|
Onderstaande
bijdrage van Jean-Pierre Fuéri verscheen
eerder in het Franse stripmaandblad Casemate
nummer 91 van april 2016. |
 |
Over de samenwerking: "Ik
was gevleid toen Laurent Galandon me vroeg om samen te
werken. Hij had me al La Vénus du Dahomey
voorgesteld, dat te dicht bij Moederland lag
dat ik had gemaakt met Christian Lax. Twee keer eenzelfde
verhaal sprak me niet aan. Stille Woorden, over
de filmwereld van 1927, verleidde me onmiddellijk Ik hou
veel van het interbellum."
Over de striptease: "Mijn werk voor
deze plaat bestond erin een striptease voor te stellen
zonder enig kwaad: een meisje met sierlijke bewegingen,
een soort elegantie die tegenwoordig niet veel meer voorkomt.
Constance draagt een Oosterse outfit die heel erg in zwang
was in de jaren 1920. De scène draait niet rond
complete naaktheid, want het echte mysterie van Constance
is haar gezicht. Wanneer ze eindelijk haar sluier afdoet,
zien we haar gezicht maar gedeeltelijk. Op de Émile
Cohl-school van Lyon volgen we studies naaktmodeltekenen.
Maar ik werk veel meer vanuit de verbeelding dan met modellen.
Ik was altijd in staat om het instinct, en wat ik voor
ogen zag, om te kunnen zetten. Mocht ik hier naar model
hebben gewerkt, zou het resultaat misschien minder goed
zijn geweest."
Over filmscènes: "Oorspronkelijk
heb ik alle filmscènes met gewassen inkt getekend.
Met het oog op de digitale inkleuring is inkleurder Sébastien
Bouet er daarna overgegaan om meer eenheid in de tekeningen
te brengen."
Over onbegonnen werk: "Ik was geneigd
om de filmscènes in brede prenten te tekenen, maar
dat werkte niet. Ofwel zouden de prenten te klein zijn,
ofwel zouden er meer pagina's nodig zijn. Onbegonnen werk.
Dus lang leve de wafelijzerstructuur op een zwarte achtergrond.
De kleine foutjes in de pellicule geven aan dat de film
al veel geprojecteerd is."
 |
Over het paradijs: "Het publiek van 1927
was minder vertrouwd met erotiek en pornografie dan wij
op bijna dagelijkse basis. We wilden dat het publiek verbijsterd
zou zijn, nadenkend over een puur wonder, een zeldzame,
unieke schoonheid, die hen compleet charmeert. Die mannen
geven hun ogen goed de kost. Ze vingen een glimp op van
een verborgen paradijs waartoe ze geen toegang hadden,
vooral in hun tijd."
Over het publiek: "We wilden een
gevarieerd publiek. Dit is geen pornozaaltje! Dus zijn
er jongeren, ouderen, arbeiders, burgers. Iedereen heeft
er zijn identiteit, leeftijd of kledij. Ze zijn allen
perplex."
Over knipoogjes: "Ik werk graag
met licht en schaduw. Met een cinemazaal word ik verwend.
Ik was vrij om de gezichten uit te vinden en de emoties
die erop zijn te lezen. In de laatste prent is de koper
van het complete lot foto's acteur Michel Simon, een 32-jarige,
grote liefhebber van pornografie. Ik heb met plezier her
en der wat grote figuren uit de cinema toegevoegd. In
het begin van het album vind je de grootse Georges Méliès
terug. Hij was compleet geruïneerd na de oorlog en
hield een speelgoed- en snoepwinkel open in het station
van Montparnasse. Jacques Tati en nog wat anderen komen
er ook in voor."
Over de sfeer: "Ik voeg details
toe die de sfeer uit die tijd weergeven en nu verdwenen
zijn. Een hond wandelt rustig in de straten van Parijs,
de waslijnen met linnen tussen twee vensters of gebouwen.
