een driedelige stripreeks uit 1952-1953, red.) van Victor Hubinon en Jean-Michel Charlier las. Ik zou er veel moeite mee gehad hebben me van zo'n voorbeeld te ontdoen omdat ik een sterk visueel geheugen heb. Wanneer beelden zich in mijn geheugen nestelen, valt het me moeilijk om een onderscheid te maken tussen wat ik echt heb gezien en wat ik heb uitgevonden... Nu het wereldje er staat, kan ik me erin storten!"

Guy Michel over piratenverhalen: "Ik was al op mijn tiende gebeten door piratenverhalen, te beginnen met Schateiland. Met andere stripreeksen terzake heb ik niet veel. Maar klassiekers zoas De Havik van Patrice Pellerin bijoorbeeld staan me bij. Ik ben ook gek op Long John Silver, maar zijn stijl wijkt te ver af van het klassieke patroon om me erdoor te laten leiden. Ik heb er vooral voor geijverd om me de sfeer van zeevaartromans van Herman Melville of Rouge Brésil van Jean-Christophe Rufin eigen te maken. Ik zoek mijn inspiratie in zeevaartschilderijen die bijzonder rijk zijn, en in films voor wat het spektakel betreft. "

Guy Michel over Master and Commander: "Raar genoeg waren piratenfilms voor Pirates of the Caribbean of Master and Commander nooit blockbusters. Cultfilms ja, maar lang geen publiekstrekkers. Master and Commander is gebaseerd op romans van Patrick O'Brien die het leven vertellen van de Engelse rear admiral Thomas Cochrane die met één slag het Franse eskader voor het eiland Aix verwoestte in 1809. En het is grotendeels geïnspireerd op de avonturen van Surcouf. We vinden er een list in terug om 's nachts de vijand te misleiden door hem in de achtervolging te dwingen met een simpel lantaarntje op een bootje..."