| Onderstaande
bijdrage van Jean-Pierre Fuéri verscheen
eerder in het Franse stripmaandblad Casemate
nummer 79 van maart 2015. |
 |
Over
spot: "Rosa spot met alle mannen die wedijveren
over wie het meest viriel is. Allemaal goed, maar hoe
kunnen ze hun prestaties bewijzen zonder een vrouw om
over hen te beslissen? Ik denk niet dat ze er op dat moment
al op had gerekend dat ze hen zou voorstellen om hen in
haar bed te verwelkomen."
Over dochters en kippen: "Ik hou
van al die mannetjes. Alex in het bijzonder, de rosse
Parijzenaar. De onverbeterlijke speler is daar hoogstwaarschijnlijk
omdat het gerecht hem uit de hoofdstad weerde. Ik kadreer
strak om de intimiteit van de scène te versterken.
Om dezelfde reden bestaan alle pagina's uit het album
uit drie stroken. Want dit verhaal is in feite een huis
clos in de woonkamer van Rosa en Mathieu. Met af en toe,
als afwisseling, een buitenzicht zoals links onderaan.
Ik toon ook Rosa die met haar vriendin op het platteland
wandelt of de kippen te eten geeft. Voor die scène
stuurde ik mijn dochters achter onze drie kippen aan.
Ik fotografeerde de scène en werkte naar die foto's.
Ze hebben veel gelachen. Mijn dochters, bedoel ik, niet
de kippen."
Over masochisme: "Zoveel personages
in een afgesloten ruimte... sommigen hebben het over masochisme.
Voor mij is het een uitdaging. Vooral als ze rond een
tafel zitten. Je weet niet waar je je camera moet plaatsen
om iedereen te zien. Ik heb een bijzondere voorkeur voor
de interieurscènes. Normaal voor een fan van La
Tour, Vermeer en van alle Vlaamse primitieven."
Over volgorde: "Ik werk in chronologische
volgorde aan de platen en ik begin pas aan de volgende
als de vorige ingekleurd is. Alleen zo weet ik waar ik
ben. Er is niets onaangenamers dan aan pagina 40 te werken
als je weet dat je nog plaat 5 en 8 moet maken!"
 |
Over
schoonheid: "Ik wilde van Rosa geen doorsnee
schoonheid maken.. Maar vergis je niet, in prent 5 is
ze niet echt aantrekkelijk, maar dat was onvrijwillig.
Ik sloeg hier gewoon helemaal de plank mis. Hoe verder
ik met het verhaal vorderde, hoe meer ik haar zag leven,
hoe meer ik me haar toe-eigende, net zoals de andere personages.
Op de laatste pagina vind ik haar heel mooi."
Over Rosa's moeilijke leven: "Ze
leidt geen makkelijk leven. Al die pummels verdragen weegt
op haar, zelfs al heeft ze niet echt een hekel aan hen
en ze amuseert zich soms met hen. Vergeet niet dat Rosa
ongetwijfeld de enige in het dorp is die boeken leest.
Je ziet haar vermoeidheid in de laatste prenten van de
vorige plaat. Hier is ze dan weer aan de zijde van haar
oude echtgenoot. Haar moeder regelde haar huwelijk met
Mathieu, een weduwnaar met 31 jaar op de teller terwijl
Rosa pas 16 was. Hier heeft hij alles van een rustige,
minzame bejaarde. Maar na het huwelijk ontsnapte Rosa
niet aan haar huwelijksnacht zoals je wat verder kan zien."
Over vrachtwagens: "Mathieu is het
sprekend evenbeeld van de vrachtwagenchauffeur die ik
elke morgen zie. Ik ben altijd vroeg uit de veren, om
5.30 uur. Daategenover staat dat ik rond 20.30 uur al
naar bed ga. Om 6.30 uur zit ik in de bistro om een koffie
te drinken. Ik ontmoet er vaak die chauffeur met wie ik
het over vrachtwagens heb. Een van mijn passies. Ik teken
niet graag wagens, maar ik droom ervan om met een Kenworth
of een Peterbilt te rijden. Op de weg uieraard."
