Alle bijdragen van Frank Margerin aan de rubriek De Commentator bundelen we op deze pagina.

Klik verder naar de volgende onderwerpen:
• 28/03/2013 Van Frank Margerin zijn ooit enkele albums vertaald, waaronder een paar van Lucien. In Frankrijk is hij dankzij Lucien een instituut. Met Ik Wil een Harley, geschreven door Marc Cuadrado, portretteert hij een vijftiger die een Harley wil. Margerin geeft bij vier platen toelichting. Uiteraard passeren daarin nogal wat Harleys.
 
Frank Margerin over Ik Wil een Harley 1
28/03
 TOP
Onderstaande bijdrage van Richard Watt verscheen eerder in het Franse stripmaandblad Casemate nummer 48 van mei 2012.
COMMENTAAR BIJ PAGINA 6
Over de start: "Het was de eerste keer dat ik met een scenarist samenwerkte. Ik ging net een album van Lucien beëindigen toen Thierry Tinlot, de hoofdredacteur van Fluide Glacial, me de eerste tien pagina's van het project van Marc Cuadrado toonde. Ik vond dat het al goed begon. Ik teken dolgraag Harley's en zijn verhaal ligt in de lijn met mijn verhalen."

Over Marc: "Het hoofdpersonage Marc Carré heeft niet het uiterlijk van scenarist Marc Cuadrado. Toen ik hem tekende, vond ik dat hij op iemand leek die ik ken. Ik zag pas later een zekere gelijkenis met Momo, de koerier die ik teken. De neus is wat ronder, de kaken groter en hij is grijzer aan de slapen."

Over neuzen: "Marc Carrés vrouw lijkt op de vrouw van Marc Cuadrado. Heel mooi en blond. Marc vroeg me om haar neus wat in te korten. Vrouwen zijn nogal gevoelig op dat punt. Al mijn personages hebben grote neuzen want ik kan geen kleine neuzen tekenen... Marc wilde haar koketter. Af en toe teken ik haar met kleine oorbellen en rode lippenstift."

Over het ziekenhuis: "Ik heb nogal gezweet op de platen in het ziekenhuis. Als ik daar naartoe moet, let ik niet op hoe het eruit ziet, ik heb vooral zin om er snel weer weg te gaan! Glanzende vloeren, dood gepolijst. Motors voelen vertrouwder aan. Oorspronkelijk hadden we Marc Carré in een mobiel bed gelegd in zijn ziekenhuiskamer. Ik koos voor een rolstoel want een bed vond ik er wat over voor een coloscopie, ook al gebeurt dat in werkelijkheid ook. Ik had vrienden en vriendinnen kunnen tekenen die in het ziekenhuis zouden werken, maar ik heb er zelfs niet aan gedacht toen Marc Cuadrado me zelf gezichten voorstelde."
COMMENTAAR BIJ PAGINA 7
Over vijftigers: "Ik heb het thema van vijftigers en het ouder worden al behandeld in de laatste Lucien, een album dat ik met Marc Cuadrado had kunnen maken. Maar Lucien is 100% Margerin en de lezers zouden niet begrijpen waarom een Lucien door twee auteurs zou gemaakt worden."

Over dezelfde kleuren: "Marc Cuadrado bezorgt me een gedetailleerde bladschikking voor elke pagina. Die gebruik ik als basis waarna ik ze bewerk in mijn eigen stijl. Ik hoef er niet veel aan te veranderen. De inkleuring doe ik met penseel, op een traditionele manier, altijd met dezelfde tinten voor gelijk welk album. Da's een Margerin pur sang."

Over Harley's: "Ik werd verleid door Harley's, maar al mijn motors kwamen er door buitenkansjes, van vrienden die ze verkochten omdat ze geld nodig hadden... Ik dacht dat de trend om een nieuwe Harley te kopen voorbij zou gaan. Ik heb het merk daarom wat links laten liggen, maar twintig jaar later blijven die bakken in de mode, en het zijn echt goeie motors. Je hoeft niet overal tattoos aan te brengen met de boodschap "Ik ben een biker". Als ik op een dag met een Harley rijd, verander ik mijn gedrag niet. Oké, misschien trek ik een zwarte jekker aan als toegift!"