We vonden enkele foto's van cinema's uit die tijd. Ze
waren toen al mooi en vrij groot met misschien minder
comfortabele zetels dan nu."
 |
Over het filmdecor: "Hoe
kan je op het eerste gezicht laten begrijpen dat de personages
zich in een filmdecor bevinden? Her en der laat ik een
camera, een lichtprojector en kabels opduiken. De film
Dokter Jekyll en Miss Hyde is een uitvinding van
Laurent (niets te maken met de film uit 1955 van David
Price met Timothy Daly en Sean Young). Zoek goed tussen
de rommel, dan vind je een Playmobilfiguurtje."
Over een reus in de prenten: "Een
reus als Célestin is niet evident om mee te werken.
Als ik hem in dezelfde prent plaats als zijn kleine vriend
Marcel wordt het delicaat. Zijn hoofd wordt dus vaak afgesneden
of komt gewoon buiten de kader zoals in prent 3. Dat grote,
vrolijke lichaam moet soepel blijven. Ik heb me gebaseerd
op tv-presentator en regisseur Pierre Tchernia. De manier
om voorover te buigen, het kalende voorhoofd, dat is 'm."
Over de twee schoonheden: "Net als
in Moederland zijn er twee sterke vrouwelijke
personages. De excentrieke Veronika heeft alles van een
uitbundige schoonheid. En de meer gesloten Contsance heeft
volgens mij een meer pure, verleidelijkere schoonheid."
Over documentatie: "Ik werk nooit
op basis van een document of foto voor mijn ogen. Ik documenteer
me uiteraard, maar een keer ik alle info heb verzameld
en bestudeerd, sla ik die op in mijn hoofd. Wat de documentatie
betrof, kreeg ik met een hindernis te maken. Ik vond nergens
een Franse filmaffiche van The Thief of Bagdad die
in de Alcazar van Anatole Fortevoix wordt geprojecteerd.
Daarom zie je op pagina 6 de Engelse affiche. Sorry."
 |
Over
special effects en make-up: "Uiteindelijk
zijn er tussen het opnemen van een scène in die
tijd en nu niet zoveel verschillen, de perfectionering
van het materiaal (onderaan de pagina zie je dat de camera
nog handmatig wordt bediend) buiten beschouwing gelaten.
Er zijn nog altijd kleermaaksters en visagistes, camera-
en belichtingsmensen nodig. Voor de special effects was
het een en al knutselen tot digitale effecten mogelijk
waren, de eerste Star Wars inbegrepen. Ik ontsnapte
aan tegenwoordige filmopnames tegenover een groen scherm!
Ik vond het leuk om Veronika te transformeren in een monster.
In die tijd blonk men al uit in mak-up. Kijk naar Nosferatu
van Murnau, dat is indrukwekkend."
Over traditionaliteit: "Uiteindelijk
bleef ik heel traditioneel en ben ik nauwelijks geëvolueerd
sinds tekenaars uit de jaren 1930. Ik werk nog altijd
met papier, Chinese inkt en pen of penseel. Mijn uitgever
is verheugd elke keer hij mijn platen ziet. Dan ziet hij
eens geen computerfiles. Omdat ik traditioneel werk, teken
ik ook chronologisch het verhaal, beginnend met de eerste
plaat en langzaam aan tot de laatste. Een uitstekende
manier om blunders te voorkomen."
Over evolutie: "Ik stuur mijn platen
regematig naar Christian Lax, die mijn leraar was in Lyon
en voor mij het scenario van Moederland schreef.
Hij heeft me altijd in mijn eentje laten evolueren. Dat
kwam goed uit, ik zoek graag mijn eigen weg. Een tekenaar
evolueert in grote mate door zijn persoonlijke werk, zonder
invloeden. Gezien mijn ritme werd de release van deel
1 uitgesteld om dichter bij deel 2 te laten verschijnen."
|