Over boeren: "Voor andere personages baseerde
ik me op mensen van hier. Landbouwers die ik ontmoet in
de bistro's voor ze dronken worden. Al mijn maten zijn
boeren. Hun vrouwen zijn geen stoten volgens de Parijse
mode, maar ze hebben charmes."
 |
Over
de blote borst: "Profiteer ervan, dit is
de enige plaat in het album waarop je een deel van de
borst van Rosa ziet! Uiteraard verwachten velen dat ik
er in het begin al mee uitpak in een verhaal over een
dame die met een dozijn heren naar bed gaat, zeker omdat
ik nogal wat mooie kontjes heb getekend in Malefosse."
Over opium of drank: "Indertijd
werkte ik jarenlang voor Fleurus en Bayard (uitgeverijen
die gespecialiseerd zijn in strips voor kinderen, red.)
voor wie elke hint van seksualiteit verboden was. Mijn
heldin uit Charlotte et le Trésor de Templiers
wandelde rond in een nogal grote broek en trui. Met Rosa
hoef ik enkel te suggereren. Niet evident. De alcohol
die de burgemeester naar Mathieu brengt, moet zijn pijn
en slapeloosheid verzachten. De rijken hebben daar opium
voor. De armen drank."
Over de inleiding tot de flashback: "Ik
leid de flashback in via de trouwfoto. De bloemen die
Rosa toen in haar haren droeg, staan nu onder de stolp
naast de foto. Die prenten zijn het verband. Geen kleur
in die twee kleine prentjes, alleen in het koper van de
kandelaar. Ik hou van deze overgang. En we eindigen met
een Normanidische boerenbruiloft. Ook hier is er weer
veel volk te zien, maar ik heb er nu spijt van dat ik
er geen muzikant bij tekende. Een vioolspeler zou perfect
geweest zijn."
Over seksualiteit: "We zijn ver van Parijs.
De kinderen, die het al zagen gebeuren bij het dekken
van paarden, zijn wel op de hoogte van de bloemetjes en
de bijtjes. Om niet te zeggen dat ze er al vroeg aan beginnen...
Ik weet niet of Rosa al veel wist over hoe seksualiteit
in zijn werk gaat. Ze las wel veel, jazeker, maar veeleer
boeken die ze leerrijk vond, dus zonder twijfel moraliserend.
We zien later nog dat sommige mannen om de hoek met grote
mond op seksueel gebied aan de snelle kant zijn."
 |
Over
het wrak: "Mathieu is ladderzat. Ik wilde
dat je kan zien dat de alcohol hem vloerde in een prent
gedomineerd door zwart. Vandaar de kar en de kadrering.
Tussen de grond — de camera staat op voetenhoogte
— en de planken van de kar zie je gewoon een wrak."
Over zijn huis: "Weinig teksten
op deze plaat, ze zijn niet nodig. Alleen die spottende
'mevrouw Lemoine'. Rosa is 16 jaar en alleen met haar
snurkende dertiger. Het huis in de laatste prenten is
het mijne. Het is een boerderij uit 1850 die ik vijf jaar
geleden kocht. Ik heb alleen de 7000 m2 errond, drie kippen
en een ezel gehouden. Er staan veel fruitbomen en zelfs
een druivelaar. Verwarming met hout. Wat de telefoon betreft,
is het hier het hol van Pluto: de gsm werkt enkel in de
tuin. En ik kan hier zelfs France Inter niet ontvangen!
Ik knutselde een maquette van dit huis dat je opnieuw
in deel 2 zal zien. De gang uit de vorige plaat is een
uitvinding. Bij mij is de verdieping nog niet afgewerkt"
Over kleur: "De schaduwen, en vooral
in prent 3, zijn met kleurkrijt gemaakt. De jurk van Rosa
is met aquarel ingekleurd en met kleurpotlood. Vraag me
niet hoe ik het licht inkleurde. Ik tast af, ik zoek,
met altijd de angst om het verkeerd te doen."
Over kleurpotloden: "Ik werk rechtstreeks
in kleur, met aquarel en kleurpotloden. Ik ben dol op
die laatste en ik vind het jammer dat men ze voor schoolkinderen
beschouwt. Je kan er langzaam mee werken, in tegenstelling
tot aquarel. Je gaat er overheen, dan nog eens en nog
een paar keer."
|