Over zijn zes motors: "Ik bezit zes motors waaronder een ouwe BM, een Yamaha XT 500 uit de jaren 1980, de enige Japanner die niet wordt uitgespuwd door ander motards. Ze heeft karakter. Ik heb ook een Triumph Bonneville, een heel mooie machine waarmee ik vaak ga rijden en een BSA, een rijkswachtersmodel uit de jaren 1960. En dan nog twee Spaanse trials, een Montesa en een Bultaco."
COMMENTAAR BIJ PAGINA 19
Over signeren voor motards: "In mijn strips lijken de motors niet al te sterk op bestaande modellen. Maar als er een Harley moet getekend worden, moet het kloppen. Enkele modellen op straat wijken wat af want de Harley is een motor die veel aangepast wordt. Maar op de platen in de Harley-shop, waar Marc Carré zijn motor gaat kopen, maakte ik er een erezaak van om trouw de nieuwste modellen te tekenen. In die mate dat het album ook in Harley-shops kan verkocht worden. Ik kijk al uit naar die signeersessies! Ik praat graag over motors met mijn lezers. Als een motard een album komt laten signeren, komen er wel eens opmerkingen van de personen achter hem want het duurt dan altijd langer. Omdat ik zelf geen Harley heb, kan ik minder meespreken over het karakter van elke motor, hoewel ik er al veel heb uitgetest..."

Over Harley's en BMW's: "Marc Carré gedraagt zich enigszins als een sektelid als hij andere motards kruist. Een Harley-biker heeft de neiging om enkel andere Harley-bikers te groeten. Als hij een motard op een Honda of een scooter kruist, kijkt hij hem zelfs niet aan. Er bestaat een ware rivaliteit tussen BMW en Harley, zelfs al zijn die motors bedoeld voor hetzelfde publiek van rijkaards. Zij die zich willen laten gaan, of de rebel willen uithangen, kopen een Harley. Zij die een snelle, veilige motor willen, die aan de weg kleeft, zullen eerder een BMW met ABS en tractiecontrole kopen. Het zijn niet dezelfde motorfamilies."

Over motors met elektronica: "Marc Carré komt niet uit de motorwereld. Hij ontdekte het vrij laat en kent niets van mechaniek. Niet erg, bij panne kan je tegenwoordig toch niet meer aan je eigen motor sleutelen. Motors bevatten nu heel wat elektronica. Daar blijf je af."
COMMENTAAR BIJ PAGINA 20
Over het elitemerk: "Als je op zo'n grote Harley rijdt, word je verondersteld indruk te maken. Je moet je weerbaar opstellen, je een gedrag aanmeten. Motards groeten elkaar altijd. Onderweg klopt dat zeker want daar zijn we minder talrijk. Maar in de stad staan we zodanig veel stil aan rode lichten dat we elkaar zelfs niet opmerken. In dat milieu nemen Harleys een nog kleinere kring in met een elitair -, solidair - en samenhorigheidsgevoel. Enkele jaren geleden hadden eigenaars van vaak weinig betrouwbare Engelse motors nog kennis over mechanica en ze waren zeer verknocht aan hun merk, ze droegen met trots het merk Triumph op hun hemd. Mensen die nu een motor kopen, trekken zich daar minder iets van aan. Zolang het rijdt, zijn ze content."

Over de 205: "François Tarrou is de communicatieverantwoordelijke van Harley-Davidson. Ik heb een knipoogje naar hem gemaakt op het bestelwagentje op deze plaat. De andere voertuigen zijn moderne wagens zonder veel belang. Het is niet mijn bedoeling om daar de aandacht op te vestigen. Ze lijken allemaal op de 205."

Over het Harley-profiel: "Niet alle rijders van Harleys hebben het profiel van Marc Carré. Er bestaan nog echte gepassioneerden zoals mijn schoonbroer, een regelrechte rebel die vindt dat de H.O.G., de Harley Owners Group, te bourgeois geworden is. Ze hebben een groot inkomen en halen hun motor in de winter niet uit de garage als het te koud is. Er bestaat een Harley-stijl die ze zich helemaal, en in familieverband, aanmeten met alle bikerstoebehoren, hemden vol patches en klinknagels. Het is een club. Het merk speelt hierbij een grote rol."