Onderstaande bijdrage van Sophie Bogrow verscheen eerder in het Franse stripmaandblad Casemate nummer 39 van juli/augustus 2011.

COMMENTAAR BIJ PAGINA 43

Over het beklimmen van trappen: "In Benares lopen de gaths — trappen die je kan afdalen tot in de Ganges — drie of kilometer ver zonder onderbreking. Aan de kant staan ontelbare tempels. Ik heb er een duizendtal bezocht. Ik heb uren tussen de sâdhus gezeten, tussen de bedelaars, tussen die buitengewoon geestdriftige menigte. Deze oneindige ceremonies duren dikwijls tot laat in de nacht. In deze scène is alles verlaten, het moet dus al na middernacht zijn."

Over knippen: "Voor de eerste twee prenten heb ik dezelfde foto als basis genomen en ze in twee geknipt om ze rectoverso te gebruiken zodat ik niet dezelfde hoek had. De tempel met de witte strepen en stenen is de Kedar Ghat, opgedragen aan Shiva. Ik heb ze omgedoopt in Durga en ik heb er de toegang tot de wereld van de vampiers van gemaakt, waar de monsters opduiken en waar de held vervolgens binnengaat."

Over de lichtjes op de Ganges: "De rivier stroomt heel traag in Benares. Het lijkt bijna een meer. Op het water drijven verschillende brandende lichtjes, afkomstig van offerandes die met enkele bladeren, bloemen en een mini-olielampje zijn gemaakt. Jonge verkopers bieden ze met hele bakken aan. Mensen laten ze te water en spreken een gebed of een wens uit. Ik laat me niet leiden door religie, maar hoe kan je niet gefascineerd zijn door de poëzie van zo'n zicht dat zo feeëriek is?"

Over echte of valse sâdhus: "Je ontmoet er veel heilige bedelaars, maar toch vooral bedelaars. Het valt niet mee om de ware mystiek onder hen te vinden. Bij mijn weten is er slechts één iemand in geslaagd de Verlichting te vinden en een levende boeddha te worden: een zekere Râmdâs... De persoon in prent 7 is een bewaker van een vlam die eeuwen geleden is aangestoken. Er zijn er meerdere waaronder een in het ghat voor de crematies (Manikarnika Ghat), die dient om de brandstapel aan te steken."

COMMENTAAR BIJ PAGINA 44

Over het verhaalgenre: "Ik maak van de gelegenheid van deze scène gebruik om de lezers te wijzen op het fantasy-aspect van het verhaal. Want het begin van het verhaal doet een banale, realistische thriller vermoeden in de steegjes van Benares."

Over monsters van papier: "Ik teken dolgraag monsters. Het is rustgevend: je laat je leiden door het potlood... zonder dat ze ergens moeten op lijken. In het hele verhaal heb ik er geen twee identiek getekend. Ik zou er duizenden kunnen tekenen. Ik kan ze zelfs achterwege laten en enkel vuur tonen! Op deze pagina hebben ze een wat sympathieke uitstraling van gotische waterspuwers. En ze hebben rode ogen. Dat is de gewoonte.Zolang het maar niet overkomt alsof ze met een flash van mijn fototoestel zijn genomen... Deze monsters zijn de waakhonden van mijn vampiers. Om die reden voeden ze zich met vers vee en laten ze een beetee overal de verscheurde karkassen rondslingeren."

oghurt: "Net de heilige koeien slenteren buffels (die je ook op de voorgaande pagina in prent 4 kon zien) in groep rond, in kuddes van tien tot twaalf dieren. Hygiënisch gezien is dat toch wel speciaal, maar alles bij elkaar genomen leerde men ermee leven. De melk van de buffelkoe daarentegen is erg lekker, en de yoghurt in Benares, die in aardewerkpotten wordt verkocht, is de beste ter wereld."

COMMENTAAR BIJ PAGINA 45

Over de heilige rivier: "Achternagezeten door de wezens van wie de held dacht dat het hallucinaties waren, neemt hij een duik in de Ganges. Ik zou niet graag in zijn plaats zijn. Je kan je niet voorstellen wat er allemaal ronddrijft in het beruchte riool. Stukken van lijken, onder andere de gecremeerde resten van de allerarmsten die zich geen volwaardige brandstapel konden veroorloven. Of de resten van de sâdhus die niet verbrand worden omdat ze heilig worden geacht waardoor ze niet meer moeten reïncarneren na hun dood. Hun stoffelijke resten zouden de rivier zuiveren... idem voor zwangere vrouwen en baby's die uit principe als compleet zuiver worden aanzien. En dan heb ik het nog niet over het feit dat ze zich in de rivier wassen, de afwas doen, zich erin ontlasten... Een ware culturele broedplaats! Het minste schrammetje infecteert. Er zijn aan de lopende band sterfgevallen, maar de autoriteiten weigeren het te erkennen. De pelgrims zijn ervan overtuigd dat het heilige water hen zal zuiveren en nemen te goeder trouw rituele baden. En toch leven er nog vissen in dit water. Zelfs een bepaald ras van dolfijnen met een lange puntige neus. Ik ben ze nu en dan tegengekomen."

Over de as van The Beatles: "In dit open riool, die de Ganges is, vervoegt Mircea zich eigenlijk bij de as van de betreurde George Harrison... The Beatles, die tot de sekte van de Hare Krishna horen, hebben gevraagd om uitgestrooid te worden in Benares. Bij mijn weten is de asverstrooiing in Manikarnika Ghat, het ghat voor de crematies, voorbehouden voor hindoes van de hoogste klassen. Maar een rijke weldoener zoals Harrison had recht op een voorkeursbehandeling."

COMMENTAAR BIJ PAGINA 46

Over het kleur wit: "Prent 1, je ziet er de monsters die gepribeerd hebben om de held, Mircea, te pakken te krijgen. Wat je niet 'ziet' is in feite de witte achtergrond die de aandacht van de lezer naar de silhouetten leidt. Vele jaren geleden heb ik beslist om het wit als een volwaardig kleur te gebruiken, wat helemaal niet van toepassing is in een strip. Zoveel te beter voor de wetenschappers voor wie wit geen kleur is, maar alle kleuren ineens."

Over het viphotel: "Het gebouw is mijn hotel, het Mok guest house, dat aan de Ganges staat ter hoogte van Mir Ghat. De hoteleigenaar beweerde stellig dat Pink Floyd er nog had gelogeerd, in mijn suite op de eerste verdieping, en dat ze er Wish You Were Here hadden gecomponeerd. Ik durf niet beweren dat de foto's aan het onthaal authentiek zijn, maar ze deden me toch dromen! Het is ook daar dat ik een Engelsman Angie van de Stones heb horen zingen, begeleid door een sitar. Surrealistisch en geniaal... Als herinnering heb ik Mircea's vriendin Anji genoemd."

Over transformerende vampiers: "Het nachtwezen dat Mircea volgt, is in feite een vampier die je terug zal vinden in deel 2 onder de naam Ravana. Bram Stokers Dracula transfomeerde zich al in een vleermuis, in een wolf, enzovoort. Zo ook in de versie van Coppola. In mijn versie veranderen de vampiers in alle soorten halfmenselijke, halfmonsterlijke personages. Het is een ballet van transformaties die hier al begint, maar pas echt aan de orde is in deel 2... Ze zijn overal op de aarde en worden reusachtige spinnen, gevleugelde dieren, leeuwen, hanen, hagedissen, maar ook politici, militairen, geestelijken en anderen. Dat zou verklaren waarom de mensheid is zoals ze nu is en waarom, als ik dat mag zeggen, zo slecht geleid is."